Semua Bab สายฟ้าของพาฝัน: Bab 41 - Bab 50

“เป็นไงมึง ได้ข่าวว่าไปวีนใส่พ่อริต้ามาเหรอวะ”ภาสกรถามสายฟ้าที่นั่งตรงข้ามอย่างสนอกสนใจ เมื่อวันนี้นัดรวมตัวได้อีกครั้งหลังจากห่างหายไปนานเป็นเดือนแล้ว และคราวนี้สายฟ้าไม่ยอมพาแฟนมาตามคำชวนของเพื่อนเพราะทนความหัวร้อนตัวเองไม่ไหว พอเป็นแฟนแล้วก็หวงไปหมดเลย“มึงจะรู้ทุกเรื่องไม่ได้นะภาส”นทีอดจะแขวะไม่ได้กับความรอบรู้ของเพื่อน แต่ภาสกรก็สวนกลับทันทีอย่างทนไม่ได้ มาโยนให้กันแบบนี้ทั้งที่ตัวเองรู้ดีช่างน่าโมโหจริงๆ“มึงเป็นคนบอกกูเองไอ้ที อย่ากวนตีน”นทีและคนอื่นขำออกมาทันทีเมื่อเห็นภาสกรหัวเสีย “เหรอวะ”นทีหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดี ไม่สนสายตาจิกกัดที่ภาสกรมองข้ามโต๊ะมาสักนิด“วันนี้กูจะได้ฟังมั้ย”ณภัทรทนรอไม่ไหวบ่นออกมาเมื่อเพื่อนเอาแต่กวนกันไปมาแบบนี้“มึงก็ขี้เสือกเหรอภัทร”ภาสกรได้ทีเลยอดจะเย้าแหย่ไม่ได้ หนุ่มหน้าตี๋ขี้วีนน่ะน่าดูน้อยซะเมื่อไหร่ แล้วณภัทรก็ไม่ทำให้ผิดหวังเมื่อด่าสวนกลับมาทันทีเช่นกันจนภาสกรหัวเราะลั่น“เสือกที่หน้ามึงสิภาส หุบปากซะทีกูขอร้อง”“พวกมึงนี่นะ นานๆเจอกันก็ยังเอาแต่กัดกันอยู่ได้ กูแม่งโมโหชิบหายแต่ก็เพื่อนพ่อไม่อยากทำเรื่องใหญ่โต”สายฟ้าอดจะบ่นเพื่อนท

“ฝัน...ตกลงเป็นอะไรบอกเราสักทีได้มั้ย ใจคอไม่ดีแล้วนะ ทะเลาะกับหมอฟ้าเหรอ”ลลิลที่นั่งดูเพื่อนนั่งน้ำตาไหลเงียบๆมานานตั้งแต่ช่วงเย็น กระวนกระวายเมื่อไม่เห็นว่าพาฝันจะบอกอะไรสักที ความเป็นห่วงมีมากจนทนไม่ไหวต้องถามออกมาในที่สุด“เปล่าลิล ไม่เกี่ยวกับพี่ฟ้าเลย”พาฝันที่กำลังสับสนวุ่นวายใจอย่างหนักน้ำตาไหลลงมาอย่างน่าสงสาร เธอเพิ่งเปิดใจยอมรับการเปลี่ยนแปลงตัวเองให้สายฟ้าเข้ามาในชีวิต แล้วตอนนี้กลับต้องมาเจอเรื่องที่ใหญ่เกินจะตั้งรับอีกครั้ง มันทำใจไม่ไหวจริงๆ เพราะเธอเชื่อมาตลอดว่าเธอตัวคนเดียวเหมือนที่แม่บอก แล้ววันนี้กลับมีคนเดินมาบอกว่าเค้าเป็นพี่ของเธอ“แล้วเป็นอะไร ไหนบอกว่าจะไม่ปิดบังกันไง เพื่อนมีไว้ปรับทุกข์ไม่รู้เหรอ”ลลิลลูบหัวเพื่อนอย่างปลอบใจและอยากรับฟังปัญหาสักที เธอทนดูเพื่อนเหม่อลอยต่อไปไม่ไหวแล้ว“เราแค่ทำใจยอมรับไม่ได้ มันไม่จริงใช่มั้ยลิล อยู่ดีๆเราจะมีทั้งพ่อและพี่ได้ยังไง”พาฝันพูดสิ่งที่อัดอั้นตันใจออกมาในมาในที่สุด เมื่อเริ่มรู้สึกว่ากำลังทำให้เพื่อนเป็นห่วงอีกแล้ว“อะไรนะ! พ่อกับพี่เหรอ”คำตอบที่น่าตกใจทำเอาลลิลเผลอเสียงดังอย่างลืมตัว “อืม วันนี้หมอนับดาวมา

