แค้นรักทาสสวาท의 모든 챕터: 챕터 51 - 챕터 60

“งานไร่งานสวนมันเหนื่อย งานใช้แรงงานแบบนี้พ่อทำเองได้ หนูเป็นผู้หญิงเป็นลูกพ่อจะมาทำงานลำบาก ๆ แบบนี้ได้ไง”“ไม่เอาดาวจะทำเหมือนเดิมไม่เห็นจะหนักเลย พ่อยังทำได้ทำไมดาวจะทำไม่ได้ ไว้ดาวเรียนจบมีงานดี ๆ ทำพ่อกับน้องก็จะไม่ต้องลำบากแบบนี้แล้ว”ยิ่งได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอ นับดาวยิ่งน่ารัก แต่ก็มีความดื้อและความเอาแต่ใจตัวเองเถียงเก่งเป็นที่หนึ่ง“ไปนั่งค่ะ ดาวทำเอง” นับดาว พาพ่อไปนั่งพักใต้ร่มมะขาม ก่อนจะมองมาที่ผมอย่างเอาเรื่อง หึ…คงงอนที่ผมไม่ยอมปลุก“มองอะไรคะ” เธอย่นจมูกใส่เมื่อผมเดินเข้าไปใกล้“ใครมองรีบทำจะได้รีบเสร็จ หิวข้าว!” ผมเค้นเสียงดุ พร้อมยกเข่งข้าวโพดใส่ไหล่เล็ก“ฮื่อ พี่เปอร์ มันหนักนะพี่จะบ้าหรือไง” เสียงหวานร้องโวยวายพร้อมจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง“พ่อ!! พี่เปอร์แกล้งดาว” เธอทำหน้าบึ้งยืนมือกอดอก ไม่ต่างอะไรกับเด็กสามขวบที่เวลาโดนแกล้งแล้ววิ่งไปฟ้องพ่อ“หึ…ก็เราบอกจะแทนพ่อ แล้วพี่เขาแกล้งตรงไหน” คุณลุงได้แต่นั่งหัวเราะลูกสาวอย่างอารมณ์ดีขวับ!!!“พ่ออะ ดาวเป็นลูกพ่อนะ พ่อต้องเข้าข้างดาวสิไม่ใช่พี่เปอร์!” พอได้ยินแบบนั้นนับดาวยิ่งงอนใหญ่ หน้าที่งอแต่เธอกลับทำให้ผมยิ้ม

ตอนเช้า...“มึงนะมึง ไอ้น้องเวร เรื่องดี ๆ ไม่ทำชอบจังไอ้เรื่องระยำแบบนี้”“ก็คงระยำได้พี่ แล้วก็พี่มั้ง”“ไอ้เปอร์ไอ้น้องเวร ทำผิดแล้วยังจะมาว่ากูสองคนอีก ไอ้ปืนมึงดูน้องมึง เหี้ยฉิบหาย!”“เหี้ย ได้มึงไง”“อ้าว พูดแบบนี้มึงต่อยกับกูไหม”“หึ…. ก็มาสิใครกลัวมึงไอ้กันต์ กูจะพาเบบี๋ไปอยู่ด้วย อยู่กับพ่อชั่ว ๆ อย่างมึงลูกกูหมดอนาคตกันพอดี”“พูดแบบนี้ตัดพี่ตัดน้องกันไปเลย อีกอย่างพูดให้ถูกเบบี๋เมียกูไม่ใช่ลูก”“กูแมนพอ เมียก็เรียกเมีย ไม่สารเลวแบบมึง ทำเด็กเขาท้องตั้งแต่ยังไม่แตกเนื้อสาว แล้วยังพรากแม่พรากลูกเขาอีก กูก็จะหาผัวใหม่ให้แนนนี่เหมือนกัน ไม่สิมึงบอกว่าไม่ใช่เมียกูจะหาคนดี ๆ ให้ไปจีบแนนนี่ เด็กมันจะได้มีชีวิตดี ๆ ไม่ต้องมาทนอยู่กับคนเหี้ย ๆ แบบมึง ไอ้ปรเมศวร์”“ไอ้กันต์!!!”…ปืนลุกขึ้นจ้องหน้าน้องชายอย่างเอาเรื่องระหว่างที่สามพี่น้องกำลังนั่งคุยกันรอพ่อของนับดาวที่ยังไม่ออกมาจากสวนหลังบ้าน“พอ พอ พอ พี่สองคนมันก็เลวพอกันนั่นแหละ จะทะเลาะกันทำเหี้ยอะไรที่เรียกมาไม่ได้ให้มาทะเลาะกัน” สไนเปอร์พูดจริงจัง สายตาดุดันจ้องหน้าพี่ชายทั้งสองอย่างเอือมระอา“ไอ้เปอร์!!” ปืนและกันต์ประสานเสีย

