All Chapters of แค้นรักทาสสวาท: Chapter 61 - Chapter 70

“ตกลงจะไม่ไปเรียนใช่ไหม” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบาง“ไปค่ะ แต่คงจะสายหน่อย” เรามองหน้าสบตากัน ถึงหน้าพี่เปอร์จะนิ่งแต่แววตาเขามันเต็มไปด้วยความปรารถนาพี่เปอร์ทิ้งตัวลงใบหน้าหล่อคมซุกไซ้สูดดมตามซอกคอ ริมฝีปากนุ่มแตะจูบลากเลียอย่างเอาใจ เอวหนากระดกขึ้นลงเร่า ๆ“อ๊ะ พะ...พี่เปอร์ อ่า” สองแขนกอดรัดร่างหนาไว้แน่น ร้องครางเสียงหวานถ่างขาอ้ากว้างเมื่อปลายลิ้นร้ายชโลมเลียยอดปทุมถัน ดูดขบกัดเบา ๆ สลับสองเต้าจ๊วบ!!แผล็บ!เขาจูบดูดเลียมันอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งปลายลิ้นร้ายละเลงลิ้นถี่ ๆ ตวัดรัว ๆ มันยิ่งเสียวซ่านแทบขาดใจ ยิ่งเขาบดเบียดแก่นกาย โหนกนูนเนื้อนุ่มสัมผัสแนบชิดมันยิ่งเสียวสะท้านจนต้านไม่ไหวร่างบางสั่นกระเพื่อมตามแรงกระแทก สองเต้าขาวนวลเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เขาบีบขยำสลับดูดดุนยอดถันสีหวานอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่ายปึก! ปึก!พี่เปอร์กระแทกเน้น ๆ สองสามที เขาจับฉันนอนตะแคงนอนซ้อนด้านหลัง มือหนาลูบไล้เรียวขา ก่อนจะจับยกขึ้นเล็กน้อยและสอดใส่เข้ามาในตัวอีกครั้ง“อ๊ะ พะ...พี่เปอร์ดาวจุก” ก็เขาไม่ยอมขยับกดแช่ไว้แบบนั้นมันจุกเอามาก ๆ“จุกหรือเสียว” น้ำเสียงแหบพร่าพรมจูบด

“ไปหาอะไรกินก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน” พี่เปอร์พูดตัดบทจูงมือบางเดินลงไปข้างล่าง ก่อนจะขับรถพาฉันออกไปข้างนอก“ร้านนี้ร้านประจำเวลาพี่ปืนกับพี่กันต์มาพี่ ๆ เขาชอบมาร้านนี้” มันเป็นร้านไม่เล็กไม่ใหญ่แต่คนแน่นร้านมากแสดงว่าอาหารอร่อย“คนเยอะจังเลยค่ะ” แทบจะไม่มีที่ว่างเลย“มาทางนี้” พี่เปอร์จูงมือฉันเดินอ้อมไปอีกทาง มันเป็นทางเล็กแคบ“สวยจัง” บรรยากาศที่นี่กำลังดีเลยไม่ร้อนไม่หนาว“อยากเห็นหิมะไหม ไว้ช่วงปลายเดือนธันวาหิมะตกจะพามาดู” พี่เปอร์เขาดูอบอุ่นมากเลยนะตอนนี้“จริงเหรอ ดาวไม่เคยเห็นของจริงเลย เคยดูแต่ในซีรีส์” แค่คิดมันก็ตื่นเต้นแล้ว“ไปนั่งรอตรงนั้นเดี๋ยวมา” พี่เปอร์พูดแค่นั้นแล้วเดินออกไป ฉันก็ได้แต่เดินไปนั่งตามที่เขาบอก บรรยากาศมันเต็มไปด้วยความโรแมนติก ดอกไม้หลากหลายสีสันถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงาม เห็นแบบนี้แล้วมันสบายตา“หายไปไหนมา” ฉันหันไปยิ้มให้พี่เปอร์ที่หายไปนานกว่า10 นาที“…..” แต่เขากลับเงียบเอาแต่จ้องหน้า เหมือนอยากจะพูดอะไร“ส่งมือมา” ก่อนเสียงเข้มจะเอ่ยขึ้น“อะไรของพี่อยู่ ๆ ก็ทำเสียงดุ” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันก่อนหน้านี้ยังดูอารมณ์ดีอยู่เลยตอนนี้กลับมาทำหน้าดุอีกแล้

