All Chapters of Mafiacasanovaนางฟ้าของมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 10

"อย่าทำอะไรผมเลยครับ ผมผิดไปแล้ว" ชายวัยกลางคนคุกเข่าต่อหน้ามาเฟียหนุ่มที่มีอายุน้อยกว่าด้วยสีหน้าซีดเผือกราวกับคนตายแววตาปรากฏความอ้อนวอนร้องขอชีวิต"หึ.." มาเฟียหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้โดยขาทั้งสองอ้าออกจากกันมือข้างหนึ่งถือกระบอกปืนสั้นสีดำด้าน ส่วนมืออีกข้างคีบบุหรี่ไว้ เขาแค่นหัวเราะในลำคอออกมาเบา ๆ "...กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ากูเกลียดคนประเภทไหนมากที่สุด" ว่าจบก็สูบบุหรี่เข้าปอดก่อนจะพ่นควันสีเทาออกมา"คุณต้วน ผะ ผมขอโอกาสอีกสักครั้ง" "กูไม่เคยให้โอกาสกับคนทรยศว่ะ" ใบหน้าหล่อเหลามองไปที่ชายรุ่นใหญ่ด้วยนัยน์ตาอาฆาตเปี่ยมด้วยไอสังหาร ก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้"คุ คุณต้วน.." ชายรุ่นใหญ่เบิกตาค้างเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มยกปลายกระบอกปืนสีดำด้านเล็งมาที่เขาด้วยความหวาดกลัวแทบเสียสติ"พร้อมจะตายหรือยัง..หืม?" น้ำเสียงเยือกเย็นขบฟันแน่นกล่าวถามชายตรงหน้า ขณะที่เล็งอาวุธร้ายในมือไปที่ขมับ"ฮึก..อย่าฆ่าผะ..." ปัง! ยังไม่ทันได้พูดจบประโยคชายรุ่นใหญ่ก็ล้มลงพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากขมับมาเฟียหนุ่มยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะยื่นปืนให้กับลูกน้องคนสนิท"เก็บกวาดให้เรียบร้อย""ครับ"

"บัวไปเรียนก่อนนะคะ" นักศึกษาสาวใบหน้าสวยแต่งแต้มเครื่องสำอางอย่างพอเหมาะ รูปร่างอ้อนแอ้นส่วนสูงเพียงร้อยห้าสิบห้าขนาดไซซ์มินิน่ารัก กล่าวบอกกับพ่อแม่ของเธอก่อนจะออกจากบ้าน "บัว..." หญิงสาวหยุดชะงักแล้วหันไปที่เสียงเรียก "...วันนี้ถ้าเรียนหนักก็ไม่ต้องไปทำงานนะ" คนเป็นพ่อบอกกับลูกสาวด้วยความห่วงใย เพราะที่ผ่านมากอบัวช่วงแบ่งเบาค่าใช้จ่ายทางบ้านได้เยอะมาก ซึ่งเธอยอมทำงานพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียน ไม่ว่างานอะไรที่เป็นงานสุจริต และไม่เสี่ยงกับชีวิตจนเกินไปเธอก็พร้อมที่จะทำ "บัวไหวค่ะ พ่อไม่ต้องเป็นห่วง" ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหวานให้คนเป็นพ่อ "ถ้าไม่ไหวก็บอกนะ""ค่ะ" กอบัวตอบกลับเสียงใสก่อนจะก้าวขาเดินออกจากประตู ระหว่างที่เธอกำลังเดินไปที่หน้าบ้าน ก็มีรถยนต์ที่คุ้นเคยขับเข้ามาจอดพอดี "นึกว่าจะมาไม่ทันบัวซะแล้ว" ชายหนุ่มหน้าตาดีรูปร่างสมส่วนส่วนสูงร้อยแปดสิบลงมาจากรถแล้วก้าวขายาวเดินไปดักหน้าหญิงสาว แล้วคว้ากระเป๋าของเธอมาถือไว้ราวกับเป็นหน้าที่"ขอบคุณนะจอม" กอบัวกล่าวขอบคุณแล้วฉีกยิ้มกว้างให้กับจอมทัพ ชายหนุ่มคลี่ยิ้มกลับก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูให้กอบัวภายในรถ"บัวก็คิดว่าจอมจะไม่มาซะแล

ระหว่างที่สี่หนุ่มกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เสียงโทรศัพท์หรูราคาแพงของมาเฟียต้วนก็ดังขึ้นครืนนน ครืนนน มือหนาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วกระตุกยกยิ้มก่อนจะพูดว่า"พวกมึงจะได้รู้ล่ะว่าเหยื่อคนใหม่ของกูเป็นใคร" ว่าจบ ก็กดรับสายแล้วเปิดลำโพงในโทรศัพท์เพื่อให้เหล่าเพื่อน ๆ ได้ฟังด้วย"ว่าไง ได้เรื่องไหม" (ได้ครับ) กฤษลูกน้องมือขวาตอบกลับมาในสาย"ว่ามา" มาเฟียหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มเข้ม (เธอชื่อกอบัว พ่อทำงานบริษัทเล็ก ๆ ครอบครัวค่อนข้างจะมีปัญหาทางการเงิน...)"หึ" ตันติกรแค่นหัวเราะในลำคอด้วยใบหน้าที่ดูมีแผนการร้าย(...แม่ของเธอสุขภาพไม่ค่อยดีป่วยบ่อยมาก เธอจึงต้องทำงานหลังเลิกเรียนทุกวัน)"น่าสงสารน้องเขานะ พี่ยังจะ...""อะไรที่กูอยากก็ต้องได้" มาเฟียหนุ่มแทรกพูดขึ้นก่อนที่อี้เฉินจะพูดจบ"ไอ้ชั่ว!" นั้นเป็นคำด่าที่ออกจากของศิลา "ไอ้เชี่ยต้วน!" ตามด้วยหมอคินน์ "ถ้าพวกมึงยังไม่หยุดด่า...กูยิงไส้แตกแน่" ว่าจบ ทั้งศิลา หมอคินน์ และอี้เฉินก็ส่ายหน้าเอือมระอา"พูดต่อ" มาเฟียหนุ่มไม่สนใจเพื่อนเลือกที่จะคุยกับคนในสายต่อ (ใคร ๆ ต่างก็กล่าวเรียกเธอว่า นางฟ้า)"นางฟ้างั้นเหรอ" ตันติกรยกยิ้ม

