All Chapters of เพื่อนร่วมรุ่นชวนลุ้นรัก(live broadcast): Chapter 1 - Chapter 10

เช้าวันต่อมา ร่างบางตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาตัวโคร่ง และเลือกที่จะใส่กระโปรงพลีทยาวเหนือเข่าเพราะกลัวว่าจะสะดุดล้มอีกครั้ง หลังจากเช็คความเรียบร้อยเสร็จ ก็สะพายกระเป๋าเป้ใบเล็กออกจากห้อง จากนั้นจึงนั่งวินมอเตอร์ไซค์ไปมหาลัย หลังจากมาถึงมหาลัย ร่างบางก็เดินช้าๆไปที่โรงอาหาร เนื่องจากข้อเท้ายังรู้สึกเจ็บอยู่เล็กน้อย ร่างบางสั่งอาหารตามสั่งและเดินไปซื้อน้ำเปล่า จากนั้นจึงเลือกนั่งโต๊ะที่อยู่ใกล้ร้านอาหารตามสั่งมากที่สุด หลังจากได้อาหารก็นั่งกินอยู่สักพัก จากนั้นจึงได้ยินเสียงร่างสูงเอ่ยทัก พร้อมกับฝ่ามือใหญ่ที่ยื่นมาสะกิด "ไอ้พรีม...ดีขึ้นยังวะ?" "ดีขึ้นแล้วแต่ยังเจ็บอยู่...แล้วมึงกินไรยัง?" "ยังเลย...ว่าจะมาหาไรกินนี่แหละ" "วางกระเป๋าแล้วไปซื้อสิ เดี๋ยวเฝ้าให้" ร่างบางชี้ไปยังที่นั่งฝั่งตรงข้าม "โอเค งั้นฝากก่อน...เดี๋ยวมา" ร่างสูงตอบตกลง แล้ววางกระเป๋าสะพายไว้บนโต๊ะ จากนั้นจึงเดินไปสำรวจร้านอาหาร ประมาณห้านาทีก็กลับมาพร้อมกับข้าวมันไก่ และน้ำโคล่าหนึ่งแก้ว "มึงกินเสร็จแล้วเหรอ" ร่างสูงเอ่ยถาม "ใช่" "จะไปแล้วเหรอ?" ร่างสูงถาม เมื่อเห็นร่างบางลุกขึ้นยืน "ยังๆ กูจ

ณ หอพักxxx "เอ่อ...ห้องกูรกนิดนึงนะ" ฉันหันไปพูดกับเขาในขณะที่ไขกุญแจ "เออ" "แอ๊ด" ร่างบางเปิดประตูแล้วเดินนำเข้าไปด้านใน แล้วรีบวิ่งไปเก็บพวกเสื้อผ้าที่กองทิ้งไว้ โยนใส่ตระกร้าผ้า จากนั้นจึงเดินไปตรงตู้เสื้อผ้าแล้วพูดต่อว่า "เดี๋ยวกูเอาผ้าขนหนูให้" "ขอบใจ" ร่างสูงตอบ "เจอแล้ว...ของใหม่เลยนะ" ฉันแกะกล่องผ้าขนหนูที่ได้เป็นของขวัญปีใหม่ยื่นให้เขา จากนั้นจึงชี้ไปที่ห้องน้ำ เขาจึงรับผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำ ประมาณห้านาที เขาก็ใส่ชุดลำลองเดินออกมา "ทำไมอาบน้ำไวจังวะ?" "ก็ปกตินะ" "เหรอวะ?" "ห้องมึงน่ารักดีนะ" เขามองไปที่เตียง โต๊ะอ่านหนังสือ โต๊ะเครื่องแป้ง ที่จัดเป็นสัดเป็นส่วนสไตล์มินอล แต่ตกแต่งด้วยของน่ารักกุ๊กกิ๊กเอาไว้ด้วย "น่ารักเหมือนกูแหละ" "..." "กูโคตรเกลียดหน้ามึงตอนนี้เลย เชี่ยมาก!" ฉันตีแขนเขาเบาๆ แล้วทำหน้าตาหมั่นไส้ เพราะหน้าเขาแสดงออกประมาณว่า'หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ'"หยอกๆ ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ "ครืด ครืด" เสียงมือถือของเขาดังขึ้น เขาหยิบมือถือขึ้นมาโชว์หน้าจอให้ฉันดูชื่อคนโทรมาซึ่งก็คือ'ฉลาม' "กรี๊ด~" ฉันหวีดร้องเบาๆ "มึงก็เว่อร์เกิน" เขาส่ายหน้าแล้วจึงกดรับสาย

