Semua Bab นางบำเรอ SM20+: Bab 81 - Bab 90

ร่างกายของทั้งสองเริ่มร้อนรุ่มเพราะฤทธิ์ยาที่ดื่มเข้าไปก่อนหน้านี้ ยาต้มที่พ่อกับแม่ของเดียร์ฝากมาให้เป็นยาสมุนไพรก็จริง แต่สรรพคุณของมันไม่ได้ช่วยบำรุงร่างกายแค่อย่างเดียว มันยังช่วยกระตุ้นอารมณ์ทางเพศอีกด้วย“อื้มม…ร้อนจังเนี่ย” คิงส์นั่งอดทนอยู่พักใหญ่ จนเริ่มควบคุมความรุ่มร้อนในร่างกายไม่ไหวเลยลุกออกจากเตียงไป เพื่อที่จะอาบน้ำอีกรอบหนึ่งให้คลายความร้อนในขณะเดียวกันเดียร์ก็เกิดอาการร้อนรุ่มไม่ต่างอะไรจากเขาเลย ร่างเล็กทรุดตัวนั่งลงกับพื้นพร้อมกับบิดตัวเร่า แม้จะอยู่ตรงที่มีน้ำเย็นแต่ความร้อนก็ไม่ได้ลดลงเลยหนำซ้ำมันยังเพิ่มขึ้นอีกด้วยก๊อก ๆ ๆ“เดียร์อาบน้ำเสร็จยัง ฉันร้อนอะอยากอาบน้ำใหม่” คิงส์ยืนเคาะประตูห้องน้ำอย่างรัวๆ“ฉะ ฉันเป็นอะไรไม่รู้ ร้อนเหมือนกัน” เสียงคนด้านในตะโกนตอบกลับมาคิงส์รีบเปิดประตูเข้าไปทันที เขาเห็นเดียร์นั่งกอดเข่าอยู่ใต้น้ำฝักบัวที่กำลังไหล ใบหน้าของเธอแดงก่ำจนถึงใบหู ซึ่งไม่ได้ต่างอะไรจากเขาเลย“ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็ร้อนไปทั้งตัวหมดเลย อาบน้ำแล้วก็ไม่หาย รู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูกเหมือนกัน” เดียร์เอ่ยพูดกับคนตรงหน้าถึงอาการของเธอที่กำลังเ

เดียร์ Talkฉันใช้เวลาในการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านานพอสมควร เพราะฉันนอนหมกอยู่กับเหงื่อมาทั้งคืนแล้ว ส่วนคิงส์น่ะเหรอฉันไล่ให้ลงไปข้างล่างตั้งแต่อาบน้ำเสร็จแล้ว ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หื่นกามได้ตลอดเวลาเลยคุณแม่นะคุณแม่เอายาอะไรมาให้ฉันกินก็ไม่รู้ ฉันเคยเจอยาปลุกเซ็กซ์มาแล้วนะ แต่ที่ฉันเคยโดนมันไม่ได้แรงมากขนาดนี้ นี่ฉันทำตัวไม่ถูกเลยมันรู้สึกร้อนรุ่มไปหมดยามันแรงมากเลยด้วย ดีนะฉันกินไปแค่แก้วเดียว ถ้าพากันกินหมดโหลนั่นล่ะก็ไม่อยากจะนึกสภาพของตัวเองเลยตื่นเช้ามามันก็รู้สึกกระชุ่มกระชวยจริงนะ แต่มันก็ยังรู้สึกเหนื่อยล้าอยู่ดี เพราะเมื่อคืนฉันไม่ได้นอนนี่นากว่าจะเสร็จภารกิจเรื่องอย่างว่า ก็ปาไปกี่โมงแล้วก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเปลือกตาของฉันมันหนักอึ้งไม่มีแรงแม้แต่จะขยับเปิดมองดูรอบตัวเลยเรื่องแบบนี้มันบังคับกันได้ที่ไหนล่ะ ถ้าฉันจะมีลูกจริงสักวันก็ต้องมีอยู่ดี ไม่เห็นจะต้องใช้วิธีนี้เร่งเลยด้านล่าง“อ้าวคุณเดียร์ ลงมาแล้วเหรอคะ”“ค่ะป้าอิ่ม ว่าแต่พ่อลูกเค้าหายไปไหนกันแล้วคะเนี่ย” ฉันถามป้าอิ่ม พลางชะเง้อหน้ามองสองพ่อลูกนั้น“เห็นบอกว่าจะพากันไปซื้อของกินน่ะค่ะ เดี๋ยวก็คงจะกลับมามั้งคะ คุณเดีย

