All Chapters of กรงรักราชาโจร: Chapter 91 - Chapter 100

กรงรักราชาโจรตอนที่ 91(หมาหัวเน่า)"พระนาง" จัสซีเนียนิ่งงันไปทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่ออกจากปากราชินี ดวงตากลมสีนิลสั่นระริกซาบซึ้งใจ ไม่คิดว่าคนสามัญชนเช่นหล่อนจะได้รับเกียรติถึงเพียงนี้"ดูคนท้องเขินสิ น่าเอ็นดูเชียว" พระนางเอ่ยแซวด้วยรอยยิ้ม ทั้งที่จัสซีเนียไม่ได้เขิน แต่หล่อนซึ้งน้ำใจของพระนางต่างหาก"ก่อนหน้าอย่างกับพายุ ลูกตามอารมณ์แทบไม่ทัน" เขาแอบบ่นระคนนิ่วหน้างอปากแทบชนจมูก แต่นั่นกลับทำให้จาห์มาล์และบริวารคนสนิทเอ็นดูในความน่ารักของจัสซีเนีย บ้างก็หลุดขำกับท่าทางนั้นที่มันผันตามอารมณ์คนท้องแรก"ก็น้องท้องอยู่ลูกต้องเข้าใจ มันควบคุมไม่ได้หรอก...หนูอย่าไปถือสาองค์รัชทายาทเลยนะจัสซีเนีย คนเคยเอาแต่ใจตัวเองมานาน ไม่เคยเอาใจใครเลยยังไม่ชิน" พระนางตำหนิบุตรชาย จากนั้นจึงหันไปพูดแก้ต่างกับว่าที่สะใภ้หลวงที่นั่งมองตาปริบ ๆ"เพคะ หม่อมฉันไม่ถือสาเลยสักนิดเพคะ" จัสซีเนียระบายยิ้มหวานให้ ตอบกลับไปอย่างใจบริสุทธิ์ ที่ทำจาห์มาล์ถอนลมหายใจแรง"เออนะคนเรานี่เปลี่ยนไวยิ่งกว่ากิ้งก่าเสียอีก ทีเมื่อวานนี่มันคนละคนเลยนะน้อง...นี่ลูกชายท่านแม่นะขอรับ ต้องเห็นใจลูกชายสิ" แต่มันกลับทำให้จาห์มา

กรงรักราชาโจรตอนที่ 93(ข้ออ้าง)"ได้เรื่องจนได้จัสซีเนีย...เป็นไงล่ะทีนี้ได้นอนซมจมเตียงหน้าซีดเพราะความกินไม่ยั้งของน้อง" จาห์มาล์ที่นั่งลงข้างเตียงเอ่ยขึ้นอย่างหน่ายใจ เมื่อหมอได้ทำการรักษาแล้วผลออกมาว่าหล่อนอาหารไม่ย่อย เนื่องจากกินเร็วเคี้ยวไม่ละเอียด ทำให้เกิดอาการจุกเสียดในช่องท้อง"ก็น้องหิวนี่คะ...ท่านพี่อย่าหน้าขรึมแบบนั้นสิน้องกลัวนะ" จัสซีเนียที่นอนนิ่งบนเตียงเอ่ยขึ้นเสียงออดอ้อน หล่อนรู้ตัวเองดีว่าทำพลาด ครั้นจะให้เขาด่าก็เดี๋ยวน้ำตาไหลพรากอีกด้วยอารมณ์อีก"กลัวอะไรกัน ไม่เคยฟังพี่เลยสักนิด" จาห์มาล์ดึงผ้าห่มคลุมอก ปากก็ยังบ่นไปพลาง"น้องขอโทษค่ะน้องไม่ได้ตั้งใจ ลูกหิวไงคะลูกของเราหิวน้องเลยต้องกิน" หล่อนอ้างขึ้นเพราะสีหน้าของจาห์มาล์ตอนนี้เคร่งขรึมคิ้วขมวด"ข้ออ้างของคนอยากล่ะสิ...น้องนี่นะชอบทำให้ห่วงอยู่เรื่อยเลย" แม้จะบ่นแต่ก็ล้วนมีความห่วงใยทั้งสิ้น เขาไม่ชอบเห็นจัสซีเนียต้องเจ็บปวด เพราะที่ผ่านมาหล่อนเจ็บปวดทั้งกายและใจเพราะเขามามากพอแล้ว นับจากนี้ไม่ได้ต้องการให้หล่อนระคายแม้แต่นิดเดียว"อย่าโกรธน้องเลยนะคะ" จัสซีเนียทำสีหน้าอ้อนอย่างรู้สึกผิด อ้อนขอความเห็นใจ แล้

กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ(ไม่ดื้อ)"วันนี้อยู่นิ่ง ๆ นะรู้ไหม พี่ออกราชกิจแทนท่านพ่อและอาจจะได้กลับพรุ่งนี้ เสร็จงานแล้วจะรีบกลับมาหา" เช้าของวันที่จาห์มาล์เอ่ยลาพระชายาที่รัก เมื่อเขาต้องไปปักหลักทำหน้าที่แทนบิดา เพื่อเยี่ยมประชาชนที่อยู่ถิ่นทุรกันดาร และใช้เวลานานข้ามวันกว่าจะเสร็จสิ้น"ท่านพี่ทรงเสด็จตามพระทัยเลย น้องรับรองจะไม่ดื้อค่ะ จะพยายามอยู่ให้นิ่งไม่เป็นลิงค่ะ" จัสซีเนียยืนยันแต่กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้จาห์มาล์ไว้ใจ ก็หล่อนชอบแอบไปทำอะไรที่มันสมบุกสมบัน แม้หญิงรับใช้คนสนิทห้ามก็ไม่ยอมฟัง เขาห่วงหล่อนที่เป็นแบบนี้ แต่พอห้ามทีก็น้ำตาร่วง ห่วงจนแทบไม่อยากห่างกายไปไหน แต่ในเมื่องานนี้มันเลี่ยงไม่ได้ จำต้องยอมทำอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง"รับปากตลอด แต่ก็ไม่เห็นจะทำตามปากว่าสักครั้ง คราวนี้พี่ไปข้ามวันอย่าทำให้พี่กังวลเลยนะที่รัก" จาห์มาล์โผเข้าโอบกอดจัสซีเนียเป็นการขอร้อง เขาแทบไม่อยากจะไปไหนเลยในเวลานี้ แต่ก็จะทำตามด้วยความเอาแต่ใจไม่ได้อีกแล้ว เมื่อบิดายื่นคำขาดในเริ่มฝึกฝนปฏิบัติหน้าที่แห่งองค์รัชทายาทของอานัสนคร"คราวนี้น้องสัญญาค่ะ ว่าจะไม่ทำให้ท่านพี่เป็นกังวล โทรมาเช็กน้องได้เลยค่ะ"

กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 3(ใส่ไม่ยั้ง)"บังอาจบีบคอฉันเหรอ ห๊ะ!...นังโรคจิต""อ๊ะ!"จัสซีเนียที่ข่มขู่หญิงรับใช้ จนได้เข้ามาในห้องขังของซีรีน สายตาของหล่อนมันแดงเถือกอย่างโกรธเกรี้ยว เดินย่างสามขุมเข้าไปตรงหน้าซีรีน กระชากผมที่รุงรังจนหน้าเชิด เอ่ยคำหยาบโลนออกมาด้วยอารมณ์ที่นำพา ยกมือง้างจนสุดแขนแล้วประเคนลงแก้มของซีรีนเต็มแรงเพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ ฝ่ามือฟาดกระแทกใบหน้าของซีรีนจนหันไปตามแรงมือที่ปะทะรัวติดกัน ทำให้ปากของซีรีนนั้นแตกจนมีเลือดซึมออกมา พลังร้ายของคนท้องยากแล้วที่จะยับยั้งได้ สองหญิงรับใช้ได้แต่ยืนมองตาค้างอย่างไม่คิดเชื่อ แม้จัสซีเนียจะมีอารมณ์แปรผัน แต่ก็ไม่เคยเห็นว่าจะดูรุนแรงเหมือนตอนนี้สักครั้ง มีเพียงความเอาแต่ใจและหิวโหยเสียมากกว่า ครั้นจะดื้อรั้นอารมณ์เสียนั่นก็เพียงธรรมดาเท่านั้น แต่ตอนนี้พระชายาที่เทียบเทียมนางฟ้า เหมือนกับว่ามีซาตานหรือปีศาจครอบงำ ยิ่งดวงตาดำสีนิลเพ่งพิศซีรีน ยิ่งทำให้ดูน่ากลัวเข้าไปอีก"สำหรับที่แกบีบคอฉันเกือบตาย ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำร้ายแกสักนิด"เพี้ยะ เพี้ยะ"นี่สำหรับที่คิดฆ่าลูกฉัน"จัสซีเนียยังคงกระหน่ำฝ่ามือใส่ใบหน้าของซีรีนด้วยคว

กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 5(น้ำตาคลุกข้าว)"พระชายาเสวยพระกระยาหารเสียหน่อยเถิดนะเพคะ" ตั้งแต่ที่จาห์มาล์ออกจากตำหนักไป จัสซีเนียก็แทบไม่เป็นอันทำอะไร หล่อนเอาแต่นอนห่มผ้าหันหลังให้กับหญิงรับใช้ทั้งสอง นอนนิ่งหลับตาไม่ยอมลุกจากเตียงนอน อาหารก็ยังไม่ตกถึงท้องอย่างเต็มอิ่ม สิ่งที่เห็นทำให้หญิงรับใช้ทั้งสองนึกห่วงไม่น้อย"ฉันยังไม่หิว...จะรอท่านพี่จาห์มาล์กลับมาเสียก่อน" จัสซีเนียปฏิเสธ ก่อนจะพลิกตัวหนีไปอีกทาง ไม่อยากจะเสวนาหรือทำอะไรทั้งสิ้น เฝ้าแต่รอคอยพระสวามีกลับมาหา"แต่พระชายายังไม่เสวยอาหารเลยนะเพคะ สักคำก็ยังดีนะเพคะพระชายา" ซัลมาจ่อช้อนสีทองที่มีอาหารที่เคยโปรดปรานไปตรงปาก ทว่าก็ไม่ได้เรียกความสนใจแก่จัสซีเนียแม้แต่น้อย หล่อนเมินเฉยต่ออาหารที่เคยกิน เรื่องราวที่เกิดขึ้น การปะทะวาจากับสวามี ทำให้หล่อนไม่มีกระจิตกระใจจะกินอะไร รู้สึกแล้วว่าทำผิดมหันต์ อยากจะได้โอกาสและการให้อภัยจากชายที่รัก ก็ได้แต่เฝ้ารอให้เขากลับเข้ามาในตำหนักด้วยใจจดจ่อต่อสายหาหลายครั้งก็ได้การตอบรับ แม้หล่อนจะเผลอนอนหลับไปหลายหน คนที่เฝ้ารอก็ยังไม่กลับมา ตอนนี้เวลาจวนมืดก็ยังไร้วี่แวว ที่ทำได้คือการรอ รอ และรอ