Semua Bab ยัยวิศวะตัวร้ายปราบเสือให้เป็นแมว: Bab 21 - Bab 30

ฮึก!ฮื่อคนใจร้ายทำไมต้องทำกันแบบนี้ นี่แหละที่เขาบอกกันว่าคนไว้ใจทำร้ายเราได้เจ็บปวดที่สุด!!! เคยมีแฟนอกหักมาชักกี่ครั้งแต่ครั้งนี้ใครจะไปคิดว่าความเสียใจจะมาแบบไม่ทันให้ได้ตั้งตัว“หนูฟองรอเฮียด้วยครับ!” คนใจร้ายวิ่งมาฉุดแขนฉันไว้ก่อนที่จะขึ้นแท็กซี่ที่จอดรออยู่“หนูฟองใจเย็นก่อนนะครับ ฟังก่อนเฮียอยากให้หนูฟองเชื่อใจเฮีย”พี่หมอพะนายเขาลากฉันเดินไปลานจอดรถ“โอ๊ย! นี่คุณจะรีบไปไหนหะ แล้วก็ปล่อยมือของคุณจากแขนฉันได้แล้วเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วกรุณาปล่อย ถ้าคุณยังหน้าด้านไม่ปล่อยฉันจะเรียกให้คนช่วยเดี่ยวนี่!!!” เราสองคนหยุดยืนจ้องตากันอย่างไม่มีใครคิดจะยอมแพ้“หึ!ร้องตะโกนเสียงดังๆเลยนะ แต่คงไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับของเรื่องผัวเมียหลอกนะครับ!”นอกจากจะเจ้าชู้มักมากแล้วยังหน้าด้านหน้าทน“อ่อเหรอคะ แต่เท่าที่จำได้ฉันพึ่งบอกเลิกคุณไปเมื่อกี้นี้เองแล้วที่สำคัญเราสองคนก็ไม่เคยมีอะไร จะเรียกว่าผัวเมียก็คงไม่ได้หรอกนะคะ!!!”ฉันจ้องหน้าเขาอย่างท้าทาย ให้มันรู้ไปสิว่าคนอย่างฟองจันทร์จะยอมคนง่ายๆ ในเมื่อไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมผู้หญิงอย่างเราต้องยอมความมักมากของผู้ชายอย่างเขาด้วย“เอ่อดี!!!” เขาก

“หนูฟองอิ่มยังครับ เดี่ยวเราสองคนไปเรียนสาย อย่ามาหาว่าเฮียไม่เตือนนะ” หลังจากเราคุยกันเสร็จ ฉันก็นั่งกินข้าวและเล่นโทรศัพท์โดยไม่สนใจพี่หมอพะนายที่พยายามชวนฉันคุย“ฟองอิ่มแล้ว เดี่ยวฟองล้างถ้วยแปบทันอยู่แล้วอีกตั้งครึ่งชั่วโมง” เก็บถ้วยจานบนโต๊ะอาหารรวบช้อนกองเป็นชั้นแล้วเดินไปห้องครัวจัดการล้างถ้วยจาน อย่าคิดว่าฉันเป็นกุลสตรีอะไรมาก แต่การที่อยู่หอคนเดียวในกรุงเทพทำให้ฟองจันทร์คนนี้ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง และการที่แฟนเราซื้ออาหารเข้ามาแล้วยังจะใช้เขาทำความสะอาดอีกมันก็จะดูเป็นการใช้แรงงานพี่หมอไปหน่อย“มาเฮียช่วยหนูฟองล้างนะครับจะได้เสร็จเร็วเนอะ” ร่างสูงเดินกอดอกโผล่หน้ามาพูดใกล้หูเฉียดแก้มฉัน แล้วแย้งจานในมือไปล้างน้ำสะอาดต่อพานร้องเพลงเบาๆอย่างอารมณ์ดี“แหม่ๆอารมณ์ดีขนาดนั้นเชียวนะคะพี่หมอพะนาย!?” พูดแกรมประชดนิดนึงอย่างหมั่นไส้พี่หมอพะนาย บางทีเฮียก็อารมณ์ดีไปหน่อย โดยที่ไม่ได้ดูหน้าไอ้ฟองเลยว่าอยู่ในบรรยากาศของความตึงเครียดระหว่างเราสองคนอยู่“ก็ธรรมดาเฮียได้อยู่กับแฟน แต่ไม่รู้เมื่อไหร่จะเลิกงอนชักทีก็ไม่รู้เนอะคนสวยของเฮียเนี้ย!???” ถ้วยใบสุดท้ายถูกวางไว้ที่พักหลังจากล้างเ

