ตอนที่ 18 ไป่รุ่ยค่อยเฝ้าดูแลเจ้านายอยู่ไม่ห่าง เวลาผ่านมาไม่นานแต่ร่างกายของเฉาเฟิงกับฟื้นฟูเร็วขึ้น องค์รักษ์หนุ่มได้ใช้พลังสำรวจเส้นลมปราณก็พบว่ามันใกล้จะสมบูรณ์แล้ว อีกไม่ช้าราชาปีศาจของเขาต้องฟื้นคืนพลังมาแน่ หลิงเฮ่อเมื่อได้มาพักอยู่ในวังปีศาจ จึงพยายามสืบเสาะเรื่องราวต่าง ๆ ตั้งแต่ที่เฉาเฟิงกลับ และได้รู้ว่าเฉาเฟิงได้พาผู้หญิงเผ่ามนุษย์กลับมาด้วย ก็ประหลาดใจยิ่งนัก คาดว่าหญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ เขาอย่างจะพบนางยิ่งนัก แต่เมื่อถามหากับเหล่านางกำนัล เวลานี้กับไม่มีผู้ใดพบเห็น และไม่รู้ว่านางอยู่ที่ไหน “ เป็นไปได้ยังไง คนทั้งคนจะหายไปได้ยังไงกัน ” หลิงเฮ่อรู้สึกขัดใจไม่น้อย จึงสั่งให้คนสนิทของตนค่อยสอดส่องวังปีศาจนี้ให้ทั่ว (ห้วงฝันของชีเหนียง) นางรู้สึกตนเองเดินอยู่ผู้เดียวในสถานที่แห่งหนึ่ง ที่มีแสงสว่างจ้า จนต้องยกมือขึ้นมาบัง สายตามองทอดออกไปเบื้องหน้าก็ยังไม่เห็นจุดสิ้นสุดของสถานที่นี้นางได้แต่คิดใจในที่นี้คือที่ไหน หรือว่าตนเองจะตายไปแล้ว จึงมาเดินอยู่ที่แห่งนี้ นางได้แต่เดินไปเรื่อย ๆ อย่างไรจุดหมาย ความรู้สึกเหมือนเดินมาเนิ่นนานจนนางเริ่มเหม่อลอย และสา
ตอนที่ 19 โถงว่าการ " นายท่าน หลิงเฮ่อ มาแล้วขอรับ " " ให้เข้ามา " แววตาที่ดุดันเย็นชาปรากฏขึ้นอีกครั้ง เมื่อน้องชายต่างมารดามายืนอยู่ต่อหน้า แต่หลิงเฮ่อยังคงยืนนิ่ง " คาระวะนายท่านด้วยขอรับ " ไปรุ่ยรีบเอ่ยบอกกับหลิงเฮ่อเมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นยืนจ้องหน้าเจ้านายนิ่ง และรู้ความสัมพันธ์ที่ไม่ลงรอยกันของพี่น้องคู่นี้ " อะไรกันท่านพี่ ยังไงข้าก็เป็นน้องชายของท่าน ถึงจะต่างมารดากันก็เถอะ " หลิงเฮ่อกล่าวออกมาด้วยท่าทางที่ยียวนกวนประสาท " ……. " (ข้าไม่อยู่ตั้งหลายหนื่มปีเจ้าเด็กนั้นเติบโตถึงเพียงนี้แล้วรึ ) เฉาเฟิงคิดในใจ แต่แสดงออกเพียงสายตาอำมหิตที่แผ่ซ่านออกมา จนคนที่โดนมองต่างเสียวสันหลังวาบหลิงเฮ่อถอนหายใจอย่างคนไม่พอใจ เขาคุกเข่าลงคาราวะแบบขอไปทีและลุกขึ้นยืน " ข้าได้ยินมาว่าท่านพี่ออกมาจากผนึกแล้ว ข้าเลยจะมาเยี่ยมเยียน มาแสดงความยินดีกับท่าน ดูว่ามีอะไรให้ข้าพอช่วยเหลือท่านได้บ้าง " " ไม่มี " เฉาเฟิงตอบออกไปอย่างไม่คิด เขานึกย้อนไปเมื่อหลายหมื่นปีก่อน หลายต่อหลายครั้งที่หลิงเฮ่อ น้องชายต่างมารดาผู้นี้ก่อเรื่อง แวงกัดลอบทำร้ายเขามานับไม่ทวน แต่พอเขาจับได้ ห
