All Chapters of สัญญาแค้น แฝงรัก: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 2สี่ปีก่อนคุณหญิงนิภา ได้ทราบเรื่องจากนักสืบที่เธอนั้นได้ว่าจ้างให้ติดตามสืบลูกชาย ได้ความว่าลูกชายของเธอนั้น คบหาอยู่กับหญิงสาวที่มีชื่อว่า พริมา วงษ์วิไล หรือ น้ำ โดยครอบครัวของเธอนั้นอาศัยอยู่แทบชานเมือง ไม่ได้อยู่ที่ต่างจังหวัดอย่างที่เธอบอกกับชาวิน และฐานะของทางบ้านเธอยังยากจน แม่ของเธอได้เสียไปตั้งแต่เธอยังเด็ก พ่อของเธอมีอาชีพขับรถแท็กซี่หาเช้ากินค่ำไปวัน ๆ แถมยังติดการพนันจนเข้าไส้ พริมายังมีพี่ชาย ชื่อว่าพาทิศ หรือต้า ที่ไม่เอาโล้เอาพาย ทำตัวเป็นนักเลงและยังติดการพนันเหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูก ในครอบครัวนี้มีเพียงพริมาคนเดียว ที่ขวนขวายเรียนหนังสือ หางานพาร์ทไทม์ทำส่งตัวเองเรียน จนตอนนี้เธอใกล้จะจบปริญญาตรีแล้ว และเธอยังมีคนรักอย่างชาวิน ที่เขาดีต่อเธอมาก ๆ แต่พริมาเองก็ไม่เคยเล่าถึงครอบครัวของเธอให้ชาวินฟัง ชาวินรู้แต่เพียงว่าพริมานั้น เป็นเด็กต่างจังหวัดทั่วไปที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพ เพื่อส่งตัวเองเรียนหนังสือ ชาวินไม่เคยนึกรังเกียจเรื่องฐานะขอพริมาแม้แต่น้อย แถมยังชื่นชมเธอว่าพริมานั้นเก่งและขยันมาก ๆ เมื่อคุณหญิงนิภาได้รู้ถึงฐานะครอบครัวของพริมา จึงคิดที่จะกีดกันหญิ

บทที่ 4“อีกไม่นานพวกมันก็จะได้ออกไปจากชีวิตลูกชายฉันสักที” คุณหญิงนิภาหยิบดูรูปถ่าย ที่นักสืบนำมาส่งให้อย่างยิ้มเยาะ มันคือรูปของพริมากับพี่ชาย เมื่อเย็นวันก่อน ที่พาทิศไปขอเงินพริมาถึงที่ทำงาน “ผมคิดว่าคุณชาวิน ก็คงจะสงสัยเรื่องนี้อยู่ เพราะวันนั้นผมก็เห็นคุณชาวินแอบดูสองคนนี้อยู่ไกล ๆ โดยที่ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ตัวครับ” นักสืบอธิบายตามที่ตนเห็น“งั้นรึ..ดีจริง ตาวินคงไม่รู้สินะว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร” คุณหญิงนิภาคิดแผนการร้ายขึ้นมาได้ “ตอนนี้สองพ่อลูกนั้นก็เข้าบ่อนข้ามวันข้ามคืนตลอด พอเงินหมดก็หาหยิบยืมจนเป็นหนี้ไปทั่ว” “หึ..งั้นใกล้แล้วสินะ เดี๋ยวพวกมันต้องตาลีตาเหลือกมาขอเงินที่ฉันแน่ ๆ” “ตาวินเห็นไหม แม่บอกลูกแล้วว่าผู้หญิงคนนี้มันหมกเม็ด มันไม่ได้ดีอย่างที่ลูกคิดหรอก” คุณหญิงนิภา ส่งรูปถ่ายให้ลูกชายดู ชาวินรับรูปนี้มาดู เขาจำได้ดีว่าเหตุการณ์นี้เขาก็เห็นอยู่ด้วย แต่ไม่รู้ว่าผู้ชายในรูปเป็นใครกันแน่ เขาไม่กล้าที่จะคิดและไม่อยากถามพริมา ชาวินกลัวคำตอบที่จะได้รับ “มันมีชู้ไง มันสวมเขาให้ลูกอยู่” คุณหญิงนิภาพูดใส่สีตีไข่ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าผู้ชายในรูปคือพี่ชายของเธอ “........”

บทที่ 6ชาวินเปิดเอกสารใบสมัครงานของเธออ่านที่ละแผ่น อย่างตั้งใจ ใบสมัครนี้ลงวันที่ได้ตั้งแต่ปี 2563“นางสาวพัชชาภา วิไลลักษ์ อายุ 26 ปี สถานะโสด…” ชาวินเลิกคิ้วด้วยความสงสัย “แค่ลงประวัติสมัครงานเธอยังต้องโกหกอีกหรือ ลูกก็มีอยู่ทั้งคน” เขาบ่นพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์“บิดา มารดาเสียชีวิต คู่สมรส…..” ชาวินมองไปที่ช่องคู่สมรสที่ขีดออก “หรือว่าเธอจะเลิกกันไปแล้ว”“เธอจบมหาลัยเดียวกับฉัน ปีเดียวกัน หรืออายจนไม่กล้าที่จะยอมรับความจริงว่าเป็นเธอเมื่อสี่ปีที่แล้ว”ชาวินไล่อ่านประวัติเธอลงมาเรื่อย ๆ และเปิดเอกสารหน้าถัด ๆ ไป “หนังสือสำคัญแสดงการจดทะเบียนเปลี่ยนชื่อสกุล นางสาวพริมา วงษ์วิไล” อ่านถึงตรงนี้ชาวินกำมือแน่น “ดูสิเธอจะแก้ตัวได้อีกไหม”กระทั่งเวลาล่วงเลยจนเกือบบ่ายสามโมงตรง พัชชาภาเร่งจัดของจนเสร็จเรียบร้อย และยังดีที่ได้กินข้าวโดยที่ศุภกฤตเอามาให้อีกด้วย เธอกะว่าเสร็จจากงานที่นี่ จะไปรับน้องดนตรีไปฝากไว้กับป้าพิณ ป้าข้างห้องก่อนและจะกลับมาทำงานในรีสอร์ตต่อซึ่งพัชชาภาจะทำแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว ห้องที่เธออาศัยอยู่ก็เป็นห้องแถวของรีสอร์ที่เป็นสวัสดิการให้พนักงานทุกคน ร่วมถึงคนงานในไร

