All Chapters of คู่หมั้นหมอมาเฟีย : Chapter 71 - Chapter 80

หลายชั่วโมงต่อมา----" มีอะไรกันหรือเปล่าคะ? " มายเดินเข้ามาเอ่ยถามกลุ่มการ์ดยืนเกาะกลุ่มกันคุยอยู่สนามหน้าบ้าน อย่างแปลกใจปกติการ์ดเหล่านี้จะยืนเฝ้ารอบ ๆ ตัวบ้าน" เอออ " เหล่าการ์ดมองหน้ากันเลิ่กลั่ก โดยไม่กล้าตอบว่าข้างในบ้านเกิดอะไรขึ้น" บอกมาเถอะค่ะ "" นายกับนายหญิงกำลัง...... "" คุณหมอมายครับอย่าเข้าไปเลยครับ " การ์ดคนหนึ่งตะโกนเอ่ยรั้งมายไว้ เมื่อเธอเดินไปทันทีขณะที่กำลังจะพูดต่อ แต่ก็ไม่มีใครกล้าตามเธอเข้าไปเพราะกลัวว่าจะโดนเจ้านายหนุ่มฆ่าเอา" อะ ๆๆๆๆ พะ....พี่ธันขาาวะ...หวานเสียววจังอะๆๆๆ "เมื่อมายเดินเข้ามาภายในบ้านเป็นต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงร้องควาญครางหลุดลอดออกมาจากห้องรับแขกคิ้วทั้งสองข้างของเธอขมวดเข้าหากันยุ่งทันที พร้อมกับกำหมัดแน่นด้วยความโมโหเธอรู้ว่าเสียงแบบนั้นมันคืออะไร" แรง ๆๆ ค่ะ อะๆๆๆๆ อ้า ๆๆๆๆ "" จัดให้ครับเมีย "ปึก ๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆ" อะ ๆๆๆๆๆ อ้า ๆๆๆๆ เสียวมากค่ะ อ้าาาผัวขาอืออะ ๆๆ "ธันกระแทกเข้าออกในรูสวาทของเธอไม่ยั้ง จนโซฟาโยกคลอนไปตามจังหวะการกระแทกเนื่องจากตอนนี้เขาเปลี่ยนให้หวานนอนนาบกับโซฟา พร้อมกับยกขาทั้งสองข้างของเธอพาดบ่าไว้ ทั้งคู่ร่วมร

หลายชั่วโมงต่อมา ---" หนูหวานล่ะตาธัน? " นาดาเอ่ยถามลูกชายขณะที่กำลังถือจานขนมไทยออกมาจากห้องครัว" หลับอยู่ครับแม่ "" จ้ะ มาทานขนมก่อนลูกแม่พึ่งทำเสร็จใหม่ ๆ "" ครับ "ธันตอบรับแค่นั้นจึงเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นโดยมีอาจนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่" ที่โรงพยาบาลเป็นยังไงบ้างตาธัน? "" ก็ดีครับพ่อ "" แกเปลี่ยนไปเยอะเลยนะแต่ก่อนเย็นชาจนดูเหมือนคนไม่มีความรู้สึก "" ไม่ขนาดนั้นซะหน่อยคุณ " นาดาแย้งสามีเสียงดุ" กับคุณมันไม่เคยเย็นชาหรอก "" ขี้น้อยใจไปได้หน่าคุณ "" หึ " อาจส่งเสียงผ่านลำคออย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะยกกาแฟขึ้นมาจิบ" ผมไม่เคยเปลี่ยนยังเป็นไอ้ธันคนเย็นชาของพ่อคนเดิมครับ " ธันพูดด้วยน้ำเสียงเนิบ ๆ แต่แววตากลับเย็นชาจ้องมองผู้เป็นพ่อ" หึ ๆ " อาจหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน เมื่อสีหน้าท่าทางการพูดของลูกชายยังคงเย็นชาเหมือนเดิม ต่างจากตอนที่ลูกชายอยู่กับลูกสะใภ้อย่างสิ้นเชิง" สองพ่อลูกคุยกันไปก่อนนะ แม่จะไปเตรียมขนมไว้ให้หนูหวาน " นาดาบอกกับลูกชายและสามีแค่นั้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปทันทีที่สองพ่อลูกพยักหน้าตอบรับ" ที่พ่อบอกว่ามีอะไรจะคุยกับผมพ่อจะคุยเรื่องอะไรครับ? ""

