Paghihiganti Pagkahiwalay의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

ETHANNagkatinginan kami ni Oliver ng mawalan ng malay si Nick. Pareho naming alam kung anong tinutukoy niya, alam namin kung sino ang tinatawag niyang puso niya. Pero bakit siya maaapektuhan ng ganito? Okay naman siya noong nakakulong si Olivia sa nakalipas na dalawang taon. Wala siyang pakielam kung mabubuhay siya o mamamatay. Abala siyang ipinaparada ang ibang babae.Ngayon at nakalaya na siya, may problema siya. Hindi! Dapat bigyan ni Nick ng pagkakataon ang iba. “Tulungan mo ako buhatin siya at huwag mo na siyang hahayaan uminom ulit ng ganito. Tawagan mo ako agad ng maaga kapag may ginagawa na naman siyang ganito.”“Opo, Mr. Lewis.” Inilagay namin siya sa backseat ng sasakyan at nanatili si Oliver sa tabi niya. Tumunog ang phone ko noong sisindihan ko na ang makina ng sasakyan. Inilabas ko ang phone mula sa bulsa at isang hindi kilalang numero ang makikita sa screen. Napasimangot ako ng sagutin ito. “Ethan Lewis.”“Hi, ako ito.” Bumilis ang tibok ng puso ko ng marinig ang bos

NICKNagising ako habang pakiramdam ko nabangga ako ng truck. Nakahiga ako ng nakapikit ang mga mata habang nararamdaman ang sakit ng katawan ko at nagsisisi sa dami ng nainom ko. Pero may kumilos bigla sa tabi ko, iminulat ko ang aking mga mata at umikot. Nakita ko si Sandra sa tabi ko.Nakalimutan ko na masakit ang katawan ko ng magulat ako at mapabangon ako bigla. “Pambihira naman Sandra!” nagulat siya at napaupo sa kama habang wala sa sarili at tumitingin sa paligid. “Ano, anong problema?” pambihira naman! “Anong ibig mo sabihin? Nasa kama kita!” kinusot niya ang kanyang mga mata habang bumabangon mula sa kama na parang wala siyang nagawang mali.“Oh, iyon. Pasensiya na, binangungot ako at hindi ako makatulog. Kaya, pumunta ako dito, at tinanong kita kung puwede ako matulog sa tabi mo, umoo ka naman.” Ano! Gaano ba ako kalasing kagabi? Dahil wala akong maalala sa sinabi niya. “Sandra, lasing ako kagabi, hindi mo dapat ako seryosohin at bukod pa doon. Kasal na akong tao, at kama

OLIVIAHindi maipaliwanag ang galit na naramdaman ko ng makita ko ang libingan ng lola ko. Pero ang sakit ay higit pa sa galit na nararamdaman ko. Ginawa ng babaeng ito ang lahat para sa akin at siniguro na makapag-aral ako at maging kung sino ako ngayon. Pero, wala ako noong pinakakailangan niya ako, wala ako doon para bigyan siya ng maayos na libing.Inilibing siya na parang aso, walang lapida o litrato. Nasaktan ako ng husto dahil lumala ng husto ang lahat at nadamay siya. Pero aayusin ko ang lahat, ang mga nagpahirap sa akin, ang mga naging dahilan ng sakit na ito, mararamdaman din nila itong lahat ng sampung ulit.“Ihatid mo na ako pabalik Ethan, sasabihin ko sa mga magulang ni Nick na uuwi na ako.” Tumango siya at nilisan namin ang sementeryo. Nag-iwan ako ng pangako sa lola ko na gagawin ko ang tama. Tahimik ang aming biyahe pabalik, kung saan umiisip ako ng paraan para kumita ng pera. Wala akong trabaho, at walang kukuha sa akin dahil sa criminal record ko.Iyon ang ginusto

NICK“Anong tinatayo-tayo mo dyan? Bawiin mo ang manugang ko, sabihin mo na humihingi ka ng tawad at aayusin mo na ang sarili mo. Umalis ka na Nick, ngayon na.” Sambit ng nanay ko habang paulit-ulit akong pinapalo habang umiiyak. Mahal niya si Olivia at hindi ko gustong nakikita na ganito siya. Pero ano pa ba ang magagawa ko kung ayaw na niya sa akin? Hindi ko siya pipilitin na gustohin ako.Hinawakan ko ang mga kamay niya para pigilan siya sa pananakit sa akin, “Ma, ayaw niya na habulin ko pa siya. Narinig mo ang sinabi niya. Gusto na niyang makipaghiwalay at wala ng makakapagbago sa isip niya. Patawad.” Lalo siyang umiyak ng mas malakas at kumawala sa pagkakahawak ko sa kanya. Nasaktan ako, ang pagtitig niya sa akin ay parang titig niya sa taong kinamumuhian niya.“Lumayas ka, lumayas ka sa pamamahay ko Nick!” sigaw niya sa akin, tumingin ako sa ama ko, pero naupo lang siya doon na parang walang nangyayari. Doon ko nalaman na higit pa sa pagkadisappoint ang nagawa ko sa mga magula

OLIVIAHindi ko inaasahan na makikita ko ulit si Nick matapos ko hilingin na makipaghiwalay sa kanya. Ang akala ko dinala na niya agad ang mga papeles ng makita ko siyang nakaparada malapit sa bahay ko. Nalaman ko lang na nagmamasid siya sa akin. Ang akala niya ako pa din si Olivia na walang muwang at ipinakulong niya, na maniniwala sa kasinungalingan niyang napadaan lang siya.Aaminin ko, bumilis ang tibok ng puso ko ng makita ko siya at nangyari iyon dahil sa unang rason, natakot ako na baka dala na niya ang divorce papers. Hindi ko alam kung bakit ako ang nagsalita na gusto kong makipaghiwalay sa kanya. Ang masasabi ko lang ay hindi madali na bumitaw sa taong minsan kang may nararamdaman. Ikalawa, dahil natatakot ako sa magiging epekto ng paghihiwalay namin.Hindi lang ako ang maapektuhan ng aming paghihiwalay pero pati ang anak namin. Lalaki si Samuel, at balang araw gugustuhin niyang malaman kung sino ang ama niya. Kailangan ko masiguro na alam ko ang sasabihin ko sa kanya kapa