เวลา 18.00นาทีการเดินทางแสนยาวนานของพวกเราทุกคนในครั้งนี้ก็สิ้นสุดลงชักที หมู่บ้านแห่งนี้ชื่อว่าบ้านโคกอีโต้ง!??? อย่าถามว่าชื่อหมู่บ้านแปลว่าอะไรเพราะขนาดฟองจันทร์คนนี่ที่เป็นคนขอนแก่นคนอีสานแท้ๆยังแปลไม่ออกเลยคะจบข่าวเรื่องชื่อหมู่บ้าน ตัดมาที่บรรยากาศของหมู่บ้านตอนนี้ดีกว่า บ้านแต่ละหลังเป็นบ้านไม้ยกสูงมีใต้ถุนบ้านเหมือนบ้านสมัยโบราณ แต่ก็ยังมีบ้านที่เป็นสมัยใหม่ที่สร้างจากปูนอยู่หนึ่งหลังเห็นว่าเป็นบ้านของผู้ใหญ่บ้าน หลังขนาดกลาง มีต้นไม้ใหญ่ตามทางเข้าหมู่บ้าน ที่นี้จัดว่าเป็นหมู่บ้านเล็กๆผู้คนในหมู่บ้านมีประมาณสองร้อยคน ข้อมูลได้มาจากผู้ใหญ่บ้านที่ตอนนี้มาตอนรับพวกเราที่พึ่งจะเดินทางมาถึงและยกกระเป๋าสัมภาระต่างๆลงมากองไว้ข้างรถบัสอย่างพร้อมเพียง“พวกเราชาวโคกอีโต้งทุกคนยินดีเป็นอย่างมากที่คณะนักศึกษาจากกรุงเทพ จะเข้ามาพัฒนาหมู่บ้านของพวกเราที่ความเจริญยังเข้ามาบ่ถึงทีในครั้งนี้ ขอบคุณหลายๆเด้อครับ!” ผู้ใหญ่บ้านที่เป็นชายสูงวัยท่าทางน่าเกรงขามกล่าวตอนรับและยิ้มอย่างยินดีจากใจจริงให้กับพวกเรา“ผมในฐานะหัวหน้าในการจัดค่ายอาสาครั้งนี้ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวกับท่านผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้านทุ

