เวลาผ่านไปหลังจากที่เกิดเรื่องวันนั้นเซญ่าก็พยายามหลบหน้าเขาตลอด เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เธอไม่กล้าจะมองหน้าเขา พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดถึงจะรู้ดีว่าตอนนี้เขาและเธอจะมีเกินเลยกันไปแล้วก็ตาม“เซญ่าล่ะ?”“ไปเรียนแล้วครับ” ลูกน้องตอบ“…..” ไทเลอร์ถอนหายใจอย่างแรง เพราะหลายวันมานี้เขาแทบไมไ่ด้เจอหน้าเธอเลย แม้จะเจอก็จะเป็นตอนที่สวนทางกันเท่านั้น ไม่ได้คุยกันมากมายเหมือนแต่ก่อน เวลาเขาให้ไปช่วยทำงานเธอก็มักจะปฏิเสธและห้าข้ออ้างว่าต้องทำงานนั่นนี่ตลอด“ไปไหนก่อนครับ”“ทำงาน”“ครับ เชิญครับ”ไทเลอร์ไปทำงานตามปกติตกเย็นเขาไปจอดรถรอดูเซญ่าที่มหาวิทยาลัยของเธอ เขาอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงได้ทำตัวห่างเหินกับเขาขนาดนี้ร่างบางเดินออกมาพร้อมกับกลุ่มเพื่อน เธอยิ้มแย้มสดใสสมกับอายุของเธอ เด็กในวัยนี้สมควรจะมีรอยยิ้มที่สดใสมากกว่าต้องมาแบกรับเรื่องทุกข์ใจของผู้ใหญ่เหมือนที่เธอเคยเจอมา ถึงแม้จะต้องรับผิดชอบงานแบบผู้ใหญ่แต่เธอก็ควรจะมีชีวิตเป็นของตัวเองและมีความสุข“นายแวะมาทำไมครับ เธอคงไม่กลับด้วยหรอกครับเธอมีรถมา” โรวันบอกกับเจ้านาย เพราะเซญ่าเธอมีรถมอเตอร์ไซค์ใช้แล้ว จึงไม่ต้องรบกวนใครให้ไปรับไปส่
บ้านไทเลอร์เซญ่ากลับมาเหมือนปกติแต่วันนี้จะช้าหน่อยเพราะมัวแต่เอาดอกไม้ที่รุ่นพี่เอามาให้ไปจัดไว้ในห้องเรียนดีกว่าเอาไปทิ้งเธอรู้สึกเสียดายมากกว่า“ยิ้มหน้าบานกลับมาเชียวนะ”“ฮึ!?” หญิงสาวหยุดเดิน พร้อมกับมองไปที่เจ้าของเสียง เห็นไทเลอร์กำลังยืนกอดอกมองเธออยู่เขาขมวดคิ้วเข้ากันหากันบวกกับสีหน้าที่กำลังแสดงออกในตอนนี้มันทำให้เธอรู้สึกขนหัวลุกแปลกๆ “คุณไทเลอร์”“ฉันเอง ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”“ปะ เปล่าค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมมายืนตรงนี้?”“ฉันต้องมีอะไรด้วยเหรอ มายืนในพื้นที่บ้านตัวเองเนี่ย"“…..” เซญ่าไม่ได้ตอบ เธอจ้องเขากลับเช่นกันไอ้ที่เขาพูดเนี่ยเหมือนกับว่าประชดเธอเลยแฮะ แต่จะมาประชดทำไมล่ะเพราะเธอยังไม่ได้ทำอะไรให้เขาไม่พอใจเลย หรือจะไม่พอใจที่ช่วงนี้เธอเอาแต่หลบหน้าเขาอย่างเดียว“ขึ้นไปหาฉัน มีงานให้ทำ"“แต่ฉันต้อง..."“ไม่มีแต่ รีบตามขึ้นมา ฉันไม่ชอบคอยอะไรนานๆ”“…..” เซญ่ายืนงง เพราะเขาพูดจบประโยคก็เดินกลับเข้าไปเลย ไม่ได้พูดอะไรกับเธอต่อเธอเอาของไปเก็บที่ห้องพร้อมกับเอางานของตัวเองไปด้วย เพราะถ้าเขาให้ทำงานก็จะได้นั่งทำของตัวเองด้วยเลยก๊อก ก๊อก ก๊อก“เข้ามา”“คุณมีอะไรให้ฉั
