Semua Bab พลาด 2: Bab 41 - Bab 50

แล้ววันนี้ก็มาถึง วันๆนึงมันผ่านไปเร็วชะมัด ฉันคิดมาตลอดทางว่าจะทำยังไงดี จนมาถึงที่ทำงาน ...ฉันเดินกระเพลกๆเข้ามาทั้งที่เจ็บและระบม จนคนหันมองกันเป็นแถว...และฉันก็เดินมาถึงหน้าห้องทำงานเขา ก่อนจะหยุด ก้มดูนาฬิกาข้อมือ สลับกับประตูห้องฉันอยากเอาหัวโขกประตูตายให้มันรู้แล้วรู้รอด! ทำไงดีๆ! ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ โอ้ย..คิดไม่ออก ฉันจะสายแล้ว!ก้อก ก้อก ก้อก ! เวลาที่บีบเข้ามา มันทำฉันจนมุมจนต้องรีบเคาะประตู"เชิญ" ฮือ ใจฉันเต้นรัว..มันเต้นแทบจะทะลุออกมาแล้ว! ฉันกลั้นใจหลับตาปี๋..และพยายามเรียกสติตัวเองกลับมาเอาวะ..วันนี้วันอังคาร ใส่สีชมพู ถึงการเสริมดวงมันจะไม่ได้ผลบ้าง แต่มันไม่มีอะไรที่ได้ผล 100% หรอกจริงมั้ย!ฮึบ! ฉันตั้งสติ..สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะลืมตาขึ้น..แล้วเปิดประตูเข้าไปแอด...เขาเงยหน้าขึ้นมองทันที ฉันถึงกลับหยุดนิ่ง ยืนจ้องเขาตัวแข็งทื่อ ก่อนที่เรา..จะรีบหันไปทางอื่นพร้อมกันฉันก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขา แล้วเดินกระเพลกๆไปที่เครื่องตอกบัตร อ้าว..หาย หายไปไหนวะ"เครื่องตอกบัตรอยู่นี่..." จนเขาพูดเสียงนิ่งๆขึ้นมา ทำฉันหันไปมองทันที จริง..ที่โต๊ะเขามีเครื่องตอกบัตรเล

เมื่อเขารับปาก ฉันก็ตกลงปลงใจ เอ้ย ไม่ใช่! ยอมเดทกับเขาแบบงงๆกูงง จริงๆค่ะ เขาเป็นอะไรของเขา แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันอยากรู้มากกว่า ว่าเราจะดินเนอร์กันยังไง จะรอดไหม!?...จนเขาถอดสูท ถอดเนคไท ดึงแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น เดินนำฉันไปที่ครัว ฉันจึงเดินตามเขาต้อยๆ เดินมองแผ่นหลังกว้างๆ และดมกลิ่นน้ำหอมเวอซาเช่ของเขามาถึงครัว..ฉันก็เดินไปนั่งที่เคาน์เตอร์ นั่งจ้องเขา...ฉันอยากรู้ ว่าผู้บริหารZER จะทำอะไรเป็นบ้างจนเขาเปิดตู้เย็น หยิบของออกมาวาง เตรียมมีด เตรียมของ เหมือนชินมือ อะไรขาดเหลือ...เขาก็กดไอแพดสั่งให้ห้างขึ้นมาส่งให้.."นายเคยเดทกับใครไหม?" เมื่อความเงียบเข้าปกคลุม ฉันก็ถามขึ้นมา"ไม่เคย -_-" ตอบเรียบๆไม่มองหน้าฉัน แล้วเตรียมเขียง เตรียมมีดต่อ"ทำไมล่ะ คนแบบนาย สาวๆน่าจะเยอะ" ฉันถามเสร็จ ก็หยิบแตงกวาขึ้นมากัดกิน กูหิวมาก!"ถามมาก เห็นไหม..อะไรอยู่ในมือ" เขาเคาะมีดลงเขียง เสียงดังปึก ปึก...พินาศแน่..เดทนี้ ดูดิแปปเดียวก็ขู่ฉันแล้ว!ฉันเบะปากใส่แล้วกัดแตงกวาต่อ..จนเขาเห็น แล้วดึงมันออกไปจากมือฉัน"ยังไม่ได้ล้าง-_-" อ้าว!"กินไปแล้ว หิวอ่ะ เร็วๆหน่อย..ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย" ฉันเอามือเท

