บททั้งหมดของ แผนร้ายตีตรารัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

ดัสตินจับท่อนเอ็นรูดขึ้นรูดลงจนส่วนหัวมีน้ำไหลกามไหลซึมออกมา เขานำมาจ่อที่ทางเข้าถูกไถกลีบร่องไปมาก่อนจะทนความต้องการไม่ไหว เขากดแท่งร้อนเขาไปอย่างไม่ปรานีคนใต้ร่างเขาต้องหยุดเพราะรับรู้ถึงความคับแน่น เขาก้มมองจุดเชื่อมประสานที่มีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย “จะ...เจ็บ ฮึก เอามันออกไป” “อ่า...อย่าดิ้นดิเจ็บเหมือนกัน” คนสวยของไอ้ดัสตินยังไม่เคยผ่านมือชายใด เขาอาศัยตอนที่เฟรินทร์ไม่ได้สนใจแทงพรวดเข้าไปครั้งเดียวแล้วกดกายไว้แบบนั้น เพื่อให้เธอปรับตัวกับความใหญ่โตของเขา “อื้อ...เจ็บ” น้ำตาไหลออกจากหางตาส่ายหัวไปมาจนผมกระจายเต็มหมอน เธอทั้งจิกทั้งข่วนเพื่อให้เขาหยุดแต่คนป่าเถื่อนกลับไม่ยอมหยุด “อ๊า...ของเมียมันบีบรัดจนจะขาดแล้ว” “อืม...พูดอะไรของคุณ” ของเขาใหญ่ขนาดนั้น เมื่อเธอปรับตัวได้เขาจึงเริ่มขยับเอวสอบ ประสบการณ์แปลกใหม่ยามที่เขาถาโถมเข้ามา จนเธอร่างกายสั่นสะท้าน เขากระหน่ำอัดสะโพกเข้าออกอย่างเร่าร้อน เฟรินทร์ทำเขาต้องการมากกว่าผู้หญิงคนอื่น มือหนาลูบไล้ไปทุกส่วนสายตาหวานเยิ้มสบตากับคนใต้ร่างที่หลับตาเปล่งเสียงครางไม่หยุด “ชอบไ

เฟรินทร์มองข้าวของที่วางอยู่บนโชฟาเต็มไปหมด บางอันวางอยู่ที่พื้น เธอเงยหน้าเพื่อจะถามเขาว่าสิ่งที่เขาทำไปหมายถึงอะไร “ของพวกนี้พี่ให้เมียหมดเลย” เขาวางหญิงสาวลงโชฟาพร้อมกับนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คิดว่าเมียคงจะชอบของสวยๆ งามๆ เหมือนผู้หญิงทั่วไป “แกะดูสิคะชอบชิ้นไหน” เฟรินทร์ขนลุกเมื่อเขาพูดคำว่า "ค่ะ ขา นะคะ" ซึ่งไม่ค่อยสมกับใบหน้าอันเคร่งขรึมของเขาเท่าไร เธอยอมรับว่าเธอรู้สึกตื่นเต้นกับของตรงหน้าไม่น้อย เพราะมันเป็นของที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ว่า การที่ดัสตินซื้อของมาให้เธอ อาจจะเป็นการทดแทนสิ่งที่เธอเสียไปให้กับเขา ซึ่งมันแทบจะไม่ต่างอะไรกับการขายตัวเลย “ทำไมไม่แกะดูล่ะ” เขาเห็นเฟรินทร์นั่งมองแต่ไม่ยอมแตะต้องของสักชิ้น หรือว่าไม่ชอบที่เขาซื้อให้ นี่เขาเอาใจสุดๆ แล้ว “ค่าตัวของฉันเหรอคะ?” ถามไปพร้อมขอบตาที่ร้อนเผาไม่เคยน้อยเนื้อต่ำใจอะไรขนาดนี้มาก่อน ถูกตราหน้าว่าลูกเมียน้อยก็เจ็บพอแล้ว ดัสตินหงุดหงิดที่ยัยหนูของเขาถามไม่เข้าท่า เขารวบตัวเธอมานั่งบนตัก พร้อมกดจมูกหนักๆ ลงที่แก้ม “ที่รักคิดแบบนั้นเหรอ ของที่ซื้อม

มินนี่ขยับตัวลุกจากที่นอนแต่ไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เพราะผู้ชายที่นอนหลับอยู่ข้างตัวเธอ ยามที่เขาหลับใหลดูน่ารักไม่น้อย “อุ้ย กัดนิ้วหนูทำไม” มินนี่รับดึงมือกลับเพราะถูกเขากัดนิ้วตอนที่กำลังลูบใบหน้าเขา “มีเด็กแอบมองกลัวว่าจะทำร้ายฉัน” เขาตื่นตั้งแต่รู้ว่าหญิงสาวขยับตัว “คนบ้า...คุณติดต่อพี่เฟย์ให้หนูได้ไหมคะ” “คงไม่ได้หรอก” ไอ้หมาบ้าดัสตินมันคงไม่ยอมปล่อยเฟรินทร์ออกมาเจอพวกเขาง่ายๆ ตอนนี้ทางฝ่ายหญิงจะรู้หรือยังว่าดัสตินจับตัวเฟรินทร์ไป “อุ้ย คุณจะทำอะไร” “เมื่อคืนได้รอบเดียวเองตอนเช้าขออีกรอบ” “อื้ออ จ่ายเงินด้วยนะคะ” “รู้แล้ว!” แม้จะไม่ชอบเรื่องนี้แต่ขัดหญิงสาวไม่ได้ มินนี่ยื่นข้อเสนอให้เขาจ่ายเงินค่าเสียหายยามที่เขาต้องการนอนกับมินนี่ รอบละสามพันเหรียญซึ่งเรื่องเงินไม่มีปัญหาสำหรับเขามินนี่พยายามข่มความรู้สึกที่พลุ่งพล่านภายในใจ ขณะที่สัมผัสอ่อนโยนของเขาค่อยๆ ลูบไล้ไปทั่วผิวกายของเธอ หัวใจของเธอเต้นระรัวเมื่อเขาแนบจูบลงบนไหล่ ก่อนจะกระซิบชื่อเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"เธอสวยมาก...มินนี่" แดนนี่กระซิบขณะที่ปลายนิ้วของเขาว