วันถัดมาเมื่อคืนเซญ่าแทบจะกลับห้องตัวเองไม่ได้เพราะขาสั่นมาก กว่าจะทำงานของตัวเองเสร็จก็ปาไปดึกเหมือนกัน วันนี้เลยเป็นวันที่เธอไม่อยากจะตื่นเช้าไปเรียนเลย อยากจะนอนตื่นสายๆ เหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเธอเป็นลูกจ้างเขา“จะไปเรียนแล้วเหรอญ่า”“ค่ะป้า วันนี้มีงานต้องส่งอาจารย์ ไว้ตอนเย็นจะกลับมาช่วยนะคะ”“เอ้อๆ ขี่รถดีๆ ล่ะ”“ขอบคุณค่ะ”เซญ่ารีบเดินออกมา ยังดีที่ทุกคนเข้าใจว่าเธอต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย จึงทำให้ไม่สามารถช่วยเหลืองานทุกอย่างได้เต็มที่ แต่ก็ไม่ได้มีใครว่าอะไรเธอ แม้กระทั่งจะรู้ว่าเซญ่าได้ไปช่วยเจ้านายทำงาน เพราะคนเราต่างก็อยากทำงานในสิ่งที่ตัวเองถนัดอยู่แล้ว“เซญ่า”“…..” เธอหันมองไปตามเสียง แต่ยังไม่ทันจะตอบกลับอะไรไปเพราะดันมีอีกคนเดินออกมาพอดี สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงในทันทีก่อนจะเดินไปขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ ใส่หมวกกันน็อค สตาร์ทรถเตรียมจะขับออกไป“เดี๋ยว...”“อะไรอีกล่ะ?”“ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้น”“แล้วจะให้มองแบบไหนล่ะ ฉันไม่ชอบคนเอาแต่ใจแบบคุณ”“…..”“ปล่อยได้แล้ว ฉันจะไปเรียน”“ไม่ปล่อย ไปด้วยกันสิ”“เอ๊ะ! พูดอยู่หยกๆ นี่ว่าไม่ชอบคนเอาแต่ใจ”“ฉั
หลายวันต่อมา“ไม่ให้ไป”“แต่ฉันจะไป”“แต่ฉันไม่อนุญาตให้ไป”“แต่ฉันจะไป”คนสองคนกำลังยืนเถียงกันอยู่ เพราะเซญ่ามาขออนุญาตไทเลอร์เพื่อจะไปร่วมกิจกรรมกับพวกรุ่นพี่และเพื่อนๆ อีกหลายสิบคนที่หมู่บ้านบนดอย เนื่องจากเป็นกิจกรรมที่เธอเองก็ชอบอยู่แล้วจึงไม่อยากจะพลาด แต่เขาดันไม่ยอมอนุญาตให้เธอไป เพราะเขารู้มาว่ากิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่รุ่นพี่ที่เข้ามาจีบเซญ่าเป็นคนจัดขึ้น และรุ่นพี่คนนั้นก็ไปด้วยเขาจึงไม่ยอมให้เธอไป ไม่ว่าเธอจะคัดค้านหัวชนฝายังไง เขาก็ไม่ยอมเด็ดขาด“เธออย่าดื้อ ตราบใดที่ฉันไม่อนุญาตเธอก็ไปไม่ได้”“งั้นฉันจะหนี”“เซญ่า”“ฉันพูดจริงและจะทำจริงด้วย ก็คนมันอยากไปนี่ ฉันชอบไปทำกิจกรรมแบบนั้นอยู่แล้ว เวลามีโอกาสได้ช่วยเหลือคนที่เขาลำบากกว่าฉันก็อยากจะช่วยก็เท่านั้นเอง ส่วนเรื่องอื่นฉันไม่ได้คิดเลย”“…..”“ให้ฉันไปเถอะนะคุณ ฉันอยากไปจริงๆ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับรุ่นพี่คนนั้นเลย คุณไม่ต้องกลัวไปหรอก”“ไม่ได้กลัว แต่ฉันไม่อนุญาตให้ไป อยากไปมากขนาดนั้นเดี๋ยวจะพาไปเอง”“มันก็ไม่เหมือนกันนี่ อันนี้ไปทำกิจกรรมนะคุณ ไปกับเพื่อนๆ ไปในฐานะของนักศึกษามหาวิทยาลัย มันไม่เหมือนกันสักหน่อย”“…..”“ฉ
