Semua Bab ข้ามภพมามีครอบครัวที่อบอุ่น : Bab 1 - Bab 10

กรุงเทพ2022หมอทหารหญิงปลายฟ้า เสร็จภารกิจจากต่างประเทศกลับมาพักร้อน กลับมาพักร้อนที่คอนโดปลายฟ้าเป็นเด็กกำพร้าดิ้นรนสอบชิงทุนจนได้เป็นหมอทหารฝึกหนักเก่งด้านการต่อสู้อาวุธทุกอย่างเป็นหมอที่เก่งและสมุนไพรเธอเรียนรู้สมุนไพรทุกอย่างจนช่ำชอง กลับมาที่ห้องหลังจากทานข้าวเสร็จ ตอนเช้าเธอขึ้นเขาไปไหว้พระขอพรขอให้เจอกับครอบครัวที่อบอุ่น หลังกลับมาจากไหว้พระเธอทานข้าวอาบน้ำเข้านอนอ่านหนังสือและหลับไป ตื่นมาอีกทีเธอตกใจมากลืมตาขึ้นมองไปทางไหนเห็นแต่ป่า สักพักความทรงจำของหญิงคนหนึ่งก็ไหลเข้ามาอย่างมากมายเธอชื่อหลี่ถิงขึ้นเขามาตั้งตอนเช้าเธอสะดุดเถาวัลย์ตกลงมาจากเขากระแทกกับต้นไม้และเสียชีวิต ปลายฟ้าจึงมาเข้าร่างของเธอความทรงจำหลี่ถิงเธอแต่งกับหลี่หยางสามีของเธอ มีลูกด้วยกันสองคนแฝดชายหญิงอายุสี่ขวบ สามีของเธอมีอาชีพล่าสัตว์เดือนที่แล้วสามีเธอขึ้นมาล่าสัตว์ฝนตกหนักลื่นตกเขาบาดเจ็บหนักตอนนี้เดินยังไม่ได้นอนรักษาตัวอยู่ที่บ้านเพราะไม่มีเงินไปหาหมอจึงทานยาสมุนไพรของหมอชาวบ้านอาการจึงไม่ดีขึ้นเท่าไรทุกอย่างจึงตกมาที่เธออย่างหนัก ต้องหาเงินหาของป่าไปขายพอแลกกินและยาให้สามีทำให้ร่างกายนี้อ่อนแอมากเพรา

หลังลูกกับสามีนอนกลางวันหลี่ถิงก็เดินออกมาทำความสะอาดห้องครัวและห้องนอนของเด็กทั้งสองคน เธอเอาที่นอนออกมาใส่ในห้องของลูกหมอนผ้าห่มให้ใหม่ทั้งสองคนเอาเสื้อผ้าเก่าออกจากตู้เอาผ้าใหม่ใส่ไว้ให้ลูกคนละ3ชุดก่อนเอาข้าวหอมครื่องปรุงใส่กระปุกเรียงไว้ที่ห้องครัว เธอตัดสินใจจะบอกมิติกับสามีเย็นนี้ ทำควาสะอาดห้องน้ำเอาสบู่ยาสีฟันยาสระผมออกมาตั้งไว้ พอลูกตื่นเธอจะจับลูกสระผมตัดเล็บเปลี่ยนชุดใหม่ให้ จับเด็กๆแต่งตัวคงสนุกดี เอาถังน้ำออกมาใหม่สองถังใหญ่เสร็จจากในบ้านเธอจึงออกมาดูหลังบ้านเห็นหญ้าขึ้นเยอะมากเธอหายเข้าไปในมิติหามีดกับจอบออกมาตัดหญ้า คอนโดรึอะไรเนี้ยมีทุกอย่างอะไรที่คิดว่าไม่มีดันมีทั้งหมดซะงั้นแค่เราคิดว่าอยากได้ก็มีให้ แถมยังไม่หมดด้วยหยิบมาเหมือนไม่ได้หยิบเพราะหยิบของปุ้ปก็จะมีแสงสว่างว๊าบขึ้นมาแล้วสิ่งนั้นก็จะทดแทนที่หยิบไปเหมือนเราหยิบอะไรก็ผลิตอันนั้น เธอหยุดคิดก่อนจะออกมาจากมิติมาตัดหญ้าทันทีปลายยามเซินเธอหยุดพักเดินเข้าบ้านไปปลุกให้ตื่นนอน "วันนี้แม่จะอาบน้ำสระผมให้ลูกทั้งสองคนจ้ะ" หลี่ฝูกับหลี่ฮวาดีใจมากท่านรีบวิ่งไปห้องน้ำทั้งสองคน "ท่านแม่นี้คือะไรหอมจังเลยเจ้าค่ะ" หลี่ฮวาเ

