All Chapters of Bad Love ถึงเฮียจะร้ายหนูก็จะรัก: Chapter 11 - Chapter 20

Jay & Aeng Aei – 10 โดนรถชนวันรุ่งขึ้นในขณะที่เจย์เพิ่งเสร็จงานแล้วเดินเข้ามาในห้องพัก ผู้จัดการก็นำช่อดอกไม้ช่อโตมายื่นให้“ของใครอะพี่?” เจย์เอ่ยถามก่อนจะรับช่อดอกไม้จากมือของผู้จัดการอย่างงง ๆ แต่ผู้จัดการกลับมีสายเข้ามาก่อนแล้วหันไปคุยโทรศัพท์ เจย์เลยไม่ได้ถามต่อ และคิดเอาว่าคงเป็นช่อดอกไม้ขอบคุณจากการมาถ่ายแบบในวันนี้ เลยตัดสินใจเดินไปรอที่รถแทนนอกจากเจย์จะมีอาชีพเป็นโฮสต์แล้ว ช่วงนี้เขายังรับงานถ่ายแบบอีกพอสมควร แม้จะไม่ได้ดังจนพลุแตกแต่ก็อยู่ในระดับกลาง ๆ และอีกไม่นานก็คงดังขึ้นเรื่อย ๆ ละมั้งนะ เพราะตั้งแต่ไปถ่ายแบบการ์ตูนวายให้เว็บนึงมา เขาก็มีงานถ่ายแบบมากขึ้นเรื่อย ๆเจย์เดินออกมารอผู้จัดการที่รถ ด้วยการนั่งเล่นมือถือพร้อมกับแชทคุยกับเมย่า เพราะรู้ว่าผู้จัดการยังคงคุยโทรศัพท์อยู่ไม่น่าเสร็จMEYA : คืนนี้เจย์มาหาพี่ได้ไหมJAY : น่าจะไม่ได้นะพี่ ผมมีนัดทานข้าวกับลูกค้าคนเดิมครับMEYA : แต่เหมือนพี่จะไม่สบายเลยอะ จะไม่มาดูแลจริงๆ เหรอเจย์ถอนหายใจออกมาเบา ๆ อย่างคิดไม่ตกอีกใจนึงก็เป็นห่วงพี่เมย่าในฐานะคนสนิท แต่จะให้เทงานไปหาก็ไม่ใช่เรื่องอีกอยู่ดีก๊อก ๆ เสียงเคาะนิ้วของผู

โรงพยาบาล“พี่!”“กว่าจะมาได้นะ!” ผู้จัดการตวาดเสียงดัง จนเจย์ถึงกับหน้าเสีย ความรู้สึกผิดเข้ามาถาโถมอยู่ในใจที่ทิ้งยัยเด็กเอิงเอยนั่นไว้ที่ร้านจนลืม“แล้วพี่รู้ได้ยังไงว่าน้องเอิงโดยรถชน” เจย์เอ่ยถามในขณะที่ผู้จัดการลากแขนของเจย์ไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน“ก็มีเด็กที่ร้านส่งรูปมาให้น่ะสิ นางไปเห็นเหตุการณ์พอดีละคุ้นหน้าว่าเป็นน้องที่เคยประมูลนายไปห้าล้านวันนั้น เลยถ่ายส่งมาให้พี่ยืนยัน ตอนเห็นรูปพี่แทบจะเป็นลมคนตัวเล็กแค่นี้ โดนรถใหญ่ชนซะเลือดอาบเต็มตัว แต่ก็ยังไม่วาย..”ผู้จัดการหยุดพูดก่อนจะถอนหายใจออกมา“เด็กคนนั้นกอดช่อดอกไม้แน่น เหมือนไม่อยากให้ดอกไม้ช้ำ แต่ดูซิตัวเองบาดเจ็บขนาดนั้น”คำพูดของผู้จัดการ ทำเอาเจย์รู้สึกผิดหนักขึ้นมาทันที เขามัวแต่ห่วงพี่เมย่ามากเกินไปจมลืมเรื่องของเด็กสาวไปชั่วขณะเจย์ถอนหายใจออกมาก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้รอผู้ป่วยหน้าห้องฉุกเฉินด้าน สองมือประสานกันอยู่ตรงหน้า ก้มหน้าลงอย่างคนรู้สึกผิด“ถามจริง แล้วทำไมนายต้องทิ้งลูกค้าไปหาเมย่าด้วยห๊ะ”“พี่เมย่าบอกผมว่าไม่ค่อยสบาย...” เจย์เอ่ยตอบเสียงเรียบแต่ผู้จัดการกับเค้นหัวเราะออกมา“ป่วย? เหอะดูสภาพตัวนายตอนนี