ไม่นานเซญ่าและกลุ่มเพื่อนที่นั่งรถทัวร์มาด้วยกันก็มาถึงยังจุดหมายปลายทาง ใช้เวลาในการเดินทางหนึ่งวันเต็มๆ เลย เพราะค่อนข้างไกลพอสมควร พอมาถึงต่างคนต่างก็ขนกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองเข้าที่พัก ซึ่งที่พักมีให้นักศึกษาพักได้กันเป็นกลุ่ม เป็นกระท่อมน้อยๆ ของชาวบ้านที่สร้างขึ้นไว้เป็นรีสอร์ทเล็กๆ สำหรับนักท่องเที่ยว“อีญ่ามึงจะนอนตรงไหน”“ตรงไหนก็ได้ พวกมึงเลือกกันก่อนเลย ที่เหลือเดี๋ยวกูนอนเอง”“เออๆ”เพราะอยู่รวมกลุ่มกันเป็นกลุ่มใหญ่ แน่นอนว่าการเข้าพักทุกคนก็ต้องเลือกที่ดีที่สุดให้กับตัวเองอยู่แล้ว เลือกที่ที่ตัวเองคิดจะนอนสบายมากที่สุด ซึ่งเซญ่าไม่ได้ยึดติดอะไรกับเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ สำหรับเธอตรงไหนก็นอนได้ขอแค่มันเป็นที่นอนก็พอตอนนี้เธอกำลังเดินออกมาสำรวจรอบๆ อยากรู้ว่ามันเป็นแบบไหน บรรยากาศแบบไหน เธอชอบธรรมชาติแบบนี้มาก แต่ก็ไม่มีโอกาสได้มาแบบนี้สักเท่าไหร่ ส่วนหนึ่งก็คือไม่มีเงินอีกอย่างก็ไม่มีเวลา เพราะเวลาส่วนใหญ่ของเธอก่อนหน้านั้นทุ่มเทให้กับการหาเงินไปจนหมดแล้ว“บรรยากาศดีจัง เฮ้อ...” หญิงสาวเดินออกมาเล่นที่หน้าถนน หมู่บ้านบนเขาแบบนี้แทบจะไม่มีรถสัญจรผ่านเลย ชาวบ้านเวลาไปไหนก็มัก
“นี่คุณ!”“เลิกพูดแล้วกินข้าว ไม่หิวหรือไง”“…..” เธอมองอาหารตรงหน้าพร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ไอ้หิวมันก็หิวอยู่แหละนะ แต่เธอไม่อยากอยู่แบบนี้ และไอ้เหตุผลที่เขายกมาพูดกับเธอสารพัดนั่นมันก็ไม่ได้ทำให้เธอเข้าใจเลยสรุปแล้วเขาตั้งใจตามเธอมาและพาเธอมาที่นี่ และสรุปเธอก็ไม่ได้ทำกิจกรรมกับพวกเพื่อนๆ เพราะออกไปไม่ได้เนื่องจากไม่มีรถ“มองทำไม กินสิ” ไทเลอร์พูดย้ำขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอเอาแต่ยืนจ้องหน้าเขาไม่ยอมกินอาหารตรงหน้าที่เขาได้เตรียมเอาไว้ให้เสื้อผ้ามันก็พอจะใส่ได้อยู่หรอก แต่มันไม่มีชุดชั้นในนี่สิ ใส่แค่เสื้อกับกางเกงอย่างเดียวมันก็รู้สึกโหวงยังไงไม่รู้“ฉันไม่กิน”“เธอจะประชดกันด้วยการอดอาหาร หรือจะยังไงก็แล้วแต่ มันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ มีแต่เธอจะเสียเวลาเปล่า”“คณก็โทรหาพี่โรวันให้เอารถมารับสิ แค่นี้ก็จบแล้ว”“อยู่ที่รถ”“ห๊ะ?”“โทรศัทพ์อยู่ในรถ ติดต่อหาใครไม่ได้”“จะบ้าเหรอคุณ แบบนี้ถ้าเกิดเรื่องฉุกเฉินฉันหรือคุณจะตายขึ้นมาจะทำยังไง ใครจะมารับไปได้ทันแบบนั้นก็คงตายก่อนพอดี” เธอยืนบ่นพร่ำไม่หยุด ยิ่งรู้ว่าไม่มีอะไรติดต่อกับคนข้างนอกได้อีกแล้วนี่ยิ่งหัวอุ่นกับคนตรงหน้าเข้าไปใหญ่ เธอ
กลางดึกสงัด“นี่อย่ามานอนเบียดกันสิ ไอ้นั่นของคุณมันทิ่มตูดฉัน”“งั้นก็นอนนิ่งๆ สิ มันแข็งแล้วเนี่ย”เพราะไม่มีเตียงและเธอก็กลัวความมืดมากจึงต้องมานอนกับเขาแบบนี้ และตอนนี้เธอก็กำลังถูกเขากอดจากด้านหลัง ตรงส่วนนั้นของเขามันกำลังแข็งและดันก้นของเธออยู่ แบบนั้นแล้วจึงทำให้เธอนอนไม่หลับเลย เจ้านั่นมันร้อนระอุและมีบางครั้งที่เกิดการกระตุกด้วย“อ่า...เอากันไหม?”