ตอนที่ 20 บรรยากาศภายในห้องเงียบสงบได้ยินเพียงเสียงลมหายใจแรงของชายหญิง " อืออ… " ริมฝีปากของทั้งสองประกบจูบกันอย่างเร่าร้อน เสียงจูบแลกเปลี่ยนดังจนกลบเสียงลมหายใจแรง เรียวลิ้นเกี่ยวพันกัน จนชีเหนียงสติล่องลอย ก่อนจะผละจูบออกพักสูดลมหายใจ มือใหญ่ผละออกจากอก เลือนลงมาตรงเรียวขา เขาใช้แรงนิดหน่อยดันหว่างขานางให้กว้างขึ้น นิ้วเรียวใหญ่กำลังลูบไล้ตรงกลางกายสาวส่วนที่อ่อนไหว ผ่านผ้าผืนบาง ก่อนจะเลือนผ่านผ้านั้นเข้าไปกลีบดอกไม้ที่กำลังฉ่ำน้ำหวาน แล้วสอดนิ้วยาวเข้าไปเบิกทางก่อน " อ๊ะ .. " คนตัวเล็กสดุ้งเล็กหน่อย เฉาเฟิงกดจูบที่ขมับนาง ขณะที่นิ้วกำลังเข้าออกโพรงอุ่นอยู่ มือเล็กเอื้อมลงไปจับข้อมือใหญ่นั้นไว้แน่น แต่ก็ไม่สามารถหยุดการรัวนิ้วนั้นได้ จนหญิงสาวต้องเงยหน้าซี๊ดปากระบายความเสียว ชายหนุ่มมองใบหน้าเนียนที่ย่ามนี้ ช่างดูเย้ายวนใจยิ่งนัก มือเล็กเมื่อห้ามนิ้วมือชายหนุ่มไม่ไหว เปลี่ยนมาลูบไล้แผงอกใหญ่ของปีศาจหนุ่ม นางก้มนางลงมาซุกซอกคอเขา ลิ้นเล็ก ๆ โลมเล็มซอกคอไล่ไปถึงใบหู เหมือนที่เขาทำกับนางก่อนหน้า มือเล็กละจากแผงอก เลือนลงไปปลดกางเกงออก งัดท่อนเนื้อแข็งที่ขยายใหญ่เต็มที่
ตอนที่ 21 เผ่าเทพ… จางหมิ่นองค์รักษ์คนสนิทมารายงาน ต่อเทพสงครามซีฮ่าว ว่าองค์เง็กเซียนได้ออกจากการเข้าบำเพ็ญฌาณแล้ว และประสงค์จะพบท่านเทพสงคราม เมื่อได้ยินดังนั้นเทพสงครามหนุ่มจึงจัดแจงเปลี่ยนอาภรณ์เพื่อเข้าเฝ้าทันที ซีฮ่าวจึงได้รายงานต่อองค์เง็กเซียน ถึงเรื่องที่เขาพบเจอคนของตำหนักชิงหลง ใช้ตะเกียงดูดพลังวิญญาณพวกปีศาจที่เขตชายแดนของเผ่าปีศาจ และคนพวกนี้ยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับการที่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าปีศาจ ถูกม่านอาคมของเผ่าเทพยึดครองไว้ “ผู้ที่ดูแลตำหนักชิงหลงบัดนี้คือ ฮวนชิน ผู้เป็นศิษย์ของตี้จวินจื่อหยางขอรับ ตอนนี้ข้ากำลังติดตามดูคนของตำหนักชิงหลงอยู่ ครั้งล่าสุดคนของข้าได้มารายงานว่า เจียวหย่ง เซียนรับใช้ของฮวนชินได้นำตะเกียงดูดพลังวิญญาณลงไปที่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์นั้นขอรับ “ “พวกเขาคิดจะทำสิ่งใดกันแน่ ” “องค์เง็กเซียนโปรดวางใจข้าต้องตรวจสอบเรื่องนี้อย่างเป็นยุติธรรมแน่ ” “ อืม ดี แล้วทางเผ่าปีศาจเล่า ราชาปีศาจเฉาเฟิงมีความเคลื่อนไหวอันได้หรือไม่ “ “ ยังไม่มีขอรับ ทางนั้นข้าก็จับตาดูอยู่ แต่ ..... ” “ มีอันใด ” “ มีสตรีนางหนึ่งที่อยู่ข้างกายราชาปีศาจเฉาเฟิง นาง
