All Chapters of แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า: Chapter 31 - Chapter 40

“พี่คินคะ อ้ายขอตัวกลับก่อนนะคะ” ลลิตาบอกกับคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วกำลังเดินมาหาเธอ“อ้าวทำไมล่ะครับ ไหนว่าวันนี้จะนอนค้างที่นี่ไง” ท้ายเสียงมีความไม่พอใจเล็กน้อย“เอ่อ...” หญิงสาวเม้มปาก สีหน้าเธอเต็มไปด้วยควากังวล “จู่ ๆ รอบเดือนอ้ายมาค่ะ อ้ายกลัวว่ามันจะเปื้อนที่นอนของพี่” เธอมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัดคำว่ารอบเดือนทำให้คนฟังถึงกับหัวเสีย วันนี้เขาเสียเงินไปไม่ใช่น้อย กะไว้ว่าคืนนี้จะเอาคืนสักหน่อยแต่แผนกลับล้มไม่เป็นท่า พอเห็นสีหน้าที่รู้สึกผิดของลลิตาจะโกรธก็โกรธไม่ลง มันก็ไม่ใช่ความผิดของเธอเสียทีเดียว ใครจะไปห้ามการมาของประจำเดือนได้ล่ะช่างเถอะ หลังจากไปส่งลลิตาค่อยแวะหาญาดาเอาก็ได้ ชายหนุ่มคิดในใจ“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง”“ไม่เป็นไรค่ะ พอดีเพื่อนอ้ายมาธุระแถวนี้พอดี อ้ายเลยบอกให้เพื่อนแวะมารับแล้วค่ะ” ลลิตาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม“ก็ได้ครับ แล้วเพื่อนมาถึงหรือยัง” ภาคินถามพร้อมกับแต่งตัวเพื่อจะลงไปส่งลลิตา“มาถึงแล้วค่ะ ที่จริงพี่คินไม่ต้องไปส่งอ้ายก็ได้นะคะแค่นี้เอง”ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างเข้าใจ ดีเหมือนกัน เขาจะได้ตรงดิ่งไปคอนโดญาดาเลยก่อนที่หญิงสาวจะออกจากห้อง ภาคินก็ไ

“นี่ ๆ เห็น IG พี่ดาไหม? หวานเวอร์”“จริง ๆ มีคลิปสวมแหวนด้วย อิจมากเลยแก”“แต่แปลกนะพี่ดาไม่ลงให้เห็นหน้าผู้ชายเลย”“เนอะ อยากเห็นหน้าแฟนพี่ดาจังว่างานดีไหม”กลุ่มพนักงานสาวที่อยู่แผนกเดียวกันกับลลิตา พากันพูดถึงเรื่องนี้ในร้านกาแฟของบริษัท คนที่นั่งอยู่ในมุมของร้านกาแฟหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดไปยังแพลตฟอร์มตามที่พนักงานด้านนอกกำลังพูดถึงกันเธอกดไปยังบัญชีรายชื่อที่พนักงานพูดถึงอยู่ในตอนนี้ พอกดเข้าไปดูก็เห็นรูปสวมแหวนอย่างหวานแหววชวนให้อิจฉา ทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่เคยลงรูปใบหน้าตัวเองเลย แต่ตอนนี้กลับเปิดเผยแล้ว ส่วนผู้ชายเห็นเพียงแขนหรือลำตัวเท่านั้น ไม่ได้เปิดเผยเห็นใบหน้าอย่างที่ว่าจริง ๆไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้ชายในรูปนั้นคือใคร ภาคิน อดีตแฟนของเธอเอง“หวานเหลือเกินนะ” ลลิตาไล่ดูรูป ก็ไปสะดุดกับกล่องแหวนเพชรที่อยู่ในรูป “แหวนร้านเดียวกันซะด้วย”บางทีก็งงกับการกระทำของทั้งสองคนนั้น แอบทำลับหลังแต่กลับไม่ฉลาด ไม่รู้จักทำอะไรให้แนบเนียนกว่านี้ เพื่อกันไม่ให้คนอื่นจับได้ ไม่คิดบ้างเหรอว่าเธอก็มีสมองเหมือนกันอาจจะจริงอย่างที่ปาลินได้พูดไว้ ญาดาจะค่อย ๆ เปิดเผยตัวตนออกมา เพื่อประกาศว่

ระหว่างที่เขากำลังคิดทบทวนหาเรื่องขอโทษลลิตาอยู่นั้น สายตาเขาก็ไปเห็นภาพที่ทำเอาถึงกับกำมือแน่น ญาดายิ้มหัวเราะให้กับชายอื่น แถมยังดูเหมือนว่าทั้งคู่สนิทสนมกันอย่างที่ลลิตาบอกเขาไว้จริง ๆ“ขอโทษนะครับ”ภาคินเข้าไปแทรกระหว่างสองคนนั้นนทีมีสีหน้างุนงงเล็กน้อยเมื่อเห็นภาคินปรากฏตัวต่อหน้าเขา“พอดีอ้ายฝากให้ผมมาตามเลขาน่ะครับ เห็นว่าจะคุยเรื่องงานด้วย” ภาคินพูดด้วยใบหน้าปั้นยิ้มแต่ความจริงข้างในใจของเขาพยายามอดกลั้นแทบจะระเบิดได้ทุกเมื่อ เจอลลิตาเปลี่ยนไปไม่พอ ยังต้องมาเห็นนทียุ่งกับคนของเขาอีก ถึงอย่างนั้นจะผลีผลามก็ไม่ได้ เพราะนทีรู้ว่าเขาและลลิตาคบหากันอยู่“อ๋อครับ งั้นตามสบายเลยครับ” นทีพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ แล้วลุกขึ้นยืนเพื่อกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง แต่ก่อนที่จะไปเขาก็หันมาหาญาดาและพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม“วันนี้คุยกับคุณดาสนุกมากเลยครับ หวังว่าเราจะมีโอกาสได้คุยกันแบบนี้อีกนะครับ” นทียื่นนามบัตรของตัวเองให้กับญาดาแล้วมองเธอด้วยแววตาที่สื่อความหมายญาดารับนามบัตรนั้นมาแล้วยิ้มตอบให้เขา ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะภาคินเฝ้าดูพวกเธออยู่ เธอทำได้เพียงเดินตามหลังภาคินไปเงียบ ๆ เท่านั้น“คุณอ้าย

