All Chapters of หวนรักเด็กเก่ามาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

"วันนี้พี่พราวหยุดค่ะ" แจ่มเอ่ยบอกเจ้านายเสียงใส ยังไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์กรุ่นโกรธของผู้เป็นเจ้าของบ้านสักเท่าไร ฟาริสพยักหน้าให้บอดี้การ์ด ทั้งเป็นคำสั่งว่าควรจะไปตามที่ไหน และเป็นการบอกให้ทุกคนออกไปได้แล้ว "นี่เธอ คุณพราวฟ้าพักอยู่ห้องไหนอ่ะ" พอออกจากห้องทำงานใหญ่มาได้ บอดี้การ์ดก็เอ่ยถามแจ่มทันที "ห้องริมสุดน่ะค่ะ" เห็นหน้าชายชุดดำสองคน แจ่มก็พอจะเข้าใจ "งั้นเดี๋ยวหนูพาพี่สองคนไปเองก็ได้ค่ะ" เพราะถึงคนของคุณฟาริสจะสามารถตรวจตราไปได้ทุกส่วนของบ้าน แต่กระนั้นในส่วนของห้องพักหญิง ยิ่งเป็นคุณพราวฟ้าด้วยแล้ว ทำให้บอดี้การ์ดสองคนนี้เกิดขยาดขึ้นมาทันที เพราะยังจำวันที่ถูกดุเรื่องให้เธอทำความสะอาดที่เขี่ยบุหรี่ที่หล่นแตกได้ดี ภายในห้องพักเงียบสงบราวกับไม่มีคนอยู่ด้านใน แจ่มเคาะประตูห้องอยู่สองสามครั้งจนแน่ใจว่าพี่พราวไม่ได้อยู่ในห้องแน่ "คุณพราวไม่อยู่ที่ห้องครับ" หนึ่งในบอดี้การ์ดสองคนขึ้นไปรายงานเจ้านายที่ห้องทำงาน ปัง!! เสียงทุบโต๊ะดังสนั่น จนคนที่ยืนรายงานสะดุ้งตัวนิดๆ "ไม่อยู่ห้องพวกมึงก็ไปหาซิวะ" "ครับๆ" อธิปที่กำลังเดินขึ้นบันไดมาชั้นสองของ

กลับออกมาจากร้าน เพราะชุดที่ออกจะยาวทำให้เธอต้องคอยจับชายกระโปรงเอาไว้ เปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับได้ ก็ค่อยๆ เอนตัวเข้าไปด้านในด้วยความระวัง ฟาริสที่เดินตามมา เขาช่วยกดศีรษะเธอต่ำลงอีกนิด เพื่อไม่ให้หัวโขกกับขอบประตู เธอได้แต่เหลือบสายตามอง เขาช่วยแหละ...แม้จะเหมือนกดหัวเธออย่างแรงก็ตาม คงเพราะไอ้รถสปอร์ตหรูหราแต่เวลาขึ้นลงแสนจะลำบาก กำลังจะเอี้ยวไปหยิบเข็มขัดนิรภัยข้างตัว แต่คนที่ยืนค้ำหัวอยู่นอกรถก้มตัวมาหยิบไปคาดให้เสียก่อน "ขอบคุณค่ะ" พราวฟ้าได้แต่เอ่ยเสียงขอบคุณแผ่วเบา เพราะคนตัวสูงที่ก้มตัวเข้ามาในรถตอนนี้ ทำให้ใบหน้าหล่อคมคายของเขาอยู่ห่างจากเธอเพียงคืบ "นมจะล้นออกมาอยู่แล้ว เวลาเอี้ยวตัวก็ระวังหน่อย" เขาเอ่ยบอกตอนที่ถอยตัวกลับไปยืนเต็มความสูงอยู่ข้างรถ ยังไม่เดินไปขึ้นฝั่งคนขับ จนเมื่อเขาปิดประตูรถให้ "เห็นไหมล่ะ บอกแล้วให้เลือกชุดสีครีม" พราวฟ้าต่อว่าเขาทันที ที่ฟาริสขึ้นมานั่งในรถ พลางขยับขอบเสื้อที่หน้าอกไม่ให้นมล้นออกมาอย่างเขาว่า "ก็แค่บอกให้ระวังตัวเวลาเอี้ยวตัวแค่นั้น มันก็ไม่ได้จะหลุดออกมาทั้งเต้าหรอก แต่คนเห็นแล้วมันจะลุ้นเอา" คร้านจะเถียงกับเ

