All Chapters of เล่ห์พรางใจนายมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

ดังนั้นในบ่ายวันต่อมาวริญญาจึงให้อนุวัฒน์ติดตามตนเองในฐานะคนสนิทอีกคน หญิงสาวเดินทางไปที่ย่านอัญมณีชื่อดังของเมืองใหญ่ เพื่อเข้าไปพบและพูดคุยเกี่ยวกับระบบรักษาความปลอดภัย ที่สำคัญเธอยังรู้ว่าบิดาของเธอมีคอนเนคชั่น เกี่ยวกับการส่งออกมากมาย ดังนั้นในวันนี้เธอจึงต้องเข้ามารับรู้ถึงธุรกิจอีกตัวที่บิดาได้ทำทิ้งเอาไว้ให้แต่เพียงแค่เธอก้าวเท้าเข้าไปในบริษัทอัญมณีที่รู้จัก หญิงสาวก็ต้องหยุดชะงักงัน เมื่อมองเห็นใบหน้าคมสันของคนที่ยืนหันหลังให้‘เหวินชาง’ทำไมเธอจึงหนีผู้ชายคนนี้ไม่พ้นสักทีนะ...เหวินชางหมุนตัวหันมาประจันหน้ากับวริญญา ด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความลิงโลด ผิดกับอีกคนที่ทำหน้าโกรธเขาข้ามภพข้ามชาติ“ลมอะไรพัดคุณหนูของพวกเมฆครามมาถึงที่นี่ได้ อย่าบอกนะครับว่าตามมาเก็บสายงานของคุณพ่อตัวเอง”เธอไม่อยากจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำไป แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายและอยู่ในวงสังคมที่คุณพ่อของเธอเป็นคนสร้างขึ้น วริญญาก็จำเป็นต้องใส่หน้ากากและพูดคุยด้วยเสมือนกับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน“สวัสดีค่ะคุณเหวิน แล้วคุณละคะลมอะไรถึงได้หอบคุณมาอยู่ในพื้นที่คอนเนคชั่นของคุณพ่อฉันได้ อย่าบอกนะคะว่าพวกเกร็ดม

“แต่ฉันต้องการจะคุยกับคุณที่นี่เท่านั้น และไม่ต้องการจะไปคุยกับคุณในสถานที่อื่น”แววตาของหญิงสาวอัดแน่นไปด้วยความโกรธแค้น และเขาก็เข้าใจดีว่าหญิงสาวกำลังตกอยู่ในภวังค์ใด แต่เมื่อหันไปมองทางลูกน้องของเธอเข้าก็พบกับแววตาเย้ยหยัน นั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มต้องรีบจัดการเรื่องราวทุกอย่าง ให้มันจบลงให้ได้ภายในวันนี้“เรื่องของเรามันคุยกันที่นี่ไม่ได้ ผมต้องการนัดหมายคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว อะไรที่คุณเห็นอยู่ในตอนนี้อย่าคิดว่ามันจะเชื่อไปได้หมดซะทุกอย่าง ผมไม่อยากจะเห็นคุณต้องกลายเป็นคนโง่เขลาเบาปัญญา”“ฉันเคยโง่มาแล้วครั้งหนึ่ง ซึ่งคุณเองก็น่าจะรู้ดี แล้วก็ไม่ต้องมาทำท่าราวกับว่ายังเป็นห่วงเป็นใยกัน เพราะต่อไปฉันจะไม่ยอมเชื่อใจใครง่ายๆ และจะไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องเป็นฝ่ายที่ถูกหลอกอีกแล้ว”คำพูดที่มันเต็มเปี่ยมไปด้วยความเกลียดชังของหญิงสาวนั่นเขาพอจะเข้าใจได้ แต่มันไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งอธิบายให้เธอได้ฟังความจริงที่อยู่ในใจ ว่าทำไมชางถึงต้องทำตัวหายไปแบบนั้นอเนกทำท่าขยับเพราะต้องการจะเอ่ยปากเตือนเจ้านายที่ยืนพูดกับอีกฝ่ายนานเกินไป แต่ทว่าเขากลับต้องเจอสายตาดุดันของอีกคนที่มองตนราวกับว่าต้องการจะให