พักเที่ยง "ไปกินข้าวด้วยกันไหม?" กระต่ายถามฉันกับเขา "ไปไหม?" ฉันหันไปถามเขา "เมื่อวานไอ้ฉลามมันบอกว่าจะมากินข้าวกับเธอไม่ไช่เหรอ" เขาไม่ได้ตอบ แต่ถามกลับ"จริงด้วย...งั้นพวกแกไปกันเลย" ฉันบอกกระต่าย "โอเค" กระต่ายพยักหน้าหน้ารับ"สองคนนั้นดูเหมือนไม่อยากคบกับพวกเราเลย" ใบเตยกระซิบพูดกับกระปุก กระต่าย โดม ตอนเดินผ่านพวกฉัน "แกเลิกคิดแบบนี้ได้ไหม พวกนั้นก็พูดอยู่ว่ามีนัด" กระปุกขมวดคิ้ว "มีจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้" ใบเตยเบะปาก "โดนอคิราห์ด่าไปเมื่อกี้ ยังจะขี้ซุบซิบอีก" โดมบ่น "แกจะไปรู้อะไร ถ้าไม่มีมูลใครมันจะพูดล่ะ เรื่องที่ซูพรีมเป็นมือที่สามอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้" "พอแล้วๆ เลิกพูดเรื่องคนอื่นเถอะ" กระปุกเอ่ยปรามใบเตย "ไอ้คิ" ฉันสะกิดเรียกเขา เพราะเขาทำหน้าตาเรียบเฉย ดูไปแล้วก็น่ากลัวอยู่หน่อยๆ"คนแบบนี้โคตรToxicเลย มึงอย่าเผลอไปสนิทด้วยล่ะ" เขาบอกฉัน "โอเค" "ไปกันเถอะ" เขาพูดจบก็เดินนำหน้า ฉันเดินตามหลัง เมื่อลงมาหน้าตึกคณะฯก็เห็นสาวๆยืนซุบซิบกัน พากันไปมองไปที่ชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่ง"ใครวะ โคตรหล่อเลยอ่ะ" "ซูพรีม~" เสียงฉลามเรียกพร้อมกับเดินเข้ามาหา ดึงความสนใจจากทุกคน

ช่วงเย็น "ขอบคุณที่มาส่ง" ฉันบอกเขา แล้วหยิบดอกไม้ ตุ๊กตา และขนมที่ได้รับ เดินเข้าหอพัก "เฮ้อ~ เหนื่อยจัง" ฉันวางของไว้ที่พื้น แล้วนอนแผ่หลาบนเตียง จากนั้นจึงหยิบมือถือมาเล่น ดูนู่นดูนี่ ก็มีแต่โฆษณาของแอป live jing "โอ๊ย เด้งมาจนรำคาญ" ฉันบ่นเบาๆ จากนั้นจึงเปลี่ยนไปดูซีรีย์แต่ก็ยังเจอโฆษณาของแอป live jing ตามมาหลอกหลอน "อยากให้โหลดมากใช่ไหม...โหลดก็ได้วะ" ฉันเข้าไปดาวน์โหลด จากนั้นจึงสมัครไอดี แล้วเริ่มศึกษาว่ามันเล่นยังไง แต่ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ จึงกดสุ่มเข้าไปในห้องไลฟ์ แล้วทักทายเจ้าของไลฟ์ แนะนำตัว แล้วสอบถามเพิ่มเติม เมื่อได้คำตอบ ฉันก็กับพวกเขาอีกสักครู่ แล้วออกจากห้องไลฟ์ "ลองไลฟ์ดูดีกว่า เพื่อได้ของขวัญ" ฉันพูดจบก็ลุกไปเก็บของที่วางเกะกะที่พื้น จากนั้นจึงเลือกเสื้อผ้า แล้วเติมแป้งกับลิปสติกเล็กน้อย ฉันมองตัวเองในกระจกก็พยักหน้าด้วยความพอใจ เพราะในนั้นสะท้อนให้เห็น ผู้หญิงผมสั้นสีน้ำตาลตาคม จมูกโด่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ใส่ชุดเดรสสั้นสีเนื้อประกายกากเพชร "ฉันสวยได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ...รู้อย่างนี้เปลี่ยนตั้งนานแล้ว" จากนั้นฉันจึงหยิบขาตั้งกล้องมาประกอบ เปิดเพลง แล้วกดเริ

"ปกป้องกันจังเลยนะ อีพรีมมันเป็นเมียมึงเหรอไง?" ใบเตยชักสีหน้าถาม "ไม่ต้องยุ่งสักเรื่องจะได้ไหม? มึงเอาแต่อยากรู้เรื่องชาวบ้าน เรื่องของตัวเองรู้ดีแบบนี้บ้างไหม?" ร่างสูงถามด้วยใบหน้าถมึงทึง"ไอ้อคิราห์!!" ใบเตยตะโกนแล้วทำท่าจะกระโจนเข้าหาร่างสูง "โอ๊ย! ใบเตย พอๆ แยกๆ" กระต่ายวิ่งเข้ามาคั่นกลาง แล้วกอดใบเตยเอาไว้ "ปล่อยกูนะ!" ใบเตยดิ้น"พอเหอะ อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่" โดมพูดจบ ก็ดึงใบเตยไปสงบสติอารมณ์นอกห้อง โดยมีกระต่ายกับกระปุกวิ่งตามไป เมื่อเหตุการณ์สงบ เพื่อนคนอื่นๆในห้องจึงแยกย้ายไปนั่งที่ของตัวเอง "ไอ้คิ" ฉันเรียกเขา "อะไร?" "ขอบคุณนะ" ฉันกอดแขนเขาแล้วยิ้มกว้าง "เออ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ติดจะอารมณ์เสียอยู่หน่อยๆ หลังจากนั้นอาจารย์ก็เข้ามาสอน พอพักเที่ยงก็กินข้าวกลางวันและเข้าเรียนต่อจนถึงหกโมงเย็น ณ หน้าตึกคณะฯ "วันนี้กูมีธุระ มึงกลับเองนะ" เขาบอกฉัน "โอเค" ฉันตอบรับ "ให้กูไปส่งหน้ามอไหม?" เขาถาม "ไม่เป็นไร กูว่าจะเดินไปส่องผู้ชายอ่ะ" "โอเค งั้นกูกลับแล้ว ไว้เจอกันนะ" "ขับรถดีๆนะมึง" ฉันโบกมือลาเขา แล้วเดินไปทางตึกคณะวิศวะฯ ต้องไปเช็กเรตติ้งสักหน่อย อิอิ>⁠.⁠