เสียงไก่ป่าขันคงใกล้สว่างหลี่ถิงลืมตาตื่นขึ้นจึงค่อยๆลุกขึ้นเพราะกลัวสามีเธอตื่น แต่ทว่าหลี่หยางก็ตื่นอยู่ดีแล้วบอกภรรยาเบาๆ"นอนต่อก่อนก็ได้น้องหญิงยังไม่สว่าง""ไม่เป็นไรเจ้าค่ะน้องจะไปทำอาหารแล้ว"หลี่ถิงบอกสามีให้นอนต่อเธอไปหุงข้าวทำกับข้าวอร่อยๆให้ทาน จากนั้นเธอก็ลุกเดินไปห้องน้ำล้างหน้าแปงฟันก่อนอันดับแรก และเดินเข้าครัวไปจุดเตาหุงข้าวต่อ เธอหยิบไก่ป่าตัวเมื่อวานที่โยนไว้ในมิติออกมาทำเป็นอาหารเช้า ทำความสะอาดไก่เสร็จเธอทำน้ำแกงไก่และเอาเห็ดโคนออกมาผัดและย่างกุ้งให้ลูกของเธอทำกับข้าวเส็รจ เธอก็เดินไปป่าไผ่ตัดไม้ไผ่มา10ลำ โยนเข้าในมิติและตัดหน่อไม้มาด้วยหลายหน่อ และรีบกลับบ้านพอถึงบ้านเธอก็รีบทำราวไม้ไผ่ไว้ใหสามีหัดเดินในตอนเช้าทำเสร็จเห็นลูกชายกับลูกสาวที่เดินออกมาจากในบ้านท่าทางงัวเงียเหมือนยังไม่ตื่นเต็มที่"ท่านแม่ไม่บอกให้ลูกมาช่วยละขอรับ/เจ้าคะลูกอยากช่วยท่านแม่" หลี่ถิงยิ้มบอกว่า"เด็กต้องนอนให้เต็มอิ่มลูกรักจะได้โตเร็วๆและแข็งแรงจ้ะ แม่ทำเสร็จหมดแล้วลูกไปล้างหน้าแปรงฟันเตรียมตัวกินข้าวได้เลยจ้ะ" ลี่ถิงพูดกับลูกทั้งสองคนด้วยรอยยิ้ม"ถ้าล้างหน้าเสร็จแล้ว แม่จะพาท่านพ่อล

