All Chapters of คู่หมั้นหมอมาเฟีย : Chapter 81 - Chapter 90

วันต่อมา ---" อรุณสวัสดิ์ค่ะนายหญิง " ป้าใจเอ่ยทักทายเมื่อเห็นนายหญิงของบ้านเดินลงจากบันไดมา" ค่ะ "" ตรงปากนายหญิงไปโดนอะไรมาเหรอคะ? "" เดินชนประตูค่ะ แล้วป้าไม่ต้องเรียกหวานว่านายหญิงแล้วนะคะหวานไม่ใช่นายหญิงของที่นี่แล้ว " หวานบอกกับป้าใจด้วยรอยยิ้มอ่อน ๆ" ไม่ค่ะ คุณหวานคือนายหญิงของที่นี่คนเดียวเท่านั้น " ป้าใจยืนยันเสียงแข็งคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันยุ่ง ก่อนจะเหลือบสายตามองไปยังบันได หวานเห็นอย่างนั้นจึงหันมองตามทันที" อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน " มายเอ่ยเสียงทักทายอย่างอารมณ์ดี โดยมือทั้งสองข้างของเธอเกาะแขนธันไว้ ธันขยิบตาให้หวานหนึ่งทีอย่างทักทายก่อนจะคลี่ยิ้มบาง ๆ ให้คนรัก ซึ่งเขากำลังแอบทำตอนมายเผลอ หวานเห็นอย่างนั้นจึงเบือนหน้าหนีมาทางป้าใจแล้วเอ่ยขอกาแฟแทน" ป้าใจหวานขอกาแฟหนึ่งแก้วนะคะ "" รับทราบค่ะนายหญิง "ป้าใจตอบรับแค่นั้นหวานจึงเดินเลี่ยงเข้าไปห้องอาหารทันทีโดยเธอปรายตามองธันและมายเพียงนิดพร้อมกับเบ้ปากใส่อย่างไม่แคร์" ธันดูสิคุณหวานเบ้ปากใส่เราสองคนด้วย " มายบอกธันด้วยใบหน้ามุ่ยพร้อมกับจิกตามองตามแผ่นหลังหวานอย่างหมั่นไส้" ไม่ต้องสนใจมาย คืนนี้ไปผับเพื่อนผมไหมพอ

คฤหาสน์ ธันรถยนต์หรูสีดำขับเคลื่อนเข้ามาจอดสนิทหน้าบ้าน ชิ ลงจากรถเดินอ้อมมาฝั่งหวานพร้อมกับเปิดประตูให้ การ์ดยืนเฝ้าอยู่แถวนั้นต่างก้มหัวทำความเคารพนายหญิงของบ้าน" ขอบคุณค่ะ "" ครับ "หวานคลี่ยิ้มให้ลูกน้องคนสนิทของธัน ก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านทันที" หึ เงียบเชียวหลับหมดแล้วสินะอย่าให้รู้ว่าเผลอทำอะไรยัยหมอตอแหลนั่น! " หวานเดินขึ้นมาชั้นบนของบ้านพร้อมกับบ่นพึมพำอย่างหงุดหงิด เมื่อนึกถึงคนรักกับคู่อริของเธอ" ทำไมกลับมาดึก!? "น้ำเสียงแข็งของคนคุ้นเคยเอ่ยถามทำให้หวานที่กำลังจะไขประตูเข้าห้องต้องสะดุ้งเฮือกหันมาตามเสียง" ตกใจหมด! "พรึบ!แกร๊ก ---" ปล่อยนะพี่ธัน!!! " หวานแหวใส่คนรักทันที เมื่อเขาพรวดพราดเข้ามาประชิดตัวเธอพร้อมกับเปิดประตูดันให้เข้ามาในห้อง ก่อนจะตวัดรัดเอวคอดแน่น ขณะเดียวกันจมูกโด่งฝั่งลงแก้มนวลฟอดใหญ่ทั้งสองข้างทำให้หวานเบิกตากว้างตกใจทันทีฟอดดดดดดดดดดด ฟอดดดดดดดดดดด" พี่ธัน!! "" คิดถึง "" บ้า! แล้วออกมาดึก ๆ แบบเนี่ยไม่กลัวยัยนั่นรู้ไง? " หวานแกล้งทำหน้ามุ่ยพร้อมกับเอ่ยถามเสียงเง้างอน" หึ ๆ " ธันหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างเย้ยหยันเพี๊ยะ!" หัวเราะอะไรคะ? " หวาน

