All Chapters of เลห์อันตราย: Chapter 31 - Chapter 40

เธอวางมือบนไหล่กว้างเพื่อยึดเหนี่ยวไม่ให้ตัวเองเซล้มยามที่เขาสาละวนแถวๆท้องน้อย ผิวบอบบางไว้ต่อสัมผัสเพียงแค่เขาเลียชิมส่วนท้องน้อยและไรอ่อนเท่านั้น ก็ปลุกเร้าอารมณ์จนเผลอปล่อยน้ำรักสีใสจนเอ่อล้นออกมา" สั่นเชียว ชอบเหรอคะ " ถามเสร็จก็ดึงให้เธอแนบชิดอีกนิด เรียวขาเสลายืนเข่า คล่อมคนใต้ร่างอย่างเปิดเผย " เขยิบเข้ามาอีกค่ะ พี่อยากชิมฝ้าย " จนเธอค้ำมือไปกับพนักพิงโซฟา ส่วนเขานั้นกระเถิบตัวเองลงมาให้เห็นร่องสีหวานชัดๆ" อ๊าาาา / อืมมมมม " ปากกระจับดูดเลีย ปาดน้ำรักเข้าปาก มือก็ค่อยปลดกระดุมเสื้อตัวเองไปด้วย ตามด้วยกางเกงที่ตอนนี้มันไม่มีประโยชน์ที่อยากโยนทิ้งไปไกลๆยิ่งคนใต้ร่างกระตุ้นถี่ๆ เธอยิ่งหลั่งน้ำหวานออกมาให้เขาได้ดูดกินมากเท่านั้น เธอได้ยินเสียงเขากลืนน้ำลาย แต่เธอรู้ดีว่ามันไม่ใช่ชายหนุ่มสลับดูดดึงยอดแหลมบ้าง ซอกซอนตามร่องกลีบบ้าง ส่วนมือก็รูดมังกรใหญ่ที่มันแข็งโด่ชูชัน มืออีกข้างก็ขย้ำบีบทรวงอกอย่างไม่รู้หน่าย" อ๊ายยยย คุณ...อื้อออ! คุณละ...ลม ไม่ไหวแล้ว " ฉันจะตายแล้ว! ร่างกายเหมือนจะไม่มีแรงเลย " นั่งลงมาเลยค่ะ มันก็คิดถึงฝ้าย " ฉันทำตามอย่างว่าง่าย นาทีนี้! เวลานี้! สิ่งเด

" เพลียไหมคะ " คนขับรถถามฉันระหว่างที่เรากำลังกลับที่พักใหม่ ใช่ค่ะ! ห้องที่นางเซ็นจ่ายเงินให้ฉันเมื่อเช้าอะแหละ" นิดหน่อยค่ะ แต่มีความสุขมากกว่า " คนฟังยิ้มรับ ขับรถไปอย่างอารมณ์ดี" เดี๋ยวฝ้ายจะมีความสุขมากกว่านี้อีกนะคะ " เขาเหลือบมาบอกฉันแค่แป๊บเดียวแล้วก็เหยียบคันเร่งปาดแซงซ้ายขวา จะรีบไปไหนก่อน!?พอรถจอดเอี๊ยด! บนชั้นของหน้าห้องใหญ่ คนขับพุ่งลงมาเปิดประตูอีกฝั่งอย่างไว ก่อนจะกุมมือเธอด้วยมือที่เย็นๆ จะว่าแอร์ในรถเย็นก็ไม่น่าจะใช่" พร้อมรึยังคะ " จะเข้าห้องต้องมีการถามเตรียมความพร้อมด้วยเหรอ!?" ค่ะ พร้อมก็พร้อม " ไม่พร้อมก็ต้องพร้อม ยืนอยู่หน้าห้องแล้วนี่มือซ้ายที่ว่างเปิดประตูสีขาวเข้าไป พร้อมกับตาฉันที่มันกำลังเบิกกว้างพอๆกับปากที่อ้ากว้าง แมลงวันบินเข้าไปตีลังกายังบินรอดออกมาได้นี่มันอะไรกัน..." แบบนี้ล่ะคะ ฝ้ายชอบไหม " ตาที่มันคลอไปด้วยน้ำสีใสมองไปรอบๆห้องที่เต็มไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวตกแต่งตามจุดต่างๆ กลิ่นหอมของมันตลบอบอวลฟุ้งไปทั่วบริเวณเขาปล่อยมือฉัน ปล่อยให้ฉันเดินไปตามทางที่ตกแต่งไปด้วยรูปถ่ายต่างๆ บางรูปฉันยังจำตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำว่าวันนั้นทำอะไรบ้างเริ่มตั้งแต่ที

