All Chapters of พลาด 2: Chapter 51 - Chapter 60

"ไงเพื่อน^^"น้ำปั่น!!!มันนั่งข้างๆเขา แถมเอามือเท้าค้างยิ้มหวานให้ฉันอีก"ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะ-_-!" ฉันกำลังจะหันหลังกลับ แต่น้ำปั่นวิ่งตรงดิ่งมาดึงแขนฉันไว้ก่อน"ขัดจังหวะอะไร แหม มึงก็เพื่อนกูนะ พักกี่โมง? ไปกินข้าวกันนะ^^" ฉันโคตรอึดอัดเลยบอกตรง! ไม่รู้ว่าแผนน้ำปั่นคืออะไร มันจะจีบเขาจริงๆ หรือแกล้งกู!"มึงว่างนะ หมาแมวไม่รักษารึไง" มันเอามือกอดอกแล้วยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินกลับไปควงแขนเขาลุกขึ้นจนเขาลุกเดินตามมันมา และเขาก็ไม่ได้ทักท้วงอะไรทั้งนั้น แตกต่างจากกูมาก..."ว่างไงช่วงนี้ พอดีคลีนิคยังไม่เสร็จ เลยอยากมีเวลาส่วนตัว ทำโน่นนี่นั่น...ใช่ไหมป๋า^^"ป๋า....แล้วเขาก็จับหัวน้ำปั่นโยกไปมา เหมือนที่ทำกับฉัน!"จะกินอะไรล่ะ อย่านานนะปั่นพี่ไม่ว่าง" กูควรยืนอยู่ตรงนี้ไหมถามจริง ทำไมตามันเบลอๆแบบนี้วะ"เอ่อ กูไปทำงานก่อนนะ มึงไปกินเลย พอดีกูไม่ค่อยหิว..^^" ฉันรีบโบกมือบ้ายบายน้ำปั่น จนมันตะโกนตามหลังมา"เดี๋ยวไปหาที่ห้องนะเพื่อน^[]^" อย่ามาาาาาา! กูขอร้อง!!ฉันรีบก้าวยาวๆเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง ผ่านหลายสายตาที่จับจ้อง และพูดเบาๆมาตามหลังไม่เบาหรอก มันจงใจให้ฉันได้ยิน!"แฟนผู้บริหาร

"ผมผิดเอง ผิดเองทั้งหมด..ผมเริ่มเอง ไออุ่นขึ้นมาดูแลผม แต่ผมกลับล่วงเกินเธอ ลุงเอส..ผมขอโทษครับ ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง"พ่อยืนนิ่ง และมองหน้าฉัน"พ่อขา ฮือๆ" ฉันจึงปล่อยมือเขา..แล้วรีบเข้าไปกอดพ่อทันที พ่อก็ยังนิ่ง..ไม่กอดตอบฉันเลย".....""พ่อขา อุ่นรักพ่อนะ...อุ่นขอโทษ อุ่นผิดเอง อุ่น..." พ่อจับไหล่ฉัน แล้วดึงออกห่างตัว ก่อนที่จะเดินกลับไปหาลุงเซ็น..แล้วยกไวน์ขึ้นมาดื่มพรวดเดียว"กูทำใจไม่ได้เซ็น... " ฉันร้องไห้โฮทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น จนพ่อดึงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ..แล้วหันมามองหน้าฉัน"วันที่อุ่นยืมรถพ่อไป..อุ่นลืมของ หึ มันเหลือหนึ่งเม็ด และอุ่นก็ไม่ได้กินมันใช่ไหม?.."ฉันยืนตัวแข็ง..มองยาคุมฉุกเฉินของตัวเองอึ้งๆ ใช่!! ฉันลืมจริงๆ!! ตอนนั้นฉันกลัวน้ำปั่นทำความแตก ..เครียดจนลืมไปหมดทุกอย่างฉันเดินตัวสั่นไปหาพ่ออีกครั้ง... แต่พ่อฉันกลับถอนหายใจใส่"พ่อคะ คือ...""ในหัว..มีสมองบ้างไหมไออุ่น!" ฉันเอามือปิดหูแน่น ก่อนที่จะทนฟังต่อไม่ไหว..นั่งลงไปร้องไห้กับพื้นไม่ฟัง ไม่อยากฟัง! พ่อไม่เคยด่าฉัน ตวาดฉันแรงแบบนี้เลย!!!"ฮือๆ อุ่นขอโทษ อุ่นขอโทษ ""พ่อสอนมาตลอดให้รักนวลสงวนต

"แหะๆ^^" ฉันได้แต่ยิ้มแหงๆ จนแม่เดินกุมขมับไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟา"โอ้ย..ฉันจะเป็นลม! อ้าว..ตาเอสไปไหนแล้ว!>[]แล้วพ่อฉัน..ก็เดินยิ้มออกมาจากห้องครัว"ฮ่าๆ อะไรหมวย ฉันไปกินน้ำมา^[]^" เชื่อมาก! ...พ่อทิ้งฉันไว้กลางทางตลอด!"ทั้งพ่อทั้งลูก นี่ไออุ่น..ส่วนดีๆของพ่อกับแม่ ทำไมไออุ่นไม่เอามาบ้าง!" ฉันทำหน้ามุ่ย จนพ่่อเดินไปบีบไหล่แม่เบาๆ"เอาน่า หมวยอย่าคิดมาก ว่าที่ลูกเขยก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล แถมยังทำงานเก่งด้วย" ใช่พ่อ ใช่ๆ พ่อช่วยพูดเลย โทษฐานที่ปล่อยให้หนูรับชะตากรรมอยู่คนเดียว!"นี่! ฉันไม่ได้เครียดที่จะได้เวียร์เป็นลูกเขย! แต่ฉันเครียดนิสัยไออุ่นต่างหาก ป้ำๆเป๋อๆ ไม่ได้เรื่อง! แล้วยังไงไออุ่น..บริษัทเครื่องสำอางแม่จะรอดไหม!? อุส่าห์มีลูกชายอีกคนให้บริหารผับ จะได้ให้ลูกสาวบริหารเครื่องสำอาง ที่ไหนได้! น้องชายได้ทำทุกอย่าง-_-"!!!!!!"ค่ะ งั้นอุ่นขออนุญาตเถียง อุ่นไม่เข้าใจ ว่าทำไมแม่ต้องไปตั้งโรงงานที่เกาหลี ทั้งที่ค่าครองชีพ และค่าแรงขั้นต่ำแพงกว่าไทยมาก อีกอย่างกลุ่มเป้าหมาย ฐานลูกค้าหลักๆของแม่ก็คนไทย 80% ทำไมแม่ไม่เฉลี่ยดูล่ะคะ..ว่าค่าแรงขั้นต่ำที่แม่จ้างคนเกาหลี กับค่านำเข้าวัตถุด

