All Chapters of ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Chapter 221 - Chapter 230

หยางอี้หงบัดนี้ตัวคนเดียวแล้ว ด้วยองครักษ์ของนางต่างบาดเจ็บล้มตายด้วยต้านกำลังคนมากมายไม่ไหว ศัตรูผู้หนึ่งจึงเอ่ยขึ้น“องครักษ์หน้ากากดำ ยอมให้ข้าจับตัวแต่โดยดีเถิด ข้าไม่อยากลงมือกับสตรี” ทั้งยังมองที่ขาของนางและแขนข้างนั้นที่โดนฟัน มีเพียงแสงจันทร์กระจ่างที่พอให้เห็นใบหน้าของคน จึงทำให้พวกเขาไม่อ

กล่าวจบจูชางหลางพลันเป่าปาก ม้าดำตัวใหญ่วิ่งมาทางนี้อย่างรู้งาน หยางอี้หงถูกเขาดันร่างแล้วเอ่ยว่า“อาหงรีบขึ้นม้า”หยางอี้หงเอ่ยเร่งรีบ “พี่เจี้ยนแล้วพบกัน”หลังจากจูชางหลางสังหารศัตรูไปแล้ว เขาก็กระโดดขึ้นม้าตัวเดียวกันกับหยางอี้หง ควบตะบึงตรงไปที่ฝั่งตะวันออกอย่างรวดเร็ว ระหว่างทางเจอกับทัพกบฏที่

หากเป็นผู้อื่นคงถูกหัวหน้าหมู่บ้านขับไล่ไปแล้ว ทว่าเมื่อเห็นภรรยาของคนผู้นั้นผู้เฒ่าพลันรู้สึกถูกชะตายิ่งนัก ยังมีสายตาที่คุณชายท่านนี้มองภรรยาของตน แม่เฒ่าดูออกว่าภายในสายตานั้นมีความห่วงใยอยู่ลึกซึ้งเพียงใดสายตาคู่นั้นของจูชางหลางทำให้แม่เฒ่าหวนคิดถึงสามีที่จากไปเนิ่นนานของตนเองผู้ชราทอดถอนหายใจ

เช้าวันนี้หยางอี้หงก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว นางยังพบว่าจูชางหลางคอยอยู่เคียงข้างนางไม่ห่าง เมื่อคืนนี้เกิดเรื่องอันใดขึ้นมาหยางอี้หงย่อมรู้ตัวถึงแม้ว่านางจะมีไข้สูงทว่านางไม่ได้หมดสติในยามที่เขาเช็ดตัวและป้อนยาให้นั้น นางมิได้เหนียมอายด้วยรู้สึกสบายจากความร้อนที่อัดแน่นอยู่ภายในร่างกายทว่าบัดนี้ความรู้สึ

จุมพิตที่นางได้รับจากเขาในยามป้อนยา นางยังจดจำได้เป็นอย่างดี เรื่องนี้เขาก็ไม่เคยเอ่ยถึง นางคิดว่าเขาคงทำเพราะจำใจ ทว่าเมื่อจำใจไยจึงใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นของนางเล่าความสับสนพลันเกิดขึ้นแก่จิตใจอันอ่อนไหวของนางนางครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะก็ไม่อาจหักห้ามความต้องการของตัวเองได้เอง ยามนี้นิ้วเรียวจึง