All Chapters of I am your wife อย่าลืมว่าฉันเป็นเมีย : Chapter 21 - Chapter 30

ในช่วงสายของวันใหม่ หญิงสาวที่นอนสลบไสลมาร่วมหลายชั่วโมงเริ่มสะลึมสะลือเปิดเปลือกตาขึ้น “โอ้ย...” เธอส่งเสียงร้องเบาๆ แหบพร่า เพราะเมื่อขยับตัวเพียงนิดก็รู้สึกระบมไปทั่วร่างกาย โดยเฉาะกึ่งกลางของสงวนของเธอมือเรียวยกขึ้นมากุมหัวหลับตาปี๋เพราะรู้สึกหนักอึ้งศีรษะ เธออยู่แน่นิ่งครู่หนึ่ง เมื่อดวงตาคู่สวยเปิดเปลือกตาได้เต็มที่ก็มองเพดานด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนจะมีภาพความสุขเมื่อคืนค่อยๆ หลั่งไหลเข้ามาในหัวสมองจนสาวเจ้าเริ่มหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ เมื่อคืนเธอกับคนที่เธอรักได้เป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์แล้วสินะ คิดได้ดังนั้นะพลันสายตาก็เหลือบมองไปยังข้างตัว หมายจะได้เห็นคนตัวโตอยู่กับเธอ ทว่าตอนนี้ก็ไม่เห็นว่าราเดนได้อยู่ที่นี่เมื่อคืนหลังจากบทสวาทจบลงเขาได้นอนอยู่กับเธอหรือไม่เธอจำไม่ได้ ถ้าให้เดาก็คงไม่ เพราะหากว่าเขานอนที่นี่แล้วลุกออกไป เธอก็ต้องรู้สึกตัวบ้าง“ทำไม” แววตาคู่สวยฉายแววสับสน หรือเป็นเพราะเขาไม่ชินที่จะนอนในห้องนี้ แต่เมื่อคืนก็เป็นคืนแรกของเขาและเธอ เขาควรจะอยู่กับเธอจนถึงตอนตื่นไม่ใช่เหรอปารวีค่อยๆ พยุงตัวนั่งอย่างทุลักทุเล เมื่อตัวพ้นจากผ้าห่มผืนหนาก็เห็นว่ามีชุดนอนอยู่

“ทานด้วยกันนะคะ” ปารวีลงมือหั่นปลาอีกชิ้นจากนั้นก็ใช้ส้อมจิ้มแล้วหันมาป้อนราเดนราเดนอ้าปากรับอาหารที่หญิงสาวป้อนอย่างว่าง่าย นั่นยิ่งทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของปารวีกว้างขึ้นจนเห็นรอยบุ๋มของลักยิ้มที่แก้มชัดเจนทั้งสองนั่งรับประทานอาหารกันได้ครู่ใหญ่ ปารวีที่มีความสุขไปกับการกินเธอก็ตักทุกอย่างเข้าปากสลับกับป้อนราเดนจนเพลิน รู้ตัวอีกทีก็อิ่มจนต้องนั่งตัวตรง เอาอะไรเข้าปากไม่ไหวแล้ว เกิดมาไม่เคยรับประทานอะไรเพลินจนทำให้ตัวเองอิ่มจนจุกเช่นนี้มาก่อน นี่สินะอานุภาพของความสุขจากการมีความรักมันสุขใจจนลืมตัวแบบนี้นี่เอง“อิ่มแล้วใช่ไหม”ปารวีพยักหน้าขณะกำลังกลืนน้ำเปล่าอึกใหญ่“ผมมีบางอย่างที่ต้องให้คุณจัดการ” ราเดนเอ่ยจบก็หยิบโทรศัพท์มือถือกดส่งข้อความหามักซิม ไม่ถึงนาทีบอดี้การ์ดหนุ่มมือซ้ายของเขาก็เดินเข้ามาพร้อมกับซองเอกสารปารวีมองตามมักซิมที่กำลังเดินเข้ามายืนตรงหน้าเธอด้วยแววตาฉงน เพราะเห็นอีกฝ่ายกำลังแกะซองเอกสารแล้วหยิบเอกสารด้านในมายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ“เซ็นสิ ผมเซ็นทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อยแล้ว”ปารวีหันกลับมามองหน้าราเดน เอกสารทั้งหมดเป็นภาษารัสเซีย เธออ่านไม่ออก เขาจะให้เธอเซ็นเอกสาร