“ให้ดาวช่วยไหมค่ะ”“ไม่ต้อง ๆ ไปนั่งรอเดี๋ยวพวกพี่จัดการเอง” เป็นคุณกันต์ที่เอ่ยขึ้น ส่วนพี่เปอร์กำลังล้างผัก คุณปืนกำลังสับไก่ ส่วนพ่อนั่งอยู่บนบ้าน“งั้นดาวไปรอข้างบนแล้วกัน” ทุกคนเงียบตั้งหน้าตั้งตาทำอาหาร ดูจริงจังกันมากจนเจ้าของบ้านอย่างฉันถึงกับอายเพราะทำกับข้าวไม่เป็น“……” ฉันเดินตรงเข้าไปหาถึงพ่อจะไม่พูดอะไร มันก็รับรู้ถึงความผิดปกติ พ่อเป็นคนที่ใจเย็นชอบใช้เหตุผลไม่ใช่คนใจร้อน ถึงก่อนหน้านี้พ่อจะไม่ว่าอะไรเรื่องฉันกับพี่เปอร์ที่เราอยู่ด้วยกัน แต่พอมาวันนี้ที่รู้ความจริงทั้งหมด ฉันว่าฉันเข้าใจนะว่าพ่อรู้สึกยังไงไหนจะเรื่องพี่เดือนอีก พ่อจะเสียใจมากแค่ไหน ฉันไม่ได้อยากให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ก็ต้องรับผลที่มันตามมาให้ได้แค่นั้น“พ่อคะ” น้ำเสียงสั่นเครือจ้องหน้าพ่ออย่างหวาดหวั่น พ่อไม่พูดอะไรเอาแต่นั่งนิ่ง ถ้าพ่อดุหรือด่าต่อว่าตบตีมันยังคงจะไม่อึดอัดและรู้สึกผิดมากขนาดนี้“ดาวขอโทษที่ทำให้พ่อผิดหวังในตัวดาว แต่ดาวไม่ได้ตั้งใจให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ ดาวไม่ได้ทำตัวเหลวไหลแต่ดาว….” ยิ่งพูดความผิดมันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น สู้ไม่พูดต่อยังจะดีกว่า“ร้องไห้เป็นเด

