Semua Bab Oops! Contract Marriage with a Stranger (Tagalog): Bab 1 - Bab 10

YslaAng biglang pagbuhos ng malamig na tubig sa aking katawan ay siyang tuluyang gumising sa aking diwa, tuluyang binanlian ng katotohanan. Parang agos ng tubig na bumaligtad sa ilog ang lahat ng kaganapan kagabi. Mga alaala na gusto kong ilibing sa pinakatagong bahagi ng aking isipan ngunit ngayo’y nagsisiksikan, nagpapakilala, pinipilit akong harapin ang bangungot ng nagdaang gabi.Napakapit ako sa tiles ng dingding, huminga nang malalim, pero walang silbi. Sa labas ng banyo, may isang estrangherong lalaki. At ako… nandito, hubad sa ilalim ng tubig, gising ngunit parang lumulutang sa isang realidad na hindi ko matanggap.Isang linggo na lang at ikakasal na kami ni Arnold. Isang linggo bago ako maging ganap na asawa niya. Bilang regalo, nagmungkahi ang aking tiyuhin na magbakasyon kami kasama ang aming mga kaibigan para naman daw ma-enjoy ko ang mga huling araw ko bilang dalaga.At kapag sinabi nilang "mga kaibigan," kasama na roon ang pinsan kong si Lizbeth, ang kanyang nag-iisang

YslaLunes, pagkagaling sa Batangas, agad akong nagtungo sa mansyon ng mga Dela Peña. Ang tahanan ng pamilya ng aking tiyuhin. Isang lugar na dati kong itinuring na kanlungan, pero ngayo’y naging pugad ng mga traydor.Pagkapasok ko, narinig ko ang halakhakan mula sa living room. Ang dating malamig at matigas na atmospera ng bahay ay tila naglaho sa kasayahang umiikot sa pagitan ng mga nasa loob. Parang walang nangyari. Parang wala silang ginawang masama.“Hija! Saan ka ba nanggaling?” gulat na tanong ni Tito Sandro nang makita niya ako. Napalingon ang lahat sa akin, at agad na huminto ang tawanan nila. Nasa sofa sina Lizbeth at Arnold magkatabi at nakangiti pa kanina, ngunit ngayon ay natigilan.Gusto kong matawa. Hindi dahil sa saya, kundi sa absurdong reaksyon ng tiyuhin ko. Wala man lang bahid ng pag-aalala, kundi purong pagkagulat. Para bang hindi nila inasahan na babalik ako.Lumapit ako sa kanila, at ramdam ko ang pag-iwas ng kanilang tingin. Hindi ko pinalampas ang pagkunot ng

YslaPagdating namin sa mansyon ni Lola Andrea, sinalubong kami ng isang masarap na tanghalian. Pinili naming kumain muna bago pumunta sa silid kung saan siya nagpapahinga. Sa kabila ng tila eleganteng ambiance ng bahay, may hindi maipaliwanag na tensyon sa paligid, lalo na sa ekspresyon ni Nathan.Pagpasok namin sa silid, hindi ko naiwasang mapatigil sa paghakbang. Para akong natulala sa nakita ko, ang matanda na tinutukoy ni Nathan bilang kanyang lola. Ngunit hindi lamang ako ang nabigla. Kita sa mukha ng lola ni Nathan ang gulat bago ito napalitan ng isang matamis na ngiti.“She’s your wife?” tanong ng matanda, hindi inaalis ang tingin sa akin. Titig na titig siya na tila sinisiguro kung tama ba na ako ang nakikita niya.“Yes, Lola. Why? Is there something wrong?” sagot ni Nathan, halatang naguguluhan sa naging reaksyon ng matanda. Kita sa mukha niya ang bahagyang pag-aalala, at sa loob-loob ko, siguradong kung anu-anong masamang bagay na naman ang naiisip niya tungkol sa akin.“I

NathanPinilig ko ang aking ulo at pilit iwinaksi ang mukha ng babaeng gusto ko ng makalimutan. Sa paglipas ng panahon ay sinikap kong gawin ngunit may bahagi pa rin ng pagkatao ko ang nagnanais na makita siya. Pero ayaw ko ng magpaloko pa. Hinding hindi ko na hahayaan na mapaikot pa niya akong muli.Tumingin na ako sa iba ko pang email para pagpasok ko kinabukasan ay ready na ako. Hindi ko na kailangan pang abalahin si Damien dahil may iba pa akong iniutos sa kanya na kailangan niyang asikasuhin.Nang matapos ay binalikan ko si Ysla sa aming silid upang tanungin kung ready na ba siyang umalis.Habang umaakyat ay napaisip ako kung bakit siya kilala ni Lola. Although mabuti na rin na nagustuhan siya ng matanda, hindi ko pa rin dapat balewalain ang pagtataka ko.Pagpasok ko ng silid ay nadatnan kong nakaupo sa kama si Ysla at may tinitignan sa kanyang cellphone. Sa palagay ko ay nag-i-scroll siya at kita ko ang galit na bumalatay sa kanyang mukha. Tatanungin ko sana siya ngunit pinigila

YslaMahigit isang linggo na akong nagtatrabaho sa kumpanya, at sa ngayon ay maayos naman ang lahat.Sa umaga, sumasabay ako kay Nathan hanggang sa gate, at sa hapon naman ay sinasabay na niya akong pauwi. Madalas, nagte-text na lang ako o siya kung saan kami magkikita.Hindi na rin ako masyadong naiilang sa routine na ito, bagaman minsan ay napapaisip pa rin ako kung okay lang ba talaga sa kanya 'yon. Pero mas pinili kong huwag na lang pansinin at kapag nakakita ako ng second hand na motor ay bibili na lang ako para kahit hindi na ako makisabay ay ayos lang. Mahirap din naman kasi talaga ang mag-commute at ang mahal naman kung magmo-moto-taxi ako.Sa opisina, kung wala lang si Marichu, magiging perpekto na sana ang trabaho ko.Ang kaso, dahil nga utusan lang ako, sinusulit talaga ng bruhang ‘yon ang pagkakataon. Kung anu-anong ipinagagawa niya kahit may sarili akong tasks. Pero hindi ko na lang pinapansin. Ayaw kong makarating kay Nathan at sabihan niya akong masyado akong pumapapel p