เฟรินทร์แปลกใจที่ลงมาชั้นล่างเห็นงานปาร์ตี้เล็กๆ ถูกจัดขึ้นเธอขึ้นไปอาบน้ำแค่หนึ่งชั่วโมง แต่ดัสตินเนรมิตทุกอย่างขึ้นมาได้เพียงชั่วพริบตา “พี่เฟย์” มินนี่เห็นรุ่นพี่สาวที่อยากเจอจึงวิ่งเข้ามาเกาะแขน แดนนี่บอกจะพามางานปาร์ตี้แต่ไม่คิดว่างานที่ว่าคืองานวันคล้ายวันเกิดของเฟรินทร์ “มากันได้ยังไงคะ” “ไอ้จินห้าว เอ่อ...ไอ้ดัสตินมันลากผมมานะสิ” เขากำลังพามินนี่ออกเดตแต่มีสายเข้าจากดัสติน ให้รีบมาที่เชฟเฮาส์ของมันโดยด่วน เขาคิดว่าถูกคนสวยฆ่าตายจึงรีบมาที่ไหนได้เป็นงานปาร์ตี้ “จินห้าว? คุณสนิทกับคุณดัสตินเหรอคะ?” เธอจำได้ว่าคนสนิทของเขาจะเรียกชื่อของเขาอีกแบบ “ผมเป็นญาติมันเองครับ” เฟรินทร์ร้องอ๋อในใจเขาคงไม่เปิดเผยตัวตน เหมยหลินจึงไม่เลือกเขาเพราะคิดว่าแดนนี่ไม่มีอะไรเลย ถ้าหญิงสาวรู้เข้าจะทำหน้าแบบไหน “คุยกันเสร็จหรือยัง! กูเผลอหน่อยไม่ได้” ดัสตินเข้ามาโอบเอวของเธอไว้พร้อมกดปลายจมูกโด่งลงที่แก้มเนียนแรงๆ “คุณจะทำอะไร” “งานปาร์ตี้ไงไปเป่าเค้กดีกว่า” เขาก้มลงมากระซิบข้างใบหูของเฟรินทร์ “คืนนี้เดี๋ยวให้เป่าเทียนเล่ม

ดัสตินรีบสั่งให้ลี่ถังพาเขากลับบ้านด่วน พอมาถึงเขาสอดตัวเข้าผ้าห่มกอดซุกไซ้หญิงสาวเล้าโลมคนที่หลับสนิท เมื่อได้ยินเสียงครางแผ่วเบา เขายิ้มอย่างพอใจและเริ่มรุกหนักขึ้น หญิงสาวสวมชุดนอนเนื้อลื่นทำให้เขาถอดออกอย่างง่ายดาย ‘อื้อหึ โนบราซะด้วย’ “อื้อออ”เธอรู้สึกรำคาญเมื่อมีคนมากวน คิดว่าตัวเองกำลังฝัน หญิงสาวเปิดเปลือกตาขึ้นมาอย่างช้าๆ เพราะรู้สึกเหมือนอะไรหนักกำลังวุ่นวายตรงหน้าตาของเธอ ภาพที่เห็นคือดัสตินกำลังขึ้นคร่อมเธอ “คุณดัสติน” “อื้อ วันนั้นยังไม่ได้ลองให้ชิมไอติมเลย” “ชิมอะไรตอนนี้คะ?” เวลาตีสองเนี้ยนะที่ชวนเธอไปลองชิมไอติม ใครเขาจะขายเวลานี้ “ไอติมแท่งอุ่นๆ กินแล้วฟินดูดแล้วขึ้นสวรรค์” ยัยหนูเขาหมายถึงเอ็นร้อนของเขาต่างหาก ไม่ได้หมายถึงไอติมแบบนั้น “ไม่เอาค่ะ” “ไม่ทันแล้วมาลองดูดเร็วเดี๋ยวจะติดใจ” “คนทะลึ่ง!” เฟรินทร์มองท่อนเอ็นที่กำลังชี้โด่ตรงหน้า มันใหญ่มากจนเธอกลัวมันจะเข้าปากไม่ได้ “ลองชิมมันดูสิหวานหอมอร่อยตีต่อใจ” เขาไม่พูดเปล่ายกหญิงสาวให้ขึ้นมานอนบนตัวเขา บังคับเธอด้วยสายตาให้ลองชิมไ