Lahat ng Kabanata ng สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว: Kabanata 21 - Kabanata 30

จางฮั่นหันมาจ้องหน้าอี้ หยุนอี้หยุนพลันหน้าซีดขึ้นมาเขาหันไปมองนางกำนัลชุ่ยเสีย" เจ้าบอกว่าองค์หญิงถูกนางผลัก"ชุ่ยเสียก้มหน้า จางฮั่นเดินเข้าไปใช้ดาบพาดคอนาง" พูด"" ข้า ข้า"นางเหลือบมองฉิงฮวา คิดว่าฉิงฮวาจะช่วยนางแต่ฉิงฮวากลับเมินเฉย จางฮั่นกดดาบจนคอนางมีเลือดซิบ" ข้า ข้าพูดไปเพราะตกใจกลัว ที่จริง ที่จริงแล้วองค์หญิงกับแม่นางเมิ่งแค่ยื้อยุดกันแต่แล้วองค์หญิงก็ปล่อยมือ เลยพลัดตกน้ำไปเอง""ในเมื่อนางตกลงไปเอง แล้วเหตุใดเจ้าจึงบอกว่านางเป็นคนผลัก"" ข้า ข้ามองไม่ชัด ข้าสับสนไปชั่วขณะขออภัยเจ้าค่ะคุณชาย ขออภัยเจ้าค่ะแม่นางเมิ่ง"จางฮั่นเก็บดาบ ชุ่ยเสียถอนหายใจโล่งอกแต่พอเห็นสายตาที่ฉิงฮวามองมาความกลัวก็แผ่ซ่านขึ้นมาใหม่ จางฮั่นเดินไปจ้องหน้าอี้หยุนก่อนจะถีบจนอี้หยุนกระเด็น แล้วตามไปกระทืบซ้ำๆจนอี้หยุนกระอักเลือด" ข้าไม่คิดว่าเจ้าที่สนิทกับข้ามากกว่าคนอื่นจะกล้าทำแบบนี้กับคนที่ข้ารักแบบนี้ เสียแรงที่เห็นเจ้าเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องมาตลอด ข้าจำได้ว่าเคยบอกพวกเจ้า ว่าหลานเอ๋อเป็นหัวใจของข้า ใครมันกล้าทำร้ายนางก็เท่ากับทำร้ายข้าด้วย ในเมื่อเจ้าทรยศข้าไม่เห็นข้าอยู่ในสายตา งั้นต่อไปนี้เจ้

หมอฝางจับชีพจรเมิ่งอันหลานก่อนหันมาบอกทุกคน" นางตั้งครรภ์ได้เกือบสองเดือนแล้ว เมื่อเดือนก่อนนางได้ทำการตรวจรักษากับข้าจริง นี่เป็นสมุดบันทึกการรักษาคนไข้ของข้า ในแต่ละวันจะมีการลงชื่อของคนที่มารักษาและบันทึกอาการป่วยของคนคนนั้น"หมอฝางส่งสมุดบันทึกให้จางฮั่น เขาเห็นรายมือชื่อของนางตามมาด้วยช่องข้างๆระบุว่าตั้งครรภ์ และรายชื่อยาบำรุงที่ซื้อไปจางฮั่นส่งสมุดให้มารดาของเขา จางเหมยฮวากับจางหัวเจี้ยน จ้องมองดูรายละเอียดการรักษาของเมิ่งอันหลานในสมุดแล้วทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเจียเหรินยังพาหมอมาอีกหลายคน" นี่คือหมอหลายคนจากหลายโรงหมอในเมืองนี้ที่ข้าสามารถพามาได้ แม้ไม่ครบทุกคน แต่สามารถยืนยันได้ว่าแม่นางเมิ่งท้องได้กี่เดือน ท่านหมอ เชิญพวกท่านตรวจนางทีละคน"หว่านเอ๋อตาลายมองดูหมอนับสิบที่ค่อยๆเดินเข้าไปตรวจเมิ่งอันหลานทีละคน นางให้ไปตามหมอฝางมาแค่คนเดียว ไม่คิดว่าเจียเหรินจะไปตามหมอคนอื่นมาอีกเป็นสิบ เขากระซิบข้างหูนาง" หากตามหมอฝางแค่คนเดียว เดี๋ยวจางฮูหยินกับนายท่านจางจะหาว่าพวกเราติดสินบนหมอฝาง"หว่านเอ๋อพยักหน้าเห็นด้วย หมอทุกคนตรวจเสร็จก็บอกผลเหมือนกันว่าเมิ่งอันหลานตั้งครรภ์ได้เ

" หึ เจ้าช่างห่วงใยนางจริงๆนะ"" นางเป็นภรรยากระหม่อม ไม่ให้ห่วงนางแล้วจะให้ห่วงใครหล่ะพ่ะย่ะค่ะ อีกอย่างตอนนี้กระหม่อมยิ่งต้องห่วงนางเป็นพิเศษเพราะนางกำลังตั้งท้องลูกของกระหม่อม"" เจ้า เจ้าว่าอะไรนะ"" ไม่ใช่ว่าพระองค์ทรงทราบอยู่แล้วรึเพคะ ก็เห็นเอาเงินทองข้าวของมาให้หม่อมฉันดู "จางฮั่นมองไปที่หีบเงินทองเครื่องประดับ" ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ"" เจ้าขอบใจเรื่องอะไร"" ก็เรื่องที่พระองค์ทรงประทานหีบสมบัติพวกนั้นให้ภรรยากระหม่อม เป็นการรับขวัญบุตรในท้องของนาง ที่แท้ที่เรียกนางให้มาเข้าเฝ้าเพราะเรื่องนี้เอง"" ไม่"ซูมามากำลังจะปฏิเสธว่าไม่ใช่ แต่ถูกฉางลู่ดึงมือเอาไว้ ไม่คิดว่าจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกถึงเพียงนี้ หีบสมบัติเป็นของแลกเปลี่ยนให้เมิ่งอันหลานไปจากจางฮั่น แต่นอกจากนางจะไม่ไปแล้ว ยังถูกตลบหลังหาว่าให้ของพวกนี้เพื่อรับขวัญลูกในท้องนางอีก จะให้จางฮั่นรู้ความจริงก็ไม่ได้ จึงได้แต่ตามน้ำไป จางฮั่นเรียกเจียเหรินเอ่อคังและเซิ่งเทียน ที่รออยู่นอกตำหนักมาช่วยกันยกหีบสมบัติไปเมิ่งอันหลานมองดูฉางลู่กับซูมามาที่ข่มความโกรธจนหน้าดำหน้าแดง ก็กลั้นขำสุดสุดฤทธิ์ พอออกมานอกวังขึ้นรถม้าได้ก็หัวเราะ