ตอนที่ 22 เผ่าเทพ … ณ งานชมบุบผา เมื่อเดินเข้ามาบริเวณตำหนักของเทพฉางอี้ บรรยากาศรอบ ๆ อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนหวานของดอกไม้นานาชนิด สถานที่แห่งนี้ประดับประดาด้วยดอกไม้หลากสีสันอย่างสวยงาม ซึ่งถึงฤดูเบ่งบานออกดอกพร้อมเพรียงกัน เสียงเครื่องดีดฉินเสียงขลุ่ยคลอเบา ๆ ช่วยสร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลาย เหล่าเทพทั้งหลายต่างยิ้มแย้มสดใส ที่ได้มาพบปะ ดื่มด่ำกับความงดงามของเหล่าดอกไม้พวกนี้ ซีฮ่าวเดินเข้ามาบริเวณงาน ต่างเป็นที่สนอกสนใจ ของบรรดาเทพทั้งชายและหญิง ข้างกายมาพร้อมกับ ฮวนชินชายร่างบอกบาง ที่กำลังรู้สึกอึกอัด เพราะโดนผู้คนห้อมล้อมมาพูดคุย เขาที่ไม่ค่อยจะได้พบปะพูดคุยกับผู่ใดเท่าไรนัก และกับซีฮ่าวที่เป็นถึงเทพสงคราม จึงได้รับความสนใจอย่างมาก ทุกการกระทำของฮวดชิน ซีฮ่าวได้ลอบสังเกตเอาไว้หมด และยังมีสายตาขององค์เง็กเซียนที่มาร่วมงาน กำลังมองลงมาจากที่นั่ง ซีฮ่าวจึงได้เริ่มแนะนำ ฮวนชินให้หลาย ๆ คนรู้จัก และเอ่ยว่าเขาคือศิษย์เพียงคนเดียวของตี้จวินจื่อหยาง พอหลาย ๆ คนรู้ดังนั้น ต่างพูดรำลึกถึงตี้จวินจื่อหยางไม่หยุด บ้างพูดถึงสาเหตุและวิเคราะห์ที่ตี้จวินจื่อหยางดับขันธ์ ฮวนชินเริ่
ตอนที่ 23 ซีฮ่าวประหลาดใจเป็นอย่างมาก ทั้งสองยืนอึ้งมองตี้จวินจื่อหยางตาค้าง "นี้มันเกิดอะไรขึ้น ตี้จวินจื่อหยางท่านดับขันธ์ไปแล้วไม่ใช่หรือ ใคร ผู้ใดทำอะไรกับท่าน" ยังไม่ทันได้มีเวลาคิด จื่อหยางลืมตาขึ้นแววตาดุร้ายนี้ เขาไม่ใช่ตี้จวินจื่อหยางอีกต่อไป ไอมารสีดำพวยพุ่งอยู่รอบตัวจนเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ จื่อหยางตระโกนออกมาอย่างสุดเสียง “อ๊ากกกกก” จื่อหยางระเบิดพลังมารสีดำอย่างรุนแรง พร้อมพุ่งตนขึ้นเหนือผิวแม่น้ำ ซีฮ่าวจับตัวเจียวหย่งไว้ตามไปติด ๆ เมื่อขึ้นถึงฝั่งซีฮ่าวส่งตัวเจียวหย่งให้ทหารจับตัวเอาไว้ แล้วเขาจะกับไปสอบสวนด้วยตนเอง ขณะที่จื่อหยางพุ่งขึ้นมาจากใต้แม่น้ำ เขาลอยตัวอยู่เหนือแม่น้ำนิ่งมองทุกสิ่งไปรอบ ๆ เฉาเฟิงทุกเห็นทุกอย่างอยู่นั้นก็สัมผัสได้ทันที ว่านี้คือพลังมารจื่อหยางเอามือกุมไว้ที่ขมับทั้งสองข้าง เขาเริ่มจะควบคุมตัวไม่ได้แล้วเริ่มคุ้มคลั่ง เขาระเบิดพลังออกไปใส่พวกทหารเผ่าเทพที่ยืนกันอยู่ริมฝั่ง ซีฮ่าวเมื่อเห็นท่าไม่ดี จึงเหาะเข้าไปต่อสู่กับจื่อหยาง เพื่อป้องปกทหารไว้ก่อนแต่ไม่คิดที่จะทำอันตรายต่อจื่อหยาง เขาจึงออมมืออยู่มากไม่ได้สู่แบบเต็มที จึงพาดท่าถูกจื่อหยางทำร
