All Chapters of ยมบาลเจ้าขา ลงทัณฑ์ข้าเถิด: Chapter 1 - Chapter 5

เกศราเหยียบคันเร่งรถหรูมุ่งหน้าสู่สนามบินสุวรรณภูมิเพื่อไปรับ ‘ดอน’ สามีที่เพิ่งกลับมาจากการไปเรียนต่อปริญญาเอกที่อเมริกาดร.ดอน เป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยชื่อดัง ส่วนเธอเป็นผู้แทนขายยาให้กับโรงพยาบาลต่าง ๆ ทั่วประเทศแม้อาชีพของเธอจะไม่มีเกียรติ ไม่มีหน้ามีตาเท่าสามี แต่เงินเดือนนับว่าสูงกว่ามาก ๆ บางเดือนเงินทุนการศึกษาที่มหาวิทยาลัยให้กับดอนไม่พอใช้ ก็เป็นเกศราที่ต้องส่งเงินให้สามีใช้ที่ต่างประเทศวันนี้เขาเรียนจบกลับมาแล้ว เธอทั้งดีใจ และโล่งอกหนึ่งเธอจะได้ไม่ต้องหาเงินตัวเป็นเกลียวเพื่อส่งให้เขา สองเธอจะได้ใช้ชีวิตอย่างคู่รัก นอนด้วยกัน กินด้วยกัน และจูงมือเดินเที่ยวไปด้วยกันเหมือนคู่รักคนอื่น ๆ เสียทีในขณะที่เกศรากำลังหวนคิดถึงสามีนั้น จู่ ๆ รถบรรทุกก็เบรกกะทันหัน เธอจึงรีบหักพวงมหาลัยหลบเข้าข้างทางเพื่อไม่ให้รถของตนชนเข้ากับท้ายรถบรรทุก ทำเอารถของเธอเสียหลักพุ่งตรงดิ่งเข้าหาเสาไฟฟ้าหญิงสาวจึงรีบเหยียบเบรกรถ.....ตู้ม !เสียงดังสนั่นหวั่นไหว เกศรารู้สึกเหมือนตนเองหมุนคว้าง แล้วกลับมายืนงง ๆ อยู่ข้างถนนเธอเห็นรถที่ตามหลังมาชะลอความเร็ว รถบางคันถึงกลับหยุด จากนั้น ชาวบ้านที่อยู

“อ้ายย...ซี้ดด... ดูดแรง ๆ อีก ซี้ดด...โอววว...เสียว ซี้ดดด อา”เกศรารู้สึกว่าร่างที่ตนเองสิงอยู่น้ำหวานเริ่มไหลแฉะออกมา ยิ่งนายเข้ม กดปากฝังลึก แล้วดูดติ่งเสียว เธอยิ่งแอ่นร่างเร่า ๆ ร้องครางใหญ่ เด้งเนินสาวอัดกับใบหน้าแฟนหนุ่มแผล่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆม๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆนายเข้มช้อนมือเข้าใต้สะโพกหญิงสาว แล้วดันให้เนินเนื้อสาวหยัดเข้าหาปากตนมากขึ้น ก่อนดูดหอยดังจ๊วบ ๆ“ซี้ดดดด เสียวววว อา”ผีสาวร่างแจ๋วร้องลั่น ร่างบิดแอ่นเนินสาวของเธอใส่ปากชายหนุ่มแทบจะเอาส่วนนั้นกระแทกหน้าเขาแรงๆ“อ๊า !”ในที่สุดร่างของเธอก็เกร็งสะท้าน น้ำหวานแตกออกพรวด ๆนายเข้มรีบตวัดลิ้นเลียอย่างหิวกระหายแผล่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆม๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆเกศราในร่างของคนใช้สาวถึงสวรรค์ด้วยปากของคนสวน เขาเก่งเหลือเกิน แค่ปากยังเสียวสะท้านเพียงนี้ ถ้าได้ดุ้นใหญ่ ๆ ที่สัมผัสเมื่อครู่กระแทกจะเสียวแค่ไหนเพียงแค่คิดถึงตรงนี้ น้ำหวานของเธอก็ฉ่ำแฉะออกมาอีกแล้ว เสียวรูสาวจนน้ำไหลแฉะอยากเอากับคนสวนจริงๆเมื่อคิดได้ดังนั้น เกศราก็ผลักร่างนายเข้มให้ล้มนอนกับเตียง แล้วขึ้นเธอจับดุ้นยักษ์จ่อเข้าที่รู แล้วกดร่องสาวลงขย่มส๊วบ

ผีสาวกระโดดโหยงถอยห่างออกมาด้วยความตกใจ เมื่อตั้งสติได้เธอก็มองดูชายคนนั้นดี ๆ แล้วพบว่า เขาเป็นบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ ผิวตลอดทั้งตัวสีแดงดำ นุ่งโจงกระเบนสีแดง ครึ่งบนสวมเครื่องประดับโบราณสีนิล ถือไม้สามง่าม ใบหน้าคมเข้มน่าเกรงขาม โดยเฉพาะดวงตาที่ดุมากแม้ว่าเขาจะดูน่ากลัว แต่ทำไมเกศรากลับรู้สึกว่าเขามีเสน่ห์ต่อเพศหญิงอย่างเหลือล้น“คุณคือยมทูตเหรอ”เกศราเลียบเคียงถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เหอะ”บุรุษนุ่งชุดโบราณผู้นั้นไม่ตอบ กลับเชิดหน้าแล้วแค่นเสียงในลำคอ ราวกับว่าหญิงสาวได้พูดอะไรที่เป็นการดูถูกเขาเข้าแล้วเกศราจึงเดาต่อไปอีกว่า “ถ้าไม่ใช่ยมทูต งั้นท่านก็คงเป็นยมบาลสินะ”“เจ้าอยู่กับข้าในนรกนับพันปีแล้ว ยังกล้าลืมข้าได้ เหอะ” น้ำเสียงนั้นคล้ายกับว่าน้อยใจ “แต่ช่างเถอะ ข้าไม่เอาความกับผีอ่อนแอเช่นเจ้าหรอก วันนี้เจ้าต้องไปลงนรกกับข้า”“ไม่นะ ! ข้าไม่ลงนรก” เกศราถอยหนีออกไปอีกหลายก้าวพลางส่ายหน้า “คนที่สมควรไปลงนรก คือไอ้ดอนสามีชั่ว กับนังพิมพ์แพศยาแย่งผัวชาวบ้านนู้น”“ฮ่า ๆ” ยมบาลหัวเราะดังลั่น แล้วเอ่ยเสียงดังกังวานว่า “เกศรา... เจ้าคิดว่าตนเองดีกว่าคนพวกนั้นนักหรือ ข้าต้องมาลากเจ้าไปลงนร