All Chapters of ลูกสาวเพื่อน ขอหลบฝน: Chapter 1 - Chapter 10

สายฝนเม็ดใหญ่ที่ซัดกระหน่ำลงมาไม่ต่างจากคมมีดที่กรีดลงบนผิวหนัง แต่หญิงสาวคนหนึ่งยืนรับมันด้วยใบหน้าเรียบเฉยไม่รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ อาจเป็นเพราะใจของเธอในเวลานี้เจ็บปวดยิ่งกว่า เธอแหงนหน้ามองดูหยาดฝนที่หล่นร่วงลงมาจากท้องฟ้าสีหม่น ราวกับว่าเธอเป็นนางเอกในมิวสิควิดีโอเพลงเศร้าของศิลปินดัง“นี่แม่หนู ลุงไม่รู้หรอกนะว่าแม่หนูไปเสียใจเรื่องอะไรมา แต่รีบจ่ายค่าโดยสาร แล้วรีบเข้าบ้านไปเถอะ ตากฝนนานแบบนี้เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา” เสียงของชายวัยกลางดังออกมาจากกระจกรถแท็กซี่ที่เปิดแง้ม หญิงสาวไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว แต่ฉากหลังนอกจากสายฝนแล้วยังมีรถแท็กซี่คนหนึ่งจอดอยู่ข้างกัน“เร็วแม่หนู ค่าโดยสาร! ลุงจะได้ไปรับลูกค้าคนอื่นต่อ” สิ่งที่ตวาดย้ำของชายวัยกลางคนที่อยู่หลังพวงมาลัย เรียกสติของหญิงสาวกลับมา เธอรีบเปิดกระเป๋าตังค์ด้วยท่าทางมึน ๆ แล้วยื่นค่าโดยสารไปให้ตามจำนวนที่ลุงคนขับแท็กซี่บอกเมื่อได้รับเงินมา รถแท็กซี่ก็เคลื่อนออกไปจากถนนเส้นนั้น เหลือไว้เพียงหญิงสาวที่ยังจมอยู่กับความสับสนกลางสายฝน เธอกวาดสายตามองดูรอบ ๆ เพื่อหาว่าเธอกำลังอยู่ที่ไหน ซึ่งก็ทำให้เธอพบกับบ้านสไตล์ลอฟท์สีปูน ดิบๆ เท่ๆ อันคุ้นเ

“ไม่อาว…หนูยังเล่าไม่จบเลย นี่พึ่งเป็นการจับได้คาหนังคาเขาครั้งที่ 6 ยังเหลืออีกตั้ง 4 ครั้ง” หญิงสาวที่ท่าทางเมาหนักยังคงส่ายหน้าปฏิเสธ“อาว่าหนูควรเลิกกับมัน ตั้งแต่จับได้ครั้งที่ 2 แล้ว หนูให้โอกาสบ้าอะไรถึง 10 ครั้ง” ชายหนุ่มตอบกลับก่อนจิ้มเนื้อทอดชิ้นเล็กเข้าปาก แล้วจิบไวน์ที่เหลือก้นแก้วตาม ตอนนี้เขาได้หยุดวาดรูป และมานั่งดื่มปลอบใจเป็นเพื่อนแทน“ก็มันตั้ง 4 ปี หนูคบกับมันมาตั้ง 4 ปี จะให้เลิกเลยมันก็ยังไงอยู่”“ขนาดอาอยู่ข้างหนูมาตั้ง 18 ปี หนูยังทิ้งอาได้เลย นับภาษาอะไรกับ 4 ปี”“คุณอา..!” คำพูดตัดพ้อเชิงขบขันที่อีกฝ่ายพูดออกมา มันเสียดลึกในใจของแพรมาก “ฮื้อ..คุณอาหนูขอโทษ หนูขอโทษที่เห็นผู้ชายดีกว่าอา”“อาแค่ล้อเล่นนะแพร อย่าคิดมาก อารู้ดีว่าหนูต้องมีเพื่อนมีสังคมของหนู แล้วก็นั่งมันให้ดี ๆ หน่อย” ชายหนุ่มเอ่ยเตือน เพราะการบิดไปมาของหญิงสาวมันทำให้เสียงของเธอดึงรั้งและเห็นเนินเนื้อขาว ๆ ที่แกว่งไปมา“อาเตือนหนูหลายรอบแล้ว หนูว่าหนูควรถอดมันให้จบ ๆ ไปไหม นมจะได้ไม่โผล่อีก แต่เห็นทั้งหมดเลย” เธอเอ่ยพลางดึงชาเสื้อของเธอขึ้นจนเห็นครึ่งหนึ่งของสิ่งที่กลมกลึง“ทำบ้าอะไรของหนูนิแพร”

