All Chapters of FAKE LOVE รุ่นพี่ลวงรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ใช้เวลาไม่นานรถยนต์คันหรูก็มาจอดที่หน้าบ้าน เอ๊ะ! แต่จะเรียกว่าบ้านก็คงไม่ใช่ คงจะต้องบอกว่าโกดังถึงจะถูก เพราะด้านในเต็มไปด้วยสต๊อกสินค้ามากมายทั้งที่รอขายและรอจัดส่งให้ลูกค้ากวินทำธุรกิจเกี่ยวกับสินค้าแฟชั่นทุกชนิด และเป็นสินค้าแฟชั่นที่นำเข้าจากต่างประเทศทั้งหมด มีการวางขายทั้งหน้าร้านและออนไลน์ มีพนักงานหลายสิบคนที่ช่วยกันทำงานเบื้องหลังก่อนจะนำสินค้าทุกชิ้นไปวางขายถึงแม้จะอยู่ในวัยเรียนแต่กวินก็ยังสามารถทำธุรกิจควบคู่ไปด้วยได้ เพราะเขาเรียนรู้และซึมซับการทำธุรกิจจากครอบครัวมาตั้งแต่เด็ก และตอนนี้เขาก็มีอีกหลายธุรกิจที่ทำร่วมกับเพื่อนๆ ทั้งในคณะและต่างคณะอีกด้วยใบหน้านิ่งเรียบเดินเข้าไปภายในโกดังเก็บสินค้าขนาดใหญ่ที่มีห้องออฟฟิศแยกเอาไว้สำหรับการบันทึกข้อมูลลงในระบบคอมพิวเตอร์“สินค้าใกล้มาถึงหรือยัง” ชายหนุ่มเอ่ยถามรุ่นน้องคนสนิทที่ทำหน้าที่เป็นถึงผู้จัดการ“อีกประมาณสิบนาทีน่าจะมาถึงครับ” ซันรุ่นน้องหน้าตาดูดีเอ่ยตอบรุ่นพี่พิพลอยมองดูแฟนหนุ่มที่อยู่ในโหมดจริงจังกับการทำงานด้วยสายตาที่ชื่นชม ซึ่งเธอไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้มาก่อน“เฮียพาใครมาด้วยเหรอ” ซันหนุ่มหล่อหน้าตาทะเล้นกระซ

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาหลายวันผ่านไปกวินก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม ไม่มีอะไรที่ผิดปกติ แถมยังตัวติดกับพิพลอยยิ่งกว่าปาท่องโก๋ จากที่เคยเผื่อใจและฟังคำเตือนของเพื่อนๆ ตอนนี้คำเตือนพวกนั้นก็ค่อยๆ เริ่มหายไปพิพลอยมีความสุขมากที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายที่เธอรัก เธอมีความสุขจนอาจจะลืมเผื่อใจตัวเองเอาไว้ ถ้าหากวันหนึ่งข้างหน้ากวินเปลี่ยนไป คิดไม่ออกเลยว่าเธอจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง“หนูจะไปเรียนแล้วนะคะ” หญิงสาวที่นั่งแต่งตัวอยู่หน้ากระจกหันไปบอกชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียง“ไม่อยากให้ไปเรียนเลย” กวินลุกขึ้นมากอดมาอ้อนแฟนสาว“ทำไมล่ะคะ”พิพลอยถามกลับด้วยท่าทางใสซื่อ ตั้งแต่เธอคบกับกวินเธอก็มีความสุขมากขึ้น แต่ในเวลาเดียวกันเธอก็ไปเรียนสาย บางวันก็ไม่ได้ไปเรียน“พี่อยากอยู่กับหนูทั้งวันเลย” กวินยังคงอ้อนเสียงหวานราวกับแมวตัวน้อยกำลังอ้อนเจ้าของ“หนูไปเรียนแป๊บเดียวเองค่ะ” พิพลอยตอบไปพร้อมรอยยิ้มตอนนี้กวินมาอยู่ห้องของพิพลอยมากกว่าอยู่ห้องตัวเองเสียอีก และความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็ดีขึ้นทุกวันเรียกได้ว่าดีขึ้นจนพิพลอยไม่อยากไปเรียน ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยขาดเรียน หรือไปเรียนสายเธอก็ไม่เคยทำเลยสักครั้