ตอนที่ 23เมื่อเฉาเฟิงกับมาถึงวังปีศาจ ไป่รุ่ยพบว่าเหนียงนางไม่อยู่ในห้องตามที่เขาบอกไว้ และพยายามหาจนทั่วแล้วแต่ก็ยังไม่เจอ จึงได้ไปรายงานเจ้านายทันที เฉาเฟิงเมื่อทราบว่านางหายไป เขารู้สึกตกใจใจหายเป็นกังวลและเป็นห่วงนางจนสับสนวุ้นวายใจไปหมด หรือนางจะหนีเขาไปแล้ว“นางหายไปได้ยังไง ไป่รุ่ยเรียกทุกคนมารวมกันที่โถงว่าการ ”“ ขอรับ ”ใช้เวลาไม่นานทุกคนก็มารวมกันที่โถงว่าการ มีแค่หลิงเฮ่อและเฟยอวี่ที่หายตัวไป ไป่รุ่ยกลับมารายงานว่าตนได้ค้นหาทั่ววังอีกครั้งก็ยังไม่เจอนอกเสียจากไม่อยู่ในวังนี้แล้ว ทำให้เฉาเฟิงโมโหเป็นอย่างมากเขานั่งอยู่บนบังลังก์เอามือกุมขมับไว้ เพราะเป็นห่วงนางยิ่งนัก และคาดการณ์ไว้ว่าเป็นหลิงเฮ่อที่พาตัวนางไปเฉาเฟิงจึงให้ไป่รุ่ยออกไปตามหาว่าหลิงเฮ่อจะพานางไปที่ใด เพราะความว่องไวและสายตาที่กว้างขวางอย่างไป่รุ่ยหน้าจะหาตัวได้ไม่ยาก“ เจ้าเด็กนี้คิดจะทำสิ่งใดอีก ห่วงก็แต่นาง ..... ”“ ข้าจะรีบหาให้เจอขอรับนายท่าน ขอนายท่านวางใจและสะสางงานทางนี้เถอะขอรับ ”“ ขอบใจมาก เจ้ารีบไปเถอะ ”เนื่องด้วยภารกิจและหน้าที่ทำให้เฉาเฟิงต้องอยู่จัดการทางนี้ให้เสร็จเสียก่อน เฉาเฟิงได้จัดการเพ
ตอนที่ 24 ชีเหนียงลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นเคย นางมองไปรอบ ๆ กับไม่พบผู้ใด พบเพียงความว่างเปล่าของห้องนี้ นางค่อยๆ ลุกจากเตียงอย่างมึนงง นึกย้อนเหตุการณ์ได้ว่าคุยกับหลิงเฮ่อ แล้วอยู่ ๆ ภาพก็ตัดไป นางเดินมาจนถึงประตูพยายามเปิดประตูออกแต่ไม่สำเร็จ นางจึงใช้แรงที่มีเขย่าประตูไปมาหวังว่ามันจะเปิดออก ซึ่งมันก็เปิดออกจริง ๆ แต่เป็นหลิงเฮ่อที่เปิดเข้ามา นางก้าวเท้าถอยหลังเมื่อหลิงเฮ่อก้าวดันเข้ามา“ เจ้า จะทำอะไร ” นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่โมโห“ อะไรแค่นี้ก็โกรธแล้วเหรอ ข้ายังไม่ทำอะไรเลย ” หลิงเฮ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงปนขำ“ และจับข้ามาทำไม อยากจะฆ่าข้าเหรอ จะฆ่าก็ฆ่า ”“ จะฆ่าเจ้าได้ยังไง ถ้าฆ่าเจ้า พี่ข้าต้องอกแตกตายแน่ ”“ ถึงฆ่าข้าตายเฉาเฟิงก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก ข้าไม่ได้สำคัญขนาดนั้น ” “ เจ้านี้ไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ ”“ รู้อะไร ”“ เอาล่ะในเมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาสักที ข้าจะได้พาไปดูพ่อเจ้าไง นี้เจ้ากว่าจะตื่นผ่านมาตั้งสามวันแล้วข้าร่ายถาคาหนักไปหรือเปล่านะ ”คนเจ้าเล่ห์อย่างหลิงเฮ่อเอ่ยออกมาพร้อมยื่นหน้าลงไปมองหน้าชีเหนียง แต่กับโดนนางใช้มือเล็ก ๆ นั้นดันใบหน้าเจ้าเล่ห์นั้นออกห่าง “เจ้า...
