สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

กลับถึงกระท่อมกลางป่าก็พบกับเอ่อคังและเจียเหรินยืนเล่นอยู่หน้ากระท่อม กระท่อมหลังนี้จางฮั่นให้พวกลูกน้องช่วยกันตัดไม้ไผ่มาสร้างเป็นที่พักชั่วคราว ระหว่างอยู่ในเขาเพื่อหาสมุนไพรไปปรุงยา" หัวหน้า แม่นางเมิ่ง พวกท่านกลับมากันแล้ว"มองดูตะกร้าที่ว่างเปล่าไม่มีสมุนไพรสักต้นเอ่อคังกับเจียเหรินก็เผยรอยยิ้มแปลกๆ มองหน้าจางฮั่นกับเมิ่งอันหลานสลับไปมา" ฮ่าฮ่า ทางที่พวกท่านไปสมุนไพรคงหายากนะเจ้าว่าไหมเอ่อคัง ดูสิไปตั้งแต่เช้ากลับมาพลบค่ำยังหาไม่ได้สักต้นเลย"" อือใช่ๆ แต่พวกท่านไม่ต้องห่วงนะข้ากับเจียเหรินไปทางทิศใต้ได้สมุนไพรที่ต้องการมาเต็มตะกร้าเลย"" อะอ๋อ ก็ดี"เข้ามาข้างใน หว่านเอ๋อกับเซิ่งเทียนและอี้หยุนก็ช่วยกันยกอาหารมาวางบนโต๊ะ" พวกท่านมาแล้ว ไปไกลเหรอทำไมกลับมาซะค่ำเลย นี่ถ้ายังไม่กลับมาอีกข้าจะชวนทุกคนออกไปตามหาแล้วนะ"หว่านเอ๋อวางจานอาหารแล้วเดินเข้าไปหาเมิ่งอันหลาน" ในเมื่อมาแล้วพวกท่านก็กินข้าวกันเถอะ"" อ้าวพวกเจ้าจะไปไหนไม่กินด้วยหล่ะ"จางฮั่นเห็นอี้หยุนกับเซิ่งเทียนกำลังจะเดินออกไปข้างนอกก็ถามขึ้น" พวกข้ากินกันแล้ว พอกลับมาก็หิวทนไม่ไหว ช่วยกันทำอาหารเสร็จก็เลยกินกันก่อน ส

ใช้เวลาหลายวันก็เดินทางมาถึงเมืองหลวงรถม้าจอดลงที่หน้าจวนตระกูลจาง จางฮั่นลงมาจากรถม้ายื่นมือรอรับเมิ่งอันหลานอยู่ข้างล่าง บ่าวรับใช้เห็นจางฮั่นกลับมาก็รีบวิ่งไปบอกข่าวดี" ฮูหยินขอรับนายท่านขอรับ คุณชายกลับมาแล้วขอรับ"" อาฮั่นกลับมาแล้ว ดี ดีจริง"" พวกเจ้ารีบไปทำอาหารเร็ว อย่าลืมของโปรดของลูกชายข้าหล่ะ"" เจ้าค่ะฮูหยิน"จางฮั่นพาเมิ่งอันหลานเดินเข้ามาในห้องโถงจางเหมยฮวาก็โผเข้ากอดบุตรชายด้วยความคิดถึง " กลับมาซะทีนะอาฮั่น แม่กับพ่อของเจ้าคิดถึงเจ้ามากรู้ไหม"" ท่านแม่ ท่านพ่อ"" อืม กลับมาก็ดีแล้ว"" เจ้านี่น้าได้ข่าวว่าเสร็จสิ้นภารกิจตั้งนานแล้วทำไมไม่ยอมกลับมา นี่ถ้าองค์หญิงฉิงฮวาไม่ไปตามเจ้าก็คงไม่กลับมาใช่ไหมหล่ะ"" ท่านแม่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับองค์หญิง ที่ข้ากลับมาเพราะ"จางฮั่นจับแขนเมิ่งอันหลานมายืนใกล้ๆจางเหมยฮวากับจางหัวเจี้ยนมัวแต่ดีใจที่ได้เจอบุตรชาย เลยไม่ทันได้สังเกตุว่าเขาพาใครมาด้วย" นี่คือ"" นางเป็นใคร"" นางชื่อเมิ่งอันหลาน เป็นคนรักของข้า"จางเหมยฮวากับจางหัวเจี้ยนมองหน้ากัน" คารวะฮูหยินจาง คารวะนายท่านจาง"" เจ้า เจ้าว่านางเป็นใครสิ"" นางเป็นคนรักของข้า ที่จ