ระหว่างเรียนพิพลอยก็เอาแต่เล่นโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้สนใจอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่เลยสักนิด จากเด็กดีตั้งใจเรียน ตอนนี้กลับดูเปลี่ยนไปจนอาจารย์สังเกตได้อย่างชัดเจนเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงพิพลอยก็เรียนเสร็จ นักศึกษาต่างก็ทยอยเดินออกจากห้อง อาจารย์เซนต์ก็เดินตรงเข้าไปหาเธอทันที“พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยบอกหญิงสาวเหมือนกับทุกครั้ง“ค่ะ” พิพลอยพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนจะเก็บของใส่ในกระเป๋าให้เรียบร้อย“ให้พวกฉันรอไหม” ควีนกระซิบถามพิพลอยเสียงเบาด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นไร น่าจะคุยไม่นานหรอกฉันทักบอกพี่วินมารับแล้ว” พิพลอยตอบพร้อมรอยยิ้มที่สดใสไม่อยากให้เพื่อนๆ เป็นห่วง“งั้นพวกฉันกลับก่อนนะ” ลดาเข้าใจและรู้ดีว่าพิพลอยกับอาจารย์เซนต์สนิทกันไม่น่ามีเรื่องอะไรให้เป็นห่วง“โอเค” พิพลอยโบกมือให้เพื่อนๆ แล้วเดินไปหาเพื่อนสนิทของพี่ชายที่ยืนรอเธออยู่หน้าห้อง“พี่เซนต์มีเรื่องอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะ” พิพลอยตัดสินใจถามออกไปตามตรง เธออยากจะคุยกับเขาให้รู้เรื่องก่อนที่กวินจะมาถึง เพราะเธอไม่อยากให้กวินเข้าใจผิดและคิดมากไปกว่านี้“วันนี้หนูดูไม่ตั้งใจเรียนเลยนะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” เซนต

“อย่าคิดมากเลยนะคะ”“งั้นคิดอย่างอื่นดีกว่า” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์กระซิบข้างหูของหญิงสาวมือหนาจับใบหน้าเรียวสวยให้หันมาสบตากันเพียงแค่เสี้ยววินาที ริมฝีปากหนาก็กดจูบลงที่ริมฝีปากบางอย่างรวดเร็วพรึบ!ร่างบางถูกผลักให้นอนราบบนเตียงกว้าง ก่อนที่คนตัวสูงจะตามมานั่งคร่อมบนตัวพิพลอย แล้วมอบจูบอันเร่าร้อนให้เธออีกครั้ง ลิ้นร้อนควานหาความหวานจากโพรงปากเล็กอย่างช่ำชองความเร่าร้อนที่ชายหนุ่มมอบให้ ทำให้พิพลอยเคลิบเคลิ้มและโหยหาสัมผัสที่กวินมอบให้เมื่อตักตวงความหวานจนพอใจริมฝีปากร้อนก็ค่อยๆ เลื่อนไปที่ซอกคอขาวที่เอียงเล็กน้อยให้เขาได้เชยชม ความน่ารักของเธอทำให้กวินเผลอดูดเม้มแสดงความเป็นเจ้าของกลิ่นหอมที่คุ้นเคยทำให้ชายหนุ่มหลงใหลจนควบคุมอารมณ์ไว้ไม่ได้ มือหนาจัดการชุดนอนลายเจ้าหญิงออกให้พ้นทาง ตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเองที่โยนกระจัดกระจายลงพื้นอย่างไม่สนใจพิพลอยมองการกระทำของอีกฝ่ายด้วยใจที่เต้นระรัว ไม่ว่าจะร่วมรักกันมาหลายครั้งแล้วแต่เขาก็ยังทำให้เธอรู้สึกดีและตื่นเต้นทุกครั้งมือหนาสัมผัสเนินเนื้อโหนกนูนอย่างแผ่วเบาก่อนจะส่งนิ้วร้ายเข้าไปทักทายร่องรักที่คับแน่น“จะทำให้พี่หลงไปถึงไหน”กวินพูด

@ห้างสรรพสินค้าหลังจากเรียนเสร็จกวินก็พาพิพลอยมาที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อที่จะได้เลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้เพื่อนในคืนนี้“เพื่อนพี่วินชอบหรือว่าสนใจอะไรเป็นพิเศษไหมคะ” พิพลอยเอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้างสรรพสินค้า เพราะเธอไม่มีข้อมูลและไม่รู้เลยว่าเพื่อนของกวินชอบหรือไม่ชอบอะไร“มันน่าจะชอบนาฬิกานะ” ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิดก่อนจะนึกขึ้นมาได้“งั้นเราไปดูนาฬิกากันก่อนไหมคะ” ร่างบางเสนอความคิดขึ้นมา“พี่กลัวจะซื้อไปซ้ำแบบที่มันมีแล้วสิ”เจ้าของวันเกิดในคืนนี้คือดีเดย์เพื่อนต่างคณะที่สนิทกับกวินพอสมควร และดีเดย์ก็ชอบซื้อและสะสมนาฬิกาข้อมือของแบรนด์ดัง เรียกได้ว่าที่บ้านมีนาฬิกามากกว่าที่ร้านขายเสียอีก“งั้นเราจะซื้ออะไรดีคะ” พิพลอยมองสำรวจไปทั่วห้างสรรพสินค้า ซึ่งต่างก็เต็มไปด้วยสินค้ามากมายจนเธอเลือกไม่ได้ว่าจะซื้ออะไรดี“ลองเดินดูก่อนก็ได้ครับ” กวินตอบด้วยท่าทางสบายๆ ไม่ได้รีบร้อนอะไร“ค่ะ” ใบหน้าสวยพยักหน้าแทนคำตอบ ก่อนจะเดินควงแขนกับชายหนุ่มดูของไปเรื่อยๆหลังจากที่เดินกันไปสักพักตอนนี้ทั้งสองคนก็มาหยุดตรงหน้าร้านแบรนด์เนมชื่อดัง ซึ่งเป็นร้านประจำของพิพลอย“ลองดูร้านนี้ก่อนไหมคะ”พิ