“หมอมีอะไรคะ”พาฝันถามเมื่อเดินมาหยุดลงตรงหน้านับดาวแล้ว แม้ในใจจะรู้คำตอบดีก็ตามว่านับดาวเรียกมาเพราะอะไร“น้องฝัน พี่รู้ว่าเรื่องพ่อทำให้ลำบากใจมากๆแต่พี่จำเป็นต้องคุยตอนนี้จริงๆค่ะ”นับดาวไม่อ้อมค้อมเกริ่นเข้าเรื่องทันทีเพราะตอนนี้ เธอก็มีเวลาไม่มากแล้วเหมือนกัน แม้แต่จะเสียใจเรื่องสายฟ้าเธอยังไม่มีเวลาให้มาคร่ำครวญสักนิดเลย ชีวิตที่ผ่านมาของเธอไม่เคยง่าย จนตอนนี้ยังมองไม่เห็นอิสระสักนิดไม่เคยได้ทำอะไรตามใจ ทุกอย่างต้องเป็นไปตามแบบแผนที่แม่เธอวางไว้อย่างถูกต้องเสมอ แม้แต่เรื่องความรักก็ต้องตัดทิ้งเมื่อจำเป็น มีแค่พ่อเท่านั้นที่คอยอยู่ข้างๆและเข้าใจเสมอมา แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะเธอยังอยู่ในความดูแลของแม่“ฝันไม่รู้ว่ามันจริงหรือหมอเข้าใจผิด แต่ชีวิตฝันตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้ว ฝันชินกับการอยู่ตัวคนเดียวไม่มีครอบครัวมาตลอด ต่อให้รู้ว่ามีจริงๆฝันก็ไม่ได้ต้องการมันแล้วค่ะ”พาฝันบอกออกมาตามตรง แม้จะดูเป็นการใจร้ายหรือไม่เห็นใจก็ตาม แต่เธอก็ต้องปกป้องตัวเองเหมือนกัน เรื่องนี้มันยากเกินไปสำหรับเธอจริงๆ“พี่เข้าใจค่ะ มาหาตอนนี้มันก็ช้าเกินไปจริงๆนั่นแหละ แต่พี่อยากบอกว่าที่ผ่านมาก็

‘แล้วฝันตกลงไปแล้วเหรอว่าจะไป’เสียงจากปลายสายของลลิลถามออกมาอย่างตื่นเต้น เมื่อพาฝันโทรไปเล่าเรื่องของพ่อและแม่ให้ฟัง“ใช่...เราไม่รู้เลย เราทำถูกรึเปล่านะลิล”พาฝันตอบกลับด้วยความลังเล ตั้งแต่ที่ตอบตกลงไปจนถึงตอนนี้พาฝันก็ยังรู้สึกเหมือนฝันอยู่เลย เธอที่จู่ๆก็มีทั้งพ่อและพี่ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ‘เรื่องนี้ไม่มีใครถูกใครผิดหรอกนะฝัน มันอาจแค่ถึงเวลาที่สมควรในการพบกันก็ได้ ถ้าฝันทำแล้วสบายใจก็ทำ แต่อย่าฝืนทำเพราะคนอื่นเลยนะ’ลลิลตอบกลับมาอย่างเข้าใจ ไม่อยากให้เพื่อนกังวลมากไปจนเครียด“เราแค่คิดว่าทุกคนจะได้ไม่มีเรื่องค้างคาใจกันอีก”พาฝันบอกสิ่งที่คิดออกมา เพราะตอนนี้ต่างคนต่างมีเรื่องค้างคาอยู่ในใจยากจะลบเลือน ถ้าหากเธอยอมไปพบกับพ่อ เค้าก็จะได้สบายใจที่ได้เจอ นับดาวก็ทำเรื่องที่พ่อขอร้องมาทั้งชีวิตสำเร็จ ส่วนเธอเอง ก็ได้ช่วยให้ทุกคนสบายใจไม่มีอะไรค้างคากันอีก แถมยังได้ไปเจอคนที่เคยทำให้แม่ยิ้มได้ขนาดนั้นในช่วงเวลาหนึ่ง‘นั่นสินะ พวกเค้ารอฝันมานาน ฝันเองก็จะได้ไม่รู้สึกติดค้างอะไรอีกงั้นก็ดีแล้ว แต่ว่าจะไปเมื่อไหร่เหรอ ให้เราไปเป็นเพื่อนมั้ย’ลลิลถามออกมาอย่างเป็นห่วง เพราะถ้าเพื่อนต้

“ฝัน ทางนี้ค่ะ ฟ้าจะเข้ามาด้วยมั้ยคะ”นับดาวที่ออกมารอรับพาฝันข้างหน้ารีบเข้าไปเรียกน้องทันทีเมื่อเห็นออกมาจากลิฟท์ ก่อนจะหันไปชวนสายฟ้าที่จูงมือพาฝันมาด้วย สายฟ้ามองท่าทางย่ำแย่ของนับดาวที่หนักหนายิ่งกว่าพาฝันก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา แต่ตอนนี้เค้าคงทำได้แค่มองอย่างให้กำลังใจเท่านั้นเพราะคนที่ต้องห่วงใยและดูแลก็ยืนอยู่ข้างๆด้วยสภาพที่น่าสงสารไม่ต่างกันเลย“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่ฟ้ารอหนูตรงนี้นะครับ”สายฟ้าตอบกลับนับดาวเพราะรู้ว่าเวลาเหลือน้อย จึงไม่อยากเข้าไปรบกวน ก่อนจะหันมาบอกกับคนรักที่ดูเปราะบางเหลือเกินยามนี้ด้วยน้ำเสียงแสนอ่อนโยน มือหนาลูบหัวพาฝันแผ่วเบาอย่างให้กำลังใจ และบอกให้รู้ว่าสายฟ้าจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน“ค่ะพี่ฟ้า”พาฝันตอบกลับคนตัวสูงด้วยน้ำเสียงสั่นไหว ก่อนจะหันไปหานับดาวที่ยืนรออยู่และเดินตามไป“อาการแย่มากเหรอคะ”พาฝันถามออกมาแผ่วเบายามเร่งฝีเท้าไปที่ห้องคนป่วย“ค่ะ เมื่อเช้าเค้ามีอาการชักเกร็ง ความดันไม่ปกติ ตอนนี้เค้ารอแค่ให้ฝันมาเท่านั้นค่ะ”นับดาวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือไม่แพ้กัน เพราะพ่อก็เป็นคนที่เธอรักและผูกพันธ์ที่สุดตอนนี้ พอจะต้องสูญเสียไปย่อมทำใจ