ตอนที่ 38 เฉาเฟิงกลับมาถึงเผ่าปีศาจ ไป่รุ่ยจึงจัดการทำแผลให้เจ้านาย ที่เอาแต่นิ่งเงียบใบหน้าเรียบเฉย ตั้งแต่ออกมาจากเผ่าเทพแล้ว "นายท่านบาดแผลไม่ลึกมากขอรับ" "ข้ารู้แล้วเจ้าออกไปเถอะ" "ขอรับ" ชายหนุ่มตอบองค์รักษ์ด้วยน้ำเสียงเงียบเฉยที่คนฟังแล้วก็ดูออกว่า เขากำลังโศกเศร้าอยู่ ไป่รุ่ยจึงปล่อยให้เฉาเฟิงได้อยู่คนเดียวก่อน ทว่าขณะที่ออกมาจากห้องบรรทม ก็พบกับครอบครัวของชีเหนียงที่มาไถ่ถามถึงชีเหนียงด้วยความเป็นห่วง ไป่รุ่ยได้แต่อึกอักไม่กล้าที่จะตอบ จึงเกิดเสียงเอะอะขึ้น ราชาปีศาจได้ยินดังนั้น เขาก็เปิดประตูออกมา "นางปลอดภัยดี เดี๋ยวข้าจะพาไปพบนาง" (พาครอบครัวนางไปนางอาจจะจำอะไรได้) เฉาเฟิงคิดในใจ เหตุการณ์เอะอะเมื่อครู่นี้จึงสงบลง เฉาเฟิงเลยเดินไปหาหลิงเฮ่อต่อ ก็เจอกับเฟยอวี่พอดี "นายท่านหลิงเฮ่อ ฟื้นแล้วขอรับ" เฟยอวี่แจ้งเฉาเฟิงด้วยความดีใจ เฉาเฟิงได้ยินดังนั้นจึงรีบเดินให้เร็วขึ้น เมื่อเปิดประตูเข้าไป เฉาเฟิงก็เห็นคนที่พึ่งจะฟื้นยืนอยู่ จึงรีบเดินไปประคองส่งกับไปยังเตียงนอน "ท่านพี่ข้าหายแล้ว" "หายแล้วก็อย่าขยับมากเดี๋ยวแผลจะปริออกได้" "ขอรับ ข้ารู้แล
ตอนที่ 37 เผ่าเทพซีฮ่าวกลับถึงเผ่าเทพ รีบไปรายงานต่อองค์เง็กเซียนทันที ระหว่างที่กำลังจะเดินเข้าไป เทพสงครามเยวหมีนางก็เดินสวนออกมา "ท่านเทพสงครามเยว่หมี" ซีฮ่าวเอ่ยเรียกสตรีที่ดูท่าทางองอาจเบื้องหน้า นอกจากรูปร่างหน้าตา ก็คือบุคลิกที่สามารถดูออกได้ว่านางคือคนละคนกัน "เจ้าคือเทพสองครามซีฮ่าว ข้าจะไปพักที่ตำหนักเจ้า ขอตัวก่อน" นางพูดจบก็เดินกลับไปทันที ซีฮ่าวได้รายงานเรื่องราวต่าง ๆ แก่องค์เง็กเซียนทั้งหมดอย่างถี่ถ้วน รวมถึงเรื่องที่หญิงมนุษย์คนนั้นก็คือเทพสงครามเย่วหมี "นางเล่าให้ข้าฟังทุกอย่างแล้ว นางจำทุกอย่างได้แม้ตอนที่เป็นเศษเสี้ยวดวงจิต" "ขอรับ แต่หญิงคนนั้น นางคือคนรักของราชาปีศาจเฉาเฟิงขอรับ" "......" องค์เง็กเซียนไม่ได้กล่าวอันใดออกมา ได้แต่เอามือลูบเครายาวๆ และยิ้มออกมา ซีฮ่าวกลับมายังตำหนัก ได้พบกับเทพสงครามเยว่หมี จึงได้พูดคุยกัน เยว่หมีจึงได้เล่าเรื่องราวต่าง ๆ มากมายรวมถึงหลิงเฮ่อ น้องชายของราชาปีศาจที่ตามหาดวงจิตนางเพื่อปลดผนึก "แล้วตอนนี้ชีเหนียงนางตายแล้วหรือขอรับ" "นางก็อยู่นี้ไง" เยว่หมี่ใช้นิ้วชี้จิ้มมาที่ตนเอง ใบหน้าซีฮ่าวบงบอกถึงความงุน