“เราออกมาแบบนี้ให้แม่พี่อยู่คนเดียวมันจะดีเหรอ”ตอนนี้เรากำลังนั่งรถออกไปทานข้าวแล้วพี่เปอร์บอกจะพาไปดูสถานที่จัดงาน“ไปแป๊บเดียว หม่าม้ามีคนดูแลไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่เป็นอะไรเห็นซึมตั้งแต่เช้าแล้ว” พี่เปอร์มองหน้าฉันอย่างเหนื่อยใจ“ดาวแค่มึน ๆ หัว คงจะนอนน้อยไม่มีอะไรหรอกค่ะ” เฮ้อ ก็ได้แต่ส่งยิ้มให้ ถ้าพี่เปอร์รู้ว่าทุกคำที่เขาคุยกับแม่ฉันได้ยินทุกคำเขาจะยิ่งหนักใจกว่าเดิม เลยเลือกที่จะเงียบยิ้มให้กำลังใจเขาแบบนี้ดีกว่า“แล้วได้โทรหาพ่อบ้างไหม ขอโทษที่ทุกอย่างมันกะทันหัน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด ที่จริงฉันบอกพ่อไปแล้ว พ่อไม่ได้ว่าอะไรขอแค่พี่เปอร์รักและดูแลฉันก็พอ ส่วนเรื่องจัดงานแต่งมันไม่สำคัญอะไรมากมายขนาดนั้น“บอกแล้วค่ะ พ่อบอกพ่อเข้าใจ พี่ไม่ต้องเครียด” ฉันจับมือให้กำลัง พร้อมยืดตัวหอมแก้มเขาไปหนึ่งที“เดี๋ยวเถอะ” เขาพูดเสียงดุ“ชิ พี่ชอบดุดาว” ฉันย่นจมูกใส่ชวนเขาคุยนั่นถามนี่ อยากเห็นพี่เปอร์อารมณ์ดี เพราะตั้งแต่กลับมาพี่เปอร์เครียดตลอดไหนจะทำงานหนัก แต่กลับไม่เคยละเลยไม่ว่าจะไปไหนเขาจะพาฉันไปด้วยทุกที่แต่ฉันคงกลับไปรับใบปริญญากับเพื่อน ๆ ไม่ทัน ได้ยินพี่เปอร์บอกหลังจากงา

“พะ...พี่หิวไหมดาวออกไปซื้ออะไรให้” น้ำเสียงตะกุกตะกักสั่นเครือมันพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา“งั้นเดี๋ยวดาวมานะ” ฉันเลือกที่จะเดินออกมาเพราะพี่เปอร์เขาเอาแต่เงียบหมับ!“พะ...พี่เปอร์จะไปไหน เดี๋ยวดาวไปซื้อของกินให้” แต่ไม่ทันจะได้ก้าวขาเดิน ร่างบางก็ถูกกระชากไปที่ลานจอดรถ“ดาวเจ็บนะ” ฉันสะบัดมือพี่เปอร์ออก มันพยายามแล้วนะที่จะไม่ร้องไห้ออกมาแต่มันก็ห้ามน้ำตาไว้ไม่ได้จริง ๆ“ไม่กินอะไรตั้งแต่เมื่อวานไม่หิวหรือไง” พี่เปอร์ถอนหายใจแรงจ้องหน้าอย่างคาดโทษ“อึก ดาว” ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี ตอนนี้มันสับสนไปหมด ฉันควรอยู่ตรงนี้ต่อไปหรือถอยห่างออกมา แต่ฉันก็ไม่อยากทิ้งเขาไปไหนในเวลาแบบนี้“มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ เรื่องนี้เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย” พี่เปอร์เอ่ยขึ้นพร้อมเอื้อมมือมาจับมือบางแน่น“ฉันรู้ว่าเธออึดอัด และหลายวันมานี้ฉันก็เปลี่ยนไป แต่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลยนะนับดาว”พรึบ!ร่างบางถูกดึงเข้าไปกอดอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว อ้อมกอดอุ่น ๆ ที่เฝ้าคิดถึงมาหลายวัน เพียงได้รับความอบอุ่นนั้นความคิดฟุ้งซ่านทุกอย่างมันก็หายไป“ไปกินข้าวอย่าดื้อ อย่าให้ต้องเป็นห่วงทั้งหม่าม้าและเธอ ตอนนี้อาการห

“พี่เปอร์เอาโทรศัพท์ดาวคืนมา ดาวจะคุยกับเพื่อน” ฉันเดินเข้าไปเอาโทรศัพท์คืนแต่พี่เปอร์ไม่ยอมคืน พร้อมชักสีหน้าไม่พอใจที่ฉันทักหาเตโช“เงินแค่นี้ฉันให้เธอได้นับดาว” เขาขบกรามแน่นจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง เสียงข้อความเข้าแสดงว่าเตโอนเงินให้แล้ว“สำหรับพี่มันอาจจะเป็นเรื่องเล็ก แต่สำหรับดาวมันคือเรื่องใหญ่ ดาวรักพี่เพราะดาวรักในตัวพี่ไม่ได้รักพี่เพราะเงินที่พี่มีเหมือนที่แม่พี่พูด ดาวรู้ รู้ทุกอย่างทุกเรื่องที่พี่คุยกับแม่ แต่ดาวก็เลือกที่จะเงียบเพราะดาวรักพี่ไม่อยากให้พี่คิดมาก ไม่อยากให้พี่ต้องกดดันเพราะนั่นก็แม่และดาวก็คือคนรัก”“พี่เป็นคนกลางมันลำบากใจแค่ไหนดาวรู้ เวลาเกือบสองเดือนที่อยู่ที่นี่ดาวอึดอัด อึดอัดทุกอย่าง แต่ดาวก็อดทนไม่พูดอะไร เวลาน้อยใจดาวก็แอบไปร้องไห้คนเดียว”“เพราะดาวไม่อยากให้พี่เห็นว่าดาวอ่อนแอ พี่เคยไหมเวลาถูกใครสักคนเมินทั้ง ๆ ที่เราพยายามทำให้เขาเห็นว่าเราไม่ใช่คนแบบนั้น แต่สุดท้ายก็ได้เพียงสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม สายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชามันเจ็บมากแค่ไหน”“แต่ดาวก็อดทน อดทนมาตลอดเพราะดาวรักพี่เพราะดาวไม่อยากให้พี่คิดมาก” ฉันระบายความรู้สึกที่เก็บไว้ทุกอย่างออก