All Chapters of หวนรักเด็กเก่ามาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

แต่พอรถมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ ค่อยใจชื้นขึ้นบ้าง อย่างน้อยเขาคงไม่เบี้ยวค่าจ้างเธอแน่นอน และแค่รถเธอจอดที่หน้ารั้วประตูอัตโนมัติก็ถูกเปิดออก แค่ลดกระจกลง เสียงชายชุดดำที่ยืนรออยู่ก็บอกให้เธอขับรถไปจอดที่หน้าบ้านได้เลย ราวกับทุกคนรู้เรื่องการมาของเธอเป็นอย่างดี ยืนมองรถตัวเองถูกขับออกไป หันมาอีกทีก็พบบุรุษร่างสูง รูปร่างหน้าตาจัดว่าดีทีเดียวท่าทางสุภาพแต่ก็แฝงไว้ด้วยกิริยาที่ดูออกจะน่ากลัวไม่น้อย "สวัสดีค่ะ" เธอรีบยกมือขึ้นไหว้ "สวัสดีครับ ผมอธิปครับ คนที่ติดต่อคุณไป" "อ๋อ ค่ะ" พราวฟ้ายิ้มให้บางๆ นึกดีใจที่อย่างน้อยคนที่เธอจะต้องกินข้าวและจบลงบนเตียงก็ไม่ได้ดูขี้ริ้วขี้เหร่ หรือดูกักขฬะน่ากลัวอย่างที่คิดมาตลอดทาง "เชิญตามผมมาครับ" พราวฟ้าเดินตามคนตัวสูงตรงหน้า แอบคิดว่าท่าทีเขาดูสุภาพเกินกว่าจะเป็นนักธุรกิจที่มีกิจการใหญ่โตมากมายอย่างที่แม่เมย์เล่าให้ฟัง เพราะเธอคิดว่าคนประเภทนี้คงดูเย่อหยิ่งไม่น้อย และคงไม่มีท่าทีสุภาพนอบน้อมขนาดนี้ และเหมือนคำตอบจะอยู่ตรงหน้า เมื่ออธิปพาเธอเข้ามาในห้องหนึ่ง ภายในห้องตกแต่งไว้ราวกับโรงแรมหรูห้าดาว นอกจากโซฟารับแขกชุดใหญ่ ยังมีเต

พราวฟ้าเหลือบสายตามองคนตรงหน้า ทำเสียงขึ้นจมูกเบาๆ เพราะอย่างที่เธอคาดเดาไว้ไม่ผิดสักนิด เขารู้ทุกอย่างดีทีเดียวแหละ และรู้ว่าเขากำลังกลั่นแกล้งเธอ เพราะคนที่เป็นคู่กรณีกับเธอ ก็คือ.. อลินา อดีตคนรักเก่าของเขานั่นเอง เพียงแต่เธอไม่คิดว่าเขาจะฝังใจขนาดที่ยอมเสียเงินสามแสนเพื่อให้เธอมาที่นี่นอนอ้าขาสบายๆ และรับเงินกลับบ้าน มันคงไม่ง่ายอย่างนั้นแน่นอน "ก็คงงั้นมั้งคะ" รอยยิ้มเย้ยหยันที่เกิดบนใบหน้าของเธอ ทำให้อุปกรณ์ไข่สั่นทำงานขึ้นทันที มือที่จับส้อมกับมีดอยู่ถูกกำจนแน่น ก่อนเธอจะค่อยๆ วางมันลง แล้วเลื่อนฝ่ามือมาบีบที่ต้นขาตัวเองเอาไว้แน่น ริมฝีปากเม้มแน่นกัดฟันจนตัวเองได้ยินเสียงดังกรอด "ตอนนั้นฉันก็ดูว่าเธอไม่น่าใช่คนแบบนั้นนะ เพราะหลังจากที่คุยกันครั้งสุดท้ายเสร็จ เธอก็หายไปทันที แต่ทำไมครั้งนี้ถึงเป็นแบบนี้ล่ะ เธอแค้นอลินาหรือ" "คุณ...ฟาริส หยุด..ได้ไหมคะ ฉันขอร้อง" เธอไม่ได้สนใจคำพูดเขา ได้แต่เกร็งหน้าท้องตัวเองเอาไว้แน่น เล็บยาวที่ถูกเคลือบสีชมพูอ่อนเอาไว้อย่างสวยงามจิกลงบนผิวอ่อนที่ต้นขาอย่างแรง แต่มันก็แทบจะไม่สามารถทนต่อความเสียวซ่านจากไอ้ไข่สั่นด้านในนั้นได้เล

