Semua Bab ลูกสาวเพื่อน ขอหลบฝน: Bab 21 - Bab 30

“อ้าว..แพร มาพอดีเลย นี่ช่างภาพที่จะมาถ่ายแทน พี่เบียร์ในวันนี้ พอดีแกป่วย เดี๋ยวแพรเอาแผนงานไปให้เขาดูนะว่าลูกค้าอยากได้งานแบบไหน เล่าคอนเซปต์งานให้เขาฟังหน่อย” หัวหน้าแผนกสาวโบกมือเรียก หญิงสาวที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี เพราะเธอพึ่งไปกินข้าวกลางวันกับคุณอาสุดที่รักของเธอมาใบหน้าของเธอเปลี่ยนสีไปในทันที เมื่อได้เห็นชายหนุ่มสวมแว่นตัดผมทรงสกินเฮด สะพายกระเป๋าใส่กล้องตรงหน้า “ว่าไงแพร ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เขาเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม ท่าทางสบาย ๆ ตรงกันข้ามกับหญิงสาวในเวลานี้ แววตาของเธอดูสิ้นหวังอย่างสุดขีดเธอนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบรับการทักทายนั้น เมื่อหัวหน้าแผนกเรียกชื่อเธอทำหน้าสงสัยเมื่อเห็นเธอนิ่งไป“สวัสดีธันวา” เธอเอ่ยสั้น ๆ เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เพราะเธอไม่เคยได้จินตนาการเรื่องที่เขาจะกลับมาในชีวิตของเธอเลย ตอนนี้เธอกำลังมีความสุขกับคุณอาแสนใจดีของเธอ ทำไมกัน ทำไมตัวเธอถึงต้องกลับมาเจอคนใจร้ายอีกครั้ง“คงตกใจมากล่ะสิ ความจริงฉันก็พยายามเลี่ยงที่จะมาบริษัทของเธอแล้วนะ แต่ว่าดันรับปากกับพี่ที่ทำงานบริษัทเธอเอาไว้เนี่ยสิ ตอนไปกินเหล้ากัน แกไม่ได้ป่วยหรอก แกเม

ในห้องที่คุ้นเคย แพรก้าวเท้าเดินเข้าไปด้วยความอึดอัด เพราะความทรงจำที่เคยใช้กับเขายังคงฝังลึกตามที่ต่าง ๆ บนผนังยังมีภาพถ่ายสถานที่ซึ่งเคยไปเที่ยวกับเขาแขวนอยู่ ไม่ว่าจะเป็นภาพวิว ภาพของเมืองที่เขาถ่ายในมุมที่ไม่เหมือนใคร เธออยู่ในทุกช่วงเวลานั้นที่เขาถ่าย ความทรงจำเหล่านั้นทำให้แพรรู้สึกเหมือนถูกดึงกลับไปยังอดีตที่เคยมีความสุข แต่ความรู้สึกนั้นกลับถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวดเมื่อพบว่าไม่มีภาพของเธอแขวนเอาไว้เลย เขาได้ลบเธอออกไปแล้ว“ถ้านายไม่ได้รักกันแล้ว ทำไมไม่ปล่อยฉันไป ทำไมถึงกลับมาเพื่อทำร้ายกัน” ดวงตาของเธอสั่นระริก ขอบตาแดงก่ำและปรากฏร่องรอยของน้ำสีใสที่กำลังเอ่อล้นและรินไหลลงมาน้ำตาแต่ละหยดไหลลงสู่แก้มอย่างช้าๆ สะท้อนแสงไฟในห้อง ทำให้เห็นถึงความเจ็บปวดและความทรมานที่เธอเก็บไว้ในใจ“ใครบอกว่าฉันไม่รักเธอแล้ว ลึก ๆ แล้ว ฉันว่ามันก็น่าจะยังมีอยู่” สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปขณะพูด สิ่งที่สะท้อนออกมา มันดูเป็นความจริง ก่อนมันจะเปลี่ยนกลับไปดูเลวร้ายอีกครั้ง “อย่าพูดเรื่องเก่า ๆ และทำให้ฉันหมดอารมณ์เลย” พูดจบแล้วเขาก็เดินตรงเข้ามาซุกไซร้หญิงสาวที่กำลังยืนร่ำไห้ ความรู้สึกหลายอย่างมันผสมปนเ

“เอ่อ..พ่อหนุ่ม ให้ฉันโทรเรียกตำรวจไหม” เจ้าของหอที่ยืนอยู่หน้าห้องเอ่ยถาม เพราะเขาเป็นคนพาภูชิชย์ขึ้นมาและเปิดประตูให้ ดวงตาของเขาปรากฏแววหื่นกระหายเล็ก ๆ ขณะมองเรือนร่างอันเปลือยเปล่าของสาวแรกรุ่น“ไม่ต้องครับ เดี๋ยวผมจะจัดการเรื่องนี้เอง คุณออกไปก่อน” ภูชิชย์หันไปตอบกลับพร้อมโอบบังร่างของแพรเอาไว้ เพื่อไม่ให้ตาลุงหิวเงินคนนี้มองดู ซึ่งชายคนนี้ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ เขาเรียกเงินเยอะมากถึงยอมพาเขาขึ้นมาและเปิดประตูให้ ทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่ามีเรื่องฉุกเฉินก็ตาม“ก็ได้ครับ ผมจะรออยู่ข้างล่าง” ตาลุงพยัก ๆ หน้าและหยุดชะเง้อมอง เมื่อเห็นท่าทางของชายหนุ่มที่ไม่อยากให้มองดู รวมถึงสายตาที่ดุร้ายนั้นที่มองมาที่เขา เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายโมโห และไม่ได้รับเงินที่คุยกันไว้ เขาจึงยอมปิดประตูให้แต่โดยดี“ไอ้เวร!!” ธันวาที่ฟื้นตัวจากการแตกและน้ำออกไปหมดแล้ว ก็ลุกขึ้นมาหาชายที่กำลังประคองร่างของหญิงสาวอยู่ และหมายจะเอาคืนที่ถูกถีบก่อนหน้านี้ เขาเหวี่ยงขาทำท่าจะเตะใส่ แต่ภูชิชย์กระแทกเท้าถีบใส่ขาอีกข้างจนทำให้ธันวาหน้าฟาดล้มลงกับพื้นอีกครั้ง“แก..แกตายแน่!” ธันวาเงยหน้าที่มีเลือดกำเดาไหลออกมา ลุกขึ้นและจะเหวี่ยง