เมิ่งอันหลานกับหว่านเอ๋อลงมาจากรถม้าก็หอบของกินมาเพียบ บ่าวรับใช้รออยู่หน้าจวนเห็นเมิ่งอันหลานกลับมาก็รีบเข้าไปหา" ฮูหยินสั่งไว้ว่า เมื่อท่านกลับมาแล้วก็ให้ไปหาฮูหยินด้วย"" อือ ข้ารู้แล้ว"" เดี๋ยวก่อน"บ่าวรับใช้มายืนขวางหน้า" ฮูหยินอยู่ศาลาท่าน้ำ"" ข้ารู้แล้ว เดี๋ยวข้าเอาของไปเก็บก่อน"" ไม่ได้ ต้องไปหาฮูหยินเดี๋ยวนี้ฮูหยินรอนานแล้วรีบไป"" ข้าก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวไป จะเอาของไปเก็บก่อน"" ข้าบอกว่าไม่ได้ให้รีบไปหาฮูหยินเดี๋ยวนี้"ตุ๊บ หว่านเอ๋อถีบบ่าวรับใช้คนนั้นจนล้มลง" นี่แหนะ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องดีนัก ก็บอกอยู่ว่าเอาของไปเก็บก่อน"" พวกเจ้า"" พูดให้ดีๆหน่อย หลานเอ๋อเป็นภรรยาของคุณชายจางเจ้านายของเจ้า หากเขารู้ว่าเจ้าพูดจาไม่มีสัมมาคารวะกับนางแบบนี้จะเป็นยังไงนะ"" ไม่ต้องมาขู่ข้า อย่างนางก็เป็นได้แค่นางอุ่นเตียงของคุณชายเท่านั้น ใครๆก็รู้ว่าอีกไม่นานคุณชายจะต้องแต่งงานกับองค์หญิงฉิงฮวา"" ใครบอกว่าข้าจะแต่งกับองค์หญิง"จางฮั่นเดินเข้ามา ปรายตามมองบ่าวรับใช้คนนั้นด้วยความไม่พอใจ" คุณชาย"" คนที่ข้าจะแต่งงานด้วยมีเพียงหลานเอ๋อคนเดียวเท่านั้น จำไว้ด้วย ถ้าเจ้ายังพูดจาไม่เคาร

เมิ่งอันหลานมองดูจางฮั่นที่ร้อนรนรีบอุ้มฉิงฮวาเข้าไปในจวน หัวใจของนางก็บีบรัดอย่างเจ็บปวด หึหึ ถูกลักพาตัวรึ เป็นถึงองค์หญิงอยู่ในวังมีทหารนับหมื่นองครักษ์ข้างตัวนับสิบ ยังปล่อยให้คนลักพาตัวไปได้ แล้วยังเจาะจงให้สามีของนางไปช่วยอีก ดีจริงๆ มิน่าหล่ะตอนนางถูกจับตัวไปถึงได้ไร้วี่แววของเขา เพราะเขามัวไปช่วยฉิงฮวาอยู่นี่เอง ถ้านางไม่ได้เป็นหมอ ไม่รู้จักวิธีเอาตัวรอดช่วยเหลือตัวเองป่านนี้นางคงฆ่าตัวตายเพราะถูกกลุ่มโจรพวกนั้นรุมย่ำยีแล้ว" หลานเอ๋อ "เมิ่งอันหลานหันไปตามเสียงเรียก เห็นหว่านเอ๋อเดินกระโผลกกระเผลกมาหาในสภาพที่ดูไม่ได้" หว่านเอ๋อ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ใครทำอะไรเจ้า หรือว่าเจ้าก็ถูกจับตัวไปด้วย"หว่านเอ๋อร้องไห้สะอึกสะอื้นส่ายหน้า" ไม่ใช่ ข้าไม่ได้ถูกจับไป แต่ที่ข้าเป็นแบบนี้เพราะตามหาเจ้า ข้าตามหาเจ้าไปทั่วทั้งที่เห็นเจ้าถูกจับมัดอยู่ในรถม้า ข้าวิ่งตามแล้วแต่ไม่ทัน ข้าเลย ข้าเลยไปขอความช่วยเหลือที่หน่วยอินทรี แต่พวกเขาบอกว่าหัวหน้าของพวกเขาไม่อยู่ ออกไปช่วยองค์หญิงที่ถูกจับตัวไปเหมือนกัน ข้าเลยไปที่กองปราบ แต่พวกเขาก็หาว่าข้าบ้า หาว่าข้าพูดโกหก ไม่ยอมออกตามหาเจ้า ฮือฮือหลานเอ๋อข้

" เจ้าคิดว่าเรื่องที่เจ้าถูกโจรพวกนั้นย่ำยีจะปิดจางฮั่นได้รึ คนฉลาดอย่างเขาวันนึงก็ต้องรู้ความจริง"" ใช่ เขาเป็นถึงหัวหน้าองครักษ์ไม่ต้องสืบแค่มองรูปการณ์ก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ท่านคิดว่าเขาโง่รึ ถึงไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือท่าน"ฉิงฮวาตื่นตระหนก เมิ่งอันหลานเห็นแววตาวูบไหวของนางก่อนจะกลับมาเป็นปกติ" แล้วยังไง ถึงต่อให้เขารู้ความจริงแล้วจะทำอะไรข้าได้ ข้าเป็นองค์หญิงสุดโปรดของฮ่องเต้ ต่อให้ข้าฆ่าเจ้าให้ตายเสด็จพ่อก็ไม่มีวันลงโทษข้า เจ้านั่นแหละเตรียมตัวถูกเฉดหัวออกจากจวนได้เลย จางฮั่นไม่มีทางยอมรับคนแปดเปื้อนเช่นเจ้าหรอก"" เกรงว่าจะทำให้องค์หญิงผิดหวังแล้ว คนพวกนั้นไม่ได้ทำอะไรข้า นอกจากจะไม่ทำอะไรแล้ว ยังจะมาเป็นพยานให้ข้าเปิดโปงความชั่วร้ายของท่านอีก ข้าไม่เชื่อว่าถ้าฮ่องเต้ทรงรู้เรื่องชั่วช้าที่ท่านทำลงไปจะตัดสินความอย่างไม่ยุติธรรม ว่ากันว่าราชวงศ์ทำผิดโทษเท่าสามัญชน"ฉิงฮวาหน้าซีด ฮ่องเต้ไม่เหมือนฮองเฮาแม้จะตามใจนางแต่ถ้าเป็นเรื่องความผิดที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคน นางจะต้องถูกลงโทษแน่ๆ ฮองเฮาก็บอกแล้วว่าจะไม่ขอข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ นั่นไม่เท่ากับว่าถ้าฮ่องเต้รู้เรื่องและ