Semua Bab พลาด 2: Bab 11 - Bab 20

เข้าหมดแล้วเมื่อคืน .... ไอ้บ้า ลามก! ฉันยืนตัวสั่น จะทำยังไงดีเนี่ย เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่ นอนโป๊ทั้งคืน...นี่ฉันมีอะไรกับเขาแล้วเหรอ! โอ้ยตาย! แล้วเลือดนั่น.. เฮ้ย แสดงว่าวันนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรฉันจริงๆ"จะตกใจทำไม เรื่องปกติ แต่งงานกันแล้ว^^""แต่ฉันไม่ได้รักนาย!!" เขาหยุดนิ่งทันที ก่อนจะหันไปทางอื่น"อื้ม โอเค ไปอาบน้ำเถอะ"'ตานาวินผายมือให้ฉันเดินผ่าน ก่อนที่เขาจะยืนมองฉันที่หอบผ้าห่มพันตัวเดินทุลักทุเล หน้านิ่งๆฉันรีบอาบน้ำแต่งหน้า แต่งตัว เพิ่งแต่งงานวันแรก เข้าหอคืนแรก โอ้ย อย่าคิดสิซินน์ ทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็สิ้นเรื่องฉันไม่ได้ตื่นเช้ามานานมาก และวันนี้เป็นวันที่ฉันตื่นทันมื้อเช้ากับคุณพ่อคุณแม่ และพี่ชาย พอทุกคนเห็นฉันเดินไปที่โต๊ะอาหาร ทุกคนก็แปลกใจมาก หันมามองฉันอึ้งๆ"พายุเข้า" พี่เวียร์แซว! จนคุณแม่เหลือบมองฉันแวบนึง ก่อนจะก้มหน้าอมยิ้ม ส่วนคุณพ่อไม่มองหน้าฉันนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ จิบกาแฟ..นิ่งไปอีกตอนนี้พี่เวียร์ใส่สูทเนี้ยบเตรียมพร้อมไปทำงาน แตกต่างกับฉัน เสื้อยืดกางเกงขาสั้น เตรียมพร้อมนอนอยู่บ้านยาวๆ"ทำไมซินน์ไม่แต่งตัวดีๆ วันนี้ต้องย้ายไปอยู่บ้านนาวินแล้วนะ แ

ฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ หลับทั้งที่ถูกกอดไว้อยู่ ตื่นมาน้ำตาก็เต็มแก้มเหมือนเดิม หลายครั้งแล้ว ที่เป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าฉันฝันถึงเรื่องอะไร ฉันจำไม่ได้ พยายามนึกก็นึกไม่ออก ...ชุดนอนมิดชิดไม่รู้มันถูกโยนทิ้งไหน ตอนนี้มีแต่ร่างที่เปลือยเปล่าสองร่าง นอนกอดกันใต้ผ้าห่มเฮ้ย! ฉันหันควับไปมองเขา เห็นหน้าหล่อๆที่หลับอยู่ ก่อนจะรีบผลักอกกว้างเขาออกห่างตัว จนอีตานาวินลืมตาตื่นงัวเงียขึ้นมา"ตื่นเช้านะ.. ไม่เห็นเหมือนที่ป้าณีเวียบอกเลย^^" ฉันรีบปิดหน้าอกตัวเองทันที ก่อนจะกระชับผ้าห่มขึ้นมาพันตัว แล้วลุกจากเตียงวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้เขานอนล่อนจ้อนบนเตียงแบบนั้นล่ะ ไม่กล้าหันกลับไปมองเลย ขนลุก!อีกแล้ว ฮือๆ!! ฉันโมโหตัวเองอยู่หน้ากระจกห้องแต่งตัว ก่อนจะรีบอาบน้ำ ออกมานั่งแต่งหน้าเซ็งๆจนเขาเปิดประตูเข้ามา ใส่ผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว !!"โอ้โห คุณภรรยาจะไปทำงานแล้ว" เขาแซวฉันเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ ฉันไม่ตอบหรอก ไม่อยากคุยด้วย นึกเซ็งเรื่องเสียตัวเมื่อคืนไม่หายฉันแต่งหน้าอยู่สักพัก นึกไม่ออกว่าจะแต่งตัวยังไง ได้แต่เปิดเข้าเปิดออกตู้เสื้อผ้าหลายรอบ... จนเห็นกล่อง กล่องนึงที่วางไว้บนตู้เอ๊ะ

