All Chapters of Mafiacasanovaนางฟ้าของมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

ชายหนุ่มทั้งสองที่มีใบหน้าหล่อเหลานั่งดื่มพูดคุยกันไปตามประสาเพื่อนสนิท ในระหว่างการสนทนาสายตาของมาเฟียหนุ่มก็มักจะจ้องมองไปยังชั้นล่างผ่านกระจกใสบานใหญ่"หาเหยื่ออีกแล้วสิมึง" ศิลากล่าวทักด้วยน้ำเสียงยานคางมากขึ้น เนื้อตัวแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้ตันติกรหันมาแล้วกระตุกยกยิ้ม"...." โดยที่ไม่ได้พูดอะไร เขายกแก้วเหล้าทรงเตี้ยแกว่งไปมาเบา ๆ ด้วยท่านั่งวางมาดมาเฟียที่คุ้นตาของใครหลาย ๆ คน"แล้วน้องนางฟ้ามึงเป็นยังไงบ้างวะ" จู่ ๆ ประธานหนุ่มก็กล่าวถามหญิงสาวที่มาเฟียต้วนซื้อมาเพื่อเป็นของเล่นแก้เบื่อ"กูซื้อยัยเด็กนั้นมาไว้เป็นของเล่นแล้วล่ะ" ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ"หึ ของเล่นมาเฟีย?" ศิลาพูดทีเล่นทีจริงด้วยฤทธิ์ของสุราละลายความสุขุมของเขาจนหมดสิ้น มาเฟียหนุ่มก็ได้แต่กลั้วหัวเราะชอบใจกับคำพูดของเพื่อน"เหอะ ๆ" เขาไม่คิดเลยว่าเอกสิทธิ์จะยกลูกสาวให้ง่ายขนาดนี้ เพียงแค่ยื่นเศษเงินไม่กี่ล้าน และยกตำแหน่งในบริษัทซึ่งเป็นในเครือของครอบครัวเป็นผู้จัดการเท่านี้ ก็รีบประเคนลูกสาวเพียงคนเดียวให้เสียแล้ว"แล้วมึงจะเบื่อของเล่นเมื่อไหร่กันวะ" พอได้ฟังจบ หัวคิ้วของมาเฟียหนุ่มมุ่นขึ้น

ตันติกรมองหน้าอกอวบอั่นเกินขนาดภายใต้บราเซียร์ตัวสีชมพูอ่อนปกปิด พร้อมกับเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย"หน้าอกเธอมันใหญ่เกินตัวจริง ๆ" คนตัวเล็กพยายามกระเถิบร่างออกห่าง แต่ไม่สามารถขัดขืนเขาได้เลย มาเฟียหนุ่มผลักเธอนอนแผ่หลามิอาจปกปิดความอวบอั่นช่วงบนเอาไว้ได้"ฮึก..ฮือออ อย่าทำบัวเลยนะคะ" แววตาและน้ำเสียงที่สั่นระริกบ่งบอกออกมาให้คนตัวโตรับรู้ว่าเธอกลัวเขามาก"กลัว?...." มาเฟียร้ายเลิกคิ้วถามแล้วแสยะยิ้ม ก่อนจะใช้ฝ่ามือหนาที่มีเส้นเลือดปูดโปนบีบเคล้นหน้าอกอวบขาวอย่างแรง แม้ว่าคนที่ถูกกระทำจะปัดป่ายก็ไม่สามารถต้านทานแรงของเขาได้ "...ฉันจะเอาจนกว่าเธอจะหายกลัวล่ะกัน" "ฮีก..ฮือออ" กอบัวได้แต่นอนร้องไห้น้ำตาไหลทะลักออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอจำยอมกับโชคชะตาโดยที่หนีไม่ได้ ตันติกรชักสีหน้าเบื่อหน่ายพร้อมกับพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่"ทำไมต้องร้องด้วยว่ะ..." มาเฟียหนุ่มพูดขึ้นพลางก็ดันตัวขึ้นจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเอง รวมถึงใช้มือใหญ่หนาดึงกระโปรงพลีทออกให้พ้นทางอย่างทุลักทุเล"...แค่นอนให้ฉันกระแทกจะตายหรือไง" สายตาหื่นกามฉายชัดเมื่อได้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าตรงหน้า มาเฟียหนุ่มไม่สามารถปฏิเส