"ไง ฟาริส ไม่เจอกันนานเลยนะ" เสียงทักทายที่ดังมาจากด้านหลัง สีหน้าของเขาดูตึงขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้มีท่าทีจะหันไปสนใจ คล้ายกับว่าไม่อยากทักทายเสียด้วยซ้ำ ได้แต่มองหน้าเธอที่ชะงักมือกำลังจะใช้ส้อมจิ้มอาหารเข้าปาก จนเจ้าของเสียงทักทายนั้นเดินมายืนตรงหน้าฟาริสจึงได้เงยหน้าขึ้นมองอย่างเสียไม่ได้ ใบหน้าคมคายอย่างคนมีเชื้อสายยุโรปผสมเอเชียผิวสีเข้มยิ่งส่งให้ดวงตาคมดูดุแต่แววตาเป็นประกายไม่ได้เรียบนิ่งอย่างฟาริส ติดออกจะเจ้าเล่ห์และเจ้าชู้อยู่ไม่น้อย "ว่าไง" "ไม่นึกว่าจะเจอมึงที่นี่ นึกว่ากลับอิตาลีไปแล้วซะอีก" "มีอะไร" "ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อยากทักทายเพื่อนเก่า เอ๊ะ..แต่ว่า...นี่ใคร มึงจะไม่แนะนำหน่อยหรือ" "ไม่จำเป็น" "แต่ทำไมกูคุ้นหน้าจังวะ อ๋อ...คุณพราวฟ้า ใช่ไหมครับ" ในประโยคท้ายชายคนนั้นหันมายิ้มให้เธอ เพราะไม่รู้ควรต้องทำอย่างไร ดูเหมือนคนสองคนจะไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไร เธอจึงเพียงยกยิ้มมุมปากเพียงนิดให้เป็นมารยาทพลางก้มหน้าให้เล็กน้อย "คุณพราวฟ้า ลูกสาวคุณอานนท์ใช่ไหมครับ" เพราะชื่อผู้เป็นพ่อ ทำให้พราวฟ้ามีสีหน้าตื่นๆ ขึ้นทันที คนในวงการน้อยคนที่จะรู้จ

เมื่อคนตัวเล็กยังทำท่าทางดื้อดึง ฟาริสเพียงพยักหน้าให้อธิป ลูกน้องคนสนิทก็เดินเข้าหาเธอช้าๆ แตะแขนเธอเบาๆ "ขึ้นไปรอข้างบนเถอะครับ" มองใบหน้าของคุณอธิปมีสีหน้าจริงจัง แต่แววตาเรียบนิ่งที่มองเธออย่างไม่ได้คิดร้าย ทำให้เธอยอมเดินออกมาจากตรงนั้น "คุณเอมอนน์เป็นคนอย่างไรหรือคะ" พ้นห้องรับแขกมาไกลแล้ว เธอจึงได้เอ่ยถามลูกน้องคนสนิทของฟาริส ที่ยังเดินตามมาด้วย แม้รู้ว่าเจ้าตัวคงจะเข้าข้างเจ้านาย แต่ก็ยังเชื่อว่าคุณอธิปจะยังพอมีมโนธรรมอยู่บ้าง "ผมก็ไม่ค่อยรู้จักนิสัยเขาหรอกครับ รู้แต่ว่าคุณคนนี้ไม่ค่อยเล่นตามกติกาสักเท่าไร" "เขาไม่ถูกกับเจ้านายคุณอธิปหรือคะ" "ทำนองนั้นครับ" "แล้วถ้าเขาช่วยใช้หนี้ให้พ่อฉัน" "คุณรออยู่ในห้องนะครับ ห้ามลงไปข้างล่าง ผมจะให้บอดี้การ์ดมาเฝ้าหน้าห้องคุณไว้ให้" นอกจากไม่ได้คำตอบจากอธิป เธอยังกลายมาเป็นนักโทษไปโดยปริยายอีกหรือเนี่ย และเมื่อมาถึงห้อง เขาก็หายกลับลงไปข้างล่างอีกครั้ง พราวฟ้าได้แต่เดินวนเวียนไปมาอยู่ในห้อง พยายามฟังเสียงฝีเท้าที่หน้าประตูแต่มันก็เงียบเชียบ ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง เธอได้ยินเสียงลูกบิดประตูห้องถูกเปิดก็รีบวิ่งหน

"คุณฟาริสครับ คุณอลินามาครับ อยู่ที่ห้องรับแขกด้านล่าง" คุณอธิปที่เข้ามาแจ้ง แล้วก็หายออกไปจากห้อง ในช่วงสายของวัน เธอไม่แปลกใจนักหรอก เพราะสองอาทิตย์กว่าที่เธอเริ่มมาทำงานที่ห้องนี้ แทบจะเห็นอธิปนับครั้งได้ ได้ยินแต่เสียงโทรศัพท์ของฟาริสที่เอ่ยสั่งงาน หรือแม้แต่คุณอธิปเองที่โทรมารายงาน โดยที่เจ้าตัวไม่ได้เข้ามา และก็ยังนับเป็นเรื่องดีที่ตลอดระยะเวลาในช่วงหนี้เหมือนเจ้าหนี้ของเธอจะดูยุ่งวุ่นวาย จึงไม่ค่อยได้มาก่อกวนเธอสักเท่าไรนอกจากโยนเอกสารให้กองโต พร้อมคำสั่งเดตไลน์ หรือไม่ก็หายออกไปข้างนอกเป็นวันๆ กลับมาอีกทีก็ค่ำมืด นั่นก็ถือเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเธอ เพราะมันรวมถึงเวลางานในช่วงกลางคืนพอเขายุ่งเธอจึงได้พัก "เตรียมเอกสารรอเซ็นไว้ให้พร้อมด้วยนะ กลับมาฉันจะรีบเซ็น" "ค่ะ" พราวฟ้าก้มหน้ายิ้มรับคำสั่ง เพราะนั่นหมายความว่าเขาคงจะหายไปนานหรืออาจจะหายไปตลอดทั้งวัน พอคล้อยหลังเจ้านายสุดเนี้ยบ เธอก็ยืดแขนจนสุดบิดขี้เกียจด้วยความเมื่อยล้า ต้องยอมรับว่าเวลาทำงานเขาดูต่างจากเวลาปกติไม่น้อย เพราะเอกสารที่เตรียมไว้เกือบเสร็จแล้ว ทำให้เธอยังพอมีเวลาที่จะเช็กข้อความเข้า หลังจากได้ย