“….” เธอรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำถามแบบนี้ รู้สึกเหมือนชะตาชีวิตของตัวเองกำลังจะขาดยังไงก็ไม่รู้ แข็งขนาดนี้แล้วเธอคงจะไม่รอดหรอก ที่สำคัญที่นี่ก็มีแค่เขาและเธอสองคนด้วยสิ อยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ไม่ต้องเดาเลยว่าหลังจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นชึบ~ฝ่ามือหนาล้วงเข้าไปในกางเกงของเธออย่างช้าๆ เพราะมันตัวใหญ่จึงทำให้เขาสอดมือเข้าไปได้อย่างง่ายดาย“อึกอ๊ะ...” เธอครางเสียงแผ่ว เมื่อปลายนิ้วของเขาสัมผัสเข้ากับกายสาวของเธอ เขาเขี่ยเบาๆ เพื่อกระตุ้นให้เธอรู้สึก และนั่นก็ทำให้เธอครางพร้อมแอ่นก้นรับสัมผัสจากเขา มันเสียวมากจริงๆ พอได้มาอยู่แบบนี้กับเขาสองต่อสองแล้วมันก็ได้ความรู้สึกอีกแบบ“อืม...เดี๋ยวใส่นิ้วให้ก่อนนะ ใส่เลยเดี๋ยวเธอ
เช้าวันต่อมาเซญ่า Talkฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน เพราะแสงแดดมันแยงเข้ามาในตามันเลยทำให้ฉันต้องตื่น บรรยากาศในหุบเขาตอนเช้าๆ แบบนี้มันดีจริงๆ นะ สดชื่นปอดแบบบอกไม่ถูกจริงๆทุกอย่างมันดีหมดยกเว้นสภาพฉันในตอนนี้ จุกจนลุกออกจากเตียงไม่ไหวแล้วเนี่ยแต่ยังดีที่ห้องของเขามันเป็นกระจก มันมองเห็นข้างนอกหมดเลย ได้เห็นภูเขาไกลๆ และแถวๆ นี้ก็เป็นป่าไม้ร่มรื่นดีมากด้วย มองไปแล้วแบบสบายตาไปหมดเลย“อื้อ...” ฉันขยับตัวแล้วรู้สึกเจ็บแปล็บๆ ตรงท้องน้อย ก็แหงล่ะเมื่อคืนไอ้คุณไทเลอร์นั่นเล่นกระหน่ำกระแทกแบบไม่ลืมหูลืมตาเลยนี่นา กว่าฉันจะได้นอนหลับพักผ่อนก็ไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยามแล้วแกร๊ก~“ตื่นละเหรอ ลุกไหวหรือเปล่าล่ะ?” คุณไทเลอร์เปิดประตูแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ ฉัน“คุณไปไหนมา”“เตรียมอาหารเช้าน่ะ คิดว่าเธอตื่นมาต้องหิวแน่ๆ”“…..” ตอนนี้น่ะเหรอ ฉันยังไม่หิวหรอก เพราะยังอิ่มจนจุกอยู่ยังไงล่ะ“ว่าแต่นอนแก้ผ้าแบบนี้ กำลังยั่วกันอยู่เหรอ?”“ในหัวของคุณมันมีแต่เรื่องแบบนี้หรือไง มันต้องถามคุณมากกว่าที่เอาเสื้อผ้าฉันไปไว้ที่ไหน”“ใส่แล้วจะใส่ซ้ำทำไมล่ะ ไปอาบน้ำสิเดี๋ยวมาตัวใหม่มาให้เปลี่ยน”“…..” ฉันก็
เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงเวลาใกล้คลอดของเซญ่าเต็มทีแล้ว เธอได้ลูกชายทั้งสองคนเลย หรือเรียกง่ายๆว่าแฝดชาย ก็เพิ่งจะมารู้แน่ชัดตอนช่วงใกล้จะคลอด เพราะการอัลตร้าซาวด์มันผลไม่ค่อยตรงคุณหมอบอกว่าเซญ่ามีแนวโน้มว่าจะคลอดก่อนกำหนด แต่ก็อยู่ในช่วงเวลาที่สามารถคลอดทารกออกมาได้แล้ว เพราะเธอท้องใหญ่กว่าคนท้องปกติ เนื่องจากในครรภ์เป็นทารกแฝดส่วนไทเลอร์หลังจากที่หายดีจากอาการแพ้ท้องแทนภรรยา เขาก็หันมาดูแลเธอเป็นอย่างดี ทำอะไรต่อมิอะไรแทนเธอทุกอย่างเท่าที่ทำได้"โอ๊ะ!? อื้อ!" ขณะที่กำลังนอนหลับอยู่ เซญ่าก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะจู่ๆ ในท้องของเธอมันก็มีอาการปวดตุ๊บๆ และมันก็แรงขึ้นเรื่อยๆ ปวดเหมือนท้องของเธอมันบีบเข้าหากันและแรงขยับแม้จะเป็นเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ไทเลอร์รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของคนข้างกาย"เป็นอะไรปวดท้องเหรอ?""