ความอึดอัดในโพรงปากที่เคยห่างหายมานานหวนกลับมาอีกครั้ง ครั้งนั้นเธอยินยอมพร้อมใจให้เขาทำตามอำเภอใจทุกอย่าง แต่มันต่างจากครั้งนี้ซึ่งชายหนุ่มกำลังใช้กำลังบังคับสัมผัสจาบจ้วงจากปลายลิ้นร้อนผ่าว หลอกหลอนให้เธอรู้สึกราวกับต้องการให้อีกฝ่าย กอดเธอเอาไว้แนบกายแต่มันเป็นเพียงแค่ความรู้สึกขั้นพื้นฐานของร่างกาย ที่กำลังถูกปลุกเร้า และจำต้องแข็งใจฝืนตนเองเอาไว้อย่างสุดกำลังและเพียงแค่เธอตั้งสติได้ ริมฝีปากของชางก็ต้องรีบปล่อยริมฝีปากของหญิงสาวให้เป็นอิสระ นั่นก็เป็นเพราะว่า ความเจ็บที่ได้รับ กำลังแล่นพล่านอยู่บนปลายลิ้นสากระคาย ที่ถูกอีกฝ่ายกัดเข้าให้อย่างจงใจ ราวกับต้องการจะขับไล่เขาออกไปพร้อมกัน“ไม่เจอกันพักเดียวกระด้างขึ้นเยอะเลยนะครับคุณหมอ หรือว่าตอนนี้เปลี่ยนรสนิยมไปแล้ว”ในอกของหญิงสาวเต้นรัวจนกระทั่งรู้สึกได้ถึงแรงกระเพื่อมของหัวใจ ใบหน้าของเธอร้อนวูบวาบเพราะถูกเขาจูบเมื่อสักครู่ แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นสายตาคมก้มมองลงมาด้วยสายตากระหายใคร่“ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก ถ้าอยากจะได้ ผมจะทำให้คุณต้องจดจำมันไปอีกนาน”ริมฝีปากร้อนนาบลงมาที่ลำคอระหงของวริญญาอีกครั้ง หญิงสาวรู้สึกเจ็บจี้ดไปยั

เมื่อถึงวันและเวลาตามที่ได้นัดหมาย ภายในสมองของวริญญามีเพียงคำถามเดียวที่อยู่ในใจ ซึ่งเธอต้องการคำตอบจากปากของเหวินชางชายหนุ่มรู้ได้อย่างไร ว่าบิดาของเธอรับอุปการะเด็กชายที่มีอักษรย่อคนนั้นไว้ทั้งที่ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะไม่ยอมเดินไปตกหลุมพรางของเหวินชาง แต่ท้ายที่สุดเธอก็ยังตัดใจไม่ได้ จนกระทั่งต้องแอบมายังสถานที่นัดหมายด้วยตัวเองเมื่อเข้ามาภายในคลับหรู ที่ดูคล้ายกับร้านอาหารทั่วไป แต่เมื่อบริกรเห็นหน้าของวริญญาจึงรีบเดินเข้ามาหา พร้อมกับโค้งคำนับ เพื่อทำการต้อนรับเธออย่างนอบน้อม“สวัสดีครับ เชิญที่ชั้นสามครับคุณผู้หญิง”มันน่าแปลกใจจริงๆ เพราะถึงแม้วริญญาจะไม่เคยมาที่นี่ แต่มันเป็นเพียงสถานที่เดียว ที่เธอต้องมาเพื่อสืบหาความความลับข้อสุดท้ายวริญญาเดินตามบันไดวนขึ้นมา จนกระทั่งถึงชั้นบนสุดของร้านอาหาร ถึงได้รู้ว่าสถานที่แห่งนี้มันน่าจะเรียกว่าเซฟเฮาส์เสียมากกว่าเธอได้กลิ่นบางอย่างลอยมาตามสายลม นั่นหมายความว่ามีที่ใดที่หนึ่งบนชั้นนี้เปิดช่องทางให้อากาศถ่ายเข้ามาด้านใน ภายในห้องซึ่งมันก็เหมือนกับห้องรับรองเดี่ยวขนาดกว้าง ที่มีการตกแต่งเฟอร์นิเจอร์ค่อนข้างจะหรูหรา กว่าทุกชั้นที่

ชางใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ในการถอดชิ้นส่วนของปืนกระบอกนั้นออกมา โดยใช้เวลาแค่เพียงไม่กี่นาที ก่อนจะโยนมันทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ไม่สนใจด้วยว่ามันจะไปอยู่ส่วนไหนของห้อง“ยังอ่อนแล้วก็ต้องสอนกันอีกเยอะ ไม่เห็นเข้าท่า มือของคุณมันควรจะจับแต่เข็มฉีดยา หรือไม่ก็เอาไว้จับความเป็นชายของผมมากกว่านะ” ชางว่าในขณะที่ย่างเท้าเข้ามาหา “คราวนี้ คุณมีอะไรจะมาต่อรองกับผมอีกละหื้ม?”วริญญาตัวสั่นไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าผู้ชายที่เธอเผลอมีใจให้ จะเป็นคนที่ร้ายกาจและน่าสะพรึงกลัวได้มากมายขนาดนี้ยิ่งเห็นดวงตาของอีกฝ่าย ที่มองมาราวกับกำลังตรึงเธอไว้ ให้หนีเขาไปไหนไม่ได้เลยกระทั่งตอนนี้...ชางทาบริมฝีปากหยักลงมาบดจูบกับริมฝีปากของหญิงสาวอย่างรุกเร้ารุนแรง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นลึกซึ้งเนิ่นนานและตักตวงความหวานจากริมฝีปากบางอย่างไม่รู้จักอิ่มพอร่างเล็กในอ้อมแขน ดิ้นรนขัดขืนอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่สุดท้ายก็ยังไม่สามารถจะเอาชนะเรี่ยวแรงของชายหนุ่มได้ จนกระทั่งภวังค์หวาน แห่งความโหยหาก็ได้หวนคืนกลับมาอีกครั้งไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ถูกอีกฝ่ายจูบเธอไม่ยอมปล่อยอยู่อย่างนั้น มีเพียงบางจังหวะที่เขาผละออกไปให้เธอได้หายใจบ้าง แ