" เป็นหนักนะคะ ฝ้ายว่าไปให้หมอตรวจดีกว่า " เขาส่ายหน้า ทำท่าจะเอนนอน " พี่ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกอยากกินเค้กอย่างเดียวเลยอ่ะ " ฉันนั่งมองสามีตัวเองที่นอนทำตาปริบๆ" เช้าขนาดนี้ร้านเค้กที่ไหนจะเปิด มีแต่ร้านสะดวกซื้ออ่ะ คุณลมจะทานไหมคะ เดี๋ยวฝ้ายออกไปซื้อให้ " คนฟังตาละห้อย ทำหน้าหงอย " พี่อยากกินหลายๆแบบอ่ะ ที่เซเว่นมันมีให้เลือกนิดเดียวเอง " เอาแต่ใจไปอีกพ่อคู๊ณ" โอเคงั้นนอนพัก เดี๋ยวสายๆฝ้ายพาไปกินนะ " เขาพยักหน้าแล้วหลับตาลง ฉันก็พลอยหายใจคล่องขึ้นบ้าง แต่ในใจลึกๆก็ยังแอบห่วง จะว่าอาหารเป็นพิษก็ไม่น่าใช่ เพราะฉันยังปกติเลย ช่างมันไปก่อน ตอนนี้ขอนอนก่อน ง่วงมาก!' ฟึดดด ฮึกกกก ฮึก ' นี่ฉันฝันหรือว่าอะไร เสียงมันมาเป็นระยะๆแต่ไม่ดังมาก ฉันเลยลืมตาแล้วมองหาต้นเสียงคิ้วบางขมวดปม สายตาจ้องแผ่นหลังกว้างที่สั่นระริกเป็นพักๆ เธอเลยค่อยๆขยับตัวชโงกหน้ามองคนที่นอนหันหลังนี่เขาแอบร้องไห้!?" คุณลม " มือบางแตะเบาๆที่หัวไหล่แล้วค่อยๆจับให้คนตัวโตให้หันหน้ามา ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยคราบน้ำตาพร้อมกับสะอื้นแล้วสูดน้ำมูกเข้าที่เดิมแล้วเขาร้องไห้ทำไม!?ร้องไห้เป็นเรื่องเป็นราวซะด้วย!" ร้อง
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21 Baca selengkapnya