All Chapters of รุกฆาตนางร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

“อย่าทำอะไรดิฉันเลยนะคะคุณหญิง” ขณะเอ่ยประโยคนี้ หญิงสาวที่นั่งอยู่กับพื้นบ้านด้วยท่าทางเจียมเนื้อเจียมตัวก็ยกมือไหว้ร้องขอความเมตตาจากหญิงสาวอีกคน ที่การแต่งตัวนั้นแตกต่างจากเธอมาก บ่งบอกถึงฐานันดรศักดิ์ที่สูงกว่ามากมาลัยคือหญิงสาวคนที่นั่งอยู่กับพื้น เธอเป็นแค่หญิงชาวบ้านธรรมดาๆ แต่หน้าตานั้นสะสวย ในขณะที่หญิงผู้สูงศักดิ์ตรงหน้าเป็นถึงลูกหลานของตระกูลเชื้อพระวงศ์ คุณหญิงพริ้งคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของหม่อมเจ้านุวัตร ท่านชายผู้ที่เพียบพร้อมไปด้วยชาติ ตระกูลและสมบัติ จนมีหญิงสาวมากมายพร้อมพลีกายให้ท่านได้เชยชม บางคนก็เพราะรักบางคนหวังเพียงแค่ความสุขสบายเท่านั้น“หล่อนมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน” น้ำเสียงห้วนๆ ของคุณหญิงเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับแววตาอันแข็งกระด้าง ดุดันและเต็มไปด้วยความเกลียดชัง จนแทบไม่มีใครกล้าสบด้วย “เพราะ…เอ่อ” คนพูดดูอ้ำๆ อึ้งๆ ไม่กล้าเอ่ย ส่วนคนฟังนั้นพอจะรับรู้ได้เอง แต่ก็ยังเซ้าซี้ให้ได้ยิน “เพราะอะไร เพราะอะไร” เสียงตะคอกดังลั่นบ้านสไตล์ยุโรป ที่ถูกปลูกขึ้นเพื่อไว้เป็นเรือนหออีกครั้ง “เพราะดิฉันเองก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียของท่านชายเช่นเดียวกับคุณหญิง”เพี๊ยะ เสียงต

ในขณะที่ริต้าเป๊ะเรื่องงานราวกับเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ ปลายฝนเองก็ต้องพยายามให้หนักขึ้นเช่นกัน นั่นเพราะไม่อยากเป็นตัวถ่วงของทุกๆ คน เธออาศัยความตั้งใจ พยายามฝึกฝนเพื่อให้ตัวเองทำงานได้ง่ายขึ้น การถ่ายทำละครพีเรียดเรื่องแรกของเธอดำเนินไปในทุกๆ วัน แต่ยิ่งใกล้ปิดกล้องกลับมีข่าวให้ปลายฝนต้องเสียสมาธิอยู่บ่อยๆ และดูเหมือนไม่ใช่เธอคนเดียวที่ไม่ชอบใจข่าวนี้ “เฮ้อ!” เสียงถอนหายใจดังขึ้น ไม่นานก็ตามมาด้วยเสียงโยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ นั่นทำลายความเงียบสงบจนหญิงสาวหนึ่งเดียวที่นั่งอ่านบทอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นมองคนโยนซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่น พี่ชายแท้ๆ ของเธอนั่นเอง ส่วนคนโยนเวลานี้ทิ้งน้ำหนักลงนั่งบนโซฟาตัวนุ่มเต็มแรง จนโซฟาเนื้อดีราคาเหยียบแสนยวบลงไปอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก สีหน้าและท่าทางก็บ่งบอกว่ากำลังหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด“เป็นอะไรพี่เหนือ” เสียงสดใสเอ่ยถามพี่ชายคนเดียว ต้นหนาวกลับเมินใส่ผู้เป็นน้อง แต่แค่ไม่นานก็ยอมเอ่ยตอบ “ลองอ่านข่าวพวกนั้นดูสิ” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยบอก ชื่อต้นหนาวแม่เป็นคนตั้งรวมไปถึงชื่อเล่นว่าเหนือก็ด้วย เพราะแม่ท้องพี่ชายเธอตอนไปเที่ยวภาคเหนือพอดี“ว้าว! ไม่อยากเชื่อว

“อ้อ...พอดีฉันมากับพี่ชายนะคะ เขาชอบกินขนมพวกนี้” ปลายฝนแก้ต่างให้ตัวเอง พร้อมส่งยิ้มแห้งๆ ให้ชายตรงหน้า “แต่ถ้าให้ดี เหลือแซนวิชให้ผมสักชิ้นก็ได้นะครับ”“ได้ค่ะ” เอ่ยจบก็ส่งยิ้มให้เขา จากนั้นก็เดินตรงไปยังเคาน์เตอร์เพื่อให้พนักงานที่เวลานี้เสียอาการมากกว่าเธอได้คิดเงิน แต่กว่าที่พนักงานหญิงคนดังกล่าวจะดึงสติกลับมาทำงานได้ก็ยืนสตั้นอยู่หลายนาที ผิดกับปลายฝนที่ยังคงไม่แสดงอาการใดๆ ราวกับไม่รับรู้ถึงความโด่งดังของคิมหันต์แม้แต่น้อย นั่นทำให้พระเอกหนุ่มเสียเซลฟ์ไปอยู่เหมือนกัน เพราะไม่คิดว่าจะมีคนเฉยชาใส่เขาแบบนี้มาก่อน จนอยากจะถามออกไปว่าเธอรู้จักเขาไหม หรือเคยเห็นเขาผ่านทีวีบ้างหรือเปล่า“ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ”“ได้ครับได้” คิมหันต์เอ่ยตอบรับแฟนคลับ ที่พอรู้ว่าเขาอยู่ในร้านก็กรูกันเข้ามาขอถ่ายรูปและขอลายเซ็น ปลายฝนอาศัยจังหวะนั้นปลีกตัวออกไปหาพี่ชายที่นั่งอยู่อีกมุม ซึ่งเป็นมุมที่ไพรเวทของร้านจึงอยู่ไกลเสียหน่อย“พี่เหนือ”“ไปสั่งเค้กหรือไปเจอเสือมานั่น ทำไมหน้าตาตื่นเชียวน้องสาว” ต้นหนาวตกใจที่เห็นหน้าของปลายฝนดูตื่นตระหนกแบบนั้น “หมอกเจอพี่คิม”“พี่คิม คิมหันต์นะเหรอ” คราวนี้คนที