อื้อ..." เธอผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ แทนคำตอบ เพราะมันปวดจนเธอไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ไทเลอร์รีบอุ้มภรรยาลงมาเพราะด้านล่างมีคนของเขาคอยสแตนบายรออยู่แล้ว หลังจากนั้นก็รีบพาเธอไปโรงพยาบาลในทันที ก่อนที่เซญ่าจะถูกนำตัวเข้าไปในห้องผ่าตัด เพราะท้องแฝดไม่สามารถคลอดเองได้"ขอพยาบาลเตร
สองเดือนถัดมา“คะ คุณไท!”“อ้วก!! โอกก! โรวัน มะ ม่วงเปรี้ยวได้หรือยังวะ” ไทเลอร์โวยวายเสียงดัง เขาแพ้ท้องหนักมาสองเดือนที่ผ่านมานี้ เป็นอย่างที่คุณหมอพูดเอาไว้ไม่มีผิดเลย ว่าไทเลอร์จะต้องแพ้ท้องเพราะอาการวิตกกังวลที่มีมากไปตอนที่รู้ว่าภรรยากำลังตั้งครรภ์“ใจเย็นๆ ก่อนสิคะคุณไท ตะโกนเสียงดังเดี๋ยวก็เป็นลมเอาหรอกค่ะ” เพราะมีเขาแพ้ท้องแทนเธอจึงไม่เป็นอะไรเลยแม้กระทั่งอาการอยากจะอาเจียน เธอเป็นปกติมาก กินก็ปกติ อาการก็ปกติ และกลับกลายเป็นว่าเธอนั้นต้องคอยดูแลเขาไม่ให้โวยวายใส่อารมณ์กับลูกน้อง“มาแล้วครับๆ ใจเย็นๆ หน่อยสิครับ ผมกำลังปอกอยู่”“ขอบคุณค่ะพี่โรวัน”“ผมสั่งให้คนของเราไปติดต่อเจ้าของสวนมะม่วงเอาไว้แล้วนะครับ หาซื้อตามตลาดมันไม่ค่อยจะมีสดๆ แต่ถ้าซื้อจากสวนเลยมันจะดีกว่า”“…..” ไทเลอร์เอาแต่นั่งกินผลไม้เปรี้ยวที่โรวันเอามาให้ โดยไม่ได้สนใจเลยว่าลูกน้องกำลังพูดอะไรกับตัวเองอยู่ เซญ่าจึงเป็นคนรับรู้ทุกอย่างเองและตอบกลับเองเพราะอาการแพ้ท้องที่หนักหน่วงทำให้ไทเลอร์เอาแต่กินผลไม้เปรี้ยวอย่างเดียว แต่อาหารหลักๆ ก็แทบจะไม่แตะต้องเลย จนลูกน้องต้องไปติดต่อกับเจ้าของสวนผลไม้เพื่อซื้อในจำน
เช้าวันต่อมาคืนวันเกิดของเซญ่าได้จัดขึ้นในที่สุด เพราะไทเลอร์ต้องการจะประกาศให้กัับทุกคนรู้ว่าเขากำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้ว และวันนี้ก็พาเซญ่ามาหาหมอที่โรงพยาบาล เขาตื่นเต้นมากจนแทบจะนั่งไม่ติดเลย ระหว่างที่กำลังนั่งรอคุณหมอไทเลอร์ก็จับมือของเซญ่าแน่น มือของเขาเย็นเฉียบเพราะตื่นเต้นมากกว่าเธอที่อุ้มท้องแทนซะอีก“มือเย็นเชียวนะคุณ”“ฉันตื่นเต้นน่ะ”“ใจเย็นๆ สิคะคุณ มือเย็นแบบนี้ระวังจะช็อคเอานะ”“ไม่หรอก มือเย็นเพราะตื่นเต้นเฉยๆ”“…..” เซญ่าไม่ได้ตอบอะไร เธอจับมือของเขาแล้วบีบไว้แน่นๆ เหมือนให้กำลังใจ เพราะไทเลอร์เหมือนจะคิดมากและเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย นี่เป็นลูกคนแรกของเขาด้วย