สองวันต่อมาเอิงเอยได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว โดยมีเจย์คอยดูแลอยู่ไม่ห่างแม้ว่าในช่วงสองวันที่ผ่านมา ถึงเจย์จะไม่ได้อยู่กับเอิงเอยตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแต่เจย์ก็มาหาเอิงเอยทั้งเช้าทั้งเย็น รวมถึงยังซื้อของมาฝากอีกเพียบแต่สิ่งที่ทำให้เอิงเอยยิ้มอย่างมีความสุขมากที่สุดก็คงจะเป็นช่อดอกไม้ช่อใหม่ในมือที่เจย์เป็นคนซื้อมาให้เอิงเอยใหม่นั่นเอง“ถ้าเจ็บตรงไหนก็โทรเรียกพี่ได้เลยนะครับ” เจย์เอ่ยขึ้นอย่างสุภาพหลังจากพาเอิงเอยมาส่งที่บ้านเขาตัดสินใจให้เบอร์ส่วนตัวกับเอิงเอยไปเพราะจะได้ไม่ต้องไปรบกวนพี่ผู้จัดการเนื่องจากเรื่องนี้เป็นความผิดของเขาคนเดียว“ขอบคุณนะคะพี่เจย์” เอิงเอยเอ่ยตอบเสียงใสพร้อมคลี่ยิ้มออกมา ส่วนอาการในตอนนี้ก็เหลือแค่ขาที่ยังไม่หายดีก็เท่านั้น นอกเหนือจากนี้ก็ถือว่าปกติดีหมดแล้ว เจย์ยิ้มก่อนจะขอตัวกลับไปทำงานต่อเอิงเอยเดินกะเผลกไปยังแจกันดอกไม้ที่ประดับด้วยดอกเดซี ก่อนจะยกช่อนั้นออก แล้วเอาดอกไม้ที่เจย์ซื้อให้อันใหม่มาใส่ใบหน้าหวานเผยยิ้มออกมาอย่างมีความสุขก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนที่เต็มไปด้วยผลงานของเจย์ ไม่ว่าจะเป็นนิตยสารถ่ายแบบหรือแผ่นภาพรูปของเขาขนาดใหญ่ แม้แต่ตัวเองก็ยัง

ใช่...ทางที่เจย์เดินตรงมาไม่ใช่ห้องน้ำ แต่กลับเป็นทางเดินตรงไปยังห้องทำงานของฟินิกซ์ที่มีห้องพยาบาลอยู่ เขาเดาว่าถ้ายัยเด็กนั่นได้รับบาดเจ็บ การ์ดน่าจะพาเธอมาที่นี่และทันทีที่เจย์ที่แทบจะเดินกึ่งวิ่งมาถึงแล้วเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นยัยเด็กเอิงเอยกับเพื่อนของเธอนั่งอยู่ที่นี่จริง ๆแพทย์ประจำคลับ กำลังทำแผลตรงข้อเท้าให้เธออยู่ และข้าง ๆ ไอ้ฟินิกซ์เพื่อนเจย์ก็กำลังยืนมองดูอาการของเธออยู่ด้วยเช่นกัน พอเขาเงยหน้าขึ้นมามองเจย์ก็ยกยิ้มออกมาที่มุมปาก ในขณะที่เจย์ปาดเหงื่อบนใบหน้าเพราะรีบเดินมาที่นี่จัด“พี่เจย์^^” เสียงหวานใสเอ่ยทักทายเจย์ขึ้นมาก่อน ก่อนจะส่งยิ้มหวานตามมา เจย์เลยเดินเข้ามาหาเอิงเอยก่อนจะถามเรื่องราวเมื่อครู่ที่เกิดขึ้น“เกิดอะไร เจ็บตรงไหนไหม”“เจ็บไม่มากค่ะ พอดีเองเดินไปชนผู้ชายคนนั้นเอง เขาก็เลยโวยวายใส่” เธออธิบายแต่กลับเอาแต่จ้องหน้าเจย์แล้วยิ้มหวาน เหมือนจะลืมไปเลยมั๊งว่าตัวเองเจ็บอยู่“พี่ไม่น่าชวนเรามาที่นี่เลย” เจย์บอกก่อนจะมองขาเรียวเล็กของเธอที่ถูกพันผ้าเอาไว้อย่างสงสาร ก่อนจะยกมือวางแหมะบนหัวเธอเบา ๆ“ไม่เป็นไรค่ะ แค่พี่เจย์ชวนมา เอิงก็ดีใจแล้ว” เธอยิ้มตอบ ส่งผลให

ที่ร้านอาหาร“สวัสดีครับ”“สวัสดีค่ะ” ทั้งสองเอ่ยทักทายกันด้วยรอยยิ้มใบหน้าหล่อมองเอิงเอยที่วันนี้แต่งตัวเรียบง่ายเพียงแค่ชุดกระโปรงสีขาวยาวปิดหัวเข่ารองเท้ารัดส้นสีขาวเรียบ ๆ ส่วนผมก็มัดหางม้าไว้กลางๆ และแน่นอนกิ๊บติดผมรูปดอกเดซีประดับอยู่ที่ผมด้านขวาของเอิงเอยวันนี้เรียกได้ว่าเจ้าตัวดูน่ารักสมวัยเอามาก ๆ“วันนี้พี่เจย์ดูดีมากเลยนะคะ^^” เอิงเอยเอ่ยชมเจย์ที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวยาวที่ถูกพับขึ้นจนถึงข้อศอก เขาเลือกที่จะปล่อยผมแบบสบาย ๆ เพราะทุกวันของเจย์ที่ต้องรับงานถ่ายแบบถูกทั้งความร้อนทั้งเจลต่างๆ มามากพอแล้ว พอวันนี้อยากปล่อยตัวสบายๆ เพื่อให้ผมของเขาได้พักบ้าง แต่กับโดนเอิงเอยเอ่ยชมทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนเขาก็แต่งตัวจัดเต็ม แต่เอิงเอยไม่เคยปริปากชมเลยแม้แต่น้อย“ขอบคุณครับ น้องเอิงก็แต่งตัวน่ารักดีครับ”คำชมของเจย์ส่งผลให้ใบหน้าของเอิงเอยร้อนผ่าว ไม่เสียแรงเปล่าแล้วที่เธอตั้งใจแต่งตัวออกมาขนาดนี้ แถมชุดของเอิงเอยกับเจย์วันนี้ก็โทนเดียวกันอย่างกับชุดคู่รักโดยบังเอิญบรรยากาศภายในร้านอาหารก็ดีมากเช่นกัน ซึ่งวันนี้เจย์เป็นคนเลือกร้านเองกับมือ“ไม่ต้องชมเพราะเกรงใจนะคะ”“ไม่ครับชมเพราะอ