ฮัดชิ้ว!~ ฮัดชิ้ว~!ไม่รู้ใครเป็นคนนิยาม..ว่าจามสองครั้ง จะมีคนนินทา เออ..แล้วใครจะนินทาฉันล่ะเนี่ย นอกจากหมาแมวพวกนี้ ที่รอฉันฉีดยา และรักษาอยู่"คุณหมอคะ..น้องถูกรถชนมาค่ะ!!" ฉันบ่นกับตัวเองไม่ทันไร ผู้ช่วยก็อุ้มน้องแมวตัวนึงเลือดท่วมเข้ามา ฉันใจหายใจคว่ำทุกครั้งที่เห็น แต่เราเป็นหมอ...เราต้องมีสติ!"ขอดูแผล...ไม่ทันแล้ว รีบผ่าด่วนค่ะ!" ฉันรีบสั่งผู้ช่วย วางทุกอย่าง และเปลี่ยนถุงมือทันทีความน่ารักมุ้งมิ้งช่วงนี้ไม่ค่อยมีเท่าไหร่...มีแต่ความตึงเครียดล้วนๆ ที่กดดันฉันตอนลงมีดผ่าตัดและในที่สุดก็หมดหน้าที่สัตวแพทย์อย่างฉัน เมื่อน้องแมวพ้นขีดอันตราย ส่งเขาไปพักฟื้นต่อชีวิตฉัน..มันก็มีเท่านี้..ออกเวรที่โรงพยาบาลสัตว์ ก็ไม่ไปไหน วนกลับไปดูคลีนิคตัวเองที่สร้างข้างๆคลีนิคทันตกรรมของพี่ชาย และกลับบ้าน เฮ้อ! ฉันไม่มีเวลา ไม่มีความรัก.. อยู่แต่กับหมากับแมว และหนังสือ เบื่อว่ะ!...รู้งี้ไปเป็นดาราดีกว่า สวยๆแบบนี้ก็ได้อยู่นะ อย่างน้อยจะได้เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ เฮ้อ..บ่นไปก็เท่านั้นล่ะ แม่ฉันคงไม่ยอมหรอก!พอตรวจคลีนิคตัวเองเสร็จ ก็เห็นช่อลิลลี่สีขาว..ถูกวางไว้ที่กระจกรถฉัน มันเป็นแบบนี้ทุกวั

เขามาส่งฉันที่เดิม แหงล่ะ ฉันบังคับมาตลอดทาง มาถึง ฉันก็เห็นปลายฟ้ายืนคุยกับผู้ชายคนนึงอยู่..."เฮ้ยมึง! เป็นไงบ้าง!" เมื่อปลายฟ้าหันมาเห็นฉัน มันก็รีบวิ่งมาจับตัวฉันหมุนทันทีจนผู้ชายคนนั้นหันมา....ยิ้ม!!!~กรี๊ดดดดดดดดด ปลายฟ้า! ผู้มึงงานดีมาก!! ฉันยืนนิ่งเลย ไม่สนใจว่าปลายฟ้ามันจะถามหรือจะพูดอะไร นาทีนี้ในหัวกูมีแต่ผู้ชาย ผู้ชาย และผู้ชาย"น้ำปั่น! กูถาม...เอ้อ เออ นี่ไคล์รุ่นน้องกู ไคล์นี่น้ำปั่นนะ^[]^" เมื่อปลายฟ้าเห็นฉันมองผู้ชายคนนั้นตาไม่กระพริบ มันก็หันไปแนะนำทันทีแล้วเขาก็เดินเข้ามาใกล้ๆ แผ่รังสีความขาวสาดใส่ฉันเต็มๆ...ขาวขนาดนี้ ตรงนั้นจะขาวขนาดไหนวะ"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ^^" เขายิ้มหวาน หวานจนฉันเผลอยิ้มตาม ....และไทม์ที่เพิ่งถอยรถเข้าซองเสร็จ ก็รีบก้าวยาวๆมาหาเราทันที"ค่ะ^^""ใครปลายฟ้า-_-" เขาถามปกติที่ไหน โอบไหล่ฉันด้วย อย่าเตะตัดขากูได้ไหม ผู้ยิ่งหายากอยู่!ฉันรีบแกะมือเขาออกทันที ก่อนที่จะเดินไปหลบหลังปลายฟ้า"ไทม์ ถ้าทำอะไรแบบนี้อีก พี่จะฟ้องพ่อที" และปลายฟ้ามันก็ยกความเป็นพี่บุญธรรมมาขู่เขา"เธอเอาความเป็นพี่มาขู่ฉันอีกแล้วปลายฟ้า ฮ่าๆ ฉันไม่ได้ทำอะไร แค่ไปนั่งคุ