ฉันมองเขาอยู่สักพัก มองรอยยิ้มน่ารักๆของเขา ที่ทำฉันอบอุ่นขึ้นมาชั่วขณะ...หรือเขาจะเป็นความสุขที่หายไปของฉันจริงๆฉันไม่ตอบอะไรเขา แต่ลุกขึ้น เดินไปหยิบกล่องกล่องนั้นออกมาจากตู้เสื้อผ้า ก่อนจะเดินถือมันกลับมาหาเขา ที่นั่งมองฉันอยู่บนเตียง"ซินน์ อย่าสนใจเรื่องเดิมๆเลยนะ ฉันไม่อยากเห็นเธอปวดหัว" เขาจับมือฉันแน่น ไม่ยอมให้ฉันเปิดกล่อง กล่องนั้นเด็ดขาดแต่ฉันไม่สนใจ เปิดมันออกอีกครั้ง พร้อมกับหยิบแหวนทองคำขาววงนั้นยื่นให้เขา"แหวนใคร?" เขามองฉันแวบนึง แล้วจะหยิบมันไปจากมือฉัน แต่ฉันรีบดึงกลับ และจับมือขวาเขาขึ้นมาแทน"ถ้าฉันให้..ก็ใส่อีกข้างสิ จะถอดทำไม" ฉันค่อยๆบรรจงสวมแหวนวงนั้นไปที่นิ้วนางข้างขวาเขา จนเขาตกใจ มองมันสลับฉันไปมา.."อย่ารื้อฟื้นเลยซินน์ ฉันบอกแล้วไง ฉันจะเริ่มใหม่.. " ฉันไม่ตอบหยิบของออกมาทีละอย่าง ทีละอย่าง หยิบมันออกมาดู เหมือนดูของสะสมของคนอื่น..ที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับฉันฉันพยายามไม่นึกตาม ไม่คิดถึงอดีต ฉันไม่อยากจำอะไรได้อีกแล้ว... ฉันขอรู้แค่ว่าเรื่องมันเป็นยังไงก็พอฉันจะได้เริ่มต้นถูก...ฉันจะได้กลับไปมีความสุขเหมือนเดิม เหมือนที่ใครเขาอยากให้ฉันเป็น..ฉันเปิดดูรูป

ฉันหมดแรงล้มตัวนอนบนเตียง..ก่อนจะรีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ เอาหล่ะได้นอนสักที! ตั้งแต่แต่งงานมา..ฉันไม่เคยได้นอนปกติสักคืนวันนี้ฉันไม่ไหวจริงๆ ฉันเหนื่อย นอนมันทั้งชุดแบ๊วๆนี้ล่ะ"ซินน์ไปแปรงฟัน" ฉันกำลังจะหลับ!! อยู่ๆอีตานาวินก็เขย่าแขนฉันรัว. โอ้ย! กลัวคนอื่นไม่รู้รึไงว่าตัวเองเป็นหมอฟันเนี่ย.."แปรงแล้วไง ง่วง" ฉันรีบปัดมือเขาออก"แปรงใหม่ กินอะไรไป จำได้ไหม" อะไรอีก!! ให้ฉันได้นอนสบายๆบ้างเถอะ"โอ้ย เลิกกวนได้แล้ว" ฉันทำได้แค่บ่น! ตอนนี้เขาดึงฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้ว เท่านั้นไม่พอ..เขายังลากฉันมาที่กระจกบานใหญ่ในห้องน้ำอีกฉันยืนหน้ามุ่ย แม้ในปากมันจะมีคราบอะไรติดอยู่ก็เถอะ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว! ฉันง่วง! ฉันต้องทำงานนะ ถ้าฉันตื่นสายฉันจะโทษอีตานาวินคนเดียว!!"ซินน์ครับ..นั่งตักนาวินนะ เดี๋ยววันนี้หมอจะสาธิตการแปรงฟันที่ถูกวิธี^^"ใช่เวลาไหม !"โอ้ย! ไม่ใช่เวลา!""หยุดเถียง เป็นนักเรียนไม่มีสิทธิเถียง ฟัง แล้วเก็บเอาไปใช้ซะ"นักเรียน?!.. เออ! อีชุดนักเรียนอานิเมะอะไรนี่เอง เฮ้อ...ฉันว่าแล้ว ถ้าฉันใส่มันแล้วจะไม่รอด ชุดนี้มันสั้นเหลือเกิน!ฉันยืนนิ่ง ตาจะหลับอยู่แล้ว จนเขาดึงฉันไปนั

หลังจากคุยกับพี่เวียร์ และได้รหัสเฟสบุ๊คเก่าฉันแล้ว ออกมาก็เห็นไออุ่นยืนทำหน้ามุ่ยอยู่ พอมันเห็นฉัน..มันก็รีบเดินตามหลังเข้ามาในห้องทำงานฉันทันที"ผู้บริหารคะ.. ดิฉันมีเรื่องร้องเรียนค่ะ" ฉันเอามือกอดอกเบะปากใส่ไออุ่น เมื่อถึงห้องทำงานตัวเองอะไรของมัน มาไม้ไหน?"มีอะไรคะ..คุณกรรณรัณณ์" พอประตูห้องทำงานปิดปุ๊บ!"มึง!! พี่มึง ทำกับกูเกินไปแล้วนะ!>[][]ใช่ รู้ได้ไงวะ เห็นแล้วเหรอ! " ไออุ่นเบิกตากว้าง ..มันอ้าปากค้าง เหมือนช็อคซีนีม่ามาก!"ขะ..ขนาดนั้นเลยเหรอ?!!""เออ แม่บ้านรีดกางเกงในให้ทุกตัว บ้านกูเป็นแบบนี้ล่ะ""แหม อ่อนโยนเนอะบ้านมึง เหอะ! " เบะปากมองบน เอาเข้าไป พี่เวียร์ไปทำอะไรไออุ่นเนี่ยมันถึงควันออกหูขนาดนี้"ใจเย็นๆมึง วันแรกก็แบบนี้ล่ะ""เซ็ง! อะไรของพ่อก