Semua Bab แผนร้ายตีตรารัก: Bab 21 - Bab 30

เฟรินทร์น้ำตาไหลพราก ขณะที่เธอนั่งถูกมัดมือมัดเท้าอยู่ในรถตู้คันสีดำ ความหวาดกลัวและความสงสัยเข้าปกคลุมใจ เธอไม่รู้เลยว่าพวกเขาคือใคร หากเป็นคนของดัสติน คงไม่มีทางทำกับเธอแบบนี้รถตู้ขับเคลื่อนต่อไปจนมันเลี้ยวเข้ามาจอดในโกดังแห่งหนึ่ง สถานที่ร้างๆ ที่ดูเหมือนจะอยู่ติดทะเล เพราะเธอสามารถได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่งดังมาจากที่ไกลๆ เสียงคลื่นที่คุ้นเคยกลับทำให้เธอรู้สึกเคว้งคว้าง และรู้สึกถึงอันตรายที่อาจจะมาเยือนในทุกๆ วินาที “พวกคุณเป็นใครจับฉันมาทำไม” “ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เอง” หญิงสาวถูกจับลากออกมายังท่าเรือ เธอพยายามขัดขืนแต่สู้แรงคนเหล่านั้นไม่ไหว หากตัวคนเดียวเธอไม่กลัวแต่นี่มีลูกในท้องอยู่ทำให้ความกลัวเกาะกินหัวใจ คนแรกที่นึกถึงคือผู้ชายใจร้ายคนนั้น ดัสตินโมโหที่เขามาช้าไปก้าวเดียวพวกมันได้ตัวเฟรินทร์ไปแล้ว เขาสั่งให้ลูกน้องนับร้อยชีวิตเตรียมตัวบุกไปกระทืบคนที่กล้าทำร้ายเมียของเขา “ตามมันไป” เขามือไม้สั่นภาวนาให้เฟรินทร์ปลอดภัย หญิงสาวร้องไห้เมื่อคนที่เดินออกมาเผชิญหน้ากับเอคือไห่ฉงคนที่เป็นพี่ชาย ไม่เข้าใจว่าเธอไปทำอะไรให้เขาถึงต้องทำขนา

เหมยหลินกลับมาบ้านด้วยความเจ็บใจทำให้ความโกรธความเกลียดที่มีต่อเฟรินทร์เพิ่มมากกว่าเดิม เขายอมเสี่ยงชีวิตช่วยมันถ้าไม่รักจะเพราะอะไร ระหว่างที่กำลังนั่งเครียดมีตำรวจน้ำดีขอเข้ามาตรวจค้นภายในบ้าน และออกหมายจับไฉ่หงทำให้เหมยหลินแปลกใจว่าพี่ชายไปทำอะไรมา “ผมขอเข้าตรวจค้นในบ้านครับนี่หมายค้น และนี่หมายจับ” “นี่มันอะไรกันผมไม่เข้าใจ” ชิงอีมองหมายค้นในมือตำรวจ เหมยหลินยืนอยู่ด้านหลังของพ่อใจคอเริ่มไม่ดีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดกับเฟรินทร์ “ไม่จริงลูกชายผมไม่ได้ทำแบบนั้น” “คุณเซี่ยไห่ฉงวางแผนและพยายามฆ่าคุณเฟรินทร์ ซึ่งเรามีหลักฐานในการเอาผิดรวมถึงการค้ายาเสพติดข้ามชาติ” ชิงอีแถมยืนไม่ไหวเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาเสียใจมากที่รู้ว่าลูกชายทำแบบนั้น เขาเลี้ยงดูไห่ฉงมาอย่างดีแล้วทำไมถึงไม่รักดีไปทำเรื่องเลวทรามแบบนั้น ไห่ฉงที่แอบฟังได้ยินเลยกำลังจะหนีแต่ตำรวจเห็นเสียก่อน เขาจึงถูกจับร่างกายไม่อำนวยต่อการหนีเท่าไรเพราะคนของดัสตินเล่นงานเขาอย่างหนัก “ผมขอจับคุณเซี่ยไห่ฉงในข้อหาพยายามฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา และค้ายาเสพติดคุณมีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ

หนึ่งสัปดาห์ที่เฟรินทร์เก็บตัวเงียบอยู่ในบ้านไม่ยอมออกไปไหน ชิงอีมารับลูกสาวตัวเองถึงมาเก๊าจนหญิงสาวต้องยอมกลับไป เพราะมั่นใจแล้วว่าไห่ฉงไม่มีทางกลับมาทำร้ายเธอได้อีก ส่วนเหมยหลินนั้นไม่มาวุ่นวายกับเธออีก เรื่องลูกในท้องมีแวบแรกที่เธอคิดอยากทำร้ายเขา เพราะไม่อยากให้ลูกมีชีวิตที่เหมือนเธอ เป็นลูกไม่มีพ่อเธอเคยผ่านความเจ็บปวดนั้นมา และไม่ยอมให้ลูกมีชีวิตแบบเธอเด็ดขาด เธอปรึกษากับหมอเรื่องเอาเด็กออก หมอบอกว่าสามารถทำได้หากเธอไม่พร้อมที่จะมีจริงๆ แต่หมอบอกให้กลับคิดดีๆ ก่อน แต่พอคิดไปคิดมาลูกนั้นเป็นเหมือนตัวแทนความรักของเธอที่มีให้ดัสติน จะใจร้ายทำร้ายเขาลงได้อย่างไรในเมื่อเขาตั้งใจมาเกิดแล้ว “แกท้องได้กี่สัปดาห์แล้วทำไมไม่เห็นท้องโตเลย” เหมยหลินตอนที่รู้ว่าน้องสาวท้องนั้นตกใจไม่น้อย แต่ลึกๆ ก็เห็นใจเฟรินทร์ที่ต้องอุ้มท้องลูกของดัสตินแถมตอนนี้เหมือนว่าความรักจะไปกันไม่รอดอีก เลยเห็นใจในฐานะผู้หญิงด้วยกัน “7 สัปดาห์ค่ะ” “ไม่คิดจะกลับไปหาเขาเหรอ ไม่เห็นเขาจะมาง้อแกเลย” “ไม่ค่ะเฟย์เลี้ยงลูกเองได้” “อย่าหาว่าฉันสอนเลยนะ.

“สวัสดีค่ะนายหญิงเมื่อคืนหลับสบายดีไหมคะ” “หลับสบายมากเลยค่ะ แต่มีรู้ว่ามีผีที่ไหนมาร้องห่มร้องไห้ทั้งคืน” พูดแล้วหันไปมองคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ ขอบตาดำยิ่งกว่าหมีแพนด้า “ตายจริงโจรหรือเปล่าคะ” “โจรที่ไหนมันจะกล้าเข้ามาเหยียบที่นี่” แม้แต่แมลงสักตัวไม่อาจบินผ่านเข้ามาได้ ดัสตินนั่งทานอาหารเช้าเงียบๆ เมื่อเช้าดีนะตื่นก่อนหญิงสาวไม่อย่างนั้นคงโวยวายบ้านแตกที่ถูกเขาลวนลามตอนที่เธอหลับ “คุณลี่ถังไปส่งเฟย์ที่โรงแรมx หน่อยค่ะ” วันนี้เธอแต่งตัวสวยเพราะมีงานสำคัญ อย่าคิดว่าไม่รู้เมื่อคืนเขาแอบทำอะไรกับเธอ “ไปทำไม” อยู่ดีๆ จะไปโรงแรมไอ้แดนนี่ “ชิ” เฟรินทร์ไม่ตอบเดินไปรอลี่ลังที่รถดัสตินไม่รอช้ารีบเข้าไปนั่งในรถ จนมาถึงโรงแรมเขาถึงนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นงานหมั้นของแดนนี่ เฟรินทร์เดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมหรู โดยมีดัสตินเดินตามหลังและลูกน้องของเขาเดินตามเป็นโขยง หลายคนกำลังคิดว่าสาวน้อยคนนี้คงมีความหมายสำหรับเขามากชายหนุ่มดูหวงแหน “มาแล้วเหรอพี่ชาย” “แด๊ดกับหม่ามี้ยังไม่กลับมาจากเที่ยวรอบโลก ไว้งานแต่งท่านต้องม

เฟรินทร์มองหน้าคนที่เข้ามาบุกรุกห้องนอนของเธอ เขากระโดดขึ้นเตียงโดยที่เธอยังไม่ได้อนุญาต ตั้งแต่เกิดเหตุเขาหายเงียบไปสองสัปดาห์ไม่ยอมส่งข่าว ปล่อยให้เธอคิดไปฝ่ายเดียว และวันนี้เข้าโผล่หน้ามาทั้งโกรธทั้งคิดถึงเป็นห่วงเขาสารพัด แต่คนตรงหน้าเหมือนจะไม่รู้สึกผิด “มานอนสิจ๊ะเมียจ๋าไม่คิดถึงผัวเหรอ” “คุณตลกมากเหรอคะคุณดัสติน” เธอทั้งกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงเขา แต่เขากลับทำหน้าระรื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “พี่แค่ปล่อยข่าวลือน่าตอนนี้พี่กลับมาครบ 32” “ไม่ต้องมาจับ!” เธอเบี่ยงตัวหนีไม่ยอมให้เขาแตะต้องตัว “ที่รักขา~ พี่ผิดไปแล้วมาให้พี่ทักทายลูกหน่อย” “เราเลิกกันเถอะค่ะ เฟย์ไม่อยากให้ลูกตกอยู่ในอันตรายแบบคุณ” เธออยากใช้ชีวิตแบบปกติไม่ต้องคอยมีบอดี้การ์ดล้อมหน้าล้อมหลัง ชีวิตอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา “ไม่เลิกให้ตายก็ไม่เลิก” พยานรักอยู่ในท้องแท้ๆ “นั่นเป็นปัญหาของคุณค่ะเราทำหน้าที่พ่อแม่ก็พอ” “ไม่เลิกพี่ไม่เลิก!” ต่อเอามีดมาจ่อที่คอก็ไม่มีวันเลิกเด็ดขาด “ออกไปค่ะ” “เฟย์ทำไมงี่เง่าจังเลยมันคืองาน