“ก็เป็นอย่างที่ริต้าบอก ว่าเขาชอบแหวนน่ารักๆ พวกนี้ ผมเห็นก็เลยนึกถึงเลยซื้อมาฝาก เหมือนพี่ซื้อให้น้องทั่วไป ไม่มีอะไรครับ” ประโยคแรกๆ ของคิมหันต์ถึงกับทำให้ริต้ายิ้มกว้าง แต่ทันทีที่ได้ยินประโยคท้ายๆ รอยยิ้มของเธอก็ลดลงไปเล็กน้อย ความที่เธอเป็นนักแสดงมืออาชีพจึงไม่มีใครจับพิรุธได้ “แต่ถ้ามีอะไรก็รีบแจ้งพวกพี่ๆ นะคะ จะได้แสดงความยินดีกัน”“ค่ะ” ริต้าเอ่ยรับ จากนั้นก็ส่งสัญญาณให้ผู้จัดการส่วนตัวเข้ามายุติการสัมภาษณ์ลง เธอกับคิมหันต์จึงถือโอกาสนั้นไหว้ขอบคุณทุกๆ คนแล้วกลับเข้าห้องพัก แม้จะไม่พอใจที่คิมหันต์พูดหักหน้าตัวเอง แต่ริต้าก็เก็บอาการไม่งอแงให้ชายหนุ่มได้เห็น นั่นเพราะเธอขอให้คิมหันต์ซื้อแหวนวงนี้ให้ต่างหาก ปล่อยให้เรื่องแหวนเลยตามเลยไม่ได้เอ่ยถึงอีก ซึ่งหลังจากอัดรายการเสร็จ แทนที่จะได้กลับไปพักผ่อน แต่คิมหันต์กลับต้องพาแม่ไปทานอาหารกับโสภาเพื่อนสนิท ซึ่งก็คือแม่ของริต้านั่นเอง กว่าจะได้แยกย้ายก็กินเวลาไปเกือบสามชั่วโมง คิมหันต์กลับไปส่งแม่ที่บ้านจากนั้นเขาก็ตรงไปฟิตเนสทันที แต่ระหว่างที่กำลังเตรียมตัวก็อดไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จากนั้นก็ใส่รายละเอียดสิ่งที่อยากรู้ลงไป

“กรี๊ดดดด พี่เหนือๆ ตอนนี้มือหมอกเย็นไปหมดแล้วเนี่ย” ทันทีที่เสร็จงานแล้วเข้ามานั่งในรถบ้านส่วนตัวได้ ปลายฝนก็กรี๊ดออกมาอย่างสุดจะกลั้นได้อีกต่อไป นั่นเพราะตลอดการฟิตติ้งวันนี้เธอเก็บอาการปลื้มและตื่นเต้นตอนได้ทำงานกับคิมหันต์ไว้อย่างถึงที่สุด“พี่ว่าแล้วเชียว ว่าเราต้องกรี๊ด” ต้นหนาวยิ้มออกมา เพราะถ้าเป็นเขาก็คงเสียอาการมากแน่ๆ ที่ได้ทำงานใกล้ชิดกับดาราในดวงใจขนาดนั้น “มันทั้งประหม่า ทั้งตื่นเต้น ทั้งเกรงใจ แล้วก็ฟิน” สีหน้าของปลายฝนพริ้มดูมีความสุขมากเวอร์ “นี่แค่วันฟิตติ้งเรายังเสียอาการ ถ้าวันถ่ายทำจริงไม่เป็นลมไปเลยหรือไง...หืม” “หมอกเก็บอาการได้ รับรองไม่ทำให้ทุกคนเสียงานหรอก อีกอย่างหมอกไม่อยากให้พี่คิมรู้ด้วยว่าหมอกปลื้มพี่เขามากกกกกก”“ให้มันจริง เพราะถ้าหลุดแล้วมีใครเห็น พี่ว่ามีคนเอาเรื่องนี้ไปเล่นข่าวอีกแน่”“เล่นไม่ขึ้นหรอก เพราะพี่คิมเขาเป็นคู่จิ้นกับพี่ริต้า”“นั่นสิ ว่าแต่คืนนี้อย่าเก็บเอาพระเอกในดวงใจไปนอนฝันถึงเชียวล่ะ”“ไม่ค่ะ...ไม่เหลือ” ปลายฝนยิ้มกริ่ม แม้ชีวิตจริงเธอทำได้แค่แอบปลื้มคิมหันต์ แต่ในฝันเธอมักจะมีเรื่องดีๆ ให้ยิ้ม เพราะเธอสามารถให้เขาเป็นอะไรก็ได้ต