All Chapters of ดวงใจราชาปีศาจ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 12"ข้าอยากเห็นแม่น้ำศักดิ์สิทธ์ พาไปหน่อยได้ไหม" "ได้" เฉาเฟิงจึงยกมือขึ้นแล้วเป่าไปที่นิ้วเสียงดัง วี๊ด !!! ชั่วครู่ไปรุ่ยก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้า และพาทั้งสองบินออกไปยังบริเวณแม่น้ำศักดิ์สิทธ์ แต่ไม่สามารถเข้าไปใกล้มากกว่านี้ได้ เพราะมีข่ายอาคมของเผ่าเทพขวางกั้นไว้อยู่ "ทำไมพวกเผ่าเทพต้องการครอบครองแม่น้ำศักดิ์สิทธิเพียงผู้เดียว""ข้าก็อยากรู้เหมือนเจ้านี้แหละ ระหว่างที่ข้าไม่ถูกผนึกอยู่เกิดเรื่องราวมากมาย""หรือมีสิ่งใดอยู่ในแม่น้ำนั้น" นางถามด้วยความสงสัย "ก็อาจเป็นได้ ดูพอหรือยัง ข้ามีเรื่องต้องไปทำต่อ" เฉาเฟิงเอ่ยถามคนตัวเล็ก "ก็ได้ พอแล้วก็ได้" นางตอบเขาอย่างเสียดายเพราะยังไม่อยากกลับไปที่วังปีศาจนั้นตอนนี้นางยังคงอยากเที่ยวเล่นอีกสักหน่อย (อีกฝั่งของแม่น้ำ) เทพสงครามซีฮ่าวยืนทอดมองมายังราชาปีศาจจากอีกฝั่ง แต่ข่ายอาคมบังตาจึงทำให้เฉาเฟิงและซีเหนียงมองไม่เห็นเขา "ราชาปีศาจเฉาเฟิง เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่" เทพสงครามหนุ่มคิดขณะจับตามองพวกนั้น และสังเกตเห็นว่าที่นี้ มีข่ายอาคมของเผ่าเทพปิดกันแม่น้ำอยู่ จึงเกิดความสงสัย เพราะแท้จริงแล้วแม่น้ำแห่งนี้เป็นของเผ่าปีศาจ หรื

ชีเหนียงกลับมาถึงห้องพัก ก็เป็นเวลามืดพอดี มือเรียวพลักประตูให้เปิดออก เมื่อเดินเข้ามาด้านในนางพบเฉาเฟิงที่นั่งรออยู่ก่อนพร้อมสำรับอาหารสามสี่อย่างวางอยู่บนโต๊ะ นางชงักและหยุดเดินทันที มองใบหน้าที่ขาวซีดแววตาดุดันคู่นั้น เฉาเฟิงได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามา สายคมตวัดมองไปยังต้นเสียงนั้นทันที พอเห็นว่าเป็นนางคนที่เขารอ แววดุดันคร่าแรกก็เปลี่ยนไปทันที " ใจเย็นๆ ไม่ได้เจอกันแค่สองวันเองทำเป็นใจเต้นแรงดีใจไปได้ สายตานั้น มองแบบนี้จะกินเลือดฉันให้หมดตัวเลยหรือไงนะ " นางบ่นพึมพำ มือเรียวกุมหน้าอกด้านซ้ายไว้ " บ่นอะไรพึมพำคนเดียว มานั่งตรงนี้ " เขาเอ่ยเรียก นางเดินไปนั่งตามที่เขาบอก พยายามเก็บอาการดีใจก่อนหน้า แสร้งแสดงออกด้วยใบหน้าบึ้งตึง " ไปไหนมา ข้ามารอเจ้าตั้งนาน " เฉาเฟิงกล่าวและสังเกตุท่าทีที่บึ้งตึง " ไปนั้งเล่นที่ศาลาริมน้ำฝั่งนู่นมาค่ะ เจ้ามีอะไรหรือเปล่าถึงต้องมารอข้าถึงในห้อง " " เป็นอะไร " เฉาเฟิงเอ่ยถามเมื่อสังเกตุสีหน้าที่บึ้งตึงของนาง " ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี้ " " เจ้าเป็น " " ไม่เป็น " " โกรธข้า " " ใช่ เอ๊ะ เปล่านะ " ทั้งสองตกอยู่ในความเง

ตอนที่ 16 ซีฮ่าวเห็นเซียนรับใช้คนนั้นอยู่เบื้องหน้า เขามั่นใจว่าจำไม่ผิดแน่ ชายคนนั้นหยุดโค้งคำนับเทพสงครามตามปกติ และเดินเลี่ยงไป " คาราวะท่านเทพ " ซีฮ่าวหยุดมองเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุ แล้วจึงเดินออกจากตำนานชิงหลง กลับมายังตำหนักของตนเอง เมื่อกลับถึงตำหนักเขามาครุ่นคิดถึง ฮวนชินผู้นั้น มีจุดหน้าสงสัยหลายอย่าง ทั้งตะเกียงดูดพลังวิญญาณก็เป็นอันเดียวกัน ชายคนนี้แอบทำอะไรลับ ๆ อยู่แน่ และเมื่อพูดถึงตี้จวินจื่อหยาง ผู้เป็นอาจารย์เขายิ่งมีท่าทีที่ผิดปกติ หรือคนที่ตี้จวินจื่อหยางท่านช่วยถอนพิษจะเป็นตัวฮวนชินเอง แต่มันเชื่อมโยงกันยังไง ทำไมพวกเขาต้องใช้ตะเกียงไปดูดเอาพลังวิญญาณปีศาจพวกนั้น " จางหมิ่น เจ้าตามสะกดรอยดูเซียนรับใช้คนที่เจอ ก่อนออกมาจากตำหนักชิงหลงเมื่อครู่นี้ ว่าไปไหนทำอะไรที่ไหนบ้าง ส่วนฮวนชินข้าจะคอยดูเอง" ซีฮ่าวเอ่ยสั่งไปยัง ทหารคนสนิทนามว่า จางหมิ่น " ขอรับ " จางหมิ่นรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไป เผ่าปีศาจ ถึงเวลาที่ไปรุ่ยจะกลับมาถึงเเล้ว หลังจากไปเอาพิษเงือก ที่เกาะเงือกนั้นมาให้เฉาเฟิง หลายวันมานี้ เฉาเฟิงไม่อยู่ที่โถงว่างาน ก็มาจะมาเดินเล่