ถึงจะดูเป็นผู้หญิงใจง่าย... แต่ตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว ตอนนี้..อุณหภูมิในกายมันกำลังแผดเผาฉันทั้งเป็น ฉันหยุดตัวเองไม่ได้.. ยิ่งริมฝีปากนุ่มๆคู่นั้น..ลงประกบจูบฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันยิ่งเพิ่มความต้องการ...และเพิ่มความปรารถนามากขึ้นไปอีกฉันประสานไรผมนุ่มตามนิ้วมือ ก่อนจะดึงเขา..ลงมาหาตัว แล้วปล่อยให้ริมฝีปากคู่สวยทั้งสองบดจูบ..สาดความเร่าร้อนใส่กันลิ้นนุ่มหยอกล้อกันเนิ่นนาน.. ฉันหลับตาพริ้ม ..แล้วขยับมือเล็กๆ ลูบไล้ไปตามแผงอกเขา ..ก่อนจะปลดเอาเสื้อผ้าพันธนาการออกจากตัวจนมือนุ่มเริ่มล้วงเข้ามาในสาปเสื้อ ก่อนที่เขาจะคลึงเบาๆไปตามสองทรวงอก และปลดเสื้อเชิ้ตสีขาวของฉัน...ริมฝีปากคู่สวย ไล่พรมจูบไปตามซอกคอ..เขาปล่อยลมหายใจอุ่นๆรดช้าๆ ไปตามเนินผิวจนยอดอกทั้งสองตั้งชันขึ้นอย่างปรารถนา..เขามองมันชั่วครู่ ก่อนจะละเลงลิ้นลงตวัดรอบๆ ..ขบเบาๆ จนทำฉันกระเส่า..แอ่นอกปรารถนาเมื่อสัมผัสที่ถูกถ่ายทอดเข้ามา บีบทรมานฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า..บีบจนฉันเริ่มทนไม่ไหว กลั้นใจจับสองมือนั้น..ลงไปข้างล่างของตัวเองมือใหญ่ยกเรียวขาฉันชันขึ้น ก่อนที่เขาจะไล่ลมหายใจอุ่นๆรดไปตามเรียวขา แล้วเริ่มขยับตัวเข้ามา...แทรกกลางหว่

เขาว้อนเขามีสิทธิ์ เออ งั้นฉันก็มีสิทธิ์เว้ย ฉันจะว้อนก็ได้ จะควงใครก็ได้ ไม่ได้ประชดด้วย แค่หมั่นไส้!!"เป็นอะไรมึง ยกเอาๆ^^" ปลายฟ้า แผนกชงเหล้า ถามขึ้น จนทำฉันหลุดจากภวังค์พอหันไป ก็เห็นทุกคนมองฉันเป็นตาเดียว..."ป่าว หิวหิวน้ำ-_-!" ฉันนั่งเซ็ง แม่ง ส่องสปอร์ตไลท์มาที่โต๊ะไออุ่นสิ โชว์ผิวขาวๆของสาวๆโต๊ะนี้หน่อย ..ทำไมไม่มีผู้มาขอชนแก้วเลย สวยๆทั้งนั้น!!"กูพอแล้วนะ ไม่ได้กินนาน เหมือนจะเมาเลยอ่ะ-///-" ไอ้ซินน์เอนตัวพิงโซฟา และทำเป็นกุมขมับ"มึงคิดถึงผัว!!!!" น้ำปั่นกับปลายฟ้าตะโกนใส่พร้อมกัน จนไอ้ซินน์ยิ้มแหงๆแล้วหันมาซบไหล่ฉัน แทน"เมาจริงๆน้าา" ใครก็ได้เอาคนติดผัวไปไกลๆกูที ..กูหงุดหงิด!!ฉันพยายามไม่มองโต๊ะเขา นั่งเฮฮาปาร์ตี้กับน้ำปั่นที่เริ่มรั่ว รั่วจนกินถั่วฉันหมดจาน!"ง่วงอ่ะ " ซินน์!!! ปลายฟ้าเริ่มรำคาญมัน ชงเหล้าให้อีกรอบ อยากให้มันเมาจริงๆ ไม่ใช่คิดถึงผัวเป็นหน้าเป็นหลังแบบนี้ โอ้ย..ตอนนี้ฉันหงุดหงิดพาลหมดแล้ว !!ทำไมมึงว้อนนนนนน เมื่อคืนก็ได้กูนะเว้ยยยย!! หงุดหงิดดดดดอยู่ๆเสียงเพลงก็เบาลง อะไรอีกวะ พ่อฉันเพิ่มออปชั่นอะไรให้ดีเจวะเนี่ย"สวัสดีค่ำคืนวันพฤหัสครับผ้มมมมมม"

ทำไมเขาไม่ตื่นวะ!แกร๊ก แกร๊ก...เฮ้ยย! อย่านะ!'อ้าว! ล็อก...เวียร์ครับ ไม่สบายรึป่าวลูก แม่กลับมาแล้วนะ เปิดประตูให้หน่อย เอ๊ะ คุณ.. ตาเวียร์เป็นอะไรไม่รู้ค่ะ ปกติไม่ล็อกห้องนี่น่า... คุณคะ คุณ...คุณเซ็น~!'นอนกับหนูอยู่ไงคะ!! โอ้ย! ตื่นสักทีสิวะ ช่วยแก้ปัญหาหน่อย!"เวียร์! ตื่นๆ ตื่นได้แล้ว!!" ฉันเขย่าแขนเขาแรงๆอีกครั้ง ...จนเขาค่อยๆเปิดตาตื่น"พอ ฉันเพิ่งได้นอน -_-!" ไม่ใช่แบบนั้น!"ใช่พอ! ..เพราะแม่นายกลับมาแล้ว!>[][][]ฉันรีบดึงผ้าห่มพันตัวเอง ก่อนจะวิ่งไปหลบด้วยความเร็วแสง ..เมื่อได้ยินเสียงกุญแจ กำลังไขเข้ามา!!ตามด้วยเขา..ที่วิ่งตามมาติดๆ และใส่ผ้าเช็ดตัว วิ่งกลับไปเปิดประตูให้แม่ตัวเอง ..เฮ้อออออ รอด!!"ครับคุณแม่ๆ"