“หืม...” ต่อสายหาเพื่อนสักพักปารวีก็เริ่มมีสีหน้าฉงนหนัก เพราะต่อสายหาเพื่อนสองสายก็ไม่สามารถติดต่อมุขรินทร์ได้ “ทำไมไม่ติดล่ะ”ปารวีกดเข้าไปในช่องแชทของกลุ่มเพื่อนๆ ไล่ดูว่าก่อนหน้านี้เพื่อนๆ เธอได้คุยอะไรกันบ้างหรือไม่ ข้อความในช่องแชทก็ว่างเปล่า ไม่มีใครเคลื่อนไหวอะไรกันตั้งแต่หลังจากวันงานแต่งของพันแพรวาแล้ว“แปลกๆ” สาวเจ้าขมวดคิ้วมุ่นอีกรอบ จากนั้นก็พลิกตัวนอนคว่ำหน้าแล้วกดโทรศัพท์มือถือโทรหาคนที่บ้าน ไม่กี่วินาทีปลายสายก็กดรับ ริมปากบางเลยได้มีรอยยิ้มอีกครั้ง“ที่บ้านเป็นยังไงบ้างจ๊ะแม่”(ตอนนี้นักท่องเที่ยวเยอะมากเลยลูก แม่ขายน้ำไม่ได้หยุดมือเลย)“อ้าว ตอนนี้ไม่ว่างเหรอจ๊ะ”(คุยได้ แม่จ้างข้าวตังมาช่วยอีกแรง แล้วเราล่ะเป็นยังไงบ้าง)“แม่จ๋า”(มีอะไรเหรอ)“อืม หนูสบายดีจะ แล้วคุณราเดนก็บอกว่าจะสร้างรีสอร์ทให้เราด้วย” อยากจะบอกกับแม่ของเธอว่าตอนนี้เธอตัดสินใจจดทะเบียนสมรสกับราเดนไปแล้ว ทว่าคิดว่าการบอกต่อหน้าพ่อกับแม่ของเธอพร้อมกับราเดนจะเป็นการเหมาะสมกว่า(จริงเหรอ เค้าเป็นคนดีจริงๆ นะ แม่ดีใจนะที่เค้ากับลูกได้ลองคบหากันได้ แล้วจะได้กลับมาที่นี่เมื่อไรล่ะลูก)“น่าจะอีกไม่นานจะ ค

ปารวีหันหลังมองตามสายตาของชวิน เมื่อสายตาไปสบกับคนตัวโตที่ยืนอยู่ด้านหลังแววตาเธอเริ่มเป็นประกายแวววาว รีบลุกขึ้นไปกอดคนตัวโตหน้าระรื่น ทำเอาชวินนั่งหน้าฉงนหนัก และรีบลุกขึ้นยืนตามเธอทว่าเมื่อเห็นพฤติกรรมของปารวีชวินก็เดาได้ไม่ยากว่าคนที่หญิงสาวกำลังกอดคือสามีของเธอ สายตาของชายหนุ่มที่มองมายังเขาอย่างไม่เป็นมิตรก็คงไม่แปลก เพราะหากเขาได้ปารวีไปครอบครอง ก็คงจะหวงเธอมากเหมือนกัน“จะกลับมาทำไมไม่บอกกันก่อนคะ พี่โชนคะ นี่สามีลูกปลาเองค่ะ” ปารวีเอ่ยแนะนำคนทั้งสองให้รู้จักกันหน้าระรื่น ถือเป็นโอกาสดีที่สามีและพี่ชายที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เด็กๆ ได้ทำความรู้จักกัน“ผมโชน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณราเดน ลูกปลาเล่าเรื่องคุณให้ผมฟังเยอะเลย”“เหรอครับ”สองหนุ่มยื่นมือไปทักทายกันตามมารยาท ขณะที่สายตาของทั้งสองยังคงจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร เพราะต่างคนต่างก็รู้กันว่าแต่ละฝ่ายกำลังคิดอะไรปารวีผละออกจากราเดนไปยืนข้างชวิน “ตอนเรียนม.ต้น ฉันกับพี่โชนสนิทกับฉันมากเลยค่ะ แต่เค้าย้ายไปอยู่อเมริกาหลังเรียนจบม.ปลาย เราเลยไม่ได้เจอกันนานมาก ไม่นึกว่าจะมาเจอกันที่นี่เหมือนกันค่ะ”“ลูกปลาเป็นคนน่ารัก คุณโชค

เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของมุขรินทร์ ทำเอาคนที่กำลังจะเดินถึงร้านไอศกรีมต้องรีบหันหลังกลับไปมอง ซีโวลอดเห็นมุขรินทร์ยื้อยุดฉุดกระชากกับคนร้ายตัวโตก็รีบวิ่งกลับเข้าไปช่วย ทว่าเมื่อจะถึงตัวหญิงสาวเขาก็เห็นว่าโจรคนนั้นกำลังควักมีดออกมาหมายจะแทงไปที่มุขรินทร์เลยเร่งฝีเท้าพุ่งเข้าไปเอาตัวปกป้องหญิงสาวเอาไว้ จนมีดสั้นเล่มนั้นปักคาอยู่ที่หลังของเขาแทนฉึก “อ้า...”“อ๊าย...” มุขรินทร์กรีดร้องอย่างคนเสียสติเมื่อเห็นชายหนุ่มล้มกองอยู่ตรงหน้า เธอรีบคุกเข่าประคองเขาเอาไว้ ในขณะเดียวกันก็มีคนดูแลรักษาความปลอดภัยที่นี่วิ่งกรูกันเข้ามารวบตัวคนร้ายเอาไว้ไม่นานนักซีโวลอดก็ถูกพาตัวมาส่งถึงโรงพยาบาล มุขรินทร์เลยต้องจำใจยกหูโทรหาปารวี เพราะตอนนี้เธอขวัญเสียและไม่อยากอยู่คนเดียวราเดนที่รับรู้ว่าเพื่อนตนบาดเจ็บ เขาก็รีบขอออกจากโรงพยาบาลและตรงมายังโรงพยาบาลที่ซีโวลอดรักษาตัวอยู่ในทันที“ลูกปลา” เห็นเพื่อนรักเดินนำหน้าราเดนเข้ามาที่หน้าห้องฉุกเฉินมุขรินทร์ก็รีบเข้าไปกอดปารวีเอาไว้แน่น“แกโอเคไหม”“อืม” ในใจตอนนี้ก็ยังรู้สึกตื่นกลัวไม่หาย ทว่าพอได้เห็นหน้าเพื่อนแล้วอาการเหล่านั้นก็ดีขึ้นพอสมควร“แอลเป็นยังไ