ตอนที่ 20 น้ำละล้าน

ชายหนุ่มทั้งสองที่มีใบหน้าหล่อเหลานั่งดื่มพูดคุยกันไปตามประสาเพื่อนสนิท ในระหว่างการสนทนาสายตาของมาเฟียหนุ่มก็มักจะจ้องมองไปยังชั้นล่างผ่านกระจกใสบานใหญ่

"หาเหยื่ออีกแล้วสิมึง" ศิลากล่าวทักด้วยน้ำเสียงยานคางมากขึ้น เนื้อตัวแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้ตันติกรหันมาแล้วกระตุกยกยิ้ม

"...." โดยที่ไม่ได้พูดอะไร เขายกแก้วเหล้าทรงเตี้ยแกว่งไปมาเบา ๆ ด้วยท่านั่งวางมาดมาเฟียที่คุ้นตาของใครหลาย ๆ คน

"แล้วน้องนางฟ้ามึงเป็นยังไงบ้างวะ" จู่ ๆ ประธานหนุ่มก็กล่าวถามหญิงสาวที่มาเฟียต้วนซื้อมาเพื่อเป็นของเล่นแก้เบื่อ

"กูซื้อยัยเด็กนั้นมาไว้เป็นของเล่นแล้วล่ะ" ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ

"หึ ของเล่นมาเฟีย?" ศิลาพูดทีเล่นทีจริงด้วยฤทธิ์ของสุราละลายความสุขุมของเขาจนหมดสิ้น มาเฟียหนุ่มก็ได้แต่กลั้วหัวเราะชอบใจกับคำพูดของเพื่อน

"เหอะ ๆ" เขาไม่คิดเลยว่าเอกสิทธิ์จะยกลูกสาวให้ง่ายขนาดนี้ เพียงแค่ยื่นเศษเงินไม่กี่ล้าน และยกตำแหน่งในบริษัทซึ่งเป็นในเครือของครอบครัวเป็นผู้จัดการเท่านี้ ก็รีบประเคนลูกสาวเพียงคนเดียวให้เสียแล้ว

"แล้วมึงจะเบื่อของเล่นเมื่อไหร่กันวะ" พอได้ฟังจบ หัวคิ้วของมาเฟียหนุ่มมุ่นขึ้น