ตอนที่ 35 "ข้ารักเจ้า" นางพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา เเล้วทุกอย่างก็มืดสนิท ชีเหนียงรู้สึกว่าตัวนางเองยืนอยู่ที่ไหนสักแห่ง มันว่างเปล่าไปหมด "นี้ข้าตายแล้วใช่ไหม" นางพูดคนเดียวแล้วทรุดเข่านั่งลงกับพื้น น้ำตาเริ่มรินไหลออกมา ไหล่บางสั่นไหวสะอื้นไห้ นึกภาพดวงตาที่แดงกร่ำของเฉาเฟิงเมื่อครู่นี้ได้ดี ท่ามกลางความเงียบในที่มืดแห่งนั้นนอกจากเสียงร่ำไห้ กับมีเสียงฝีเท้าคนเดินใกล้เข้ามา จนมาหยุดอยู่เบื้องหน้านาง ชีเหนียงค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมอง "ท่าน…" "รอข้า" สิ้นคำพูดนางทุกอย่างสว่างจ้า ร่างโชกเลือดของชีเหนียงจู่ๆ ก็ลอยขึ้นมาพร้อมปราณพลังหมุนอยู่รอบกาย บาดเเผลที่โดนแทงนั้นเริ่มจางหายไป เสื้อผ้าอาภรณ์เปลี่ยนใหม่กลายเป็นชุดประจำตัวของนาง "เทพสงครามเย่วหมี" นางชูกระบี่ขึ้นฟ้าฉับพลันเกิดสายฟ้าวิ่งไปมาอยู่ที่ปลายดาบ นางฟาดกระบี่ใส่มารทั้งสอง จนเกิดแสงสว่างวาบไปทั่ว เมื่อเเสงสว่างนั้นดับลง มารทั้งสองเจ็บปวดราวถูกทัณฑ์อัคนีสักร้อยสาย นางหันใบหน้ามาทางราชาปีศาจ "ใช้ พลังไฟโกันต์ของเจ้าเเผดเผามันให้สิ้นซาก" เฉาเฟิงไม่รอช้าปล่อยพลังไฟโลกันต์ทำลายล้างไอมารและแผดเผาจื่อหยา
ตอนที่ 36 ฮวนชินค่อยๆ ลุกเขารวบรวมพลังทั้งหมดยกกระบี่ขึ้น อาศัยจังหวะที่เฉาเฟิงกำลังต่อสู่อยู่ไม่ทันได้สังเกต พุ่งกระบี่เข้าหาเฉาเฟิงทันที "ระวัง !!" เป็นจังหวะเดียวกับที่ซีฮ่าว เห็นฮวนชินพุ่งกระบี่ไปด้วยความเร็ว เขาจึงตระโกนอย่างสุดเสียง แต่จากจุดที่ซีฮ่าวอยู่ไกลจากตรงนั้นมากนักจึงไปขวางฮวนชินไม่ทัน หลิงเฮ่อเห็นเข้าพอดีจึงรีบเอาตัวเข้ามารับกระบี่แทน กระบี่ของฮวนชินแทงทะลุอกของหลิงเฮ่อทันที เฉาเฟิงเห็นหลิงเฮ่อถูกแทงต่อหน้าต่อตา เขาตกใจเป็นอย่างมาก รีบเข้าไปรับตัวหลิงเฮ่อเอาไว้แล้วใช้ไฟโลกันต์ฟาดใส่ฮวนชินเต็ม ๆ ซีฮ่าวจึงรีบมาต่อสู่ขัดขวางมารจื่อหยางต่อ "หลิงเฮ่อ !! หลิงเฮ่อ " เฉาเฟิงประคองเรียกน้องชายไม่หยุดปาก เลือดสดๆ เริ่มไหลทะลักออกจากบาดแผล พร้อมกับสติที่ใกล้จะเลือนลาง "ท่านพี่ข้าไม่เป็นไร" น้ำเสียงแผ่วเบาที่เล็ดลอดผ่านริมฝีปากที่ปนเลือดออกมา รอยยิ้มที่อ่อนแรงลง ส่งให้พี่ชายที่ตนรักและเคารพ "เจ้าต้องไม่เป็นอะไร เชื่อพี่ " เฉาเฟิงปลอบใจหลิงเฮ่อ ขณะที่เฟยอวี่องค์รักษ์ของหลิงเฮ่อมาถึงพอดี "ดูแลน้องข้าให้ดี" เฉาเฟิงออกคำสั่งต่อเฟยอวี่ เขาลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกไปสู่ต่อ
ตอนที่ 34 รุ่งเช้าวันใหม่ชีเหนียง ตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยขบไปทั่วร่างกายพร้อมร่องรอยรักสีกุหลาบที่ชายหนุ่มทิ้งไว้บนเนินอกอิ่มทั้งสองข้าง นางหันมองหาคนที่นอนข้าง ๆ แต่พบกับความว่างเปล่า "เขาหายไปไหนนะ นี้ยังเช้าอยู่เลย" นางลุกจากเตียงนอนชำระร่างกายจนสะอาดเลือกสวมอารมณ์ชุดใหม่สีหวานขับผิวเนียนแลดูงดงาม ชีเหนียงออกจากห้องเดินตามหาเฉาเฟิงจนมาถึงโถงว่าการ "ไปไหนนะ ไหนบอกให้ข้าอยู่ในสายตา แต่ตัวเองดันหายไป" นางเดินเข้ามาในโถงว่าการกับพบแต่ความว่างเปล่า