All Chapters of เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+: Chapter 51 - Chapter 60

“ขุดต้นไม้ตรงนั้นมาสิคุณ”“อะไรเนี่ย ใช้มาเฟียมาปลูกต้นไม้” ไทเลอร์บ่นแต่ก็ยอมทำ ก็รู้อยู่หรอกว่าเธอจะมาปลูกต้นไม้แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนที่ต้องขุดดินและถอนต้นไม้ย้ายมาปลูกอีกที่นึงถ้าลูกน้องมันรู้ว่าเขาต้องมาขุดดินปลูกต้นไม้แบบนี้มีหวังได้พากันหัวเราะแน่ๆ เขาจะให้รู้ไม่ได้เด็ดขาดเลยเป็นมาเฟียใหญ่โตแต่ต้องมานั่งฟังคำสั่งเมีย ขุดดินถอนหญ้าปลูกต้นไม้ แต่เขาก็ยอมแค่เธอคนเดียวแหละ คนที่ออกคำสั่งกับเขาได้ก็เห็นทีจะมีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น“ป่านี้อุดมสมบูรณ์ก็จริงนะ แต่ต้นไม้ขึ้นเบียดกันเกิน แย่งสารอาหารกัน”“ป่าไม้มันก็แบบนี้แหละ ไม่มีคนเข้ามาหากิน ต้นไม้ต้นหญ้ามันก็เลยขึ้นเบียดเสียดกัน”“ตรงไหนที่ต้นไม้ขึ้นเบียดกันคุณขุดออกมาเลยนะ ขยับไปปลูกห่างๆ กัน เดี๋ยวพอฝนตกมันก็ติดเองแหละ”“จ้าเมีย...จะรีบทำนะครับ” เขาขานตอบขณะที่มือก็กำลังยุ่งอยู่ แต่เธอก็ใช่ว่าจะนั่งดูเขาเฉยๆ เพราะเธอเองก็ทำแบบเดียวกับเขาเช่นกัน ต่างคนต่างทำของตัวเองไป เพราะอยู่ว่างๆ เซญ่าก็ไม่รู้จะทำอะไรเหมือนกัน เลยชวนให้เขาเข้าป่ามาปลูกต้นไม้ด้วยกัน“ป่าแถวนี้เงียบสงบดีจัง สายลมพัดอ่อนๆ โชยมาให้เย็นสบาย มีเสียงนกร้องกล่อมรื่

เซญ่า Talkเมื่อวานฉันจามอยู่ปาวๆ ก็คิดว่าเช้ามาตัวเองต้องรู้สึกไม่สบายตัวแน่ๆ แต่กลับไม่เป็นอะไรเลย อีกคนโน่นสิที่ต้องนอนจับไข้เพราะตากฝนมาเมื่อวาน สมน้ำหน้าอยากพาฉันตากฝนกลับมาดีนะตัวเองก็เลยป่วยเลย และฉันก็ต้องมานั่งคอยเช็ดตัวเอายาให้กินเนี่ย รถก็ขับไม่เป็นจะพาเขาออกไปจากที่นี่ก็ไม่ได้ นี่ถ้าไม่หายคงได้โทรหาพี่โรวันให้ขับรถมารับนะเนี่ย"คุณตื่นมากินยาก่อน""อือ...""ไม่ต้องมาทำท่าทางเหมือนเด็กเลย ฉันไม่สงสารหรอกนะ คุณอยากดื้อเอง""ใจร้าย..""กินยาก่อนค่ะ ถ้าไข้ยังขึ้นอยู่ฉันจะเช็ดตัวให้""จะหลอกแต๊ะอั๋งฉันเหรอ?""เป็นไข้ขนาดนี้แล้วยังจะมีเวลามาคิดเรื่องแบบนี้อีกนะคุณ!""....." เขาตะแคงตัวมาจับแขนของฉันแล้วเอาหน้าถู เหมือนกับแมวเลยแฮะ เวลาฉันไปเล่นกับแมวพวกแมวมันก็ชอบเอาหน้ามาถูตามแขนของฉันแบบนี้แหละแต่จะพูดไปก็ไม่ได้หรอกเดี๋ยวก็งอนเอาอีกหึงได้แม้กระทั่งแมวคนอะไรก็ไม่รู้"คราวหน้าก็อย่าซ่าอีก""ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะป่วยนี่""คุณถอดเสื้อคลุมให้ฉันแล้วตัวคุณก็เลยโดนฝนเปียกเต็มๆ ไม่ป่วยให้มันรู้ไปสิ""จะไปไหน?" เขารีบจับแขนของฉันเอาไว้ ทันทีที่ฉันหันหลังให้เขาและจะลุกขึ้น ช่วงนี้ออกห

