All Chapters of เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+: Chapter 11 - Chapter 20

เวลาต่อมาค่าเทอมของเซญ่าถูกไทเลอร์รับผิดชอบเป็นที่เรียบร้อย เธอได้เรียนต่อโดยที่ไม่ต้องจ่ายค่าเทอมอีกเลยจนกว่าจะเรียนจบ เพราะมีไทเลอร์มาจัดการให้แล้ว ถึงจะเกรงใจเขาแต่ก็ห้ามเขาไม่ได้เพราะเขาใช้คำว่าเจ้านายเป็นข้ออ้างในการทำเรื่องพวกนี้ และให้เธออยู่ทำงานกับเขาจนกว่าจะชดใช้เงินที่เขาจ่ายให้ไปจนหมด ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกันก๊อก ก๊อก ก๊อก“กาแฟค่ะคุณเจ้านาย” เซญ่าพูดเหมือนประชด เพราะไทเลอร์ชอบสั่งให้คนลงไปบอกให้เธอชงกาแฟขึ้นไปให้ ทั้งที่คนอื่นก็ทำได้แต่เขามักจะเจาะจงเป็นเธอตลอด“คราวนี้ปรุงรสอีกไหม?”“ไม่ต้องมาแซวเลย จะกินก็กินสิคะ”“อืม...นั่งลงก่อนสิ”“ไม่ค่ะ”“มีงานให้ช่วย”“อะไรคะ?”“เห็นโรวันบอกว่าเธอเก่งเรื่องบัญชี ช่วยจัดการเรื่องบัญชีของบริษัทให้หน่อย"“จะบ้าเหรอคะ คุณก็ให้พนักงานของคุณจัดการให้สิ จะมาให้คนนอกอย่างฉันทำให้ได้ยังไง”“จะกลัวอะไร เจ้าของนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน"“ไม่เอาอะ ฉันไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นหรอกคุณ อย่าไปเชื่อพี่โรวันสิ"“มานั่งลง” ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มเชิงบังคับให้เธอไปนั่งใกล้ๆ กับเขา“อือๆ ก็ได้”เซญ่ายอมไปเดินไปนั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ กับเขา ที่จริงเธอก็ไ

เวลาต่อมาณ งานเลี้ยงนักธุรกิจดังไทเลอร์ถูกเชิญให้ไปร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วย เพราะเขาเป็นนักธุรกิจชื่อดังที่ใครๆ ก็รู้จักและอยากจะร่วมงานด้วย เพราะแบบนี้เขาจึงเป็นที่รู้จักของคนวงกว้าง และการมาร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้เขาก็ไม่ลืมที่จะพาบอดี้การ์ดข้างกายสองคนติดตามมาด้วยการเข้าสังคมหน้ากากเขารู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง เพราะเขาเองก็ต้องมีการทำแบบนั้นเหมือนกันเพื่อให้เข้าไปอยู่ในสังคมพวกนี้ได้ แต่ส่วนใหญ่เขาจะไม่เข้าหาใครก่อน เพราะธุรกิจของเขามันไม่จำเป็นต้องไปเกาะขาใครเพื่อให้ไปได้ก้าวหน้า ทุกอย่างเขาสร้างขึ้นมาเองกับมือ แต่ถึงอย่างนั้นการแสดงเป็นคนดีภายใต้ความน่ากลัวของเขามันก็ต้องมีเช่นกัน“สวัสดีครับคุณไทเลอร์”“ครับ สวัสดีครับคุณเอกชัย” นักธุรกิจวัยกลางคนเดินเข้ามาทักทาย พร้อมกับสาวสวยที่คล้องแขนมาด้วย เธอส่งยิ้มหวานให้เขาพร้อมกับตาที่เป็นมัน แน่นอนว่าเขาดูดีในสายตาคนหมู่มากด้วยความที่ยังหนุ่มแน่นด้วยจึงทำให้มีคนชอบมากมายทั้งหญิงสาวและหญิงวัยกลางคนแต่ผู้หญิงคนนี้เขาเองก็รู้จักเป็นอย่างดี เนื่องจากเธอเคยเป็นคู่ขาของเขามาก่อน แต่ก็แค่เล่นๆ สนุกกันเท่านั้น เขาไม่เน้นจริงจังกับใคร เพราะส่วนใหญ