แพรถูไถเอ็นยาวใหญ่แนบไปกับแก้มพยายามสัมผัสทุกอย่างจากมันไม่ว่าความร้อน พื้นผิวนุ่มหยุ่น หรือกลิ่นกายชวนหลง เธอต้องการกดจำมันทุกอย่างเพื่อภาพของธันวาที่เคยทิ้งคราบกามไว้กับตัวเธอก่อนหน้านี้ไป เธอต้องการลบภาพทุกอย่างของเขาแพรใช้มือลูบไล้ไปบนมันอย่างทะนุถนอม เธอสัมผัสทุกพื้นผิวของเขา ไม่ว่าจะเป็นเส้นเลือดที่นูนขึ้นมาของเขา หรือกลุ่มขนที่ตรงบริเวณโคน รวมถึงลูกกลมสองลูกที่มีรอยหยัก แพรเลียไล้ไปตามมันโดยไม่อาย เพราะชายตรงหน้าคือคนที่เธอรัก มันไม่สกปรกเลยสำหรับเธอหลังจากเลียไปทั้งสักพัก เธอเริ่มอมแค่ปลายหัวมน ๆ ที่บานใหญ่ของเขาอีกครั้ง ลิ้นร้อนของเธอวนรอบหัวเห็ดนั่น ก่อนที่จะค่อย ๆ ดูดดุนลิ้นเข้าไปอย่างช้า ๆ ตวัดลิ้นเลียแหย่เย้าไปตามรอยแยก"อ่าส์...แพร..." คุณอาที่เธอรักส่งเสียงครางเบา ๆ ออกมาใบหน้าดูพึงพอใจกับความเสียวซ่านที่เธอมอบให้แพรใช้ลิ้นแหย่ตวัดขึ้นลงตามรอยแยก เธอเลียกระตุ้นย้ำ ๆ ส่วนบอบบางชวนเสียวใต้รอยแยกภูชิชย์เม้มริมฝีปากแน่น เมื่อถูกกระตุ้นที่ส่วนอ่อนไหวตรงนั้นซ้ำ ๆ น้ำหล่อลื่นสีใสเริ่มผุดออกมาจากรูเล็ก ๆ ที่กำลังถูกลิ้นเล็ก ๆ ที่แหย่ซ้ำเปิดทางให้มันไหลบ่าออกมาแพรอ้าปากและอ

ภูชิชย์รีบยัดความใหญ่โตของเขาที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำรักเข้าไปในกางเกงด้วยท่าทางรีบร้อนส่วนแพรก็รีบดึงกางเกงในปิดรูที่มีน้ำเชื้อร้อน ๆ ทะลักออกมา พร้อมกับใช้ผ้าผูกคลุมบิกินีเพื่อปิดบังร่องรอยความสัมพันธ์ที่กำลังไหลพรากมาตามต้นขาของเธอเอาไว้พอจัดการเสร็จแพรก็รีบลุกขึ้นมาที่จากโขดหินซึ่งเคยใช้เป็นเตียงชั่วคราว พยายามจัดเครื่องแต่งกายและเช็ดสิ่งต่าง ๆ ออก เพื่อทำตัวให้ปกติที่สุดเท่าที่ทำได้ ขณะชายสวมแว่นกำลังสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ"ทำไมไม่ตอบว่ะ ว่าทำอะไรกันอยู่ แพรถูกอะไรตำหรือเปล่าลูก เห็นพงษ์ยกขาลูกเมื่อกี้" พงษ์เอ่ยไปถาม เพราะเขามองจากไกล ๆ ไม่ชัดเท่าไหร่ เห็นเพียงแค่พงษ์ยกขาลูกสาวของตัวเองขึ้น และเธอก็นั่งอยู่บนโขดหิน"อะเอ่อ..ใช่ค่ะ ใช่ค่ะพ่อ" แพรตอบกลับไปด้วยท่าทางเลิ่กลั่ก เธอรีบเออออไปกับสิ่งที่พ่อของเธอพูดพร้อมทำท่าเจ็บ ๆ ที่เท้า"แล้วทำไมเอาแต่เงียบนิ ไอ้ภู แพรโดนตัวอันตรายกัดเหรอ รีบบอกข้าที ข้าจะได้รีบพาลูกไปหาหมอ แพรมาให้พ่อดูหน่อยเร็ว" พงษ์หันไปขมวดคิ้วจ้องมองเพื่อนเขาที่เอาแต่เงียบ จากนั้นก็รีบตรงไปหาลูกสาว"ไม่ได้โดนตัวอันตรายกัดหรอกพงษ์ พอดีแพรข้อเท้าพลิกนะ