จึงทำให้เขากังวลได้มากขนาดนี้ทั้งกังวลทั้งตื่นเต้นไปหมดเลย เพราะเขาให้ความสำคัญกับเรื่องแบบนี้มาก“เชิญคุณเซญ่าเข้าห้องตรวจได้เลยค่ะ” พยาบาลเดินมาตาม ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องตรวจพร้อมกับไทเลอร์“สวัสดีค่ะคุณหมอ”“ครับ สวัสดีครับ”“สวัสดีครับคุณหมอ”“เชิญนั่งกันก่อนนะครับ หมอขอตรวจร่างกายก่อน ขอเจาะเลือดของคุณทั้งสองเพื่อตรวจโรคด้วยนะครับ”“ครับได้ครับ” ไทเลอร์ตอบ“แล้วฉันต้องทำอะไรอีกคะคุณหมอ?”“ระหว่างรอผลเลือ
หลายเดือนต่อมา“มาเร็วๆ สิ”“โอ๊ย! อะไรของคุณเนี่ย จู่ๆ ก็ลากฉันออกมา มีอะไรก็ไม่ยอมพูด” เซญ่าถูกพาออกมาจากห้องแต่เช้าตรู่ ด้วยความงงบวกกับอาการของคนที่เพิ่งจะตื่นนอนมันเลยทำให้เธอหงุดหงิดอยู่นิดหน่อยช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรร่างกายของเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อารมณ์ก็หงุดหงิดง่ายมากกับเรื่องเล็กๆ บางทีก็ไม่พอใจใหญ่โต จากที่เคยชอบอะไรก็เปลี่ยนมาเป็นไม่ชอบได้ง่ายๆ เลย“ฉันอยากนอน ไม่ได้อยากมาดูอะไรเลย”“แป๊บเดียวเอง เซอร์ไพรส์ไง”“…..” เธอยอมเดินตามไป เพราะไม่อย่างนั้นก็จะถูกเขาตื๊อจนน่ารำคาญไปหมด เธอไม่ได้อยากเป็นคนที่ทำตัวน่าเบื่อแบบนี้เลย แต่ก็ไม่รู้ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ มันเป็นของมันไปเองทั้งหมดเลย ไอ้อารมณ์แปรปรวนแบบนี้ก็เช่นกันมันเป็นไปเองหมดเลยเธอไม่ได้อยากทำตัวแบบนี้เพราะกลัวเขาจะรำคาญ ถึงเขาจะไม่เคยเป็นแบบนั้นเลยก็ตาม แต่เธอก็ห้ามไม่ได้จริงๆ“ถึงหรือยังคุณ”“ใกล้แล้วๆ”ไม่นานก็เดินมาถึง ด้านหน้าของเซญ่าคือกล่องใบใหญ่คล้ายกล่องของขวัญ มีโบว์สีแดงผูกไว้อยู่ น่าจะเป็นของขวัญอะไรสักอย่างที่ชิ้นต้องใหญ่มากๆ เพราะขนาดกล่องยังใหญ่ได้ขนาดนี้“ข้างในมันคืออะไรเหรอคุณ?”“ลองกระตุกสายนั่นดูสิ”“
ขณะที่กำลังนั่งรถมาเซญ่าก็รู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะไม่สบายไปด้วยอีกคน รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แปลกๆ ไปหมด พอมาถึงโรงพยาบาลก็ได้นอนโรงพยาบาลพร้อมกันทั้งสองคนเลย ได้อยู่ห้องเดียวกันเพราะไทเลอร์ไม่ยอมแยกห้องให้ตายยังไงเขาก็จะไม่แยกห้องนอนกับเซญ่าเด็ดขาด และหมอก็ต้องเป็นฝ่ายยอมเอง"ความจริงถ้าหากอีกฝ่ายไม่สบายอยู่ไม่ควรจะมีเพศสัมพันธ์เลยนะครับเพราะมันจะติดได้ง่ายเลย""....." ไทเลอร์นั่งหน้าบูดบึ้ง เพราะรู้สึกเหมือนกำลังโดนพ่อบ่นยังไงไม่รู้"หมอคงห้ามไม่ได้ถ้าคุณจะอยู่ที่นี่ แต่ยังไงก็ไม่ควรใกล้ชิดกันเกินไปนะครับ ส่วนเรื่องเพศสัมพันธ์ก็ควรจะงดห่างไปก่อน รอให้หายดีกันทั้งสองคนแล้วค่อยว่ากันอีกทีนะครับ""ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ""ยินดีครับ"ในขณะที่หมอยืนพูดอยู่ไทเลอร์ไม่พูดอะไรเลยเขาเอาแต่นั่งหน้าบูดอย่างเดียว แต่เซญ่านี่สิเขินจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ถึงจะปฏิเสธไปรอยบนตัวของทั้งสองมันก็ชัดเจนแล้วว่าทั้งสองทำอะไรมาด้วยกัน"ฉันจะบอกให้โรวันเปลี่ยนหมอ หมอคนนี้พูดมาก!""จะบ้าเหรอคุณ ที่หมอเขาพูดก็ถูกนะ เราไม่ควรทำแบบนั้นกัน""แต่ฉันไม่ชอบหมอพูดมาก""หมอเขาไม่ได้พูดมากเข้าแค่แนะนำในฐานะที