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าหนักเดินเข้ามาภายในโกดังแล้วไปนั่งบนเก้าอี้พร้อมกับหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบก่อนจะพ่นควันที่ขาวขุ่นพวยพุ่งออกมา "เตรียมของส่งให้ลูกค้าเรียบร้อยแล้วใช่ไหม" มาเฟียหนุ่มกล่าวถามลูกน้องที่เปรียบเสมือนเป็นมือขวา"เรียบร้อยแล้วครับ" กฤษตอบกลับด้วยสีหน้าดูกังวลทำให้เจ้านายหนุ่มย่นคิ้วจ้องมาที่เขา"มีอะไรก็พูดมา" "ลูกค้าเปลี่ยนสถานที่ส่งของ" มาเฟียหนุ่มสูบบุหรี่แล้วพ่นควันออกก่อนจะพูดขึ้น"ที่ไหน" เขาไม่ได้มีความกังวลใด ๆ เพราะเรื่องแบบนี้คนอย่างเขาผ่านมาเยอะแล้ว"เอ่อ...ที่ท่าน้ำyou" หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยสีหน้าสงสัย มาเฟียหนุ่มรู้ดีว่าท่าน้ำที่พูดถึงเป็นเขตพื้นที่อริของเขา ซึ่งมีการทำข้อตกลงกันมาก่อนหน้าว่าต่างฝ่ายห้ามล้ำเขตกันและกัน"คุณต้วนคิดว่ามันแปลก ๆ ไหมครับผมรู้สึกว่า.." มือขวารู้สึกว่ามันไม่ชอบมาพากล จึงอยากที่จะเสนอยกเลิกการส่งของในครั้งนี้"ติดต่อทางนั้นบอกว่าเราแค่ไปส่งของ" มาเฟียหนุ่มแทรกพูดขึ้น ถึงว่าเขากับอริจะไม่ค่อยลงรอยกันแต่ก็ไม่เคยที่จะทำร้ายกันลับหลัง จึงเชื่อว่าถ้าขอเจรจาก่อนคงไม่มีปัญหาอะไร"ถ้าทางนั้นไม่ยอมล่ะครับ" "กูจะเป็นคนไปเอง" ว่าจบ มา

DND Clupมาเฟียหนุ่มก้าวเท้าเดินขึ้นมาชั้นสองของผับโดยไม่เหลียวมองใคร เขามุ่งตรงไปยังห้องvvipเป็นห้องสำหรับไว้รองรับเพื่อนสนิทเท่านั้น แอ๊ดด ฝ่ามือหนาเปิดประตูเข้าไป ทำให้ดวงตาทั้งสามต่างจ้องมาที่เขา "มาเร็วเหมือนกันหนิ" ศิลาประธานบริษัทยักษ์ใหญ่เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกแขนจ้องมองไปที่นาฬิกาข้อมือของตัวเอง ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าหนักแน่นเดินตรงมานั่งลงบนโซฟาหนังสีดำด้าน ก่อนจะคว้าขวดวิสกี้ขึ้นมารินใส่แก้วทรงเตี้ยที่ไม่มีเจ้าของ "ใครกันที่ทำให้นกเขาไอ้หมอฟื้นขึ้นชีพ" มาเฟียหนุ่มเปลี่ยนท่านั่งเป็นไขว้ห้างวาดมาดแล้วแกว่งแก้วเหล้าในมือวนไปมาก่อนจะกระดกขึ้นดื่มพรวดเดียว"เห็นว่าเป็นนักศึกษาฝึกงานที่โรงพยาบาลของมันน่ะ...." บอสหนุ่มหันไปที่หมอคินน์แล้วกล่าวถามเพื่อความแน่ใจว่าข้อมูลที่ได้ยินมาไม่ผิดเพี้ยน"....ใช่ไหมไอ้หมอ" "อืม" หมอคินน์ตอบกลับสั้น ๆ พร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่ม"ชื่ออะไรเหรอพี่หมอ" ดาราหนุ่มชาวจีนถามขึ้นด้วยใบหน้าสงสัยและอยากรู้"ชนชนก" "หึ..อย่าบอกนะมึงจะลอกคราบคาสโนว่า?" มาเฟียต้วนตั้งคำถามในขณะที่ยกขวดวิสกี้รินลงไปในแก้วของตัวเอง"ก็ไม่แน่""ว้าว..สงสัยพี่หมอคินน์จะได้สละโสดเป