All Chapters of FAKE LOVE รุ่นพี่ลวงรัก: Chapter 31 - Chapter 40

(พี่ขอเจอแป๊บเดียวนะครับ)กวินยังคงอ้อนเสียงหวาน เขายอมเสียเงินไปตั้งหลายบาทกว่าจะได้เบอร์โทรได้คุยกับพิพลอย ยังไงวันนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีและเขาจะเจอเธอให้ได้“….” พิพลอยถึงกับเงียบไปความรู้สึกสับสนวิ่งวนอยู่ภายในใจ ยิ่งดื่มยิ่งเมาเธอก็ยิ่งอยากเจอชายหนุ่ม(พี่คิดถึงหนูมากๆ เลยนะ) คำพูดจาหวานๆ มักออกจากปากผู้ชายเจ้าเล่ห์“แค่แป๊บเดียวนะคะ”สุดท้ายพิพลอยก็ยอมใจอ่อนให้กับชายหนุ่ม และยอมให้เขามาหาเธอจนได้ หัวใจดวงน้อยเต้นรัวด้วยความคิดถึง เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอเองก็คิดถึงและอยากเจอเขาไม่ต่างกัน(ได้ครับ พี่จะรีบไปนะ)คนเจ้าเล่ห์ยกยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจ เพียงแค่อ้อนนิดอ้อนหน่อยหญิงสาวก็ใจอ่อนแล้ว และอีกไม่นานทุกอย่างก็น่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างแน่นอน“เป็นยังไงบ้าง” ควีนถามขึ้นในขณะที่พิพลอยเดินกลับเข้ามาหาเพื่อนๆ“ไม่มีอะไรหรอก” ใบหน้าสวยยิ้มบางๆ เพื่อให้ทุกคนสบายใจ“แน่ใจนะ” ลดาถามย้ำอีกครั้ง เพราะคิดว่าการคุยกับกวินคงไม่มีอะไรง่ายอย่างแน่นอนพิพลอยพยักหน้าเพื่อยืนยันคำตอบ ก่อนจะยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มและเปลี่ยนเรื่องคุย“วันนี้ยังไม่มีของขวัญวันเกิดให้นะ ขอติดไว้ก่อนได้ไหม” พิพล

ทางด้านกวินก็แทบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้ ร่างสูงเดินกระวนกระวายด้วยใจที่ร้อนรนเพราะไม่ว่าเขาจะโทรหาพิพลอยกี่สิบครั้ง แต่เธอก็ไม่ยอมรับสายหรือตอบแชทเขาเลย“ทำไมไม่รับสายวะ!” ชายหนุ่มทั้งหงุดหงิดและหัวร้อนในเวลาเดียวกัน ยิ่งพิพลอยไม่รับสายเขาก็ยิ่งร้อนรนเหมือนคนไม่มีสตินอกจากจะคิดหนักแล้วกวินยังคิดไปไกล กลัวว่าที่พิพลอยหายเงียบไปแบบนี้อาจจะเป็นเพราะครอบครัวของเธอจะจับเธอหมั้นกับอาจารย์คนนั้น เพราะเขาได้ยินคุณแม่ของเธอบอกว่าวันนี้มีแขกมาเยอะมือหนากำโทรศัพท์เครื่องหรูเอาไว้แน่นด้วยความโมโห ยิ่งคิดกวินก็ยิ่งหัวร้อน คิดเองโกรธเองงอนเองอยู่คนเดียวกวินพยายามกดโทรหาพิพลอยครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าเธอจะรับสาย‘ถ้าไม่รับสาย จะไปหาถึงบ้านเลย’ชายหนุ่มตัดสินใจส่งข้อความไปหา เพื่อเป็นการเตือนครั้งสุดท้ายถ้าหากว่าเธอยังเงียบอยู่แบบนี้พิพลอยที่กำลังสนุกอยู่กับงานเลี้ยงฉลองตำแหน่งใหม่ของพี่ชายก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะได้ดูโทรศัพท์ที่เธอปิดเสียงเอาไว้สายตาเฉี่ยวคมจ้องมองหน้าจอด้วยความตกใจเมื่อเห็นจำนวนสายที่ไม่ได้รับ และเธอก็ต้องตกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นข้อความที่ชายหนุ่มส่งมาพิพลอยถึงก