ติ๊ง~เสียงประตูลิฟต์เปิดออก เผยให้เห็นห้องข้างในที่เป็นลักษณะสองชั้น ภายในห้องคุมโทนสีเทาดำตามรสนิยมของเจ้าของห้อง พศวัฒน์ถอดนาฬิการาคาแพงแล้ววางลงกับโซฟาขนาดใหญ่กลางห้องนั่งเล่น แล้วถกชายแขนเสื้อขึ้นจะได้ไม่รู้สึกเกะกะและแกะกระดุมเสื้อช่วงหน้าอกออกสองสามเม็ดเพื่อให้ตัวเองอยู่ในสภาพที่สบายตัวที่สุดร่างสูงเดินไปหยิบบรั่นดีราคาแพงที่อยู่ในตู้โชว์ แล้วเทลงในแก้วอย่างดี จากนั้นยกขึ้นมาจิบช้า ๆ เพื่อรับรสชาติและสูดดมกลิ่นหอมจากบรั่นดีที่เขาหลงใหล กลิ่นหอมหวานแตะจมูก ยิ่งหมักนานเท่าใดยิ่งหอมหวานเท่านั้น และแน่นอนว่าอะไรที่ใช้เวลานานย่อมมีราคาแพงเสมอไม่ใช่เพียงบรั่นดีเท่านั้นที่เขาชื่นชอบ พศวัฒน์ยังสรรหาวิธีการผสมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กับเหล่าบรรดาน้ำผลไม้เพื่อหารสชาติใหม่ ๆ ด้วยเหตุนี้รูฟท็อปของเขาจึงมีชื่อเสียงด้านค็อกเทลอันดับต้น ๆ ของประเทศชายหนุ่มถือแก้วแล้วเดินไปนั่งบนโซฟา ดวงตาคมมองไปยังกระจกใสที่ด้านนอกเป็นวิวแสงไฟระยิบระยับเต็มไปหมด อาจเป็นเพราะเขาอยู่ชั้นบนสุด จึงมองเห็นแสงเหล่านั้นแบบสุดลูกหูลูกตาพร้อมกับหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบแม้ว่าวิวข้างนอกในยามค่ำคืนจะชวนให้น่ามองขนาดไหน แต่ก็ไ

ทางด้านคุณหญิงโสภิตหลังจากที่วางสายจากลูกสาวสุดที่รักแล้ว คุณหญิงโสภิตก็เดินตรงดิ่งไปยังห้องทำงานของสามีทันที“คุณคะ เมื่อกี้ฉันคุยกับลูก ลูกเล่าให้ฟังว่าตอนนี้กำลังมีปัญหากับตาคินอยู่ค่ะ”“มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วหนิคุณ เด็ก ๆ จะทะเลาะกันบ้างก็ไม่เห็นเป็นไรเลย” คุณกัมปนาทพูดในขณะที่กำลังนั่งดูเอกสารที่เลขาเขานำมาให้ในวันนี้คนเป็นแฟนกันก็ต้องมีทะเลาะหรือผิดใจกันเป็นเรื่องธรรมดา อีกอย่างเขาและภรรยาเองก็ไม่ได้เลี้ยงลูกแบบประคบประหงมอยู่แล้ว เพราะอยากให้ลลิตาได้เรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเอง“แต่ยัยอ้ายบอกว่าเลิกกับตาคินแล้วนะคะ”คุณที่กำลังอ่านรายงานถึงกับชะงัก “คุณว่ายังไงนะ”“ลูกบอกว่าเลิกกับตาคินแล้วค่ะ ตอนฉันคุยกับลูก เสียงยัยหนูไม่โอเคเลย” สีหน้าของคุณหญิงโสภิตกังวลอย่างเห็นได้ชัด“มือถือผมอยู่ไหน คุณเห็นมือถือผมไหม”คราวนี้เป็นคุณกัมปนาทที่ร้อนรนแทน“คุณอย่าเพิ่งโทร.หาลูกตอนนี้นะคะ ให้เวลาลูกอยู่คนเดียวสักแป๊บ” คุณหญิงโสภิตห้ามปรามสามีไม่ใช่ว่าเธอไม่เป็นห่วงลูก เธอเองก็เป็นห่วงไม่ต่างกัน แต่ตอนนี้บุตรสาวอาจจะยังไม่พร้อมที่จะเล่าปัญหาตรงนั้นให้ฟัง ถ้าไปซักไซ้หรือถามมากจนเกินไป มันจะเป็