“งั้นแสดงว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาคนที่อยู่กับเต ก็…”“ใช่พี่เดือน พี่สาวฝาแฝดดาวเอง แล้วตอนนี้เตยังติดต่อกับพี่เดือนอยู่ไหม”“ไม่นะดาว ก็ตั้งแต่วันนั้น ที่เตพูดไม่ดีกับดาว เธอก็ไม่ได้ติดต่อเตมาอีกเลย”“เตขอโทษดาวจริง ๆ นะ เตไม่รู้จริง ๆ” เตทำหน้าเศร้า“คิดมากก็เตไม่รู้ วันนี้ได้คุยกันแบบนี้ดาวค่อยสบายใจหน่อย รู้ไหมดาวไม่อยากเสียเพื่อนดี ๆ แบบเตไปนะ” ฉันจับมือเตโชเพื่อเป็นการปลอบใจ เตเองก็ไม่ได้ผิดอะไร เพราะถ้ารู้ความจริงตั้งแต่แรกเตไม่มีทางพูดหรือทำแบบนั้นแน่“ขอบใจดาวนะที่เข้าใจเต เตรู้สึกไม่ดีเลยที่วันนั้นพูดไม่ดีกับดาว แล้ว…แฟนดาวเขาโอเคใช่ไหม”“พี่เปอร์เขาเข้าใจ เตไม่ต้องคิดมากหรอกพี่เปอร์เขาก็แบบนั้นแหละทำเป็นดุ แต่ที่จริงเขาไม่มีอะไรหรอก ดาวว่าเราเข้าเรียนกันดีกว่า” ฉันส่งยิ้มให้เตโชที่ยังทำหน้าเป็นกังวล“ขอโทษจริง ๆ นะ แต่เรื่องที่เรารักดาว เราพูดจริงนะ” อยู่ ๆ เตโชก็จับมือฉันแน่นพร้อมบอกทุกความรู้สึกที่มีออกมา“แต่เตรู้ว่าดาวรักผู้ชายคนนั้น และในสายตาดาวเราก็เป็นได้แค่เพื่อน เตรู้ว่าถึงไม่มีเขาดาวก็ไม่รักเต แต่เตอยากให้ดาวรู้ไว้ว่าเตรักและจะคอยปกป้องดาว ถึงเราจะเปลี่ยนสถานะจากเพื่

“กลับถึงห้องเธอโดนอีกแน่นับดาว!” เสียงหายใจติดขัดพร้อมเสียงเข้มปนโทสะเมื่อถูกรบกวนเอ่ยขึ้น แล้วทำไมต้องมองกันด้วยสายตาคาดโทษแบบนั้นด้วยตัวเองเป็นคนเริ่มก่อนนะ“ไม่เกี่ยวกับดาวสักหน่อย” ตอนนี้มันรู้สึกเขินอายได้แต่ก้มหน้า ดูดขบเม้มริมฝีปากบางเป็นเส้นตรง ใบหน้ามันร้อนผ่าว รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อถูกสายตาคมกริบเอาแต่จ้องหน้า“เธอทำให้มันตื่น ถ้าเธอไม่รับผิดชอบหรือจะให้ไปลงที่อื่น”“มะ...ไม่ได้ค่ะ!!!” แล้วก็ต้องเม้มปากแน่นกว่าเดิมเมื่อเขาพูดแกล้งแล้วฉันดันหลงเชื่อเขาจนเผลอพูดออกไป พูดเสียงดังด้วย ฮื่อน่าอายที่สุด“หึงหรือหวง?” แล้วต้องเขินหนักเป็นสองเท่าเมื่อสายตาหวานเยิ้มพร้อมใบหน้าหล่อคมยื่นเข้ามาใกล้ พร้อมปลายจมูกโด่งคลอเคลียพวงแก้มไปมา“ก็ทีพี่ยังหึง ดาวก็มีสิทธิ์หึงหวงพี่เหมือนกัน” เสียงหวานตอบตะกุกตะกักไม่กล้ามองหน้าสบตาเขา ตอนนี้หัวใจดวงน้อยมันเต้นโครมครามแทบจะทะลุออกมาอยู่แล้ว แต่คนขี้แกล้งยังคงเกลี่ยปลายจมูกไปมาอย่างขี้เล่นไม่เลิก“เปอร์! ไอ้ห่า ทำเหี้ยอะไรของมึง กูรอนานแล้วนะ” พี่เปอร์เงียบ พร้อมกระจกรถที่ค่อย ๆ ลดต่ำลง แต่นั่นมันไม่สำคัญมันสำคัญตรงที่เขากลับจูบฉันทั้ง ๆ ที่พ