บ้าน นฤเบศน์รถสปอร์หรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้าน เมื่อจอดสนิทธันจึงเปิดประตูก้าวขาลงจากรถ เดินตรงเข้าบ้านทันที ขณะที่หวานกำลังจะเอ่ยปากพูดเป็นต้องหุบลง เธอมองตามแผ่นหลังคนรักด้วยความน้อยใจ" ทะเลาะกันหรือเปล่าหนูหวานทำไมตาธันเดินเข้าบ้านมาคนเดียว? " แม่สามีเอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อหวานเดินเข้ามาภายในบ้านด้วยใบหน้ามุ่ย" ไม่ได้ทะเลาะค่ะพี่หมอคงมีเรื่องเครียดมั้งคะหนูขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ "" จ้ะ " นาดาตอบรับลูกสะใภ้แค่นั้นโดยไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ หวานจึงเดินขึ้นไปบนห้องทันทีแกร๊ก ---หวานเปิดประตูเข้ามาพบกับธันที่กำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าของเขาอยู่" จะกลับแล้วเหรอคะ? "" อือ เธอกลับกับไอ้แจ็คนะ " ธันตอบเสียงเรียบอย่างขอไปทีโดยไม่หันมามองหวานแม้แต่นิด การกระทำของธันและสรรพนามที่เปลี่ยนไปตอนนี้มันทำให้หัวใจเธอรู้สึกหน่วง ๆ ขึ้นมา" ค่ะ " หวานตอบรับอย่างยอมเข้าใจ ถึงจะมีคำถามมากมายเกี่ยวกับท่าทีของเขา แต่ก็เลือกจะเก็บคำถามเหล่านั้นไว้ภายในใจ เอาแต่จ้องมองธัน ด้วยน้ำตาคลอหน่วยแต่ต้องฝืนเอาไว้พรึบ!ธันเดินผ่านหวานไปทันทีโดยไม่ได้พูดหรือบอกลาอะไร ทำให้น้ำตาที่คลออยู่ไหลออกมาทันทีเธอไม่รู

หลายชั่วโมงต่อมา ---(สามทุ่มครึ่ง)แกร๊ก ---ธันเดินเข้ามาในห้องนอนหลังอยู่ในห้องทำงานเป็นเวลานานเขาขมวดคิ้วยุ่งเมื่อหวานยังนั่งบนเตียงใหญ่เล่นโน๊ตบุ๊คยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างสบายใจ ทั้งที่เขาพึ่งบอกความจริงและไล่เธอไปเอง" อ้าวพี่ธันหวานคิดว่าจะไม่เข้ามาในห้องนี้แล้วซะอีก " หวานพูดกระแนะกระแหนด้วยรอยยิ้มกว้าง ถึงเธอจะรู้สึกน้อยใจแค่ไหนกับคำพูดของธัน แต่เธอก็ไม่มีทางยอมคนใจร้ายตรงหน้าง่าย ๆ หรอก" มันห้องของฉัน เธอนั่นแหละที่ต้องออกไปไล่แล้วยังไม่ไปอีก!!!! "" ก็ไม่ไปจะทำไม? คิดว่าทำให้หวานรักแล้วจะไล่หวานให้ไปง่าย ๆ เหรอไม่มีทางหรอก " หวานเชิดหน้าเถียงอย่างไม่ยอม" ยัยนี่!! เมื่อกี้ยังเสียใจอยู่เลยไม่ใช่? บ้าหรือเปล่าวะ!? " ธันชี้หน้าต่อว่าคนรักอย่างหงุดหงิด แต่คนโดนว่ากลับทำปากขมุบขมิบล้อเลียน" พี่นั่นแหละบ้า! แสดงไม่เนียนไปเรียนมาใหม่ "" อะไร? " ธันเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย เมื่อหวานพูดอย่างกับรู้อะไรมา" เปล่า " หวานปฏิเสธพร้อมกับหันมาสนใจโน๊ตบุ๊คตรงหน้าต่อโดยไม่สนใจว่าธันจะแสดงท่าทางยังไงออกมา" อยากอยู่ก็อยู่ไปเตรียมตัวเสียใจไว้ก็แล้วกัน " ธันทิ้งท้ายแค่นั้นจึงเดินเข้าห้องน้ำไปทันที

หลายชั่วโมงต่อมา ---คฤหาสน์ ธันรถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดสนิทหน้าบ้าน ธันและมายเปิดประตูก้าวขาลงจากรถพร้อมกัน มายเดินเข้าไปเกาะแขนธันราวกับว่าเธอเป็นคนรักของเขา เหล่าลูกน้องต่างก้มหัวทำความเคารพ ก่อนจะพากันมองมายเลิ่กลั่กอย่างสงสัย" นายหญิงกลับมาแล้วนะครับนาย "" อือ " ธันตอบแค่นั้นเขาเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันทีแกร๊ก ---" อุ้ย! คุณหมอมายมาถึงกันตั้งแต่เมื่อไร่คะเนี่ย? " หวานแกล้งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจก่อนจะปรายตามองมือมายที่ยังเกาะแขนธัน เมื่อทั้งสองเปิดประตูเขามาส่วนธันแค่จ้องคนรักด้วยสายตานิ่ง ๆ เท่านั้นไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา" เมื่อกี้ค่ะ วันนี้คุณหวานยังนอนนี่เหรอคะ? " มายเอ่ยถามเสียงเรียบเธอใช้สายตาดุดันมองหวาน" ใช่ค่ะ หวานจะนอนที่นี่พอดีเป็นคนเปลี่ยนใจอะไรง่ายค่ะ " คำพูดของหวานทำให้มายจิกตาใส่ทันทีอย่างไม่พอใจ หวานแค่แสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันแค่นั้น" อ่อ แล้วหวานให้คนขนของคุณมายไปไว้ที่ห้องรับแขกแล้วนะคะ "" ออกไป!!! " เสียงดุดันของธันสั่งคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา หวานจึงตวัดสายตาดุมองทันที" บอกใคร? "" ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ!! "" หึ " หวานส่งเสียงในลำคอเบา ๆ อย่