All Chapters of เล่ห์รักร้ายนายบำเรอ: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่1รสรินทร์พาร่างอันเหนื่อยล้าเข้าบ้าน หลังจากที่ตลอดทั้งวันเธอวุ่นอยู่กับการทำงาน เธอเป็นนักข่าวที่ทางช่องสถานีโทรทัศน์ช่องหนึ่ง แต่เธอไม่ใช่ผู้ประกาศข่าว เธอคือคนลงพื้นที่หาข่าวมากกว่า เธอวางกล้องราคาแพงลงบนโต๊ะอย่างเบามือ ตามด้วยกระเป๋าสะพาย“เฮ้อ! เหนื่อย” เธอถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา“เป็นนักข่าวเหนื่อยกว่าที่คิดอีกแฮะ” เธอบ่นพึมพำก่อนจะหลับตาลงนอน วันนี้ทั้งวันเธอลงพื้นที่ตามติดคดีฆาตกรรมทั้งวันเลย กว่าจะเสร็จเล่นเอาเมื่อยไปทั้งตัว“พี่ภาคินไปไหนนะ” เธอครุ่นคิดอยู่สักพัก​ ภายในบ้านตอนนี้​ กลับเงียบสนิทเธอเองก็เหนื่อยล้าจากการทำงาน​ เลยจะขอพักที่บ้านพี่ชายก่อนแล้วกัน“ช่างเถอะขอรสนอนหน่อยแล้วกัน” รสรินทร์เอ่ยก่อนจะคิดอะไรไปเรื่อยตนเผลอหลับไป จนมารู้สึกตัวอีกทีตอนได้ยินเสียงทะเลาะกันเสียงดังอยู่บนชั้นสองของบ้าน ปกติเธอไม่ค่อยมาบ้านส่วนมากเธอจะนอนที่คอนโดมากกว่า​ แต่ด้วยบ้านของพี่ชายของเธอเป็นทางผ่านที่เธอไปหาข่าวพอดี​ วันนี้เธอจึงแวะมานอนที่นี่“มีเรื่องอะไรกันเสียงดังเชียว” รสรินทร์เอ่ยออกมาก่อนจะเดินขึ้นหยุดอยู่ตรงบันได เพราะพี่ชายกับพี่สะใภ้ทะเลาะกันอยู่ห

บทที่3พลั่ก! ตุบ! เธอชนผู้ชายข้างหลังอย่างจัง​ ก่อนจะล้มลงกับพื้น เป็นนิโคลัสที่ยืนอยู่ มีผ้าเช็ดตัวพันร่างเอาไว้หลวม ๆ มองรสรินทร์ด้วยความโกรธ แววตาของเขาราวกับมีเปลวเพลิงสุมอยู่ เขาขบกรามแน่นจนนูนเป็นสันจ้องหน้าเธอด้วยความโกรธเคือง“กล้ามากที่กล้ามาล้วงคองูเห่าถึงที่นี่” เขาพูดผ่านไรฟันด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม ผู้ชายตรงหน้าเธอตอนนี้น่ากลัว ถ้ารู้ว่าจะน่ากลัวแบบนี้ เธอจ้างคนอื่นทำแทนไปแล้ว ไม่มาทำด้วยตัวเองหรอก เธอไม่คิดว่าชายชู้ของพี่สะใภ้ของเธอ จะเป็นผู้ชายน่ากลัวแบบนี้“ปะ... เปล่า ฉันแค่มาผิดบ้าน” รสรินทร์เอ่ยออกไป ยิ่งทำให้นิโคลัสโกรธมากกว่าเดิม“ผิดบ้านเหรอ!!! ไปบอกเด็กอมมือมันยังไม่เชื่อเลย!!!” นิโคลัสพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน จนทำให้รสรินทร์นึกกลัว​ เธอรีบถอยหลังทันที แต่เขาก็ก้าวเท้าเข้ามาหาเธอไม่หยุด“ฉันมาผิดบ้านจริง ๆ”“มึงรู้ไหมกูเกลียดอะไรมากที่สุด”“...”“คงไม่รู้สินะ”“...”“กูเกลียดผู้หญิงโกหกตอแหลแบบมึงไง”“กรี๊ด!!!” รสรินทร์กรีดร้องออกมาทันที เมื่อนิโคลัสปรี่เข้ามากระชากหัวเธอแรง ๆ ​ พร้อมกับรั้งไปข้างหลังให้เธอเชิดหน้าขึ้น เธอรู้สึกหวาดกลัวชายตรงหน้า จนร่างกายสั่นสะท้

