Semua Bab ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Bab 201 - Bab 210

เมื่อไปถึงริมแม่น้ำ นางเดินสำรวจตรวจดูรอบบริเวณ เห็นว่าปลอดภัยจึงถอดเสื้อผ้าทั้งหน้ากากออก ลงไปแหวกว่ายในลำธารขัดเนื้อตัวใช้สบู่มันแพะสระผมล้างเลือดสกปรกออกจากร่างจนเกลี้ยง ร่างกายยามนี้จึงรู้สึกผ่อนคลายสบายยิ่งนักหลายวันมานี้กลิ่นคาวเลือดล้วนติดจมูก กลิ่นกายหอมกรุ่นของนางล้วนถูกกลิ่นเลือดกลบจนมิด

แน่นอนว่าหยางอี้หงย่อมไม่เข้าใจว่าบัดนี้เกิดอะไรขึ้นกับซื่อจื่อกันแน่ ซื่อจื่อหันหลังให้นางสูดหายใจเข้าออกแรง ๆ คล้ายกับว่าเขากำลังสงบสติอารมณ์ หยางอี้หงจึงก้มลงมองมือตนเอง ในมือของนางยังมีผ้าเช็ดกายที่เปียกชื้น และกล่องสบู่มันแพะที่นางถือเอาไว้เช่นกันนางยืนอยู่ตรงนี้ราวหนึ่งก้านธูปแล้ว ซื่อจื่อเ

“เจ้าคิดทำสิ่งใด”หยางอี้หงลนลานตอบ“ถูตัวให้ซื่อจื่อเจ้าค่ะ ปรนนิบัติอาบน้ำ”ดวงตาสองคู่สบกันนิ่ง หยางอี้หงรู้สึกลำคอแห้งผากเมื่อพบว่าดวงตาสงบนิ่งของเขาบัดนี้ยังแฝงประกายเพลิงอันร้อนแรงจนนางรู้สึกร้อนไปทั้งตัวจูชางหลางยกมุมปากเหี้ยมเกรียม“เจ้าไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่นแน่หรือ”“ซะ ซื่อจื่อ”หยางอี้หง

นางเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ซื่อจื่อดึกมากแล้ว ไยไม่รีบนอนเจ้าคะ ท่านไม่ต้องห่วงคืนนี้อี้หงจะคุ้มภัยให้ซื่อจื่อสุดความสามารถเจ้าค่ะ”จูชางหลางชำเลืองมองนางเล็กน้อย หยางอี้หงยังไม่ยอมถอดหน้ากาก นางจะถอดออกเฉพาะตอนที่อาบน้ำชำระร่างกายเท่านั้นตามคำสั่งของเขาทว่าวันนี้จู่ ๆ เขาก็เอ่ยขึ้นว่า“หน้

หยางอี้หงตื่นขึ้นมาในยามเหม่า[1] ด้วยความเคยชิน เมื่อคืนหลับสบายยิ่งนัก ร่างกายยังเบาสบายกว่าที่ผ่านมาราวกับว่ากำลังนอนอยู่บนฟูกอันแสนอบอุ่นในจวนอ๋องแสงตะเกียงริบหรี่แทบจะดับลงแล้ว นางขยับตัวเล็กน้อยฉับพลันคล้ายกับปะทะเข้ากับของแข็งบางอย่างที่อยู่ข้างกายของแข็งนี่อุ่นยิ่งนัก นางยังสัมผัสได้ถึงอากา