" ขอบคุณ แต่ไม่เป็นไร เธอไปทำงานเถอะแล้วเรียกไอ่ทอยเข้ามาด้วย " เธอยิ้มหวานตอบรับแล้วหันหลังเดินนวดนาดอวดบันท้ายออกจากห้องไปชายหนุ่มเอนหลังก่อนจะถอนหายใจออกมา พอดีกับมือขวาเข้ามาพอดี " เรียกผมเหรอครับ " เขาชูมือขึ้นแล้วกวักนิ้วเรียกมือขวาให้เดินเข้ามาใกล้ " ยัยผู้ช่วยนี่ทำงานเป็นยังไงบ้าง เธอไว้ใจได้รึเปล่า "" ทำงานเรียบร้อยดีมากครับ เธอจบพึ่งบัญชีมา ไว้ใจได้ 100% ครับ ผมกับคุณดินเช็คประวัติแล้ว " ผมหลับตาฟังแล้วพยักหน้าตาม" เอ่อ...นายจำเธอได้ไหมครับ " ตาที่ปิดสนิทลืมขึ้นพร้อมขมวดคิ้วกับคำถามนั้น จนผู้ช่วยคนสนิทพูดต่อ " เธอสนใจเข้ามาช่วยงานเพราะสนใจในตัวนายครับ เธอบอกว่ากับเธอเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันถึงแม้ว่าจะแค่ตอนเมาก็ตาม เหมือนเธอจะชอบนายมากนะครับ "ฉิบหายอีกแล้วกู" แต่เป็นช่วงก่อนที่นายจะเจอกับคุณปุยฝ้ายนะครับ " กูควรจะดีใจไหมหรือกูต้องรู้สึกยังไงตอนนี้!?" โอเค มึงอย่าพึ่งพูดเรื่องนี้กับเมียกูนะ เดี๋ยวถึงเวลากูบอกเอง " แล้วเขาก็ลุกขึ้น ฝากงานที่เหลือกับมือขวาเหมือนเดิมก่อนออกจากห้องไปชายหนุ่มขึ้นมานั่งในรถแต่ในหัวยังมีคำถามมากมาย เรื่องนี้เขาควรจะบอกเธอหรือเปล่า ถ้าเธอมา

" จะดีเหรอคะ " เสียงหวานท้าทาย สายตาบ่งบอกว่าอยากได้ผู้ชายคนนี้จนตัวสั่น" ดีสิคะ ตามมาเลยค่ะ "" ขออนุญาตควงแขนคุณลมนะคะ พอดีกลัวสะดุดบันไดอ่ะค่ะ " ปุยฝ้ายปรายหางตามองตามแขนที่ควงของๆเธออยู่ แล้วเดินนำด้วยสีหน้าเรียบนิ่งใครจะรู้ว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่ใครจะรู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นทั้งสี่คนเดินมาถึงหน้าห้องทำงานใหญ่ มือขวารีบเปิดประตูให้เจ้านายสาวพร้อมอำนวยความสะดวก " ให้ผมเตรียมเครื่องดื่มให้ไหมครับ "" ไม่ต้องค่ะ ฝ้ายเตรียมไว้ให้แล้ว " สายตาผู้ช่วยคนสนิทสบตากับเจ้านายโดยบังเอิญ" เชิญด้านในเลยค่ะ " เธอผายมือให้ลูกค้าสาวเดินเข้าไปก่อนพร้อมกับเดินตามหลังเข้าไป ร่างสูงเห็นท่าจะไม่ดีด้วยรังสีบางอย่างที่แผ่ออกมาจากตัวเธอ เขารีบก้าวขาตามเข้าไปแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะสายตาที่เธอจ้องมานั่นมันแปลเป็นนัยๆว่า หยุดอยู่ตรงนั้น ก่อนเธอจะปิดประตูใส่หน้าชายทั้งสองปัง!เพี๊ยะ!!!" กรี๊ดดดดดด "เพี๊ยะ!!!มือบางตบหล่อนจนหน้าหัน สมองมึนเบลอด้วยน้ำหนักมือที่ตบตามแรงอารมณ์ ขายาวๆตามไปถีบลำตัวลูกค้าสาวล้มพับ แล้วตามขึ้นควบชูหมัดเล็กๆกลางอากาศคนนอนหงายเบิกตากว้าง ส่ายหน้าปฏิเสธ" ยะ...อย่า... "ผวั๊

" กลับบ้านเรากันนะคะ " สายตาที่เขามองมาทำใจบางอ่อนย้วบ แต่เธอก็ยังยืนนิ่ง ไม่รู้จะจัดการความรู้สึกตอนนี้ยังไงดีเธอควรจะโกรธต่อไหมหรือทำตามหัวใจตัวเองชายหนุ่มไม่รีรอให้เธอปฏิเสธ มือหนาจูงเธอมาถึงรถแล้วเปิดประตูให้เธอลงไปนั่ง ตลอดทั้งเส้นทางมีแต่ความเงียบ เขาจึงเลือกที่จะเปิดเพลงเพื่อคลายความขมุกขมัวนี้......ต้องทำยังไงเธอจึงจะยอมหายโกรธต้องทำยังไงเธอถึงจะยกโทษให้ฉันอย่าทรมานด้วยการไม่มองหน้ากันนึกเสียว่าสงสารคนรักกัน......" ฉันขอโทษ.... " มือใหญ่ที่ประสานมือคนตัวเล็กตลอดทางยกขึ้นมาจูบหลังมืออย่างแผ่วเบาและเนิ่นนาน" ยกโทษให้พี่ได้ไหมคะ " สายตาที่รู้สึกผิดหันมามองคนข้างกายช่วงที่รถติดไฟแดง" พี่คิดถึงฝ้าย... " ฉันก็คิดถึงเขา โหยหาเขา ตลอดช่วงเวลาที่อยู่คนเดียว ความรู้สึกมันวูบโหวงมาก เหมือนมีส่วนหนึ่งขาดหายไป ฉันคงชินกับการมีเขาอยู่ข้างๆตลอดเวลาแล้วมั้งความคิดถึงมันทรมานแบบนี้นี่เอง....แล้วทำไมเราต้องทำร้ายความรู้สึกตัวเองทั้งๆเราก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ด้วยล่ะสู้เรายอมรับความจริงแล้วทำทุกวันให้มันดีกว่าเดิมไม่ดีเหรอ..." คุณลมอย่าทำแบบนั้นอีกนะคะ ฝ้ายไม่ชอบ " คำพูดแรก