"กอบัว" ร่างบางสะดุ้งโหย่งด้วยความตกใจ ระหว่างที่กำลังเดินขึ้นไปบนตึกของคณะ จู่ ๆ ก็มีเสียงที่คุ้นเคยขานชื่อเธออย่างชัดเจนพร้อมกับวางมือบนไหล่มนอยู่ด้านหลัง"จอม!" กอบัวเบิกตาค้างมองหน้าชายหนุ่ม"เพราะเงินสินะ.." สายตาคมตวัดไปมองท้ายรถคันหรูราคาแพงเหยืยบแปดหลักที่เพิ่งขับออกไป ก่อนจะหันมาไล่สำรวจการแต่งกายบนเรือนร่างของหญิงสาว"....ได้อะไรกับมันมาบ้างล่ะ" กอบัวได้แต่ก้มหน้างุด ไม่กล้าเงยหน้าสบตาเพราะความละอาย ที่ไม่สามารถพูดความจริงให้กับอดีตแฟนหนุ่มฟังได้ "บัวขอไปเรียน" จึงเลี่ยงที่จะสนทนากับเขาด้วยเหตุผลหลาย ๆ อย่าง หนึ่งในนั้นก็เรื่องที่มาเฟียหนุ่มข่มขู่มา "ฉันคิดมาตลอดว่าเธอคือนางฟ้า...." ระหว่างที่ร่างบางกำลังจะก้าวขาเดินคำพูดของชายหนุ่มก็ทำให้เธอหยุดชะงัก"....ที่แท้ก็นางบำเรอ" คำพูดของจอมทัพทำให้ความรู้สึกภายในใจรวดร้าว กอบัวได้แต่กัดฟันข่มความเจ็บปวด ก่อนจะก้าวขาเรียวเดินจากไป "ฮึก..ฮือออ" กอบัวทรุดตัวฟุบลงร้องไห้โฮอยู่ในห้องน้ำ เพียงเพราะคำนั้น 'นางบำเรอ' เสียบค้างอยู่ในส่วนลึกของหัวใจที่ตอนนี้ยังไม่สามารถดึงมันออกได้ ใช่แล้ว ตอนนี้สถานะของเธอก็ไม่ต่างกับที่อดีตแฟนหนุ่มพู

DND Clupร่างสูงโปร่งสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินพับแขนกางเกงสแล็คกลีบโค้งเดินเข้ามาภายในผับ เขาเป็นชายหนุ่มที่ผู้หญิงมองหาอยากให้เป็นมาพ่อของลูก ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา ฐานะที่ร่ำรวย และยังเป็นผู้มีอิทธิพลในระดับหนึ่งแม้ยังอายุไม่มาก "สวัสดีครับคุณต้วน" พนักงานผับต่างกล่าวทักทายเจ้านายอย่างนอบน้อม"มีใครมาบ้าง" คำถามแบบนี้ซึ่งเป็นคำถามยอดฮิตที่เจ้าของผับมักจะกล่าวถามพนักงานของตนเมื่อมาถึงผับ"คุณศิลา คุณอี้เฉินครับ""อืม" มาเฟียหนุ่มขานรับสั้น ๆ แล้วเดินล้วงกระเป๋าขึ้นไปยังห้องวีวีไอพี แต่ระหว่างทางอยู่ ๆ ก็มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยเดินเข้ามาชนเขาด้วยอาการมึนเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์"ขอโทษค่ะ" มือหนาคว้าร่างบางไว้ในอ้อมแขนทันทีเมื่อเห็นว่าเธอเสียหลักแทบจะล้ม"ขอบคุณค่ะ" ดวงตาสองคู่ต่างประสานจ้องมองกัน ริมฝีปากหนากระตุกยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ"..ปึก! ปึก! ปึก!"อ่า~" มาเฟียหนุ่มได้พ่นน้ำเชื้อสีขาวขุ่นเข้าไปในเกาะป้องกันแล้วหลุบตาลงมองไปยังจุดเชื่อมต่อที่มีคราบเลือดติดรอบ ๆ แท่งเนื้อร้อนที่มีถุงยางอนามัยห่อหุ้มอยู่ ตันติกรควักเงินจำนวนหนึ่งวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงแล้วเดินออกมา

"แบบลูกน้องที่ฉันไว้ใจ" สิ้นเสียง ใบหน้าสวยก็เปลี่ยนทันที หัวใจที่เต้นราวกับจะทะลักออกมากลับคล้ายจะหยุดเต้นไปซะงั้น"ลูกน้อง?" ปากบางพึมพำออกมาเบา ๆ เธอคงจะคาดหวังมากเกินไปสินะ อีกอย่างคนอย่างมาเฟียจอมร้ายกาจคงไม่มีความรักให้ใครหรอก "ฉันมีเรื่องอยากจะถามเธอสักหน่อยหน่ะ" เจ้าของใบหน้าหล่อหันมาที่เธอแล้วกล่าวถาม"เรื่องอะไรเหรอคะ" กอบัวพูดขึ้นแล้วเผลอตัวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย"เธอกับไอ้จอมรู้จักกันตั้งแต่ตอนไหน" ว่าจบ มาเฟียต้วนก็ลอบหายใจราวกับมีเรื่องหนักใจ"เราสองคนรู้จักกันมานานแล้วล่ะค่ะ" "แล้วรู้จักครอบครัวมันด้วยหรือเปล่า" "มะ มีอะไรหรือเปล่าคะทำไมอยู่ ๆ ถึงอยากรู้เรื่องของจอม" เธอกล่าวคำถามด้วยความระมัดระวัง"ก็แค่อยากรู้ เธอมีหน้าที่ตอบก็ตอบมาเถอะ" เขาพ่นลมหายใจออกมาเฮือกยาวอย่างเซ็ง ๆ หลังจากพูดจบ"แม่ของจอมท่านเสียไปตั้งแต่จอมยังเด็ก...." กอบัวหยุดพูดแล้วทำสีหน้าเศร้า แสดงถึงความเห็นใจอดีตแฟนเก่า"...ไม่นานมานี้พ่อของจอมก็เสีย""พอจะรู้สาเหตุมั้ย?" เขารีบกล่าวถามด้วยความอยากรู้ "ตำรวจบอกว่าเป็นการฆ่าตัวตาย แต่จอมไม่เชื่อ..." ขณะที่เธอพูดอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาก็ครุ่นคิดอย่างจริ