หลายวันถัดมาคิงส์ Talkจะว่าผมเร่งมีลูกก็ได้นะครับ แต่ผมก็อายุปานนี้แล้วนี่นาความจริงน่าจะมีลูกอายุเป็นสิบขวบเหมือนกับไอ้ครามได้แล้ว นี่ลูกชายคนโตของผมอายุแค่ห้าขวบเองแต่อายุผมปาไปสามสิบกว่าแล้ว ทำไมผมไม่คิดได้ตั้งแต่แรกนะว่าการมีลูกมันดีขนาดไหน มาคิดได้ก็จนตัวเองจะแก่แล้ว ผมอยากมีลูกสาวอีกสักคนนึงหรือจะเป็นลูกชายก็ได้ หรือจะเป็นแฝดก็ดี ผมได้หมดอะครับตอนนี้ ขอแค่มีผมอยากอุ้มเด็กตัวเล็กๆ เพราะตอนน้องไทเกอร์ผมก็ไม่มีโอกาสได้เจอหรือได้เห็นเลยมารู้อีกทีก็โตแล้ว ผมอยากดูแลตอนที่เดียร์เธอกำลังท้อง ผมรู้ว่ามันทดแทนกันไม่ได้ แต่ผมก็อยากจะทำให้เธอได้รู้ว่าผมใส่ใจเธอมากแค่ไหน ผมพร้อมจะดูแลเธอมากแค่ไหน ผมจะไม่ทำให้เธอต้องรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวอีกแล้ว ผมจะคอยอยู่ข้างๆ เธอ ไม่ทิ้งเธอไปไหนผมรู้ว่าการที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะต้องอุ้มท้องจนกว่าจะคลอดและเลี้ยงลูกคนเดียวมันรู้สึกยังไง ผมยอมรับเลยว่าเธอเก่งมากที่ผ่านจุดนั้นมาได้เธอเก่งมากครับ ไม่แปลกเลยที่น้องไทเกอร์จะรักเธอมากขนาดนี้“คุณพ่อคร้าบ โดดมาเร็ว”“ครับผม” ผมตะโกนตอบลูกชายไป ตอนนี้ผมพาเดียร์กับลูกมาเที่ยวอยู่ที่ทะเล ก่อนที่โรงเรียนของแกจะเปิด

หกเดือนต่อมาเดียร์ Talkตอนนี้ท้องของฉันมันใหญ่ขึ้นมากเลยแหละ ไม่ได้ลูกแฝดหรอกแต่ได้ลูกผู้หญิงสมใจอยากคุณพ่อเขาเลย พี่ชายก็อยากได้น้องผู้หญิงเหมือนกัน เห็นบอกว่าอยากเป็นพี่ชายคนโตอยากคอยดูแลน้องสาว แต่อายุห่างกันพอสมควรเลยล่ะ กว่าคนในท้องจะคลอดน้องไทเกอร์ก็ปาไปหกขวบแล้ว พี่ชายกับน้องสาวอายุห่างกันหกปีเลยทำไงได้ล่ะ ก็มันมีแต่เรื่องวุ่นวายนี่นา กว่าจะสงบลงได้ก็สาหัสเหมือนกันนะ“อื้ม…ปวดขาจัง” ฉันบ่นพึมพำพลางทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะเอนตัวในท่าที่สบายที่สุด ท้องของฉันมันใหญ่มากทำอะไรก็ลำบากไปหมด ใหญ่กว่าน้องไทเกอร์อีก แต่อาจจะเป็นเพราะน้องไทเกอร์เป็นท้องแรกก็เลยไม่ใหญ่เท่าไหร่“รับของว่างมั้ยคะคุณเดียร์ เดี๋ยวป้าให้เด็กจัดมาให้”“ขอบคุณค่ะป้า” ฉันไม่ได้แค่ท้องใหญ่อย่างเดียวนะ ยังหิวตลอดเวลาอีกด้วยกินเยอะมาก“สักครู่นะคะ”“ค่ะป้า”วันๆ ฉันทำได้แค่นั่งเล่นอยู่ภายในห้อง ออกไปเดินเล่นตามในสวนบ้างเป็นบางครั้ง คิงส์ไม่ยอมให้ฉันเดินออกไปไหนโดยที่ไม่มีเขาไปด้วย เพราะกลัวว่าฉันจะไปลื่นล้มเกิดอุบัติเหตุแล้วเป็นอันตรายแต่ความจริงฉันก็ไม่อยากเดินออกไปไหนหรอก เพราะมันลำบากไหนจะปวดขาอีก เดินก้าวไป

โรงพยาบาล“ทำไมต้องวางยาสลบเธอด้วยล่ะครับหมอ ปกติแค่ผ่าคลอดให้แค่ยาชาก็ได้นี่นา” คนตัวสูงเอ่ยถามคุณหมอขณะที่กำลังวุ่นวายกันอยู่ภายในห้อง“คนไข้แจ้งมาล่วงหน้าแล้วนะครับว่าแพ้ยาชา และการวางยาสลบแบบนี้มันจะปลอดภัยดีกว่านะครับ ถ้าคนไข้มีอาการแทรกซ้อนขณะที่กำลังผ่าคลอด อาจจะทำให้เป็นอันตรายทั้งแม่และเด็กได้ครับ”“เธอกับลูกจะปลอดภัยใช่ไหมครับหมอ มีกับลูกของผมจะปลอดภัยใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงสั่นคลอน กลัวว่าลูกและภรรยาจะเป็นอะไรไป ถึงจะรู้มาบ้างว่าเธอแพ้ยา แต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะแพ้หนักขนาดนี้ และคำพูดของเดียร์พี่เคยพูดเอาไว้ก็ลอยเข้ามาในหัวของเขาทันที ( ตอนที่ฉันผ่าคลอดน้องไทเกอร์ ฉันแพ้ยาชาหนักมากจนหัวใจของฉันหยุดเต้นไปหลายครั้ง แต่ฉันก็กลับมาได้ในที่สุด )“ครับผม หมอรับรองครับว่าภรรยาและลูกของคุณจะต้องปลอดภัย”“…” ถึงคุณหมอจะยืนยันและรับรองแบบนั้น ก็ไม่ได้ทำให้เขาสบายใจอยู่ดีคิงส์ยืนรออยู่หน้าห้องผ่าตัดอย่างใจจดใจจ่อ รอคุณหมอออกมาบอกข่าวดีกับเขาเวลาต่อมาแกร่ก~ประตูสีขาวบานใหญ่ถูกเปิดออกตามด้วยร่างสูงที่ใส่ชุดกาวน์ปิดหน้าปิดตาเดินออกมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของคิงส์“เมียกับลูกของผมเป็น