บทที่ 8พรุ่งนี้คุณเก็บเสื้อผ้าย้ายมาอยู่ที่บ้านพักได้เลยนะครับ“อะไรนะคะ ทำไมน้ำต้องย้ายมาด้วยค่ะ”“ผมอยากให้คุณมาเป็นแม่บ้าน คุณก็ต้องย้ายมาอยู่บ้านผมไงครับ หรือคุณจะผิดสัญญา ในสัญญาก็ระบุไว้แล้วว่าคุณต้องทำตามที่ผมสั่งทุกอย่าง” “แต่…น้ำต้องดูแลดนตรี”“คุณก็แค่พาดนตรีมาอยู่ด้วย”“แต่น้ำเกรงว่ามันจะรบกวนคุณเปล่า ๆ”“ทำตามที่ผมสั่งก็พอ อย่างอื่นไม่ต้องคิด”“ค่ะ” เธอรับปากไปแต่ก็มีสีหน้ากังวลอยู่มาก เมื่อตกลงกันเรียบร้อยแล้วหญิงสาวจึงได้ขอตัวกลับออกมา เธอยังคงนอนคิดหนัก ถ้าเธอย้ายเข้าไปคนอื่นจะคิดว่ายังไงนะ ได้แต่คิดแล้วก็ถอนหายใจยาวจนเผลอหลับไปเช้าวันต่อมาพัชชาภาไปส่งดนตรีที่ศูนย์เด็กเล็ก แล้วจึงกลับมาทำงานตามปกติ จนผ่านไปเที่ยงวันก็เจอเข้ากับชาวินอีกครั้ง “ผมบอกให้คุณย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านพักผมวันนี้ไง”“ค่ะ แต่ช่วงเช้าน้ำยุ่ง ๆ กะว่าจะไปเก็บของเย็นนี้ค่ะ”“ไม่ต้องเก็บแล้ว ผมให้คนไปขนของคุณกับดนตรีมาเรียบร้อยแล้ว” เขาพูดหน้าตาเฉย แต่คนฟังถึงกับตกใจ“อะ..อะไรนะคะ คุณชาวิน ทำแบบนี้คนอื่นจะมองไม่ดีนะคะ”“ไม่ดียังไง แค่ทำงานให้ผมหรือคุณคิดว่าจะได้ทำอย่างอื่นเลยกลัวคนเข้าใจผิด”“ไม่ใ

บทที่ 10เมื่อเธอกลับมาถึงที่บ้านพัก ก็พบลูกชายที่วิ่งเล่นอยู่แถว ๆ นั้นพอดี เธอจึงเดินไปคุยกับป้าพิณ จึงได้รู้ว่าชาวินก็จ้างให้ป้าแก มาช่วยดูแลดนตรีช่วงที่เธอต้องทำงานให้เขา หญิงสาวเดินเข้ามาภายในบ้าน ตรงไปยังห้องด้านล่างข้างหลังที่ติดกับครัว ก็พบว่าข้างของเครื่องใช้ของเธอและดนตรีถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย ซึ่งห้องก็กว้างพอสมควร พอให้เธอกับลูกได้อยู่อย่างสบาย เมื่อป้าพิณกลับไปแล้วเธอจึงได้เตรียมอาหารให้ดนตรี แล้วพาไปอยู่ในห้อง และยังกลับมาเตรียมอาหารให้ชาวินต่อ เธอจัดการทุกอย่างจนเสร็จสรรพ ชาวินก็กลับมาพอดี เขาจึงได้กินอาหารที่เธอเตรียมไว้ให้ จากนั้นเธอจึงขอตัวไปดูแลดนตรีและพาเข้านอน..พัชชาภาทำเช่นนี้ แบบนี้ทุกวันบางทีเธอก็รู้สึกเหนื่อยแต่ก็ต้องอนทนไว้ เพื่อจะได้ใช้หนี้เขาให้หมด..วันนี้เป็นวันที่ทีมงานทำโฆษณา จะเริ่มเข้ามาทำโปรโมต พนักงานสาวต่างพากันแต่งตัวกันแบบจัดเต็ม ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม พยายามทำตัวให้ดูโดดเด่นที่สุด ต่างจากพัชชาภา เธอทำตัวปกติเหมือนทุก ๆ วัน แต่งหน้าอ่อน ๆ เผยให้เห็นผิวใส ๆ ดูสุขภาพดี เพราะเธอไม่อยากที่จะเป็นตัวแทนอะไรนั้น แต่ถ้าให้ช่วยอย่างอื่นเธอไม่มีปัญหาอยู่แล