ตอนที่ 7 ไปตอบแทนบุญคุณ

โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง

กอบัวเดินวนเวียนไปมาอยู่หน้าห้องตรวจฉุกเฉินด้วยความรู้สึกไม่ค่อยดีถาโถมใส่ แม้พยายามสั่งตัวเองไม่ให้คิดมาก แต่คนที่อยู่ในห้องนั้นเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอ จึงไม่สามารถที่จะข่มความรู้สึกนั้นได้

ในขณะที่ตันติกรมาเฟียหนุ่มที่นั่งบนเก้าอี้กระติกปลายเท้าไม่แคร์ใครจ้องมองร่างบางที่เดินวนไปวนมาจนรู้สึกรำคาญ จึงลุกขึ้นแล้วเดินไปคว้ามือหญิงสาว

"แม่เธอไม่เป็นอะไรหรอกหน่า..." เขาเบือนหน้าไปพ่นหายใจออกมาเฮือกยาวอย่างเซ็ง ๆ

"...รู้ไหมว่าเธอทำให้ฉันเวียนหัวจะแย่"

"..." คนตัวเล็กแหงนหน้าขึ้นมองชายร่างสูงแล้วย่นคิ้วด้วยใบหน้าสงสัย

"ก็เธอเล่นเดินวนไปเวียนมาจนฉันเวียนหัวแทบจะอ้วกอยู่แล้ว"

"พี่กลับไปก่อนก็ได้ค่ะ ขอบคุณ..."

"ทำไมฉันต้องกลับ?" ใบหน้าสวยก้มลงพร้อมกับเม้มปากทั้งสองเข้ากันแน่น

"..." ภายในใจอยากจะพูดแต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกออกไป เพียงเพราะคนตรงหน้าก็เสมือนกับเป็นผู้มีพระคุณที่เป็นคนพาแม่ของเธอมายังโรงพยาบาลได้ทันท่วงทีแม้ว่าเธอเองจะไม่ได้ร้องขอ

"หยุดเดินวนไปวนมาได้แล้ว" ปากหนาเอ่ยด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมจะต้องมานั่งทนรอคนป่วยที่