มีทหารปีศาจเฝ้าอยู่แค่สองคน นางกำลังจะเอ่ยถาม แต่แล้วกับได้ยินเสียงฝีเท้าคนกำลังเดินเข้ามา นางจึงหันไปทางต้นเสียงนั้น "พี่ชีเหนียง" เสียงเจ้าแฝดอาฉี อาเฟย ที่กำลังเดินเข้ามาหานาง โดยด้านหลังของทั้งสองยังมีลุงเกาที่กำลังเดินมาอีกคน "ลุงเกา อาฉี อาเฟย มาได้ยังไง"ชีเหนียงเอ่ยเรียกทั้งสามคนด้วยน้ำเสียงที่มีความสุขแฝงไปด้วยความคิดถึง ทั้งสองฝ่ายเดินเข้าหากันจนถึงตัวก็กอดกันกลมและถามสารทุกข์สุขดิบตามปกติเหมือนที่เคยทำ"นี้มากันได้ยังไง""ก็สัตว์ปีศาจของพี่เฉาเฟิงไง" ชีเหนียงมองตามมือที่อาเฟยชี้ไปที่ทหารปีศาจคนหนึ่งที่พึงเดินตามหลั
ตอนที่ 33 ชีเหนียงรับสุราที่ชายหนุ่มส่งให้ ยกขึ้นดื่มอีกสองสามจอก ใบหน้าเริ่มร้อนพลาว นางพ่นลมออกทางปากดังฟู่ พร้อมกับนิ้วมือเรียวที่กำลังหยีแก้มตนเองเบาๆ ทั้งสองข้าง จนปีศาจหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านข้างลอบขำนางอยู่เบาๆ "เจ้าเอาสุราแบบนั้นให้ข้ากินเหรอ" "แบบไหน" ปีศาจหนุ่มแกล้งทำไขสือ "ก็แบบนั้นไง" ชีเหนียงจ้องไปยังดวงตาคู่นั้น "สุราธรรมดา" "ทำไมข้ารู้สึกร้อนๆ " "เจ้าคออ่อน ไหนให้ข้าดูสิ" เฉาเฟิงจับมืทั้งสองของนางออกจากใบหน้า ใช้นิ้วหัวแม่เกลี่ยเเก้มเนียนวนไปมา แล้วมาหยุดที่ริมฝีปากจิ้มลิ้ม เขามองอย่างถูกมนต์สะกด ใบหน้าหล่อค่อยๆเอนลงไป ริมฝีปากบางก็ถูกจูบอย่างอ่อนโยน เสียงบดจูบเริ่มดังยั่วเย้าทามกลางความเงียบสงัด ทั้งสองหนุ่มสาวต่างหายใจแรงจนได้กลิ่นเคล้าสุราจางๆ พาอารมณ์เริ่มพลุกพล่าน มือใหญ่เริ่มคลำดึงเสื้อผ้าผ่อนให้หลุดออกจากร่างเล็ก ขณะเดียวกันนางก็ทำเช่นเดียวกับเขา ระยะเวลาสั้น ๆ ทั้งคู่ก็อยู่ในร่างเปลือยเปล่า ชายหนุ่มจูบหนักหน่วงและอ่อนนุ่มสลับไปมา เขาตักตวงความอ่อนหวานอย่างโหยหา ลิ้นร้อนพัวพันในโพรงปากนุ่ม มือใหญ่โอบแผ่นหลังร่างบางจนอกบดบี้อยู่ก
ตอนที่ 31 โถงว่าการ "เจ้าเองหรือ คนเผ่าเทพ" "ใช่ข้าเอง" เทพสงครามซีฮ่าวกล่าวพร้อมยื่นสารของเผ่าเทพที่องค์เง็กเซียนทรงเขียนขึ้นมาด้วยตนเอง ส่งให้ไป่รุ่ยและไป่รุ่ยก็นำไปส่งให้เฉาเฟิงต่อเฉาเฟิงเปิดอ่านดูเนื้อความข้างในสารนั้นทุกบรรทัดจนจบอย่างพินิจและตั้งใจ ราชาปีศาจเมื่ออ่านจบก็ว่างสารจากเผ่าเทพลง "ข้ารับรู้แล้ว" ราชาปีศาจกล่าวกับเทพสงครามหนุ่ม หลิงเฮ่อและคนอื่นที่อยู่ในโถงว่าการงุนงงกับเหตุการณ์นี้ และสารจากเผ่าเทพนั้น ต่างหันไปหารือกันจนเกิดเสียงดัง "เงียบ!!!!" เฉาเฟิงตวาดเสียงดังลั่นทุกคนต่างเงียบ เหตุการณ์กับมาสู่ปกติอีกครั้ง ราชาปีศาจจึงส่งสารนั้นให้ไป่รุ่ย ไป่รุ่ยรับมาอย่างรู้งานเเละเริ่มเปิดอ่านให้ทุกคนที่อยู่ในโถงว่าการได้ฟังพร้อมเพียงกัน ด้วยเสียงอันดังฟังชัด เมื่อทุกคนได้ฟังต่างก็พอจะเข้าใจถึงเนื้อหาในสารนั้นแล้ว ต่างพูดคุยเเสดงความคิดเห็นที่เห็นด้วยกับราชาปีศาจของตน และรู้สึกดีต่อคำขอโทษของคนเผ่าเทพ แต่ที่สำคัญที่สุดเพราะราชาปีศาจของตนยินดีที่จะให้อภัย ทุกคนเลยเห็นงามด้วย เพราะที่ผ่านมาเกิดสงครามและความยัดแย้งมาตลอดซึ่งมันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของประช
"ซี๊ด…. ชีเหนียงเจ้า.." ชีเหนียวใช้มือที่ลูบใบหน้าชายหนุ่ม เลือนมารั้งตรงท้ายทอยเขาเเล้ว นางประกบปากลงจูบชายหนุ่มอย่างเร่าร้อน ส่งลิ้นเรียวเล็กเข้าไปสำรวจช่องปากเขา โดยที่มืออีกข้างก็ยังไม่ลืมหน้าที่ปลุกเร้าอารมณ์ จากลูบเร่าผ่านอาภรณ์ ตอนนี้เลือนมือลวงเข้าไปผ่านกางเกงชายหนุ่ม สัมผัสกับท่อนเนื้อลำใหญ่แข็งเต็มที่ ขนาดที่มือเล็กแทบจะกอบกำไม่รอบ นางผละจูบออกอย่างอ่อยอิ่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้มโลมเล็มไปตามกรอบหน้าจนถึงใบหู สร้างความเสียวซ่านทั้งช่วงบนและล่างให้ชายหนุ่ม "ข้าก็คิดถึงเจ้า" นางกระซิบเสียงเเห่บพล่า ที่ใบหูจนชายหนุ่มขนลุกซู่กับเสียงของนาง ชายหนุ่มเอนหลังลงเล็กน้อยสองมือวางท้าวไปบนที่นอน ใบหน้าสวยเลือนลงมาหยุดอยู่ตรงแผ่นอก นางเริ่มขบเม้นไล่ลงมาเรื่อย จนใบหน้าอยู่ตรงกลางหว่างขา เฉาเฟิงแยกขาออกเพื่อให้นางนั่งได้ถนัดขึ้น ชีเหนียงมองแท่งร้อน ที่อยู่ไม่ไกลจากใบหน้ามีน้ำใสไหลเยิ้มที่ปลายหัวหยก มือเรียวค่อยๆ กอบกำจนเต็มทั้งสองมือ นางใช้นิ้วหัวแม่มือถูวน ที่ปลายหัวหยกนั้น เฉาเฟิงเงยหน้าพลูลมหายใจแรง เขารู้สึกวาบหวิวเสียวที่ปลายหัวหยก จนอยากจะร้องครางออกมา นางขยับใบหน้าให้ใกล้มากขึ้น
ตอนที่ 30 หลายวันผ่านไป ชีเหนียงเจอหลิงเฮ่อ ที่มายืนอยู่หน้าห้องบรรมทม ของเฉาเฟิงทุกวัน และวันนี้ก็เช่นกัน "ทำไมเจ้าไม่เข้าไปล่ะ" ชีเหนียงเอ่ยถามขณะที่ยืนอยู่ด้านหลัง หลิงเอ่อจึงหันกับมา "ไม่หรอก ข้าแค่อยากรู้ว่าท่านพี่หายดีหรือยัง" "เจ้าก็เข้าไปดูเองสิ แล้วในมือเจ้าถืออะไรอยู่" "เอ่อ… ยาทาแผลที่ข้าทำเอง มันช่วยให้รู้สึกเย็นสบายและไม่เป็นแผลเป็น" "อ๋อ…เอายาทามาให้พี่เจ้านี่เอง" ชีเหนียงจงใจพูดให้เสียงดังขึ้น เพื่อให้คนในห้องได้ยิน "อาซ้อ เบาหน่อย" หลิงเฮ่อพยายามคุมเสียงให้เบาที่สุด โดยที่คู่สนทนาอีกคนยืนยิ้มแฉ่ง ไม่สนอาการรนรานของคนตรงหน้า "เจ้าทั้งสองคนน่ะ เข้ามาได้แล้ว" เสียงเฉาเฟิงเอ่ยขึ้น จนได้ยินออกมาด้านนอก หลิงเฮ่อยังคงยืนนิ่งทำตัวไม่ถูก "ยืนงงอ่ะไร เข้าไปเถอะอยากพูดอะไรก็พูดเลย" ชีเหนียงดันหลิงเฮ่อเเละผลักประตูให้เดินเข้าไป เมื่อหลิงเฮ่ออยู่ต่อหน้าเฉาเฟิง คร่านี้เขากับยืนนิ่ง ไม่กล้าสบตา ไม่พูดจากวน ๆ เหมือนครั้งก่อน ๆ ยืนเอามือกุมขวดยาเอาไว้ "แผลเจ้าหายดีแล้วหรือ" เฉาเฟิงเอ่อถามหลิงเฮ่อ และมองดูอาการด้วยสายตาที่