“ฟองจันทร์! เจ็บมากไหม” นิดหน่อยกับป๋องแป้งรีบเดินเข้ามาใกล้เพื่อดูใบหน้าของฉันที่โดนตบจนเหมือนปากจะแตกด้วย“โอ๊ย! เจ็บมาก รู้สึกเค็มๆของเลือดปากก็แตกด้วยสินะ” ฉันเอามือแตะบนใบหน้าและขอบปากด้านซ้ายที่โดนตบเบาๆ“มาๆเดี่ยวนั่งก่อน นิดแกไปหาอุปกรณ์ทำแผลมาให้ป๋องแป้งเดี่ยวป๋องแป้งจะทำแผลให้ฟอง” ป๋องแป้งประคองฉันนั่งลงเบาๆ“ได้ๆเดี่ยวนิดกลับไปเรือนที่พัก จะรีบไปรีบมาฟองจันทร์รอก่อนนะ” นิดหน่อยพูดอย่างร้อนรนแล้วรีบเดินออกไปจากห้องครัว“โอ๊ยนี่! ถ้าลุงผู้ใหญ่ไม่เข้ามาชะก่อนนะอีหนูผีนั้นได้เจ็บตัวหนักแน่มาเจอกับอีป๋องแป้งกระเทยมือตบ! แล้วมันจะเข็ดไปจนวันตายเลยค่า!” ป๋องแป้งพูดอย่างเครียดแค้น!แทนฉันที่พูดมากไม่ได้แค่ขยับปากตอบเพื่อนๆไปเมื่อกี้ก็เจ็บแทบแย่แล้ว“อืมฟองว่า…โอ๊ย!!! เจ็บ!” ฉันพยักหน้างึกงักเข้าใจเออออไปกับขุนแม่ที่พูดอย่างอารมณ์โกรธมากๆ“ไม่ต้องพูดหรอกแก รอให้แผลทุเลาลงก่อนนี่ เดี่ยวก็เลือดไหลออกมาเยอะกว่าเดิมนะหล่อนใจเย็นๆเลือดไหลออกมาจากปากอีกแล้ว ต๊ายๆยัยนิดจะมาตอนไหนเนี้ย ชักช้าจังเลยฟองจันทร์จะตายแร้ววว” กระเทยร่างยักที่เอามือพัดหน้าตัวเองอย่างร้อนรนกลัวฉันตาย!? เดี่ยวๆนี่เพื่

เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ฉันกลับมาอยู่บ้านในช่วงปิดเทอมเล็ก แต่ความห่างของระยะทางเหมือนจะไม่เป็นอุปสรรค์เพราะทุกวันทั้งตอนเช้าและตอนกลางคืนเราคุยวีดีโอคลอกันทุกวัน“นี่ตกลงเรากำลังมีแฟนใช้ไหมไอ้น้องตัวแสบของเฮีย” ฉันนั่งอยู่ศาลาริมน้ำที่ป๋าทำไว้ บ้านของฟองจันทร์ตั้งแต่รั้วบ้านจนถึงตัวเป็นตกแต่งสไตล์โมเดิร์น แต่หลังบ้านตกแต่งแนวบ้านสวนมีทั้งต้นไม้ที่เป็นผลไม้หลากหลายชนิดและบ่อเลี้ยงปลาขนาดใหญ่ แถมยังมีสวนผักที่ขนาดใหญ่แต่ไม่ได้ทำไว้ส่งขายหรอกนะส่วนใหญ่มีไว้ทำอาหารสำหรับคนในครอบครัวและคนงาน“เอ่อ…คือว่าฟอง…” หยุดพูดค้างไว้มองหน้าพี่ชายอย่างชั่งใจว่าจะบอกเฮียแบงค์ดีไหมกลัวเรื่องจะถึงหูป๋าเพราะนอกจากพ่อของไอ้ฟองจะหวงแม่มากแล้วยังมีฟองจันทร์อีกคนที่หวงยิ่งกว่างูจงอางหวงไข่สะอีก“บอกมาเถอะรับรองเฮียไม่บอกป๋าแน่นอนสัญญา!” มียื่นนิ้วก้อยมาสัญญาอย่างเป็นจริงเป็นจังมากคะพี่ชาย“เฮียแบงค์ก็รู้ว่าป๋าของพวกเราเป็นคนยังไง ไม่ใช้ฟองอยากจะปิดแต่ฟองอยากใช้เวลาคบกับพี่เขาให้นานจนแน่ใจว่าเราสองคนจะรักกันจริงๆค่อยพาพี่เขามาหาป๋าที่บ้านคะ” ฉันโยนอาหารให้ปลาในบ่อไปเรื่อยๆอย่างคลุกคิด“อืมมม เป็นความคิด