All Chapters of Paghihiganti Pagkahiwalay: Chapter 21 - Chapter 30

NICK“Gentlemen, kung ito lang ang inilipad ko mula pa New Village, hindi ako hanga. Mayroon tayong reputasyon na dapat protektahan, at bibigyan ninyo ako ng ganitong mga ideya? Galingan niyo pa!” Tumayo ako at inayos ang suit jacket ko. Naglakad ako papunta sa pinto pero humarap ako sa grupo. “Gusto ko makarinig ng mas maganda pa bukas at hindi nito dapat aksayahin ang oras ko.”Pagkatapos, lumabas ako ng boardroom, dalawang araw na akong galing doon, at hindi pa din nila ako nabibigyan ng bagay na puwede ko magamit. Dahil lang sa malaking kumpanya ang Jones enterprise ay hindi na ibig sabihin dapat kami magrelax, marami kaming kalaban. “Sir, inorder ko na po ang tanghalian mo, nasa kuwarto na po.”Pumunta ako sa elevator pero tumalikod ako. “Gusto ko kumain sa labas ngayon, kailangan ko ng sariwang hangin, kailangan ko linawin ang isip ko at makapagisip. Dalhin mo ako sa mga beach front restaurants.” Gusto ni Olivia ang mga beach front restaurants. Gusto niya ang hangin na nagmumu

OLIVIAPinigilan ko ang sarili ko bago pa ako madulas na nawala ang matres ko habang nakakulong at wala ako ng isang taon at apat na buwan sa buhay ng anak ko. “Sige, Olivia. Sabihin mo kung anong nawala sa iyo; gusto ko malaman.” Tumalikod ako. “Nawalan ka na ng karapatan na kuwestiyunin ako sa araw na tinawagan mo ang mga pulis at ipinakulong ako ng dalawang taon. Oh, sandali. Mas matagal pa siguro kung hindi dumating ang mga magulang mo, hindi ka na siguro nag-abala pa.”Bumuntong hininga ako habang nakatalikod sa kanya. “Umalis ka na Nick at huwag na huwag ka ng babalik dito. Kapag handa na ang divorce papers. Ipadala mo ang mga abogado mo at pipirmahan ko, hindi na natin kailangan na magkita pa ulit.” Heto na naman kami, may bakas ng nasaktan siya sa kanyang mga mata at naglaho na ito bago pa ako makapagreact, dahilan para isipin kong namamalikmata ako.Tinignan niya ako sandali bago siya tumalikod at lumabas ng pinto. Nagmadaling pumasok ang mga lalki at pinalibutan ako. “Ma’a

NICKKatahimikan ang sumunod pagkatapos mabasag ang baso. Nagmamadaling pumasok ang katulong at nilinis ang kalat. Kahit na wala na siya, hindi pa din nagsalita ang mga magulang ko. Marahil nagulat sila ng husto sa balita. “Nick, anong sinasabi mo, bakit mo naisip na nanganak si Olivia sa kulungan?”Bumuntong hininga ako at ikinuwento sa kanila ang istorya. Kung paano ko nakita si Ethan at ang bata. Kung paanong kamukha niya ako at pati balat ko mayroon siya. Lahat lahat, at sa oras na natapos ako, lumuluha ang nanay ko. Hindi ko gusto na masaktan siya ulit.“Sinasabi mo sa akin na baka mga lolo’t lola na kami at hindi namin ito alam?” tumango ako at lalong naiyak ang nanay ko. “Oh, Nick. Nakikita mo na ngayon kung bakit mali na ipinakulong mo siya? Dapat pinapalaki na ninyo ng magkasama ang bata kaysa hinahanap siya ngayon.” Nanlumo ako.Kung akin ang batang iyon, ibig buntis siya ng ipakulong ko siya. Ibig sabihin nanganak siya doon. Oh, Diyos ko, anong ginawa ko? Napayuko ako, a

OLIVIANapakaganda ng dress na ipinadala ni Ethan sa akin. Isa itong mahaba na royal blue dress na may hiwa na abot hanggang hita ko. Sapat ang ipinapakitang balat ng off shoulder para mang akit pero sapat din para magmukha itong classic. Ang mga babae na naglagay ng makeup sa akin ay pinagmukha itong natural at nilagyan ako ng nude lipstick.Noong natapos sila, isinuot ko ang sapatos ko bago tignan ang sarili sa salamin. Hindi ko makilala ang magandang babae na nakatingin sa akin. Hindi ko maalala ang huling pagkakataon na nakita ko din siya. Hindi, naalala ko. Kasal siya noonl at napagdesisyunan na iwan ang corporate world para magsimula ng pamilya kasama ang kanyang asawa.Mukhang nakaraang buhay na niya ito base sa tagal kung kailan ito nangyari. Bumuntong hininga ako. Ito ang una kong pagkakataon na nasa lipunan at makikisalamuha simula ng insidenteng iyon. Natakot ako ng husto sa kung paano akong tignan ng mga tao. Kung saan itinuturo nila ako, nagbubulungan sila tungkol sa ak

OLIVIA“Mukha ka ng reyna Mrs. Jones, at ganoon din pati ang kilos mo.” Puri ni Brandon; hindi ko siya kilala talaga. Marahil nakita niya ang gulat ko dahil nagsalita siya. “Oh, huwag ka magulat, alam ng lahat kung sino ka at nappaaisip sila kung bakit kayong dalawa ng asawa mo ay pumunta dito ng magkaiba ang kasamang date.”Ito ang ikinakatakot ko, pero hindi na kami makakapagpakita ng magkasama ni Nick sa mga circle na iyon tulad ng dati. “Isa ka ba sa mga napapaisip kung sino ako, Mr. Ryan?” natawa siya habang iniikot ako. “Hindi, alam ko na kung anong nangyari. Hindi kilala ng husto ng tangang ito ang asawa niya para pagkatiwalaan siya. Ipinakulong siya at ngayon nagseselos siya na na ako ang kasayaw mo kaysa siya.”Natawa ako; dapat alam ko ng may makapangyarihang tao na susubukan galitin si Nick ng hindi natatakot sa kung anong maaaring mangyari. “Paano mo nalaman na hindi ko ginawa ang sinasabi nilang ginawa ko?” Ngumiti siya; maganda siyang lalaki, hindi guwapo pero maganda.