บ่าวรับใช้ยกน้ำชากับขนมมาวาง ฉิงฮวาหยิบขนมปาใส่หน้าบ่าวรับใช้" ข้าไม่ชอบกินขนมกุ้ยฮวา ไปเอามาใหม่เอาขนมหลิวชิงมาให้ข้า"บ่าวรับใช้ลนลานออกไป" เดี๋ยว องค์หญิงต้องการให้แม่นางเมิ่งเอาขนมมาถวายด้วยตัวเอง"ชุ่ยเสียพูดแล้วหันไปมองหน้าฉิงฮวาส่งยิ้มให้กัน พอบ่าวรับใช้ไปฉิงฮวาก็หยิบเอาขวดยาออกมา เทลงไปในกาน้ำชาจนหมด" องค์หญิงนี่ท่าน เหตุใดจึงใส่ลงไปหมดแบบนี้หล่ะเพคะ หมอหลวงฟู่บอกว่าพิษนี่ร้ายแรงมาก เพียงได้รับเล็กน้อยก็อันตรายถึงชีวิต แล้วเหตุใดถึงได้ "" ก็ถ้าไม่ร้ายแรงพอจะสมจริงได้ยังไงเล่า"ฉิงฮวาแสยะยิ้มตาวาวโรจน์ ชุ่ยเสียรับขวดยาจากฉิงฮวามาใส่ไว้ในสาบเสื้อแล้วเดินออกไป นางมองซ้ายมองขวาก่อนจะรีบเข้าไปในห้องนอนของเมิ่งอันหลาน แล้วเอาขวดยาอีกขวดซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าพอออกมาจากห้องก็มองซ้ายมองขวาอีกทีแล้วรีบเดินจากไป ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบมองนางอยู่ ชุ่ยเสียมาถึงก็เห็นเมิ่งอันหลานนั่งร่วมโต๊ะกับฉิงฮวา ส่วนหว่านเอ๋อยืนอยู่ข้างๆ ฉิงฮวารินชาใส่ถ้วยยื่นให้เมิ่งอันหลาน" ทำไม ไม่กล้ากินรึ "" องค์หญิงรินชาให้เจ้าด้วยตัวเองถือว่าเป็นเกียรติกับเจ้าแล้ว ยังไม่รีบดื่มอีก"ชุ่ยเสียพูดขึ้นมาฉิงฮว

" คารวะองค์ไท่จื่อ"หย่งคังจ้องมองหน้าจางฮั่นอยู่นาน จนทุกคนผิดสังเกตุ แม้แต่จางฮั่นเองก็รับรู้ได้ว่าผิดปกติ" ไม่ทราบว่าไท่จื่อทรงมีอะไรกับกระหม่อมหรือไม่"" ไม่มีอะไร "หย่งคังกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วเดินเข้าไปในเรือน ฉิงฮวาแปลกใจไม่คิดว่าหย่งคังจะมาหานาง ปกติเขากับนางแทบไม่เคยพูดจากันด้วยซ้ำ แม้แต่พบหน้ายังนับครั้งได้ แล้วเหตุใดเขาถึงมาอยู่ที่นี่ หย่งคังนั่งลงที่โต๊ะน้ำชาจ้องมองดูฉิงฮวาไม่เอ่ยคำใดออกมา" องค์ องค์ไท่จื่อ ทรงเสด็จมาเยี่ยมหม่อมฉันหรือเพคะ"" หึหึ จะว่าอย่างงั้นก็ได้ ข้าทำคดีนี้ก็ต้องมาดูด้วยตัวเอง"ฉิงฮวามองหน้าหย่งคัง ในใจเกิดหวั่นกลัวขึ้นมา" พระองค์หมายความว่ายังไง"" ก็หมายความว่า คดีที่เจ้าก่อข้าจะสืบสวนเอง"ได้ฟังแบบนั้นฉิงฮวาถึงกับหน้าซีด" เป็นอะไรไป ทำไมหน้าซีดแบบนั้นหล่ะ"" หม่อม หม่อมฉันรู้สึกมึนๆหัวเพคะ"" งั้นเจ้าก็พักผ่อนเถอะ ข้าเองก็จะไปสืบหาความจริงต่อ จะได้เอาตัวคนผิดมาลงโทษซะที เจ้าว่าไหม"" พะ เพคะ น้อมส่งองค์ไท่จื่อ"หย่งคังออกมาเดินผ่านจางฮั่น ทั้งสองสบตากันไม่มีใครยอมใคร จางฮั่นรู้ได้ทันทีว่าหย่งคังต้องมีอะไรเกี่ยวกับเขาแน่ ถึงได้จ้องมองด้วยสายตาแบ