บทที่5~~ผ่านไปอีกสองชั่วโมง~~ปึก! ปึก! ปึก!“ฮื่อ ๆ พอได้แล้ว ฉันไม่ไหวแล้ว” รสรินทร์เอ่ยออกมาเสียงแหบแห้ง เธอใกล้จะหมดแรงเต็มที นิโคลัสขยับแก่นกาย เขาถาโถมแรงกายใส่เธออย่างบ้าคลั่ง​อีกครั้ง แม้จะได้ปลดปล่อยแล้ว เขาก็หยุดความต้องการที่มีกับร่างเล็กไม่ได้เลย“อ๊า... มึงเอามันส์กว่าทุกคนที่กูเคยเอามา ซี้ด”“พอแล้ว... ฮึก... ไม่ไหวแล้ว” รสรินทร์เอ่ยคำอ้อนวอนออกมาอย่างแผ่วเบา ร่างกายของเธอมันรับไม่ไหวแล้ว มันเจ็บปวดไปทั้งร่างเรี่ยวแรงมันแทบไม่มีเหลือแล้วครืด! ครืด!โทรศัพท์ราคาแพงของนิโคลัสแผดเสียงดังขึ้น นิโคลัสถอดแก่นกายออกจากรูสวาทของเธออย่างอารมณ์เสีย เขาลุกขึ้นแล้วเดินลงจากเตียง จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ.“...” รสรินทร์นอนหายใจรวยรินอย่างหมดแรง เธอเจ็บไปหมดทั้งตัว จนไม่มีแรงจะดิ้นรนด้วยซ้ำ. น้ำตาของเธอไหลรินออกมาไม่ขาดสาย ผู้ชายสารเลวทำลายศักดิ์ศรีเธอจนย่อยยับ​ เขามันคนสารเลว!“ฮัลโหล!” นิโคลัสเอ่ยกับปลายสาย แต่ตายังมองไปที่รสรินทร์ที่นอนอยู่บนเตียง พยายามเหยียดขาเลือดเปรอะเปื้อนเต็มที่นอนไปหมด'คาดไม่ถึงผู้หญิงคนนั้นยังบริสุทธิ์'(นายครับมีเรื่องที่ร้านครับ

บทที่7“หึ” นิโคลัสหัวเราะผ่านลำคอเบา ๆ ก่อนจะหันไปสนใจทีวีต่อ ผ่านไปสักพักเขาปรายตามองเธอ ตอนนี้เธอนอนหลับหายใจดังสม่ำเสมอ เขามองริมฝีปากเล็ก ขอบตาแดงช้ำเพราะการร้องไห้มาอย่างหนัก ถ้าเธอทำให้เขาพอใจ พรุ่งนี้เขาจะปล่อยเธอไปปึง~ปึง~“นายครับคุณดาวนภามาหาครับ” อีธานตะโกนบอกนิโคลัสอยู่นอกห้อง เจ้านายของเขาไม่ออกมาเลย ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไม่รู้ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร“บอกมันไปไกล ๆ เลิกมาวุ่นวายกับกูสักที” นิโคลัสตะโกนบอกออกไป พร้อมกับหันมามองคนที่นอนกอดเขา ตอนนี้นอนหลับตาพริ้มอยู่ และเขาไม่จำเป็นต้องสนใจคนข้างนอก“แต่เธอรอนายอยู่นะครับ จะให้บอกยังไงดี”“บอกมันไปตายซะ” นิโคลัสเอ่ยเสียงเข้ม เขาจับมือรสรินทร์ออกจากท้องเขา จากนั้นเขาก็เอาหมอนมาหนุนหัวให้เธอแทน“บอกแล้ว แต่เธอไม่ไป” นิโคลัสลุกขึ้นจากเตียงอย่างอารมณ์เสีย เมื่อได้ยินสิ่งที่อีธานเอ่ย เบื่อในความไม่ได้เรื่องของลูกน้อง แค่เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ยังจัดการไม่ได้เลย แค่คิดเขาก็อารมณ์เสียขึ้นมาดื้อ ๆ เขาหยิบผ้าเช็ดตัวมาพัน จากนั้นก็เดินไปเปิดประตู เจออีธานกับอีวานยืนอยู่ ส่วนดาวนภายืนกอดอกอยู่ข้าง ๆ พอเห็นเขาเปิดประตูออกมา ดา

บทที่9แสงแดดอุ่น ๆ แผ่เข้ามากระทบร่าง นิโคลัสหลับตาพริ้ม นอนอยู่บนเตียง เมื่อคืนหลังจากทำข้อตกลงกับยายแม่มด เขาก็จัดเธอ เกือบทั้งคืน กว่าจะได้นอนเล่นเอาเกือบเช้า“อื้อ~” นิโคลัสครางในลำคออย่างแผ่วเบา มือหนาควานหาร่างที่นอนอยู่กับเขาทั้งคืนแต่ไม่เจอ เขากะพริบตาถี่ ๆ ให้เข้ากับแสงแล้วดีดตัวลุกขึ้นนั่ง เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง ไม่เจอแม้แต่เงา คนที่เขานอนกอดทั้งคืน เขาปรายตาไปมองที่ห้องน้ำ ประตูมันเปิดอยู่แสดงว่าไม่มีคนเข้า เขาถอนหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะยีผมตัวเองเบา ๆ ​ ทำไมเขาถึงได้รู้สึกหงุดหงิดขนาดนี้ เพียงแค่ไม่เจอยายแม่มดที่นอนกอดด้วยทั้งคืนก๊อก! ก๊อก!“เข้ามา” นิโคลัสเอ่ยก่อนจะถอนหายใจออกมาแรง ๆ อีกครั้​ง​ นิโคลัสมองคนที่เข้ามา เป็นอีวานที่เดินเข้ามาในห้อง สภาพเจ้านายของเขาดูไม่ได้เลย สงสัยคงเพลียจัด ขลุกอยู่ในห้องตั้งสองวันไม่ไปไหนมาไหน แสดงว่าผู้หญิงคนนั้นคงเด็ดจริง“นายครับ นายจะไปบ่อนไหม” นิโคลัสได้ฟังยิ่งถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ๆ ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง​ แล้วเดินเปลือยเปล่าไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันร่าง ท่ามกลางสายตาของอีวาน อีวานเห็นแบบนี้บ่อยเลยถือว่าเป็นเรื่องปกติแล้ว สำหร