Semua Bab วันสิ้นโลกของผม: Bab 31 - Bab 40

นิโคลัสปล่อยให้เจ้ากระต่ายอาเจียนอาหารเช้าให้เต็มที่ ส่วนเขาที่เรี่ยวแรงพอจะกลับมาบ้างแล้วก็เดินสำรวจรอบ ๆ ก่อน แม้ว่าบอสประจำโกดังนี้จะถูกเขาจัดการไปแล้ว แต่ก็ไม่แน่ว่าอาจจะมีตัวต่อไปเดินสำรวจวนกลับมาถึงด้านหน้าก็เห็นเฉินเฟิงกำลังพยายามใช้ขวานลากศพออกมากองนอกโกดัง“กำลังทำอะไรน่ะ” แพทย์หนุ่มถาม“ผมอยากเข้าไปดูด้านในว่าพวกอาหารกระป๋องยังมีสภาพดีอยู่หรือเปล่า” เพราะมีศพซอมบี้และคนอยู่เพียงด้านหน้าประตูโกดัง ไม่แน่ว่าตรงส่วนที่เก็บสินค้าอาจจะยังมีสภาพที่ดี“มา ผมช่วย”“คุณโอเคแล้วเหรอ” หมายถึงสภาพร่างกาย“แค่เหนื่อยนิดหน่อย” นิโคลัสยักไหล่ ไม่ยี่หระกับอาการอยากนอนแผ่ร่างกายบนพื้นของตน คนที่อาเจียนไปแล้วรอบหนึ่งต่างหากที่น่าเป็นห่วงกว่าหมีกระต่ายช่วยกันขนย้ายศพออกจากประตูทางเข้า แต่ไม่ได้นำออกไปทั้งหมด แค่พอมีทางให้พวกเขาเข้าไปด้านในก็พอเฉินเฟิงต้องพยายามอย่างมากที่จะไม่อาเจียนทุกครั้งที่เห็นเนื้อเน่าพวกนั้นมีหนอนแมลงชอนไช หรือแม้แต่เครื่องในที่กองอยู่บนพื้นทำไมไม่กินให้หมดเนี่ยเจ้าซอมบี้เด็ก! กินอย่างนี้ตอนเป็นคนแม่ไม่ตีหรือไง กินทิ้งกินขว้างลำบากคนเก็บกวาดนะรู้ไหม!!หรือเด็กนั่นจะช

“อย่าให้ขาชิด ไม่อย่างนั้นสมดุลของร่างกายจะเสีย” กลับเข้าสู่บทบาทลูกศิษย์อาจารย์อีกครั้ง“ผมคิดว่าอาจจะต้องมองหาอาวุธใหม่ในอนาคตแล้วล่ะ” ใช้ขวานนี่ไม่ถนัดมือเลย ทั้งยาวแล้วก็เทอะทะ “มีดสั้นอย่างคุณก็พกพาง่ายดี” จะหมุนเปลี่ยนมุมก็ง่าย ดีเท่าไรที่กำลังเขามีมากกว่าเดิม ไม่อย่างนั้นแค่เหวี่ยงขวานสองสามครั้งก็หอบแล้ว“งั้นผมให้คุณลองใช้ดู” นิโคลัสโยนมีดสั้นของตนให้ ประจวบเหมาะกับซอมบี้ตัวที่เฉินเฟิงติดพันอยู่ถูกฟันคอขาดพอดี เจ้ากระต่ายโยนขวานไปด้านข้างแล้วคว้ามีดที่ลอยอยู่กลางอากาศน้ำหนักที่เบาหวิวและด้ามมีดที่พอดีมือทำให้เจ้ากระต่ายรู้สึกพอใจลึก ๆ‘เหมาะมือเลย ในตัวตลาดของจังหวัดจะมีร้านพวกนี้ขายบ้างหรือเปล่านะ คงต้องหาเวลาเข้าเมืองดูสักครั้ง’ไม่ใช่แค่อาหารเพียงอย่างเดียว เจ้ากระต่ายมีความคิดว่าจะลงจากเขาเพื่อเข้าเมืองไปเสี่ยงดวง เสื้อผ้าเองก็เป็นปัจจัยสำคัญรองลงมาจากอาหาร เสื้อผ้าที่สวมอยู่นี่คือตัวที่ใส่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนหนีตายออกจากบ้านหลังเดิม อีกอย่างบ้านเขามีผู้หญิงอาศัยอยู่ เชื่อว่าดาริณีจำเป็นต้องใช้ผ้าอนามัยแน่นอน ถ้าไปหามาสักสองสามแพ็กคงพออยู่ได้หลายเดือน แล้วถ้าโชคดีอาจได้อ