5 ปีก่อน "ไอ้พราว แกดูนั่นซิใครเดินเข้ามา" เสียงกระซิบกระซาบของน้ำขิง พลางบุ้ยหน้าไปทางชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาในผับใกล้มหาวิทยาลัย แหล่งรวมตัวของนักศึกษายามค่ำคืน และชายหนุ่มลูกครึ่งปีสี่คณะบริหารที่กำลังเดินเข้ามาเรียกสายตาจากสาวๆ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องให้หันไปมองได้อย่างดี ไม่เว้นแม้แต่เธอ "คนอะไรวะ โคตรหล่อเลย เออ แกรู้ป่ะนังพราว ว่าพี่ฟาริสเขาเลิกกับแฟนแล้วนะ" "ไม่ใช่มั้ง" เธอเอ่ยตอบน้ำขิง เพราะรู้ว่ารุ่นพี่ที่แอบชอบมานานมีแฟนแล้ว และรู้ว่าเขากับแฟนคบกันมานานแล้วด้วย ทั้งครอบครัวทั้งสองก็ยังรับรู้ ฝ่ายหญิงที่เป็นถึงลูกสาวเจ้าของสถานีโทรทัศน์ มีข่าวให้เห็นอยู่บ่อยๆ "แต่แกดูพี่เขาดื่มเหล้าขนาดนั้น แถมยังนั่งทำหน้าเศร้าๆ อีก ฉันว่าข่าวชัวร์ว่ะ" "ก็ช่างเขาเถอะ" "แกไม่คิดจะลองจีบพี่เขาหรือ" "เหอะ กล้าเนอะ คิดว่าเขาจะเอาหรือไง คนละระดับกับเขาเลย" "แกสวยขนาดนี้ไม่เอาก็โง่แล้ว สวยกว่ายายอลินานั่นอีก" "แต่รวยไม่เท่าเขาไง" "เฮ้ย ลองดูๆ นั่นพี่เขาเดินผ่านมาทางนี้ด้วย สงสัยจะไปห้องน้ำว่ะ เอาเลยเพื่อน" พูดจบน้ำขิงก็ลุกขึ้นยืนดึงให้พราวฟ้าลุกขึ้นด้วย จับมือเธอให้เ

วางสายไปแล้วก็สำรวจตัวเองอีกครั้ง สภาพยิ่งกว่าไปฟัดกับหมาที่ไหนมา ชุดที่นอนมาทั้งคืนยังเป็นชุดที่เธอใส่ไปเมื่อวาน ไวน์แดงที่หกรดหน้าอกจนถึงเอวยังเป็นคราบราวกับถูกฆาตกรรม นึกถึงพ่อที่เห็นสภาพเธอเมื่อคืนท่านไม่เอะใจสักนิดเลยใช่ไหม หรือเพราะมัวแต่เมาจนไม่ได้สังเกตสิ่งรอบข้าง ถอดเสื้อผ้าชุดสวยราคาหลายพันที่เคยซื้อเมื่อหลายปีก่อนทิ้งถังขยะในห้องไม่คิดแม้จะเก็บไปซัก นอนแช่น้ำอุ่นอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงจนรู้สึกว่าร่างกายผ่อนคลายและท้องที่ร้องเรียกหาอาหารถ้านับจริงๆ อาหารเที่ยงเมื่อวานที่บ้านแม่เมย์คงเป็นมื้อสุดท้ายที่เธอได้กินจนถึงตอนนี้ กลับลงมาที่ห้องครัวในช่วงเย็นภายในบ้านที่เงียบเหงาเป็นเรื่องปกติ จะมีก็เพียงรูปแม่ที่ยิ้มให้เธออยู่ตรงห้องรับแขก ถ้าท่านไม่ด่วนจากไปเร็วเสียก่อนเธอคงจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ พ่อก็คงไม่เสียใจกินเหล้าจนเสียคน สุดท้ายก็ต้องลาออกจากงานตำแหน่งใหญ่โตในบริษัท เมื่อขาดรายได้ก็เข้าสู่วังวนการพนันเพียงเพราะหวังจะหารายได้มาจุนเจือครอบครัว แต่นอกจากมันจะไม่สร้างรายได้ยังทำให้รายจ่ายของเธอเพิ่มขึ้นกว่าหลายเท่าตัว ยิ่งเงินจากการเป็นดาราหาได้ง่ายก็หมดไปกับพ่อเธอได้ง่าย

อาหารค่ำของวันนี้ถูกจัดในห้องอาหารสไตล์การตกแต่งก็ยังคล้ายกับเมื่อวันนั้น ทั้งบอดี้การ์ดหลายคนรวมถึงแม่บ้านที่ยืนคอยรับคำสั่งไม่ห่างก็ยังเยอะเหมือนเดิม อาหารก็ยังเป็นอาหารฝรั่งคอร์สใหญ่ แต่วันนี้เธอได้กินจนครบเซต ตบท้ายด้วยการจิบไวน์ขวดละหลายหมื่น "ทำไมถึงไปแย่งสามีอลินาเขาล่ะ" คำถามของคนตรงหน้าจังหวะเดียวกับที่เธอวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะพอดี ถ้าเขาเอ่ยถามตอนที่เธอกำลังจับมีดกับส้อมหั่นสเต๊กแสนอร่อยอยู่เธอคงได้วางมีดและหมดอารมณ์กินแน่ ไร้เสียงตอบจากคนตรงหน้า ฟาริสจึงได้เอ่ยถามต่อ "เธอก็จัดว่าหน้าตาดีนะ ทำไมคิดสั้นไปเอาผู้ชายอย่างไอ้สาธรนั่นได้ หรือเธอแค้นอะไรอลินาอยู่หรือเปล่า" "ทำไมฉันต้องแค้นคุณอลินา" "เพราะตอนนั้นฉันกลับไปคบกับอลินา เธอเลยแค้นเขางั้นซิ" "หึ คุณนี่ท่าจะหลงตัวเองน่าดูเลยนะคะ" ฟาริสไหวไหล่ไม่ได้สะทกสะท้านกับคำพูดของเธอสักนิด "ที่ฉันยอมนอนกับคุณครั้งนั้นเพราะคิดว่าคุณเลิกกับคุณอลินาแล้ว ถ้ารู้ว่าคุณแค่เฮิร์ตแล้วฟันผู้หญิงทิ้งเล่นๆ ฉันก็คงไม่นอนกับคุณหรอก อีกอย่างถ้าวันนั้นฉันไม่เมาฉันก็คงจะปฏิเสธคุณไปแล้ว" "แต่หลังจากนั้นเธอก็ไม่มีแฟนอีกเลยนี่ ลืมฉัน