พิพลอยยืนตั้งสติอยู่หน้าประตูสักพัก ก่อนจะเดินเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ หญิงสาวพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด เพื่อไม่ให้พี่ชายจับสังเกตถึงความผิดปกติในตัวเธอได้“หายไปไหนมาเหรอ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามน้องสาวขึ้นในระหว่างที่เธอเดินเข้ามาภายในห้องโถง“หนู… หนูออกไปคุยโทรศัพท์กับเพื่อนมาค่ะ พี่เพชรมีอะไรหรือเปล่าคะ” ด้วยสติที่มีอันน้อยนิดทำให้พิพลอยตื่นเต้นและตกใจจนเผลอทำตัวน่าสงสัยออกมาบ้าง“พี่ไม่มีอะไรหรอก แต่เมื่อกี้พี่เห็นคุณพ่อกับคุณแม่ตามหาเราอยู่” เพชรตอบพร้อมกับมองหน้าน้องสาวเพื่อจับผิด“งั้นหนูขอตัวไปหาคุณพ่อกับคุณแม่ก่อนนะคะ” พิพลอยรีบขอตัวเดินออกไปทันที ถ้าขืนอยู่นานกว่านี้พี่ชายคงจะจับผิดเธอได้อย่างแน่นอนเพชรมองตามหลังของน้องสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะเขารู้ดีว่าพิพลอยออกไปหาใครมา แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ถามหรือพูดถึงผู้ชายคนนั้นมือหนากำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เขาจะไม่อยู่เฉยอีกต่อไปวันนี้เขาจะต้องจัดการเรื่องผู้ชายคนนั้นให้เด็ดขาด ไม่ให้มายุ่งเกี่ยวกับน้องสาวเขาอีก“จะไปไหน” เซนต์ถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักเดินออกมาที่หน้าบ้าน“ไปจัดการเรื่องนี้ให้มันจบ” เพชรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่นิ่

สองเดือนต่อมาหลังจากที่พิพลอยกับกวินเจอกันในวันนั้น ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็เริ่มพัฒนาไปในทางดีขึ้นเรื่อยๆ นัดเจอกันบ้างในบางครั้งโดยที่ไม่มีใครรู้ พออีกคนจะไปไหนหรือทำอะไรก็คอยบอก คอยรายงานกันอยู่ตลอดหัวใจดวงน้อยเริ่มกลับมาสดใสและมีความสุขอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มทำตัวดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เธอเชื่อมั่นและเชื่อใจเขาอีกครั้งถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน แต่กวินก็ทำให้พิพลอยสบายใจมากขึ้น เขาทำให้เธอสบายใจและเข้าใจกันมากยิ่งขึ้น(ใครมาหาเหรอคะ) พิพลอยถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงกริ่งหน้าห้องดังแทรกขึ้นมาระหว่างที่คุยกันอยู่“เดี๋ยวพี่ไปดูก่อนนะ” ชายหนุ่มทำหน้าตาสงสัยไม่ต่างกัน เพราะเขาไม่ได้นัดให้ใครมาหาเลย“ทำอะไรอยู่วะ โทรหาก็ไม่รับสายเลย” เสียงผู้ชายดังแทรกเข้ามาในสาย“คุยโทรศัพท์อยู่ พวกมึงมาทำไม” กวินตอบพร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นมาให้หญิงสาวได้เห็นว่าเพื่อนมาหา“มาชวนมึงไปงานวันเกิดกูไง” เสียงกราฟฟิกพูดขึ้น“กูไม่ไป” กวินตอบไปแบบไม่คิด“มาเดี๋ยวกูขออนุญาตให้” เสียงกราฟฟิกพูดแทรกในสายก่อนจะหยิบโทรศัพท์ในมือของกวินมาถือเอาไว้“วันนี้วันเกิดพี่ พี่ขอพาไอ้วินไปดื่มได้ไหมครับ” กราฟฟ

พิพลอยเดินหน้าเศร้าขึ้นมาบนห้อง ถ้าหากเธออยู่คอนโดเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้เธอคงจะออกไปหากวินแล้ว ถึงแม้จะช่วยอะไรไม่ได้แต่เธอก็อยากจะอยู่ข้างๆ และคอยเป็นกำลังใจให้เขาในวันที่เขามีปัญหาครืด~ ครืด~เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาทำให้หญิงสาวหลุดจากภวังค์ของความคิด แล้วรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายทันที“เป็นยังไงบ้างคะพี่วิน” หญิงสาวถามด้วยท่าทางตื่นเต้นและรอฟังคำตอบจากชายหนุ่ม(ทนายคุยให้พี่ก็เลยได้ประกันตัวออกมาเพื่อหาหลักฐานเพิ่มครับ) กวินบอกด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้า เพราะวันนี้เขาอยู่ที่โรงพักทั้งวันไม่ได้ออกไปไหนเลย“ให้หนูช่วยเป็นพยานให้พี่วินได้ไหมคะ” พิพลอยลองเสนอเพราะเธอคุยโทรศัพท์กับเขาและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง และเธอสามารถยืนยันได้ว่ากวินไม่ใช่คนผิดอย่างแน่นอน(ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่มีอะไรที่หนูจะต้องกังวล อีกอย่างพี่ไม่อยากให้หนูมายุ่งเกี่ยวกับคดีแบบนี้) กวินตอบไปตามที่คิด เพราะเขาไม่อยากให้เธอเดือดร้อนไปด้วย“แล้วพี่วินจะทำยังไงต่อไปคะ ที่หนูฟังมาพวกนั้นมีหลักฐานมัดตัวพี่วินแน่นเลยนะคะ”ความเป็นห่วงครอบงำทำให้พิพลอยวิตกกังวลไปหมด หลังจากที่ได้อ่านข้อความที่ลดาส่งมาให้ ทำ