“โห กลิ่นเหม็นกว่าที่คิดเยอะเลย กองซากตรงนี้คือน่าขยะแขยงมาก” หงส์ยกมือปิดจมูก ตอนที่เฉินเฟิงเล่าก็จินตนาการไว้บ้าง พอได้เห็นของจริงกลับเกินกว่าที่คิดไว้ไปไกลโข ไปทำภารกิจมากี่ที่ก็ไม่เคยเจอที่ไหนสาหัสเท่ากับที่นี่เลย“นี่คือซอมบี้เด็กตนนั้นสินะ” โจเซฟยืนพิจารณาศพซอมบี้ เป็นเด็กอายุประมาณหนึ่งถึงสองขวบจริง ๆ ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นลูกของพนักงานที่ตามติดพ่อแม่มาอยู่เวรก็เป็นได้ ชายหนุ่มมองร่องรอยการต่อสู้ก็พอรู้ว่านิโคลัสคงทุ่มสุดตัว ไม่น่าเชื่อว่าพื้นคอนกรีตที่แตกละเอียดตรงนี้จะเป็นฝีมือของซอมบี้ที่ส่วนสูงเท่าเข่าของเขาน่ากลัวเกินไปแล้ว…“หัวหน้า!” หงส์ร้องเตือน อยู่ ๆ ขนหลังคอก็ลุกชันจนหญิงสาวสะดุ้ง ร้องเรียกโจเซฟดังลั่น “มีบางอย่างกำลังมา!!”“เสียงรถ” ตุ่นเองก็ได้ยินเสียงรถยนต์จากทางหน้านิคมในเขตนี้เช่นกัน ทหารที่รับภารกิจนี้เหมือนกันหรือคนจากฐานอื่น?เฉินเฟิงนิ่งฟัง เขาเป็นคนสุดท้ายที่รู้ตัวว่ากำลังมีคนมา ดูเหมือนระยะการได้ยินของเขาจะยังพัฒนาไม่เท่ากับตุ่น ไม่รู้ว่าทหารหนุ่มได้ยินไกลแค่ไหน“เอาไงดี” ทีโอ“กำลังมุ่งตรงมาทางนี้” ตุ่นช่วยบอกทิศทางเพื่อให้หัวหน้าตัดสินใจอีกแรง“ซ่อนตัวก่อน”