เพราะคิดว่าไม่เป็นอะไรทั้งสองจึงมีเซ็กซ์กันเพราะอารมณ์ที่กำลังเร่าร้อนจนหักห้ามใจกันไม่ได้ สุดท้ายก็จบลงด้วยการมีเซ็กซ์ที่แสนจะเร่าร้อนไม่ได้สนใจแล้วว่าตอนนี้กำลังเป็นยังไงกันอยู่“อึกอืม...” เซญ่าโยกขยับตัวเองขึ้นลงอย่างรัวๆ มือสองข้างวางลงบนหัวไหล่ของไทเลอร์หาที่ยึดเกาะไว้ เขาเองก็จับเอวของเธอไว้แน่นเช่นกัน“อะอ่า...เซญ่า” เขาร้องครางพร้อมกับมองคนตรงหน้าที่กำลังหลับตาโยกขยับตัวอยู่ ท่าทางของเธอในตอนนี้มันทำให้เขาแทบคลั่ง เพิ่งจะเคยเห็นเซญ่าอารมณ์รุนแรงแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย และเขาก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลยนอกจากประคองเอวเล็กๆ ของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอหงายหลังลงไปก็เท่านั้น“ดะ ดีจัง อืม..”“แฮ่ก...เซญ่าเธอเป็นอะไร”“ฉันชอบอืม...”“อึก...แอ่นหน้าอกขึ้นหน่อยสิ”“อ๊ะอ๊ะอ๊า...คุณไทฉันอึก...” เธอแอ่นอกขึ้นอีกมากขึ้น พร้อมกับมือที่จับผมตรงท้ายทอยของเขาขยุ้มขณะที่กำลังถูกเขาละเลงลิ้นเลียที่หน้าอกอวบอย่างระรัว มันเสียวจนเธอต้องหยุดขย่มแต่เปลี่ยนขยับเอวเนิบนาบแทนและแอ่นหน้าอกเชิ่ดขึ้นสูงไปอีก“อืม...แม่งจะบ้าให้ได้เลยว่ะ!” ไทเลอร์สบถออกมา ก่อนที่เขาจะขบกัดหัวนมของเธอเล่นเพราะความมันเขี้ยว ยิ่งเธอทำ
“ตัวคุณร้อนนะ กินยาหน่อย” เซญ่าหยิบเอายาที่เตรียมไว้ตรงหัวเตียงใส่ปากให้กับไทเลอร์ อาการของเขาหนักจนเธอต้องโทรให้ลูกน้องของเขามารับจริงๆ เพราะเธอเองก็ขับรถไม่เป็น ขืนปล่อยไว้นานกว่านี้ได้เป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ“อืม...ฉันกลืนน้ำไม่ลง ป้อนหน่อย”“ฝืนหน่อยนะคุณ จะได้หายเร็วๆ”“…..”เซญ่ายกน้ำเทใส่ปากอมไว้ก่อนจะโน้มหน้าลงไปป้อนน้ำใส่ปากของเขา ถ้าเธอไม่ทำแบบนี้เขาก็จะไม่ยอมกลืนยาลงไปแน่ๆ“อืม...ตัวคุณยังร้อนอยู่เลย”“…..”“เช็ดตัวหน่อยไหม?”เซญ่ารีบจัดแจงหากะละมังมาพร้อมกับผ้าสำหรับเช็ดตัว จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าของไทเลอร์ออกเหลือเพียงชั้นในของเขาตัวเดียว เธอเช็ดตัวให้เขาอย่างเบามือเพราะกลัวเขาจะเจ็บ เขาว่ากันว่าคนไม่สบายมักจะมีอาการเจ็บเนื้อขั้นตัวแค่แตะนิดหน่อยก็เจ็บแล้ว เธอจึงไม่อยากทำให้เขาต้องเจ็บ“เป็นยังไงบ้างคุณ”“อือ...เมีย เมียจ๋า...” ไทเลอร์ลุกขึ้นนั่งเอาหน้าซบลงไปบนหัวไหล่ของเซญ่าขณะที่เธอกำลังเช็ดตัวให้กับเขาอยู่ พยายามออดอ้อนเธอเหมือนกับลูกลิงที่แปะอยู่บนตัวของแม่ลิงไม่ปล่อยไอความร้อนจาากตัวของเขามันทำให้เธอสัมผัสได้เลย ไหนจะผ้าที่เอาชุบน้ำเช็ดบนตัวของเขาอีก มันแห้งเร็วมากเพราะดูดซ