คฤหาสน์ ธันก๊อก ก๊อก ก๊อกแกร๊ก ---แจ็คเคาะประตูตามมารยาทก่อนจะเปิดเข้ามาก้มหัวทำความเคารพเจ้านายหนุ่ม" นายมีอะไรครับ? "" พรุ่งนี้มึงให้ป้าใจไปทำความสะอาดห้องนอนอีกห้องหนึ่งให้กูหน่อย "" ใครจะมาเหรอครับ? "" เหยื่อของเมียกู "" นายยอมให้นายหญิงเอาผู้ชายอื่นมานอนที่บ้านเหรอครับ? " แจ็คโพล่งถามขึ้นเสียงประหลาดใจเพล้ง!จบประโยคธันจึงเขวี้ยงหนังสือใส่แจ็คทันที แต่ดีที่ลูกน้องคนสนิทหลบได้ทัน" กูยอม ก็โง่แล้วไอ้สัส!!!! " ธันตวาดใส่ลูกน้องคนสนิทเสียงดังอย่างเกรี้ยวกราด พร้อมกับจ้องด้วยสายตาดุดัน" เกือบโดนหัวผมแล้วนะนาย! ถ้าไม่ใช่ผู้ชายคนอื่นแล้วนายหมายถึงอะไรล่ะครับ? "" ผู้หญิงที่ทำร้ายเมียกูเมื่อหกปีก่อน หวานพึ่งส่งข้อความมาบอก "" นายพูดอย่างนี้ทีแรกผมก็เข้าใจแล้ว " แจ็คพูดตัดพ้อออกมาอย่างนึกน้อยใจผู้เป็นนาย" ปากมึงพูดออกมาเองช่วยไม่ได้! "แจ็คไม่ได้โต้เถียงเจ้านายหนุ่ม เขาได้แต่ถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ด้วยใบหน้ามุ่ยเท่านั้น" เรื่องห้องครัวนายคงไม่เชื่อคุณหมอมายนะครับ "" กูดูกล้องแล้ว ไม่คิดว่ามายจะลงทุนทำร้ายตัวเองถึงขนาดนี้ " ธันพูดเสียงอ่อนลง ดวงตาฉายแววผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด"

หลายชั่วโมงต่อมา --ผับแทน" ไงมาถึงก็นั่งซึมเลยนะมึง? " แทนเดินเข้ามากระแนะกระแหนเพื่อนรักที่นั่ง น่าเศร้า อยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์คนเดียวเงียบ ๆ โดยมีเสียงเพลงดังกระหึ่มทั่วผับชายหญิงต่างโยกย้ายส่ายสะโพกเมามันไปกับเสียงเพลงพร้อมกับแสงสีที่สอดส่องไปมาหลายสี" ก็แค่เบื่อ เจอแต่เรื่องให้ปวดหัวตลอดเลย "" เรื่องผัว? " แทนเลิกคิ้วถามอย่างรู้ทัน หวานได้ยินอย่างนั้นจึงกระดกเหล้าเข้าปากอึกใหญ่รวดเดียวหมด" ใจเย็น ๆ อีสัสเดี๋ยวก็กลับบ้านไม่ได้หรอกเป็นภาระให้กูอีก! "" เมื่อไหร่เรื่องนี้จะจบสักทีฉันเบื่อที่จะแก้ปัญหาแล้วนะ อึกกก " หวานตัดพ้อออกมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะฟุบหน้าลงร้องไห้ออกมา" เหนื่อยก็ร้องออกมาเถอะ วันนี้กูจะไม่ด่ามึง " แทนลูบหลังเพื่อนรักอย่างปลอบประโลมพร้อมกับพูดปลอบเสียงอ่อนพรึบ!" อึกกก เหนื่อยอ่ะฉันควรทำยังไงต่อวะอีแทนอึกกก ฮื้ออออ " หวานเงยหน้าขึ้นสวมกอดแทนทันทีพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้อ อีกทั้งยังมีความเมาเริ่มแทรกเข้ามาจึงทำให้อารมณ์อ่อนไหวง่ายไปอีก" ปล่อยนายหญิง! " ระหว่างนั้นเสียงเหี้ยมเกรียมของใครบางคนดังแทรกเข้ามา ทำให้หวานและแทนรีบผละออกจากกันก่อนจะหันมองตามเสียง

หลายชั่วโมงต่อมา ---แกร๊ก ---" เป็นยังไงบ้างคะ? " หวานเอ่ยถามพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินเข้าไปหาคนรัก" มายบอกพี่ทุกอย่างแล้ว "" พี่จะทำอะไรเธอหรือเปล่าคะ? "" ถ้ามายหยุดแค่นี้พี่คงต้องปล่อยเธอไปยังไงก็เพื่อนกันอีกอย่างมายเป็นคนเดียวที่คอยช่วยเหลือพี่สมัยเรียนหมอมาตลอด "" หวานเข้าใจไม่เป็นไรนะคะ " หวานพูดปลอบเสียงอ่อน ก่อนจะสวมกอดคนรักพร้อมกับลูบแผ่นหลังแกร่งเบา ๆ เพื่อปลอบประโลมให้รู้สึกดีขึ้น เมื่อเห็นแววตาผิดหวังและเศร้าจากเขา ธันจึงกระชับกอดหวานแน่น" ขอบคุณนะหวานที่เชื่อใจพี่ "" ค่ะ หวานรักพี่หมอของหวานนะ "" รักเหมือนกันครับ "ฟอดดดดดดดดธันตอบรับหวานพร้อมกับซุกใบหน้าคมคายหอมซอกคอขาวเนียนของเธอฟอดใหญ่ ก่อนจะผละกอดออกเปลี่ยนมาเป็นกุมมือทั้งสองข้างของเธอไว้แทน เขาส่งยิ้มกว้างให้คนตรงหน้าจนเห็นฟันขาวเรียงตัวกันอย่างสวยงาม" คิดถึงจัง "" คิดถึงอะไรค ะ? " หวานเลิกคิ้วถามด้วยสายตาจับผิด เมื่อสายตาเขามองเธอนั้นช่างกะลิ้มกะเลี่ยอย่างเจ้าเล่ห์" คิดถึงหวานไงครับ "" เหรอคะ? มองสายตาเยิ้มขนาดนี้กินหวานเข้าไปตอนนี้เลยดีไหมคะ? "" ได้เหรอ? งั้นพี่กินเลยนะ! " ธันแกล้งเลิกคิ้วประทวนคำ