“อรุณสวัสดิ์ตอนเช้าค่ะ อา!”“ทำอะไรของหนูเนี่ย..แพร” ชายหนุ่มที่นอนแผ่อยู่บนเตียงเอ่ยถามด้วยเสียงแหบพร่า เขาหายใจไม่ทั่วท้องไปชั่วขณะ เพราะพึ่งปลดปล่อยของเหลวร้อนออกไปใส่ใครบางคนที่นั่งอยู่กลางเตียง“ก็ทำให้อามีความสุขไง” เธอเอ่ยพลางลูบไล้ไปตามเรียวขาที่ยังคงมีอาการกระตุกอยู่เล็ก ๆ“ไม่ได้อ่านข้อความที่อาพิมพ์ไปเมื่อวานเหรอ” ชายหนุ่มทำเสียงเข้มคิ้วขมวดใส่“อ่านค่ะ อา แต่ว่าหนู…หนูไม่สามารถอยู่ได้ ถ้าไม่มีอา” แพรเอ่ยด้วยแววตาเศร้าและเสียงสั่นระริก พร้อมกับเขยิบตัวขึ้นไปวางมือที่ท้อง พยายามปีนขึ้นไปเพื่อที่จะโอบรอบคอและจูบอีกฝ่าย“ไม่! แพร..” ภูชิชย์เอ่ยพลางดึงมือของหญิงสาวออก จับมันเอาไว้แล้วพูดด้วยสายตาจริงจัง เพราะเขากลัวจริง ๆ กลัวว่าพงษ์จะเปิดเห็น กลัวว่าพงษ์จะได้ยิน เขากลัวทุกอย่าง“นะคะอา หนูจะทำตามที่อาบอกทุกอย่าง จะให้ออกไปจากห้องนี้ก็ได้ เรามาเริ่มใหม่กันนะคะ เราแอบคบกันแบบลับ ๆ ก็ได้” แพรส่งสายตาอ้อนวอน เพราะตอนนี้ดูเหมือนสิ่งที่เธอคิดไว้จะไม่เป็นจริงเลย ร่างกายเธอไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของเขาได้“เรามาจบกันแค่นี้เถอะแพร” แววตาของภูชิชย์จริงจังกว่าครั้งไหน ๆ แพรที่มองมันรู้สึ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-29 Baca selengkapnya