ตอนที่ 18 ไป่รุ่ยค่อยเฝ้าดูแลเจ้านายอยู่ไม่ห่าง เวลาผ่านมาไม่นานแต่ร่างกายของเฉาเฟิงกับฟื้นฟูเร็วขึ้น องค์รักษ์หนุ่มได้ใช้พลังสำรวจเส้นลมปราณก็พบว่ามันใกล้จะสมบูรณ์แล้ว อีกไม่ช้าราชาปีศาจของเขาต้องฟื้นคืนพลังมาแน่ หลิงเฮ่อเมื่อได้มาพักอยู่ในวังปีศาจ จึงพยายามสืบเสาะเรื่องราวต่าง ๆ ตั้งแต่ที่เฉาเฟิงกลับ และได้รู้ว่าเฉาเฟิงได้พาผู้หญิงเผ่ามนุษย์กลับมาด้วย ก็ประหลาดใจยิ่งนัก คาดว่าหญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ เขาอย่างจะพบนางยิ่งนัก แต่เมื่อถามหากับเหล่านางกำนัล เวลานี้กับไม่มีผู้ใดพบเห็น และไม่รู้ว่านางอยู่ที่ไหน “ เป็นไปได้ยังไง คนทั้งคนจะหายไปได้ยังไงกัน ” หลิงเฮ่อรู้สึกขัดใจไม่น้อย จึงสั่งให้คนสนิทของตนค่อยสอดส่องวังปีศาจนี้ให้ทั่ว (ห้วงฝันของชีเหนียง) นางรู้สึกตนเองเดินอยู่ผู้เดียวในสถานที่แห่งหนึ่ง ที่มีแสงสว่างจ้า จนต้องยกมือขึ้นมาบัง สายตามองทอดออกไปเบื้องหน้าก็ยังไม่เห็นจุดสิ้นสุดของสถานที่นี้นางได้แต่คิดใจในที่นี้คือที่ไหน หรือว่าตนเองจะตายไปแล้ว จึงมาเดินอยู่ที่แห่งนี้ นางได้แต่เดินไปเรื่อย ๆ อย่างไรจุดหมาย ความรู้สึกเหมือนเดินมาเนิ่นนานจนนางเริ่มเหม่อลอย และสา

ตอนที่ 20 บรรยากาศภายในห้องเงียบสงบได้ยินเพียงเสียงลมหายใจแรงของชายหญิง " อืออ… " ริมฝีปากของทั้งสองประกบจูบกันอย่างเร่าร้อน เสียงจูบแลกเปลี่ยนดังจนกลบเสียงลมหายใจแรง เรียวลิ้นเกี่ยวพันกัน จนชีเหนียงสติล่องลอย ก่อนจะผละจูบออกพักสูดลมหายใจ มือใหญ่ผละออกจากอก เลือนลงมาตรงเรียวขา เขาใช้แรงนิดหน่อยดันหว่างขานางให้กว้างขึ้น นิ้วเรียวใหญ่กำลังลูบไล้ตรงกลางกายสาวส่วนที่อ่อนไหว ผ่านผ้าผืนบาง ก่อนจะเลือนผ่านผ้านั้นเข้าไปกลีบดอกไม้ที่กำลังฉ่ำน้ำหวาน แล้วสอดนิ้วยาวเข้าไปเบิกทางก่อน " อ๊ะ .. " คนตัวเล็กสดุ้งเล็กหน่อย เฉาเฟิงกดจูบที่ขมับนาง ขณะที่นิ้วกำลังเข้าออกโพรงอุ่นอยู่ มือเล็กเอื้อมลงไปจับข้อมือใหญ่นั้นไว้แน่น แต่ก็ไม่สามารถหยุดการรัวนิ้วนั้นได้ จนหญิงสาวต้องเงยหน้าซี๊ดปากระบายความเสียว ชายหนุ่มมองใบหน้าเนียนที่ย่ามนี้ ช่างดูเย้ายวนใจยิ่งนัก มือเล็กเมื่อห้ามนิ้วมือชายหนุ่มไม่ไหว เปลี่ยนมาลูบไล้แผงอกใหญ่ของปีศาจหนุ่ม นางก้มนางลงมาซุกซอกคอเขา ลิ้นเล็ก ๆ โลมเล็มซอกคอไล่ไปถึงใบหู เหมือนที่เขาทำกับนางก่อนหน้า มือเล็กละจากแผงอก เลือนลงไปปลดกางเกงออก งัดท่อนเนื้อแข็งที่ขยายใหญ่เต็มที่