ตอนที่ : 22 ลักพาตัว

ไม่นานเซญ่าและกลุ่มเพื่อนที่นั่งรถทัวร์มาด้วยกันก็มาถึงยังจุดหมายปลายทาง ใช้เวลาในการเดินทางหนึ่งวันเต็มๆ เลย เพราะค่อนข้างไกลพอสมควร พอมาถึงต่างคนต่างก็ขนกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองเข้าที่พัก ซึ่งที่พักมีให้นักศึกษาพักได้กันเป็นกลุ่ม เป็นกระท่อมน้อยๆ ของชาวบ้านที่สร้างขึ้นไว้เป็นรีสอร์ทเล็กๆ สำหรับนักท่องเที่ยว

“อีญ่ามึงจะนอนตรงไหน”

“ตรงไหนก็ได้ พวกมึงเลือกกันก่อนเลย ที่เหลือเดี๋ยวกูนอนเอง”

“เออๆ”

เพราะอยู่รวมกลุ่มกันเป็นกลุ่มใหญ่ แน่นอนว่าการเข้าพักทุกคนก็ต้องเลือกที่ดีที่สุดให้กับตัวเองอยู่แล้ว เลือกที่ที่ตัวเองคิดจะนอนสบายมากที่สุด ซึ่งเซญ่าไม่ได้ยึดติดอะไรกับเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ สำหรับเธอตรงไหนก็นอนได้ขอแค่มันเป็นที่นอนก็พอ

ตอนนี้เธอกำลังเดินออกมาสำรวจรอบๆ อยากรู้ว่ามันเป็นแบบไหน บรรยากาศแบบไหน เธอชอบธรรมชาติแบบนี้มาก แต่ก็ไม่มีโอกาสได้มาแบบนี้สักเท่าไหร่ ส่วนหนึ่งก็คือไม่มีเงินอีกอย่างก็ไม่มีเวลา เพราะเวลาส่วนใหญ่ของเธอก่อนหน้านั้นทุ่มเทให้กับการหาเงินไปจนหมดแล้ว

“บรรยากาศดีจัง เฮ้อ...” หญิงสาวเดินออกมาเล่นที่หน้าถนน หมู่บ้านบนเขาแบบนี้แทบจะไม่มีรถสัญจรผ่านเลย ชาวบ้านเวลาไปไหนก็มัก