หลังจากแนะนำจัดท่าทางอยู่เล็กน้อย ภูชิชย์ก็เริ่มร่างภาพเปลือยของลูกสาวเพื่อน แม้จะตะขิดตะขวงใจอยู่หน่อย ๆ แต่เขาก็ได้เริ่มวาดมันไปแล้ว เพราะความรู้สึกของศิลปินมันบอกเขาว่า นี่จะเป็นหนึ่งในผลงานที่ดีของเขาภูชิชย์เริ่มขยับดินสอร่างเส้นอย่างลื่นไหล เขาเน้นย้ำเส้นโค้งของสะโพกและหน้าอกของเธอ สร้างความรู้สึกเคลื่อนไหวและความเย้ายวนใจ ไม่นานภาพร่างด้วยเส้นหยาบ ๆ ของนางแบบสาวที่นอนเอนกายอยู่บนโซฟาบุหนังสีน้ำตาลก็เสร็จสิ้นภูชิชย์เริ่มทำงานต่อไปด้วยการหยิบพู่กันมาจุ่มสีน้ำมันที่เตรียมไว้โต๊ะข้าง ๆ เขาเริ่มลงสีกลางลงบนผืนผ้าใบ โดยใช้สีเทา สีน้ำตาล เพื่อสร้างโทนสีพื้นฐานของภาพวาด ทำให้ร่างกายของแพรที่ทอดยาวอย่างสง่างามดูโดดเด่น พอลงสีที่เข้มกว่าในบริเวณที่มืด และสีที่อ่อนกว่าในบริเวณที่สว่าง เพื่อสร้างความลึกและมิติให้กับภาพต่อมาเขาก็เริ่มลงสีเนื้อผสมกับสีน้ำตาลอ่อนๆ ไปตามผิวของหญิงสาวเพื่อสร้างผิวที่ดูอบอุ่นและมีชีวิตชีวา ทว่าฝีแปรงของเขาต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อหญิงสาวเอ่ยถามเรื่องชวนสยิวขึ้นมาอีกเพราะตลอดการวาดภาพของเขา มันไม่ได้เงียบสงบเลย หญิงสาวเอาแต่ถามนู้นถามนี่ไปเรื่อย ยังดีที่เธอยังคง

น้ำสีขาวขุ่นเปรอะเปื้อนไปเต็มหน้าอกและบางส่วนกระเซ็นมาโดนบริเวณคาง แพรยังคงยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน เพราะเธอช็อกมาก เธอเข้ามาผิดจังหวะสุด ๆ เขาไม่ได้แค่กำลังแข็งสุด ๆ ตอนเธอเปิดเข้ามา แต่เขาไปสุดกว่านั้น เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะแตกออกมาไวแบบนี้ นี่เขาอัดอั้นกับการหยอกล้อของเธอมามากแค่ไหนกัน“แพร! ทำไมหนูถึงเปิดเข้ามาแบบนี้” ชายหนุ่มเลือกจะใช้เสียงเข้มเพื่อควบคุมสถานการณ์“อะ..อะ..เอ่อ.. คือหนู” แพรพูดตะกุกตะกัก สมองของเธอเหมือนหยุดทำงานไปแล้ว ไม่ว่าจะแก้ตัว หรือยอมรับ เธอทำตัวไม่ถูกและไม่รู้จะทำอะไรต่อไปเลย สิ่งที่เธอรู้สึกได้ในตอนนี้มีเพียงความรู้สึกอุ่น ๆ ที่แผ่มาจากของเหลวที่ติดตามใบหน้า“พอใจแล้วหรือยัง ได้เห็นแล้วพอใจไหม ดูสิ อยากดูนักไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยแล้วพลางจับสิ่งนั้นแกว่งไปมา น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เพราะความดื้อซนของเธอ ทำให้เขาทำสิ่งที่ไม่สมควรอย่างการแตกใส่เพื่อนลูกสาวของตัวเองไป“นะนะ..หนู หนูขอโทษค่ะคุณอา” แพรผงกหัวก้มหน้ารับความผิดของเธอ ก่อนจะหันหลังเพื่อเดินกลับออกไป“เดี๋ยวก่อน แพร.. เดี๋ยวค่อยไป รีบมาล้างตัวก่อน” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลงและรีบคว้าไปร

ก้อนเนื้อนุ่มเด้งที่กดทับหน้าอกของเขา กลิ่นหอมอันแสนเย้ายวน และริมฝีปากอิ่มสวยที่เลื่อนเข้ามา และสายตาคู่นั้นที่จ้องมองเข้ามา มันทำให้ส่วนที่เคยอ่อนหยวบกลับมาแข็งขันอีกครั้ง“ทำอะไรของหนูนะแพร” เขาเอ่ยพลางใช้สองมือจับไหล่เล็กทั้งสองข้างดันออก“หนูก็จะเริ่มใหม่กับคนที่หนูรักยังไงค่ะ คุณอาคะ เรามาคบกันเถอะ” เธอเอ่ยพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่สดใสออกมา ก่อนจะเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ และใช้มือเล็กๆ ของเธอลูบไล้ไปตามเส้นผมของเขา การรุกไล่ของเธอ กำลังทำให้ใจของเขาเต้นสั่นระรัว“ไม่ได้ เราจะคบกันได้ยังไง เราเป็นอาหลานกันนะ” ภูชิชย์ไม่เข้าใจเลยว่าเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง เขาปลอบใจเผื่อให้เธอได้เริ่มต้นใหม่กับใครสักคน แต่ใครคนนั้นมันกลายเป็นเขาได้ยังไง“คุณอาที่ไหน ถึงมาแข็งกับหลานแบบนี้ค่ะ” เธอเอ่ยก่อนจะคว้ามือไปสัมผัสลำเนื้อยาวที่อยู่ใกล้ต้นขาของเธอ ลำเนื้อร้อนระอุในกำมือเล็ก ๆ ของเธอ ทำให้ใจของสั่นเล็ก ๆ แต่เธอก็ยังทำใจกล้าพูดต่อไป “คุณอาพึ่งแตกมาไม่ใช่เหรอ ทำไมมันถึงกลับมาแข็งได้อีกครั้งแล้วล่ะค่ะ หรือเป็นเพราะหนู” ใบหน้างดงามของเธอเผยรอยยิ้มเยาะ พร้อมกับขยับมือรูดรั้งลำยาวที่อยู่ในกางเกง“เพร