เซญ่า Talkเมื่อวานฉันจามอยู่ปาวๆ ก็คิดว่าเช้ามาตัวเองต้องรู้สึกไม่สบายตัวแน่ๆ แต่กลับไม่เป็นอะไรเลย อีกคนโน่นสิที่ต้องนอนจับไข้เพราะตากฝนมาเมื่อวาน สมน้ำหน้าอยากพาฉันตากฝนกลับมาดีนะตัวเองก็เลยป่วยเลย และฉันก็ต้องมานั่งคอยเช็ดตัวเอายาให้กินเนี่ย รถก็ขับไม่เป็นจะพาเขาออกไปจากที่นี่ก็ไม่ได้ นี่ถ้าไม่หายคงได้โทรหาพี่โรวันให้ขับรถมารับนะเนี่ย"คุณตื่นมากินยาก่อน""อือ...""ไม่ต้องมาทำท่าทางเหมือนเด็กเลย ฉันไม่สงสารหรอกนะ คุณอยากดื้อเอง""ใจร้าย..""กินยาก่อนค่ะ ถ้าไข้ยังขึ้นอยู่ฉันจะเช็ดตัวให้""จะหลอกแต๊ะอั๋งฉันเหรอ?""เป็นไข้ขนาดนี้แล้วยังจะมีเวลามาคิดเรื่องแบบนี้อีกนะคุณ!""....." เขาตะแคงตัวมาจับแขนของฉันแล้วเอาหน้าถู เหมือนกับแมวเลยแฮะ เวลาฉันไปเล่นกับแมวพวกแมวมันก็ชอบเอาหน้ามาถูตามแขนของฉันแบบนี้แหละแต่จะพูดไปก็ไม่ได้หรอกเดี๋ยวก็งอนเอาอีกหึงได้แม้กระทั่งแมวคนอะไรก็ไม่รู้"คราวหน้าก็อย่าซ่าอีก""ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะป่วยนี่""คุณถอดเสื้อคลุมให้ฉันแล้วตัวคุณก็เลยโดนฝนเปียกเต็มๆ ไม่ป่วยให้มันรู้ไปสิ""จะไปไหน?" เขารีบจับแขนของฉันเอาไว้ ทันทีที่ฉันหันหลังให้เขาและจะลุกขึ้น ช่วงนี้ออกห
วันถัดมาเซญ่าชวนไทเลอร์ออกมาเดินเล่นเพราะตั้งแต่ที่เธอมาอยู่ที่นี่เธอยังไม่เคยเดินเล่นแถวๆ นี้เลย ไทเลอร์บอกว่าแถวนี้ไม่มีสัตว์ป่าดุร้ายมาหากิน จะมีก็พวกสัตว์เล็กสัตว์น้อยบ้างประปรายเพราะไม่ใช่ป่าดงดิบอะไร เพราะงั้นไม่ต้องกลัวเลยยกเว้นพวกสัตว์มีพิษตามพื้นเท่านั้นที่ต้องคอยระวัง"ฉันว่าเราน่าจะจำลองเหตุการณ์พระเอกนางเอกหลงป่าด้วยกันนะ แล้วก็เจอฝนตกวิ่งหนีกันจนได้เจอกระท่อมหลังน้อยๆ แล้วพระเอกนางเอกก็มีอะไรกันในนั้น""โว๊ะ! เรื่องแบบนั้นคงมีแต่ในหนังแล้วคุณ ไม่ยักจะรู้ว่าคุณพูดอะไรน้ำเน่าแบบนี้เป็นด้วย""มันไม่ได้น้ำเน่าสักหน่อย""นี่มันชีวิตจริงนะคุณ ไม่ใช่ในละครหรือในนิยายสักหน่อยที่ฝนจะตกแล้ว..."ซ่า~ขณะที่เซญ่ากำลังพูดจู่ๆ ฝนก็ตกลงมาโดยไม่มีท่าทีเตือนก่อนหน้าเลย เธอแหงนหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าก็เห็นเมฆก้อนใหญ่ๆ ที่เป็นก้อนสีดำและก็เป็นต้นเหตุของฝนที่กำลังตกลงมาเป็นเมฆที่ไม่ได้ก้อนใหญ่และเป็นฝนที่ตกไม่ทั่วป่า ตกเฉพาะที่ที่เธอกำลังยืนอยู่เท่านั้น"อะไรเนี่ย มีฝนตกแบบนี้ด้วยเหรอ?""คราวนี้จะเชื่อได้แล้วหรือยังล่ะ?""ใครจะไปเชื่อก็แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นแหละ มายืนหลบใต้ต้นไม้ก่อนคุณ ต