ตอนเย็นวันเดียวกัน“เซญ่า”“พี่โรวัน” ฉันเดินเข้าไปหาพี่แก อย่าบอกนะว่ามีเรื่องอะไรอีกหรือว่าจะเป็นเรื่องที่คุณไทเลอร์เขาไปนอนอยู่ที่ห้องของฉันเมื่อคืน ตอนเขาเดินออกมามีคนเห็นงั้นเหรอ?“มีอะไรหรือเปล่าพี่"“เจ้านายให้ขึ้นไปหา"“มีอะไรหรือเปล่า” ฉันกระซิบถามเพราะอยากรู้ มันก็เป็นเรื่องปกติแหละที่เขาจะชอบให้ฉันขึ้นไปหา แต่เมื่อเช้ามันเพิ่งจะเกิดเรื่องวุ่นวายไปไง แล้วฉันก็รู้แล้วว่าเขามีพันธะเป็นคู่หมั้นสาวสวยที่มีดีกรีเป็นถึงลูกสาวของนักธุรกิจชื่อดัง ฉันไปถามเพื่อนๆ ของฉันมาแล้ว พวกมันบอกว่าผู้หญิงที่ชื่อพิณวลีเป็นนักศึกษาดาวคณะที่มหาวิทยาลัยเอกชนใกล้ๆ กับที่ฉันเรียนอยู่“ไปเถอะ พี่ได้รับคำสั่งให้มาบอกแค่ไหน พี่ไม่รู้รายละเอียด”“อ๋อโอเค แต่ขอเอาของไปเก็บก่อนนะ"“อื้มๆ”ฉันรีบเดินเอาของไปเก็บในห้องของตัวเอง จากนั้นก็รีบขึ้นไปหาคุณไทเลอร์ด้านบน อยากจะรู้จริงๆ ว่าเขามีอะไรถึงได้ให้ฉันขึ้นไปหาแบบนี้ จะว่าเป็นเรื่องงานก็คงไม่ใช่ เพราะเขาบอกเองว่างานที่เขาให้ฉันช่วยก็เพิ่งจะเสร็จเรียบร้อยไปก๊อก ก๊อก ก๊อก“เข้ามาสิ”“คุณมีอะไรกับฉันเหรอ?” ฉันถามเขาทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ก่อนที่เขาจะลุกจากเ

เวลาผ่านไปหลังจากที่เกิดเรื่องวันนั้นเซญ่าก็พยายามหลบหน้าเขาตลอด เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เธอไม่กล้าจะมองหน้าเขา พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดถึงจะรู้ดีว่าตอนนี้เขาและเธอจะมีเกินเลยกันไปแล้วก็ตาม“เซญ่าล่ะ?”“ไปเรียนแล้วครับ” ลูกน้องตอบ“…..” ไทเลอร์ถอนหายใจอย่างแรง เพราะหลายวันมานี้เขาแทบไมไ่ด้เจอหน้าเธอเลย แม้จะเจอก็จะเป็นตอนที่สวนทางกันเท่านั้น ไม่ได้คุยกันมากมายเหมือนแต่ก่อน เวลาเขาให้ไปช่วยทำงานเธอก็มักจะปฏิเสธและห้าข้ออ้างว่าต้องทำงานนั่นนี่ตลอด“ไปไหนก่อนครับ”“ทำงาน”“ครับ เชิญครับ”ไทเลอร์ไปทำงานตามปกติตกเย็นเขาไปจอดรถรอดูเซญ่าที่มหาวิทยาลัยของเธอ เขาอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงได้ทำตัวห่างเหินกับเขาขนาดนี้ร่างบางเดินออกมาพร้อมกับกลุ่มเพื่อน เธอยิ้มแย้มสดใสสมกับอายุของเธอ เด็กในวัยนี้สมควรจะมีรอยยิ้มที่สดใสมากกว่าต้องมาแบกรับเรื่องทุกข์ใจของผู้ใหญ่เหมือนที่เธอเคยเจอมา ถึงแม้จะต้องรับผิดชอบงานแบบผู้ใหญ่แต่เธอก็ควรจะมีชีวิตเป็นของตัวเองและมีความสุข“นายแวะมาทำไมครับ เธอคงไม่กลับด้วยหรอกครับเธอมีรถมา” โรวันบอกกับเจ้านาย เพราะเซญ่าเธอมีรถมอเตอร์ไซค์ใช้แล้ว จึงไม่ต้องรบกวนใครให้ไปรับไปส่

วันถัดมาเมื่อคืนเซญ่าแทบจะกลับห้องตัวเองไม่ได้เพราะขาสั่นมาก กว่าจะทำงานของตัวเองเสร็จก็ปาไปดึกเหมือนกัน วันนี้เลยเป็นวันที่เธอไม่อยากจะตื่นเช้าไปเรียนเลย อยากจะนอนตื่นสายๆ เหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเธอเป็นลูกจ้างเขา“จะไปเรียนแล้วเหรอญ่า”“ค่ะป้า วันนี้มีงานต้องส่งอาจารย์ ไว้ตอนเย็นจะกลับมาช่วยนะคะ”“เอ้อๆ ขี่รถดีๆ ล่ะ”“ขอบคุณค่ะ”เซญ่ารีบเดินออกมา ยังดีที่ทุกคนเข้าใจว่าเธอต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย จึงทำให้ไม่สามารถช่วยเหลืองานทุกอย่างได้เต็มที่ แต่ก็ไม่ได้มีใครว่าอะไรเธอ แม้กระทั่งจะรู้ว่าเซญ่าได้ไปช่วยเจ้านายทำงาน เพราะคนเราต่างก็อยากทำงานในสิ่งที่ตัวเองถนัดอยู่แล้ว“เซญ่า”“…..” เธอหันมองไปตามเสียง แต่ยังไม่ทันจะตอบกลับอะไรไปเพราะดันมีอีกคนเดินออกมาพอดี สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงในทันทีก่อนจะเดินไปขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ ใส่หมวกกันน็อค สตาร์ทรถเตรียมจะขับออกไป“เดี๋ยว...”“อะไรอีกล่ะ?”“ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้น”“แล้วจะให้มองแบบไหนล่ะ ฉันไม่ชอบคนเอาแต่ใจแบบคุณ”“…..”“ปล่อยได้แล้ว ฉันจะไปเรียน”“ไม่ปล่อย ไปด้วยกันสิ”“เอ๊ะ! พูดอยู่หยกๆ นี่ว่าไม่ชอบคนเอาแต่ใจ”“ฉั