แล้วมาทำไมก็น่าจะรู้ว่าที่ห้องเหลือเขาแค่คนเดียว‘ผมมาหาพี่นั่นแหละ’ เสียงทุ้มหวานที่แมทชอบอวยนักหนาพูดกับเขา ริมฝีปากอิ่มประดับรอยยิ้มบางเบา‘มีธุระอะไร’ นิโคลัสหันไปประจันหน้า ไม่ยอมเปิดประตูห้องให้เข้าไปด้านในโดยง่าย ยืนคุยมันหน้าประตูนี่แหละ เผื่อใครผ่านไปผ่านมาจะได้ไม่เอาไปฟ้องรูมเมตว่าเขากับแฟนมันอยู่ด้วยกันสองต่อสอง‘พี่จะไม่ให้ผมเข้าห้องหน่อยเหรอ’ ไอซ์เงยหน้าจ้องตาคนตัวสูงกว่า ใช้สายตาออดอ้อนอย่างที่ชอบใช้ประจำกับพวกเหยื่อตัวน้อย ๆ ที่ผ่านมา ต่างก็ตรงที่กับชายหนุ่มคนนี้เขาจริงจัง ไม่คิดว่าการหาคู่นอนเป็นทหารแลกเปลี่ยนจะทำให้เขาได้มาพบกับคนที่สามารถกระตุกหัวใจของเขาได้...อยากได้...อยากให้ครอบครอง‘พูดธุระออกมา’ นิโคลัสกดเสียงต่ำให้รู้ว่าไม่พอใจมากเพราะเริ่มเดาบางสิ่งบางอย่างได้‘ผมชอบพี่’ ไอซ์สารภาพออกมาเสียงเบา ข้างแก้มปรากฏสีแดงระเรื่อ‘เหรอ’ ชายหนุ่มตอบรับเสียงเรียบ ไม่ได้มีท่าทีดีอกดีใจหรือรังเกียจ แค่รับรู้ไว้‘ถ้าผมเลิกกับพี่แมท ผมขอคบกับพี่ได้ไหมครับ’‘แต่ผมไม่ได้ชอบคุณ ไม่ต้องมาวุ่นวายกับผมอีกนะ’ นิโคลัสพูดจบก็เปิดประตูห้องแล้วปิดล็อก ทำราวกับว่าคำสารภาพรักนั้นเป็นเพ

ลูกไฟขนาดเท่ากับลูกฟุตบอลพุ่งเข้าใส่กลางตัวของมัน ทำให้เจ้าหนูยักษ์ที่กำลังฟาดงวงฟาดงาในอากาศหันเหความสนใจมาที่มนุษย์เบื้องล่าง เจ้าพวกที่ทำให้มันตื่นจากการจำศีล!“ตุ่น” โจเซฟเอ่ยเรียกลูกทีมอีกคน พร้อมกับร่างของชายหนุ่มหูสุนัขที่พุ่งเข้าไปใกล้กับเจ้าสัตว์ประหลาดอย่างรอคำสั่งอยู่แล้ว“ทางซ้าย” หงส์ตะโกนบอกคนรัก ชายหนุ่มจึงสามารถกระโดดหลบหางสีน้ำตาลที่ฟาดลงมาได้ทันท่วงที“พวกมึงก็ช่วยเขาหน่อยสิวะ” เอหันไปสั่งลูกน้อง ส่วนไอซ์นั้นหลบไปยังด้านหลังสุด ใจจริงอยากจะวิ่งไปหานิโคลัส แต่เจ้าหนูยักษ์ตนนี้ดันโผล่ขึ้นมาขวางพวกเขาสองกลุ่มออกจากกัน ทะเล่อทะล่าวิ่งไปคงมีแต่ตายกับตายลูกน้องของเอสิบคนล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่มีพลังพิเศษโดยเป็นทีมที่ถูกซื้อตัวมาด้วยทรัพยากรมหาศาล เป็นทีมแนวหน้าของค่ายพันธมิตรที่เรียกได้ว่าแข็งแกร่งที่สุดนั่นคือสิ่งที่ประชาชนทั่วไปในค่ายรับรู้ แต่ถ้าหากลองให้บุคลากรทางการทหารและกลุ่มให้ความช่วยเหลือภายในค่ายโหวตว่ากลุ่มของใครดีที่สุด ทุกคนคงเลือกทีมของโจเซฟอย่างไม่ลังเลใช้จำนวนคนน้อยที่สุด…สูญเสียทรัพยากรจากการต่อสู้น้อยที่สุด…บาดเจ็บน้อยครั้งที่สุด…แค่นี้ก็บอกได้แล้วไม