หลี่ถิงเอาผลไม้ออกมาให้ลูกๆทั้งสองคนกินวันนี้ได้ไก่ป่าที่ยังไม่ตายและกระต่ายด้วยไก่6ตัวตัวผู้2ตัวตัวเมียสี่ตัวกระต่าย4ตัวตัวผู้1ตัวตัวเมีย3ตัว จะทำคอกชั่วคราวให้พวกมันอยู่ก่อน "ลูกเอาผลไม้ไปล้างมากินได้เลยแม่จะไปพาท่านพ่อของลูกออกมาหัดเดินก่อน""เจ้าค่ะ/ขอรับท่านแม่"จากนั้นหลี่ถิงดึงไม้ไผ่และเครื่องมือออกมาวางไว้ก่อนเข้าบ้านไปหาสามี หลี่หยางนั่งพิงหัวเตียงเขารู้สึกว่าตั้งเมื่อคืนที่ภรรยาฝังเข็มให้กินยาตอนเช้า เขาก็ไม่รู้สึกเจ็บตอนที่ภรรยาพาเขาออกไปหัดเดินตอนเช้าเขาสามารถเดินได้ไปกลับหลายรอบและไม่รู้สึกเหนื่อยและเจ็บเลยเขาคิดว่าไม่ถึงอาทิตย์เขาคงจะเดินได้เป็นปกติเขาดีใจมาก แต่ที่หลี่หยางสงสัยคือภรรยาเขาเก่งขึ้นยิ้มเก่งไม่มีแววตาที่เศร้าเหมือนเมื่อก่อนเหมือนเป็นละคนเขารู้สึกได้แต่ไม่พูดอะไรรอให้เธอบอกเขาเองดีกว่าเพราะเขาคิดว่าภรรยาของเขาจะเป็นยังไงเขาก็รักเธอเหมือนเดิม ตอนที่เขาเจอภรรยาที่ขึ้นไปเก็บผักป่าที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน เขาเป็นลูกกำพร้าเหมือนกันกับหลี่ถิงตอนนั้นเธอยืนอยู่ข้างลำธารกับเด็กสาวคนหนึ่ง ไม่มีใครมองเห็นเขาที่ยืนอยู่บนเนินเขาหลี่หยางเห็นหญิงนั้นผลักหลี่ถิงตกน้ำแล้

หลี่หยางรีบเดินกับบ้านเพราะเป็นห่วงภรรยาและลูกที่รออยูที่บ้านเดินมาถึงหน้าบ้านก็ต้องตกใจเพราะได้ยินเสียงคนทะเลาะกันดังออกมาจากบ้านของเขาหลี่หยางรีบวิ่งเข้าบ้านทันที วิ่งไปถึงก็ต้องตกใจที่เห็นภรรยาไล่ตีสองแม่ลูกมหาภัยพอดี"น้องหญิงเป็นยังไงบ้างบาดเจ็บตรงไหนบ้าง" หลี่หยางรีบปรี่เข้าไปจับตัวหลี่ถิงหมุนไปมาหาร่องรอยบาดแผลด้วยความเป็นห่วง"เจ้าต้องถามข้านี้ว่าเจ็บตรงไหนพวกเนรคุณเลี้ยงเสียข้าวสุก" แม่เลี้ยงของหลี่ถิงเอ่ยเถียงขึ้นทาทันทีเมื่อเห็นหลี่หยางไปดูภรรยาของเขา ทั้งๆที่เขาเองต่างหากที่ถูกกระทำหลี่ถิงจะเจ็บได้ไงต้องเป็นเธอสิ! "เจ้าเลี้ยงข้าตรงไหน คลอดข้าออกมาหรือขอถามหน่อยหน้าด้านมากนะออกไปจากบ้านข้าเดี๋ยวนี้ก่อนที่ข้าจะไปแจ้งผู้ใหญ่บ้านว่ามีคนบุกรุก" นางชือหนิงกับชือเหยาได้ยินว่าแจ้งหัวหน้าหมู่บ้านก็ตกใจ"ข้าจะเตือนความจำให้นะว่าเจ้าสองคนแม่ลูกวางแผนหลอกข้าไปเก็บผักป่าแล้วให้ลูกแกผลักข้าตกน้ำกะจะให้ข้าตายแล้วฮุบเอาสมบัติของพ่อข้า ถ้าข้าแจ้งผู้ใหญ่บ้านตอนนี้ก็ได้นะ เมื่อก่อนข้ายอมพวกเจ้าเลยได้ใจสินะงั้นวันนี้ข้าจะตีพวกเจ้าให้ตายคาบ้านก็ได้ข้อหาขโมยและบุกรุกบ้านก็น่าจะพออ้ออ