เพราะคิดว่าไม่เป็นอะไรทั้งสองจึงมีเซ็กซ์กันเพราะอารมณ์ที่กำลังเร่าร้อนจนหักห้ามใจกันไม่ได้ สุดท้ายก็จบลงด้วยการมีเซ็กซ์ที่แสนจะเร่าร้อนไม่ได้สนใจแล้วว่าตอนนี้กำลังเป็นยังไงกันอยู่“อึกอืม...” เซญ่าโยกขยับตัวเองขึ้นลงอย่างรัวๆ มือสองข้างวางลงบนหัวไหล่ของไทเลอร์หาที่ยึดเกาะไว้ เขาเองก็จับเอวของเธอไว้แน่นเช่นกัน“อะอ่า...เซญ่า” เขาร้องครางพร้อมกับมองคนตรงหน้าที่กำลังหลับตาโยกขยับตัวอยู่ ท่าทางของเธอในตอนนี้มันทำให้เขาแทบคลั่ง เพิ่งจะเคยเห็นเซญ่าอารมณ์รุนแรงแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย และเขาก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลยนอกจากประคองเอวเล็กๆ ของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอหงายหลังลงไปก็เท่านั้น“ดะ ดีจัง อืม..”“แฮ่ก...เซญ่าเธอเป็นอะไร”“ฉันชอบอืม...”“อึก...แอ่นหน้าอกขึ้นหน่อยสิ”“อ๊ะอ๊ะอ๊า...คุณไทฉันอึก...” เธอแอ่นอกขึ้นอีกมากขึ้น พร้อมกับมือที่จับผมตรงท้ายทอยของเขาขยุ้มขณะที่กำลังถูกเขาละเลงลิ้นเลียที่หน้าอกอวบอย่างระรัว มันเสียวจนเธอต้องหยุดขย่มแต่เปลี่ยนขยับเอวเนิบนาบแทนและแอ่นหน้าอกเชิ่ดขึ้นสูงไปอีก“อืม...แม่งจะบ้าให้ได้เลยว่ะ!” ไทเลอร์สบถออกมา ก่อนที่เขาจะขบกัดหัวนมของเธอเล่นเพราะความมันเขี้ยว ยิ่งเธอทำ

หลายเดือนต่อมา“มาเร็วๆ สิ”“โอ๊ย! อะไรของคุณเนี่ย จู่ๆ ก็ลากฉันออกมา มีอะไรก็ไม่ยอมพูด” เซญ่าถูกพาออกมาจากห้องแต่เช้าตรู่ ด้วยความงงบวกกับอาการของคนที่เพิ่งจะตื่นนอนมันเลยทำให้เธอหงุดหงิดอยู่นิดหน่อยช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรร่างกายของเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อารมณ์ก็หงุดหงิดง่ายมากกับเรื่องเล็กๆ บางทีก็ไม่พอใจใหญ่โต จากที่เคยชอบอะไรก็เปลี่ยนมาเป็นไม่ชอบได้ง่ายๆ เลย“ฉันอยากนอน ไม่ได้อยากมาดูอะไรเลย”“แป๊บเดียวเอง เซอร์ไพรส์ไง”“…..” เธอยอมเดินตามไป เพราะไม่อย่างนั้นก็จะถูกเขาตื๊อจนน่ารำคาญไปหมด เธอไม่ได้อยากเป็นคนที่ทำตัวน่าเบื่อแบบนี้เลย แต่ก็ไม่รู้ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ มันเป็นของมันไปเองทั้งหมดเลย ไอ้อารมณ์แปรปรวนแบบนี้ก็เช่นกันมันเป็นไปเองหมดเลยเธอไม่ได้อยากทำตัวแบบนี้เพราะกลัวเขาจะรำคาญ ถึงเขาจะไม่เคยเป็นแบบนั้นเลยก็ตาม แต่เธอก็ห้ามไม่ได้จริงๆ“ถึงหรือยังคุณ”“ใกล้แล้วๆ”ไม่นานก็เดินมาถึง ด้านหน้าของเซญ่าคือกล่องใบใหญ่คล้ายกล่องของขวัญ มีโบว์สีแดงผูกไว้อยู่ น่าจะเป็นของขวัญอะไรสักอย่างที่ชิ้นต้องใหญ่มากๆ เพราะขนาดกล่องยังใหญ่ได้ขนาดนี้“ข้างในมันคืออะไรเหรอคุณ?”“ลองกระตุกสายนั่นดูสิ”“

สองเดือนถัดมา“คะ คุณไท!”“อ้วก!! โอกก! โรวัน มะ ม่วงเปรี้ยวได้หรือยังวะ” ไทเลอร์โวยวายเสียงดัง เขาแพ้ท้องหนักมาสองเดือนที่ผ่านมานี้ เป็นอย่างที่คุณหมอพูดเอาไว้ไม่มีผิดเลย ว่าไทเลอร์จะต้องแพ้ท้องเพราะอาการวิตกกังวลที่มีมากไปตอนที่รู้ว่าภรรยากำลังตั้งครรภ์“ใจเย็นๆ ก่อนสิคะคุณไท ตะโกนเสียงดังเดี๋ยวก็เป็นลมเอาหรอกค่ะ” เพราะมีเขาแพ้ท้องแทนเธอจึงไม่เป็นอะไรเลยแม้กระทั่งอาการอยากจะอาเจียน เธอเป็นปกติมาก กินก็ปกติ อาการก็ปกติ และกลับกลายเป็นว่าเธอนั้นต้องคอยดูแลเขาไม่ให้โวยวายใส่อารมณ์กับลูกน้อง“มาแล้วครับๆ ใจเย็นๆ หน่อยสิครับ ผมกำลังปอกอยู่”“ขอบคุณค่ะพี่โรวัน”“ผมสั่งให้คนของเราไปติดต่อเจ้าของสวนมะม่วงเอาไว้แล้วนะครับ หาซื้อตามตลาดมันไม่ค่อยจะมีสดๆ แต่ถ้าซื้อจากสวนเลยมันจะดีกว่า”“…..” ไทเลอร์เอาแต่นั่งกินผลไม้เปรี้ยวที่โรวันเอามาให้ โดยไม่ได้สนใจเลยว่าลูกน้องกำลังพูดอะไรกับตัวเองอยู่ เซญ่าจึงเป็นคนรับรู้ทุกอย่างเองและตอบกลับเองเพราะอาการแพ้ท้องที่หนักหน่วงทำให้ไทเลอร์เอาแต่กินผลไม้เปรี้ยวอย่างเดียว แต่อาหารหลักๆ ก็แทบจะไม่แตะต้องเลย จนลูกน้องต้องไปติดต่อกับเจ้าของสวนผลไม้เพื่อซื้อในจำน